ALBERT EINSTEIN (အိုင္းစတုိင္း)

 

အဆိုအမိန္ ့မ်ားနွင့္ ဗဟုသုတဆုိင္ရာစာေပမ်ား

ALBERT EINSTEIN (အိုင္းစတုိင္း)
######################

အိုင္းစတိုင္း၏ ငယ္ဘ၀
==============
... အိုင္းစတိုင္းသည္ ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀မွာ အလြန္ထံုထိုင္းေလးလံ႐ံုသာမက စကားလည္း နည္းလွသည္။

အျခားကေလးမ်ားလို ေဆာ့ကစားျခင္း မရွိဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေန ေငးေနတတ္သည္။ မူလတန္း

စတတ္သည့္အခါတြင္လည္း ဥာဏ္ထိုင္းသည္ဟု ဆရာမ်ားက မွတ္ခ်က္ေပးျခင္းခံရသည္။ ဒါေပမယ့္ သူသည္

အသက္ ေျခာက္ႏွစ္သားအရြယ္မွာ တေယာထိုးျခင္းကို စတင္သင္ၾကားေနျပီျဖစ္ျပီး ဂီတကိုလည္း

ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတတ္ ေနျပီျဖစ္သည္။ အသက္(၁၀)ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေက်ာင္းမေနခ်င္ေတာ့ဘူးဟု မိဘမ်ားကို

ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။

အိုင္းစတိုင္းႏွင့္ သခ်ၤာ
=============
သူသည္ သခ်ၤာဘာသာရပ္တြင္ အလြန္ညံ့ဖ်င္းသည္။ ထို႔အျပင္ ေခါမႏွင့္ လက္တင္ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ

သဒၵါသင္ၾကားရာမွာလည္း စိတ္ပါ၀င္စားမႈမရွိခဲ့ေခ်။ သူ႔ကို ဦးေလးျဖစ္သူ Jakob က အကၡရာသခ်ၤာႏွင့္

ဂ်ီၾသေမႀတီ သေဘာတရားမ်ားကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းျပသေပးခဲ့သည့္ အတြက္ အိုင္းစတိုင္းသည္

သခ်ၤာပညာတြင္ ဆရာမ်ားအံ့ၾသေလာက္ေအာင္ ထူးခၽြန္လာခဲ့ျပီး ပညာဆက္သင္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။

ပထမကမၻာစစ္ စတင္ရန္ နီးကပ္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒ ၾကီးထြားလာေနျပီး

ပညာေရးစနစ္ကလည္း တင္းက်ပ္ျပင္းထန္လြန္းေနေလသည္။ အိုင္းစတိုင္း၏ မိဘမ်ားလည္း စီးပြားေရး

အဆင္မေျပသည့္အတြက္ ဂ်ာမနီမွာ ဆက္ေနရန္ ခက္ခဲလာသည့္အတြက္ ျမဴးနစ္ျမိဳ႕က မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီမွာ

အိုင္းစတိုင္းကို အပ္ထားခဲ့ျပီး သူတို႔က အီတလီႏိုင္ငံ မီလန္ျမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္

အိုင္းစတိုင္းသည္ အထက္တန္းပညာ မျပီးဆံုးခင္ (၁၅)ႏွစ္သားအရြယ္မွာ ေက်ာင္းထုတ္ခံခဲ့ရျပီး

ဂ်ာမနီႏိုင္ငံကေန ထြက္ခြာျပီး မိဘမ်ားရွိရာ မီလန္ကို လိုက္သြားခဲ့ေလသည္။

အိုင္းစတိုင္း၏ မိဘမ်ားသည္ စီးပြားေရး အေျခအေနမေကာင္းလွေသာ္လည္း သားျဖစ္သူကို ပညာတတ္ၾကီး

ျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတြက္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ ဇူးရစ္ျမိဳ႕က သိပၸံေက်ာင္းတိုက္တြင္ ပညာဆက္သင္ႏိုင္ေအာင္

ပို႔ေပးခဲ့ေလသည္။ ဇူးရစ္သိပၸံေက်ာင္းကို ၀င္ခြင့္ရရန္ စာေမးပြဲေျဖဆိုရာမွာ အိုင္းစတိုင္းသည္

သခ်ၤာဘာသာတြင္ အမွတ္ေကာင္းေသာ္လည္း ႏိုင္ငံျခားဘာသာ(ေခါမ၊ လက္တင္)၊ ႐ုကၡေဗဒႏွင့္ သတၱေဗဒ

ဘာသာရပ္မ်ားမွာ က်႐ံႈးခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းအာဏာပိုင္မ်ားက သခ်ၤာဘာသာရပ္တြင္

ထူးထူးျခားျခား ေတာ္ေနသည့္ အိုင္းစတိုင္းကို အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔

အၾကံေပးခဲ့ၾကသည္။ အိုင္းစတိုင္းသည္ Aarau ဆိုသည့္ ျမိဳ႕ငယ္ေလးက အထက္တန္းေက်ာင္း

တစ္ေက်ာင္းတြင္ တစ္ႏွစ္ ျပင္ဆင္ခဲ့ေလသည္။
သူသည္ ၁၈၉၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လအထိ ဇူးရစ္သိပၸံေက်ာင္းတြင္

ပညာသင္ၾကားေနခ်ိန္အတြင္း ၾသစႀတီးယား ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံက ဆာဘီးယား မ်ိဳးႏြယ္စု၀င္ မိန္းကေလး Mileva

Maritsch နဲ႔ ခ်စ္ၾကိဳးသြယ္ခဲ့ေလသည္။

လုပ္ငန္းခြင္၀င္ျခင္း
===========
ေက်ာင္းျပီးသြားသည့္အခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ Grossmann ၏ အကူအညီျဖင့္ ဘန္းျမိဳ႕မွ

စက္မႈလုပ္ငန္းဆိုင္ရာ မူပိုင္ခြင့္ ကန္႔သတ္လက္မွတ္ ထုတ္ေပးသည့္ ႐ံုးတစ္႐ံုးတြင္ ၁၉၀၂ ဇူလိုင္လမွ စတင္

အလုပ္၀င္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၀၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၆)ရက္ေန႔တြင္ အိုင္းစတိုင္းနွင့္ မီလီဗာတို႔

လက္ထပ္ခဲ့ေလသည္။

Relativity Theory
============
အိုင္းစတိုင္းသည္ တတ္ထားသည့္ပညာရပ္မ်ားႏွင့္ လားလားမွမဆိုင္ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေနရေသာ္ျငား

စိတ္ပ်က္ျခင္းမရွိဘဲ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားေတြးေတာရင္း

စာရြက္လြတ္တစ္ရြက္ေပၚမွာ ခဲတံတိုတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ တြက္ခ်က္ ေနတတ္ေလသည္။ သူသည္ ဓာတ္ခြဲခန္းမရွိဘဲ

ေရွ႕ ေခတ္အဆက္ဆက္က ပညာရွင္ၾကီးေတြရဲ႕ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကို ဖတ္႐ႈစဥ္းစားၿပီး တြက္ခ်က္လိုက္၊

အႀကံထုတ္လိုက္၊ ေညာင္းညာလာသည့္ အခါ တေယာထိုးလိုက္ႏွင့္ ေနခဲ့ေလသည္။ ၁၉၀၅ ခုႏွစ္တြင္ သူ၏

ရီေလတီဗတီ သီအိုရီ (Relativity Theory)ကို ကမၻာသိေအာင္ တင္ျပႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့

ဇူးရစ္ သိပၸံေက်ာင္းတိုက္က အိုင္းစတိုင္းကို အထူးပါေမာကၡရာထူးေပးၿပီး အလုပ္ခန္႔ခဲ့ေလသည္။

အိုင္းစတိုင္းသည္ ဂ်ာမနီဖြား ေရ၀တီအႏြယ္၀င္ တစ္ဦး ျဖစ္သည့္အတြက္ မခန္႔ခ်င္ခန္႔ခ်င္ ခန္႔ခဲ့ၾကျခင္း

ျဖစ္သည္။

သူ၏ ေက်ာ္ၾကားလွသည့္ သီအိုရီကို ကမၻာသိေအာင္ မထုတ္ျပန္ခင္ တစ္ႏွစ္အလို ၁၉၀၄ ခုႏွစ္က မီလီဗာက

သူတို႔ရဲ႕ သားဦး Hans Albert ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့ပါသည္။ အိုင္းစတိုင္းသည္ သူ၏ သီအိုရီကို ကမၻာသိေအာင္

ထုတ္ျပန္ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ သေဘာတရားပိုင္းကေန သခ်ၤာ ႐ူပေဗဒ ျဖစ္လာေအာင္ ကိန္းဂဏန္းေတြ၊

ညီမွ်ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္စံုလာသည္အထိ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ ႀကိဳးစားခဲ့ေလသည္။ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ သူ၏

အထူးရီေလတီဗတီ သီအိုရီသည္ သခ်ၤာပညာရပ္ဆိုင္ရာ ညီမွ်ျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသြားေလေတာ့သည္။

၁၉၁၀ ခုႏွစ္ ဇြန္လ တြင္ မီလီဗာက ဒုတိယသား Edward ကို ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔မိသားစုမွာ

က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း ႐ုန္းကန္ေနခဲ့ၾကရသည္။ ၁၉၁၀ ႏွစ္ကုန္ခါနီးတြင္ ၾသစႀတီးယား ဟန္ေဂရီ အင္ပါယာ၏

ဘုရင္က အိုင္းစတိုင္းကို ပရပ္တကၠသိုလ္ (University of Prague) တြင္ ပါေမာကၡတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔

ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ ထိုေနရာသည္ ဇူးရစ္ထက္ အစစအရာရာ သာသည့္ အေျခအေနရွိေသာေၾကာင့္

အိုင္းစတိုင္းက သြားခ်င္ေသာ္လည္း လူမ်ိဳးႀကီး စစ္၀ါဒကို မုန္းတီးေသာ မီလီဗာက အျပင္းအထန္

ကန္႔ကြက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အိုင္းစတိုင္းကေတာ့ ပရပ္တကၠသိုလ္တြင္ သံုးႏွစ္ၾကာ

တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုေနရာတြင္ အဖိႏွိပ္ခံဘ၀ကို နာက်ည္းေနေသာ ခ်က္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္

ေရ၀တီလူမ်ိဳးမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေလသည္။ ပရပ္တကၠသိုလ္မွာ အိုင္းစတိုင္း ရွိေနစဥ္က စာေရးဆရာ

ကပ္ဖ္ကာ (Franz Kafka) ႏွင့္ ေရ၀တီေခတ္ပညာတတ္မ်ား ဦးေဆာင္ၿပီး ဇီယြန္လႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္ေနခ်ိန္

ျဖစ္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ အိုင္းစတိုင္းသည္ လူမ်ိဳးေရး က်ဥ္းေျမာင္းမႈမ်ားကို စိတ္ပ်က္သည့္အတြက္ ၁၉၁၃ ခုႏွစ္တြင္

ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ႔အား ဇူးရစ္သိပၸံေက်ာင္းတိုက္က ႐ူပေဗဒဌာန အႀကီးအကဲအျဖစ္

တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ ဖိတ္ေခၚသလို ဂ်ာမန္ဘုရင္ကလည္း ဘာလင္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡတာ၀န္

ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေလသည္။ အိုင္းစတိုင္းသည္ ဂ်ာမန္ဘုရင္၏ ကမ္းလွမ္းမႈကို လက္ခံခဲ့ၿပီး ၁၉၁၃

ခုႏွစ္မွာပင္ ဂ်ာမနီကို ျပန္သြားခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး သူႏွင့္ မီလီဗာတို႔လည္း လမ္းခြဲခဲ့ၾကေလသည္။

ဂ်ာမနီတြင္ အိုင္းစတိုင္းတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ညီမ၀မ္းကြဲေတာ္စပ္သူ Elsa က လာေရာက္

ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္။ အယ္လ္ဆာသည္ သမီးႏွစ္ေယာက္အေမ မုဆိုးမတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္ျငား

ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ သူမသည္ အိုင္းစတိုင္းကို

လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုေလသည္။ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္ ပထမကမၻာစစ္ၾကီး စျဖစ္ေနေသာ္လည္း

အိုင္းစတိုင္းကေတာ့ သူ၏ ရီေလတီဗတီ သီအိုရီကိုပဲ ဆက္လက္ တိုးခ်ဲ႕ဆန္႔ထုတ္ေနခဲ့သည္။ ၁၉၁၆ ခုႏွစ္

စစ္ျဖစ္ေနဆဲ အခ်ိန္တြင္ပင္ အိုင္းစတိုင္းသည္ သူ၏ ေယဘုယ် ရီေလတီဗတီ သီအိုရီ (General Theory of

Relativity) ကို ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ လို္က္ေလသည္။

၁၉၁၉ ခုႏွစ္တြင္ အိုင္းစတိုင္းသည္ မီလီဗာႏွင့္ တရား၀င္ ကြာရွင္းၿပီး အယ္လ္ဆာႏွင့္ လက္ထပ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၂၃ ခုႏွစ္တြင္ ႐ူပေဗဒပညာရပ္ဆိုင္ရာ ႏိုဘယ္လ္ဆုကို ခ်ီးျမႇင့္ခံရေလသည္။ ထိုဆုသည္ သူ၏

ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ရီေလတီဗတီ သီအိုရီအတြက္ မဟုတ္ဘဲ အလင္းလွ်ပ္စစ္အက်ိဳး (ဖိုတြန္သေဘာတရား)

အတြက္ ရရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဟစ္တလာ အာဏာရလာသည့္အခါတြင္ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒမ်ား

ျပန္လည္ ေခါင္းေထာင္လာသည့္အတြက္ အိုင္းစတိုင္းသည္ အေမရိကန္ကို အၿပီးအပိုင္

ထြက္ခြာသြားခဲ့ေလသည္။

သူသည္ အေမရိကန္ ပရင့္စတန္တကၠသိုလ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရင္း ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး

အစပ်ိဳးေနခ်ိန္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ အေမရိကန္သမၼတ ဖရင္ကလင္ဒီ ႐ုစဗဲ့ဆီသို႔

အဏုျမဴဗံုးႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတိေပးစာ ေရးသားခဲ့သည္။ သူ၏ စာေၾကာင့္ သမၼတ ႐ုစဗဲ့သည္ မန္ဟက္တန္

စီမံကိန္းကို ေရးဆြဲၿပီး အဏုျမဴဗံုး ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎အဏုျမဴဗံုး(သို႔)အက္တမ္ဗံုးကို

ထုတ္လုပ္နည္းသည္ အိုင္းစတိုင္း၏ ကမၻာေက်ာ္ ညီမွ်ျခင္းျဖစ္သည့္ E=mc2 ဆိုသည့္ ျဒပ္ထုစြမ္းအင္ တူညီျခင္း

နိယာမတရားပင္ျဖစ္သည္။

သူသည္ စစ္ႀကီးျပီးသည့္ေနာက္တြင္ အဏုျမဴစြမ္းအင္ကို ေကာင္းသည့္ဘက္တြင္ အသံုးခ်ရန္

တိုက္တြန္းခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ ေပါင္းစပ္စက္ကြင္း သီအိုရီကို တင္ျပခဲ့သည္။ ထိုသီအိုရီသည္

ရွင္းလင္းလြယ္ကူမႈ မရွိသည့္အတြက္ လူအမ်ား နားမလည္ခဲ့ေခ်။ ထို သီအိုရီကို ပို၍ ရွင္းလင္းလြယ္ကူေအာင္

ထပ္မံရွင္းမျပႏိုင္ခင္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁၈ ရက္ မနက္ ၁ နာရီ ၂၅ မိနစ္တြင္ အိုင္းစတိုင္းသည္ ပရင္စတန္

ေဆး႐ံုႀကီးေပၚမွာ ေသဆံုးသြားခဲ့ေလသည္။

credit to >>>>
(မွတ္ခ်က္။ အိုင္းစတိုင္းအေၾကာင္း
ျမန္မာလိုစာသားမ်ားကို Wikimyanmar မွ
ယူထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါသည္။)