သစ္ပင္ သစ္ရြက္ ေလေျပ
___________________
သစ္ပင္
ကြ်န္ေတာ့္ကို သစ္ပင္လို႔ေခၚၾကတဲ့အေၾကာင္း
ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ ရည္းစားအမ်ားၾကီးထားခဲ့့ဖူး
ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္...
တကယ့္ကိုခ်စ္တယ္...
သူ႔ရဲ႕ရိုးသားမႈကို ခ်စ္တယ္..
သူရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ၊ သူ႔ရဲ႕အားနည္းခ်က္၊ သူရဲ႕အားငယ္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မထူးျခားတဲ့ သူက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔မထိုက္တန္ဘူးလိ
ကြ်န္ေတာ္ တျခားေကာင္မေလးနဲ႔ တဲြေနတာကိုၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းလို႔ (၃)နွစ္လံုးလံုး သူရွိေနခဲ့တယ္။ (၃)နွစ္္လံုး သူခံစားခဲ့ရတယ္။ ခံစားေနတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္မသိေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ သူၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ြန္ေတာ္က ပါးနပ္တဲ့ ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္ပဲေလ.. တစ္ခါက ကြ်န္ေတာ္႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ေက်ာင္းအေဆာင္ေဘးမွာခ်ိန္းေ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမို႔ေနတာလည္းဆိုတာက
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ နံပတ္(၄)ေယာက္ေျမာက္ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို မလိုလားမနွစ္ျမိဳ႔ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါက သူတို႔နွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကတယ္။ သိမ့္ေမြ႔တဲ့ သူ႔စရုိက္က လူေတြကို ရန္မလုပ္တတ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္မေလးဖက္ကေနျ
ကြ်န္ေတာ္(၅)ေယာက္ေျမာက္ ေကာင္မေလးနဲ႔လမ္းခဲြေတာ့ သူကိုေခၚျပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ထြက္လည္ၾကတယ္။
“ငါ နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္”ဆိုေတာ့.. အေတာ္ပဲ ငါလည္း နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္လို႔ သူမက ဆိုတယ္။
“ငါ သူနဲ႔ လမ္းခဲြလိုက္ျပီ”
“ငါ သူ႔ကို အေျဖေပးလိုက္ျပီ”
“သူ”ဆိုတာ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလး သူ႔ကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ သန္မာဖ်တ္လတ္ျပီး သြက္လက္သြက္လက္ ခ်စ္စရာ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ
ကြ်န္ေတာ္ငိုမိတယ္...ခ်ံဳးပ
သူခ်ဳံးပဲြခ်ငိုတာကို အၾကိမ္ေပါင္းမနည္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
စာေမးပဲြေတြျပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့မယ့္ေ နာက္ဆံုးတစ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းထဲမွာ message တစ္ေစာင္ရွိေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ရက္စဲြကိုၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့(၁ဝ)ရက္က ကြ်န္ေတာ္ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုခဲ့တ
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္ မေပးလို႔လား”
သစ္ရြက္
ေက်ာင္းတုန္းက သစ္ရြက္ေလးေတြ စုေဆာင္းတာကို ကၽြန္မ၀ါသနာပါခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သစ္ရြက္ေလးေတြဟာ နွစ္ရွည္လၾကာမွီခိုခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ကို ခဲြထြက္ရဲတဲ့ သတၲိရွိလို႔ပဲ။
ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္မနဲ႔ အရမ္းခင္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက
ကြ်န္မသူ႔ကို ခ်စ္တယ္...
သူလည္း ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္...
ဒါေပမဲ့....သူဘာလို႔ ကြ်န္မကို ဖြင့္မေျပာေသးတာလဲ....
နွစ္ေယာက္စလံုးခ်စ္ေနလ်က္နဲ
သူရည္းစားတစ္ေယာက္ ေျပာင္းတိုင္း ကြ်န္မရင္တစ္ခါနာရတယ္...ခံစ
တစ္ခါခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္သံသယျဖစ္မိတယ္။ ကြ်န္မကပဲ သူ႔ကို တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္ေနမိတာလား..
ကြ်န္မကို မခ်စ္ဘူးဆိုရင္လည္း ဘာလို႔ ကြ်န္မအေပၚ သေဘာေကာင္းေနတာလဲ...
သူသေဘာေကာင္းတာေတြဟာ ရိုးရိုးသူငယ္ခ်င္း ထက္ေတာင္လြန္ေနျပီ...
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ ခံစားရလြန္းပါတယ္...
သူရဲ့အၾကိဳက္ေတြ၊ အက်င့္ေတြ ကြ်န္မအေပၚဆက္ဆံမႈေတြ ကြ်န္မ ေကာင္းေကာင္းနားလည္နိုင္ခဲ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.... သူဖြင့္ေျပာလာမဲ့ရက္ကိုေမွ်
ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္စားရင္း (၃)နွစ္လံုးလံုး သူ႔ေဘးမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာဟာ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ လက္လႊတ္ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေရာက္ရွိလာမဲ့ရက္ကို ၾကိဳေတြးျပီး ၾကည္ႏူးရင္း ဆက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ်င္တယ္။ ဒီလိုပင္ပန္းျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေတြေဝျခင္းေတြဟာ (၃)နွစ္လံုးလံုး ကြ်န္မနဲ႔အတူ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးစာေမးပဲြေျဖဖို႔ နီးလာေတာ့ တျခားအခန္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို အသဲအသန္ပိုးပန္းတယ္။ စစခ်င္းမွာ ကြ်န္မ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးဟာ ကြ်န္မ နွလံုးသားရဲ႕ေနရာ တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို တေျဖးေျဖး စိုးမိုးလာခဲ့တယ္။
ေကာင္ေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေလလိုပါပဲ...
ကြ်န္မရဲ႕ႏွလံုးသားသစ္ရြက္က
ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕နွလံုးသားတစ္ေနရာစ
သစ္ရြက္ေလး သစ္ပင္္ေပၚက ေၾကြက်သြားခဲ့ပါျပီ။ သစ္ပင္ကေတာ့ျပံဳးေနတယ္ ေနခဲ့ပါလို႔လဲ မတားခဲ့ပါဘူး။
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား”
ေလေျပ
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႔ သစ္ရြက္လို႔ေခၚခဲ့တယ္။ သူမက သူခ်စ္တဲ့သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ ခံစားခ်က္ေတြဖံုးကြယ္ရင္း မွီခိုျပီးေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ သစ္ရြက္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကိုစျပီး သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းေျပာင္းလာျပီး တစ္လအၾကာမွာပါ။ ေသးငယ္တဲ့ သူရဲ႕ကိုယ္လံုးနဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းေဘးမွာ ထိုင္ရင္း မ်က္စိတစ္စံုဟာ ေဘာလံုးက်င့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ သူတစ္ေယာက္ထဲပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေကာင္ေလးက တျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ရယ္ေမာေနရင္ သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔... ေကာင္ေလး သူ႔ဖက္ လွည့္လာျပီဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးအိမ္မွာ အျပံဳးစေတြနဲ႔... သူ အဲဒီေကာင္ေလးကို အျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္သလိုပဲ၊ သူ႔ကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ အလုပ္ဟာလည္း ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွာ သူကိုမေတြ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္မႈေတြဝင္လာတယ္။ ဘယ္လို စိုးရိမ္မႈမ်ဳိးလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာမျပတတ္ဘူး။ ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ သူအျမဲေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးလည္းရွိမေနလို႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မခ်တာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕စာသင္ခန္းဖက္ကို ေျပးလာခဲ့မိတယ္။ အထဲကိုၾကည့္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မ
ကြ်န္ေတာ္ သ႔ူေဘးကို ေလွ်ယက္သြားျပီး ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေနာက္ စာရြက္တစ္ရြက္ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ သူက အံ့ၾသတဲ့ပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ျပံဳးျပီး စာရြက္ကိုယူလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ စာရြက္ေခါက္ေလးကိုကိုင္လို႔
“သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္က ေလးနက္ခိုင္ျမဲလြန္းတယ္။ ေလတိုက္တိုင္း မပါနိုင္ဘူး”
“သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္က ေလးနက္ခိုင္ျမဲတာ မဟုတ္ဘူး ... သစ္ရြက္က သစ္ပင္ကို မခဲြနိုင္တာပါ”
အဲဒီလို သူနဲ႔ စာအေပးအယူလုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း သူတျဖည္းျဖည္း ကြ်န္ေတာ္ကို စကားျပန္ေျပာလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို လက္ခံတတ္လာတယ္။ ဖုန္းေခၚရင္လည္း ျပန္ေျပာတတ္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူမခ်စ္နိုင္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူခ်စ္လာနိုင္တဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ဇဲြရွိခဲ့တယ္။
သူနဲ႔သိခဲ့တဲ့ (၄)လအတြင္း ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာ အၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္နိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ေျပာတိုင္း သူက စကားလွမ္းေၾကာင္း လဲႊပစ္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လက္မလႊတ္ေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္ေနမိျပီေလ.. ခ်စ္မိရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လာတယ္.. သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ကို ရေအာင္ယူမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္မိတယ္။ သူ မခ်စ္မွန္း သိလွ်က္နဲ႔ သူအေျဖေပးလာမယ့္ ရက္ကိုေစာင့္ရင္း သူ႔ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္အၿမဲရွိေနခဲ့တယ္။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္...ကြ်န္ေတ
“ကြ်န္မ ေခါင္းညိတ္ေနတယ္”
“ဟင္”
ကြ်န္ေတာ္နား ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ.
ကြ်န္ေတာ္ ဖုန္းကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ အေပၚအကႌ်ကိုေကာက္စြပ္ျပီး သူ႔အိမ္ဖက္ ဆိုင္ကယ္အျပင္းေမာင္းထြက္ခဲ
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား”
မူရင္း-- http://ykuo.ncue.edu.tw/
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Wednesday, October 10, 2007)
*** ဘာသာျပန္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတာ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။