အဘက လည္း ျမင္းတစ္ေကာင္ေပးလုိက္တယ္ :):)
တစ္ခါက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ အသက္ၾကီးလာမွ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရတယ္. . . . သမီးေလးတစ္ေယာက္ရတယ္. . . . သမီးေလးဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခ်ဴခ်ာလွတယ္. . . . မိခင္ဖခင္တို႕ ဟာ သမီးေလးကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ေပါ့. . . သမီးေလးအတြက္ ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ရင္း သူတို႕ဟာ စီးပြားတက္လာသတဲ့ . . . ဒါေၾကာင့္ သမီးေလးကို ဖူးဖူး မႈတ္ထားၾကတာေပါ့. . .
ပိုသမွ် ေငြေတြကိုလည္း ေရႊေတြ ၀ယ္ၿပီး သူ႕ အတြက္ လက္၀တ္ရတနာ လုပ္ထားေပးတာ တစ္ဆင္စာေတာင္ ျပည့္သြားတာေပါ့. . . ေတာရြာမွာ ဒီေလာက္ဟာ အေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြ တတ္ႏိုင္ၾကတာကိုး . . . ဒါေပမယ့္ သူတို႕ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့ သမီးေလးဟာ အပ်ိဳျဖစ္ခါမွ ဆံုးပါးသြားသတဲ့. . . အေဖၾကီးဟာ လည္း ၀မ္းနည္းသလို၊ အေမၾကီးဟာလည္း ေျဖမဆည္ႏို္င္ဘူးတဲ့. . .
“ေၾသာ္သမီးေလး ၊ လက္၀တ္ရတနာေတြကိုေသာ္မွ မ၀တ္သြားရပါကေကာ “ဆိုၿပီးငိုတာေပါ့. . . .
ရက္ေတြ အေတာ္ၾကာလာေပမဲ့ အေမၾကီးဟာ သမီးကို မေမ့ႏိုင္ဘူး ၊ ေန႕စဥ္ ငိုေၾကြးေနတာပဲတဲ့. . . ဒါကို ၾကားသိတဲ့ အၾကံသမားတစ္ေယာက္ဟာ အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနတာေပါ့. . . .
ရက္ေတြ အေတာ္ၾကာလာေပမဲ့ အေမၾကီးဟာ သမီးကို မေမ့ႏိုင္ဘူး ၊ ေန႕စဥ္ ငိုေၾကြးေနတာပဲတဲ့. . . ဒါကို ၾကားသိတဲ့ အၾကံသမားတစ္ေယာက္ဟာ အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနတာေပါ့. . . .
တစ္ရက္မွာ အၾကံသမားဟာ အဘိုးၾကီးအျပင္သြားေနတုန္း အမယ္ၾကီးထံကိုလာသတဲ့ . . သူဟာရိုးရိုးမလာဘူး . . . ဇာတ္ထဲက နတ္၀တ္တန္ဆာေတြ ငွား၀တ္ခဲ့ၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့ပါသတဲ့. . . . . အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ငိုေၾကြးေနတဲ့ အမယ္ၾကီးကို “ဟယ္ သင္လူသား ၊ သင္၏ သမီး အမွာစကားရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ငါေရာက္လာရတယ္. . . .” လို႕ ဇာတ္သံနဲ႕ေျပာတာေပါ့. . .
ဒီေတာ့ အမယ္ၾကီးက “ဘာမ်ားမွာလိုက္လဲ အရွင္နတ္မင္း . . “. . . “တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး . . သင္၏ခ်စ္မျငီး ထိုသမီးေလးဟာ နတ္ျပညနတ္ရြာေျခာက္ထပ္မွာ ေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္ေနေၾကာင္းပါ.” . . “သို႕ေသာ္ သူ႕မွာ လက္၀တ္ရတနာေရႊေငြေတြ မပါခဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္အား လူၾကံဳပါး၊ အဲေလ နတ္ၾကံဳပါးၿပီး ယူခိုင္းလိုက္ပါတယ္. ”
ဒီေတာ့ အမယ္ၾကီးဟာ အဟုတ္မွတ္ၿပီး သမီးေလးအတြက္ ရည္ရြယ္လုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္၀တ္လက္စား အစံုလိုက္ကို ေပးလိုက္ေလသတဲ့. . . အၾကံသမားဟာ ပစၥည္းရရျခင္း ရြာေတာင္ဘက္က္ုိ ထြက္ေျပးသြား ေလသတဲ့. . . အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ အဘုိးၾကီးျပန္ေရာက္လာတယ္. . . . ဒီအခါ အမယ္ၾကီးက “သတင္းေကာင္းေျပာရဦးမယ္ေတာ္ေရ ၊ က်ဳပ္တုိ႕သမီးေလးက နတ္ျပည္ေရာက္ေနတယ္. “. . . “ဟင္ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ ရွင္မရယ္. “. . “ေစာေစာကပဲ နတ္သားတစ္ပါးလာေျပာသြားတယ္ . . က်ဳပ္ေတာင္မွ သမီးမွာလိုက္တဲ့ လက္၀တ္လက္စားေတြ ထည့္ေပးလိုက္ေသးတယ္. . . ”
ဒါကိုၾကားေတာ့ အဘုိးၾကီးက အလိမ္မိၿပီဆိုတာကို ခ်က္ျခင္း ရိပ္မိတာေပါ့. . ဒါေပမယ့္ အမယ္ၾကီးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္မွာစိုးလို႕ ဘာမွာ မေျပာဘဲ “ဘယ္ဘက္ကိုသြားသလဲလို႕ သာ “ေမးတယ္ . . ေတာင္ဘက္ကို လို႕ အဘြားၾကီး က ေျဖေတာ့ အဘိုးၾကီးက ေတာင္ဘက္ကို ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီးကာ လိုက္သြားေလတယ္. . . ဒီလိုနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သုတ္္ေျခတင္ေနတဲ့ နတ္၀တ္နတ္စားနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေတြ႕တာေပါ႕
အဲဒီလူက ေနာက္ကျမင္းနဲ႕လိုက္လာတဲ့ အဘုိးၾကီးကိုလည္းေတြ႕ေရာ ေျပးေတာ့တာပဲ တဲ့ . . အဘုိးၾကီးကလိုက္ . . . သူက ေျပးေပါ့့ေလ. . . ဒါေပမယ့္ ျမင္းကလူထက္ျမန္ေတာ့ မလြတ္ႏိုင္မွန္း သိၿပီ ခ်ံဳေတာထဲ၀င္ေျပးၿပီး ပုန္းေနလိုက္သတဲ့. . အဘုိးၾကီး ဟာ အဲဒီလူ ဒီနားမွာတင္ ေပ်ာက္သြားတာ သိေတာ့ ျမင္းေပၚက ဆင္းၿပီး ေဘးနားက ခ်ံဳထဲကို ျဖဲရွာတာေပါ့. .
ဒီအခါ ပုန္းေနသူက ခ်ံဳတစ္ဖက္ကထြက္လာၿပိး အဖိုးအို ရဲ႕ ျမင္းကိုစီးကာ ထြက္ေျပးသြားေလသတဲ့. . . ျမင္းနဲ႕ေျပးသြားတဲ့ လူလိမ္ကို မမွီႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ အဖိုးအိုဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ လွမ္းေအာ္လိုက္သတဲ့
“သမီးကို ေျပာလိုက္ပါ. . သမီးအတြက္ အဘလည္း ျမင္းတစ္ေကာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္လို႕ ”
“မိမိရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဖက္သားသိေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႕ ”
“ဒါကို အခြင့္အေရး ယူၿပီး မိမိကို နင္းတတ္တယ္”
“သဘာ၀ကို မလြန္ေစနဲ႕ ”
“သဘာ၀လြန္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မရွိဘူး အလိမ္ခံရတတ္တယ္”
ျမန္မာ့ရိုးရာ ပံုျပင္မ်ား
ျမန္မာ့ရိုးရာ ပံုျပင္မ်ား
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။