အစာအိမ္ ေရာဂါပိုး

Myanmar News Update

”ကၽြန္ေတာ့မွာ အစာအိမ္ေရာဂါ ရွိတယ္”
”ကၽြန္မမွာ အစာအိမ္ေရာင္တဲ့ ေရာဂါရွိလို႔ ေဆးအျမဲတမ္း စာေးနရတယ္-”ဟု ဆိုသူ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိ၏၊ အမွန္တကယ္လည္း ထိုအစာအိမ္နဲ႔ ပတ္သက္ေသာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္သည့္ အစာအိမ္ေရာဂါ(အနာျဖစ္ျခင္း)၊ အစာအိမ္ အခ်ဥ္ေပါက္ျခင္း၊ အစာအိမ္ေရာင္ျခင္းအျပင္ အစာအိမ္ကင္ဆာေရာဂါအထိ မၾကာခဏ ေတြ႔ႀကံဳေနရပါသည္။ ထိုေရာဂါမ်ားသည္ ယခင္က ယူဆထားခဲ့ၾကသည့္ အေျခခံအေၾကာင္းမ်ားအျပင္ ကူးစက္ေရာဂါပိုးတခုကိုပါ ေဖာ္ထုတ္မိျပီး ကမၻာႏွင့္အဝန္း ပ်ံ႔ႏွံ႔လ်က္ရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။
အစာအိမ္ႏွင့္ လုပ္ငန္းသဘာဝ---
အစာအိမ္သည္ ေဂ် J-စားလံုးပံုသ႑ာန္ရွိ ၾကြက္သားအိတ္ငယ္တခုျဖစ္ျပီး ဝမ္းဗိုက္ပိုင္းႏွင့္ ရင္အုပ္ပိုင္း ဆက္စပ္ရာ ရင္ဘတ္တည့္တည့္တြင္ ခပ္ေစာင္းေစာင္းကေလးတည္ေနသည္။ အစာအိမ္နံရံမ်ားမွာ ၾကြက္သားမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားျပီး ထိုအစာအိမ္အတြင္းသားမ်ားတြင္ အစာေျခရည္ ထုတ္ေပးသည့္ ဂလင္းေပါင္း ၃၅-သန္း ခန္႔ရွိသည္။ အစာစားလိုက္ေသာအခါ အစာအိမ္တြင္ အစာကိုဦးစြာ သိုေလွာင္ထားသည္၊ နာရီဝက္ခန္႔အၾကာတြင္ အစာေျခရည္မ်ားကို ထိုဂလင္းက ထုတ္လႊတ္ေပးၾကျပီး နံရံၾကြက္သားမ်ားက လႈိင္းကဲ့သို႔ က်ဳံ႔ျခင္း ဆန္႔ျခင္းျပဳကာ အစာႏွင့္အစာေျခရည္ကို ေရာေႏွာ၍ အစာေျခလုပ္ငန္း စတင္ပါသည္။ အစာေျခရည္တြင္ အားေပ်ာ့ ဟိုက္ဒရိုကလုိရစ္အက္စ္ အဓိကပါဝင္ျပီး ထိုအထဲတြင္ ပက္ပဆင္၊ အိုင္းယြန္းမ်ားနဲ႔ Intrinsic Factors ေခၚ ဓာတ္ပစၥည္းမ်ား ပါဝင္ပါသည္။ အစာအိမ္သည္ အစာပမာဏ ၂-ဒသမ ၃-လီတာခန္႔အထိ သိုေလွာင္ထားႏိုင္ျပီး ေန႔စဥ္ အစာေျခရည္ ၃-ဒသမ ၄-လီတာခန္႔ ထုတ္လုပ္သည္။ အစာအိမ္အတြင္း အစာႏွင့္ အစာေျခရည္ကို ေရာေႏွာေၾကညက္ေစျပီး ခၽြဲခၽြဲပ်စ္ပ်စ္အစာရည္ကို အစာအိမ္ထြက္ေပါက္ (Pyloric Valve) မွတဆင့္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ အူအမ္၏ ပထမပိုင္း ဒီယိုဒီနမ္ (Duodenum)ေခၚ ဆယ့္ႏွစ္သစ္ အူသို႔ ပို႔သည္။ ထိုေနရာသည္ အစာအိမ္မွာကဲ့သို႔ အက္စစ္လြန္ကဲေသာ ေနရာမဟုတ္ဘဲ အယ္လ္ကာလီဓာတ္ အားေကာင္းေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ အစာႏွင့္ အစာေျခရည္တို႔ျဖင့္ အျပင္းစားျဖစ္ေနသည္ကိူ ထိုေနရာရွိ အင္ဇိုင္းတို႔က လူ႔ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မွ်တေသာအား PH ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းေပးသည္။ ထိုအပိုင္းအထိ အစာေျခခ်ိန္သည္ ပ်မ္းမွ် ၂-နာရီမွ ၄-နာရီခန္႔ ၾကာတတ္သည္။ အာလူးကဲ့သို႔ အသီးဆိုလွ်င္ မိနစ္အနည္းငယ္သာ ေျခဖ်က္ရသည္။ အစိမ္းေၾကာ္၊ အရြက္စိမ္းပါေသာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားဆိုလွ်င္မူ ေန႔ဝက္မွ် ေျခဖ်က္ရသည္။ ၾကက္ဥ၊ ဝက္အူေခ်ာင္း၊ ေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုပ္ စသည့္ အဆီအလြန္မ်ားေသာ အစာကို နံနက္စားထားပါက ထိုအစာတို႔၏ ေလးပံုတပံုခန္႔မွာ ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္တိုင္ မေျခဖ်က္ႏိုင္ေသးဘဲ ရွိတတ္သည္။ အဆီပိုမ်ားကို ဒီယိုဒီနမ္ရွိ ၾကြက္သားမ်ားက ေကာင္းစြာမထိန္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစာမေၾကလြယ္ေသာ အသားဆီ မ်ားမ်ားပါေသာ အစားအစာတို႔ကို ေျခဖ်က္ရာတြင္ အခက္အခဲရွိတတ္ပါသည္။

ေအးေသာအစာျဖစ္သည့္ ေရခဲမုန္႔၊ အေအးခံ အခ်ိဳရည္တို႔ကို ေသာက္လုိက္ပါက အစာအိမ္၏ မူလအပူခ်ိန္ ၉၉-ဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္ကို ၂၀-ဒီဂရီမွ် ေလွ်ာ့ေပးရသျဖင့္ အစာေျချခင္းလုပ္ငန္း နာရီဝက္မွ် ၾကန္႔ၾကာတတ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကလြယ္နပ္လြယ္ေသာ အစာကို စားေလ့ရွိလွ်င္ အစာအိမ္ သက္သာေစႏိုင္ပါသည္။ အစာအိမ္တြင္ မလိုအပ္ပဲ အစာေျခရည္မ်ား ထြက္ရွိေနပါက အစာအိမ္နံရံကို ပြတ္တုိက္စားသြားႏိုင္ပါသည္။ ေဒါသျဖစ္ေနလွ်င္ အစာေျခရည္ သံုးဆခန္႔ ပိုထြက္တတ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ စိတ္ဖိစီးမႈ ခံေနရလွ်င္လည္း ထိုသို႔ျဖစ္တတ္ပါသည္။


ေဆးလိပ္ရွိ နီကိုတင္းဓာတ္၊ ေကာ္ဖီ၊ အရက္တို႔ကလည္း အစာေျခရည္မ်ား ပိုမိုထြက္ေစတတ္ပါသည္။ ပံုမွန္အစာေျခရည္ ထြက္ေနက်အခ်ိန္မ်ိဳးတို႔တြင္ အစာမစားပါက ထိုထြင္ျပီးျဖစ္ေသာ အစာရည္တို႔က အစာအိမ္နံရံကို ဒုကၡေပးတတ္ျပန္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူမ်ားတြင္ အစာအိမ္ၾကြက္သားတုိ႔ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထိုအခါ စားျပီးေသာ အစာမ်ား အစာအိမ္တြင္ အနည္ထိုင္ေနတတ္သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ရင္ျပည့္သည္ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ မအီမလည္ ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစာအိမ္သည္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္၏ အဓိကအဂၤါႀကီးတခုျဖစ္သကဲ့သို႔ ထိုအစာအိမ္၏ ပံုမွန္္လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာာ မိမိက ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းသိန္းရန္ အဓိကတာဝန္ရွိပါသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက ေအာက္ပါေရာဂါဘယမ်ား ျဖစ္ေလ့ရွိပါသည္။


၁။ အစာအိမ္ အနာျခင္းျခင္း။ (Peptic Ulcers)
အစာအိမ္ႏွင့္ဆက္လ်က္ရွိေသာ ဒီယိုဒီနမ္ အူအိမ္တို႔ရွိ အစာေျခရည္မ်ား ပိုမိုထြက္ရွိျခင္း၊ အစာအိမ္နံရံ ၾကြက္သားတို႔ ပ်က္စီးျခင္းမ်ားေၾကာင့္ အနာကေလးမ်ားျဖစ္ျခင္းကို ေခၚပါသည္။ အထက္ပါကဲ့သို႔ေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားအျပင္ အက္စ္ပရင္၊ ဒိုင္ကလိုဖီးနစ္ စေသာ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးမ်ားသည္လည္း အစာအိမ္နဲ႔ အူအိမ္နံရံတို႔ကို တိုက္စားဖ်က္ဆီးတတ္သျဖင့္ အနာကေလးမ်ား ျဖစ္လာတတ္ပါသည္။ အစာအိမ္အနာ (Gastric Ulcer. G.U)သည္ အသက္ ၁၆-ႏွစ္မတိုင္မီ အျဖစ္နည္းျပီး အဂၤလန္ႏိုင္ငံတြင္ ေလ့လာခ်က္အရ အသက္ ၄၅-ႏွစ္မွ ၅၄-ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ၁ဝ-ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔တြင္ ျဖစ္ပြားေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဆရာဝန္မ်ား၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားတြင္ အျဖစ္မ်ားျပီး စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ ကာယလုပ္သားမ်ား၊ စာေရးစာခ်ီမ်ားတြင္ အျဖစ္နည္းပါသည္။ ဒီယိုဒီနမ္ အူအိမ္အနာ(Duodena Ulcer, D.U)သည္ အသက္ ၃၅-ႏွစ္ေအာက္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ G.U ထက္ ေလးဆမွ် ပိုမိုမ်ားျပားျပီး အသက္ ၄၅-ႏွစ္ေက်ာ္ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္မူ ႏွစ္ဆမွ် မ်ားျပားေၾကာင္းႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ D.U ႏွင့္ G.U တို႔၏ အခ်ိဳးသည္ ၃၀း၁ ျဖစ္ပါသည္။


ထို႔ျပင္ ေသြးအုပ္စုအို (O) ရွိသူတို႔သည္ အျခားေသြးအုပ္စုဝင္တို႔ထက္ ထိုေရာဂါရရွိမႈ သံုးဆမွ် မ်ားျပားျပီး ထို အုိအုပ္စုဝင္မ်ားသည္ပင္ D.U ျဖစ္ရန္ ၁-ဒသမ ၄-ဆမွ် ပိုမိုမ်ားျပားေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိုေသြးအုပ္စုဝင္တို႔သည္ အစာအိမ္ေရာဂါ ပိုမိုျဖစ္လြယ္ၾကေၾကာင္း သတိမူရပါမည္။ တဖန္ D.U သည္ အမ်ိဳးသားမ်ားက အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ ၅-ဆမွ ၁၀-ဆအထိ ပိုမိုျဖစ္တတ္ျပီး ထိုအနာျဖစ္သည့္ေနရာမွ ေပါက္ထြက္ျခင္းႏႈန္းသည္ အမ်ိဳးသားမ်ားက အဆႏွစ္ဆယ္မွ် ပိုမိုမ်ားျပားပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ”မ”ေဟာ္မုန္းတို႔သည္ သဘာဝအရ ထိုသို႔ အစာအိမ္အနာျဖစ္ျခင္းကို တားျမစ္ထားတတ္ေၾကာင္းႏွင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္ ထိုေရာဂြျဖစ္ပြားမႈ အလြန္နည္းပါးေၾကာင္းလည္း မွတ္သားရပါသည္။ ေၾကလြယ္ေသာအစာ မစားေလ့ရွိျခင္း၊ အစာကို ညက္ညက္ ဝါးမစားတတ္ေလ့ ရွိျခင္း၊ ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ ေကာ္ဖီ အလြန္အကၽြံ ေသာက္တတ္ျခင္း၊ နပ္မွန္ေအာင္ စားေလ့မရွိျခင္း၊ အာဟာရခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၊ စိတ္ေသာက ဖိစီးမႈမ်ားျခင္း၊ အေၾကာ္အေလွာ္၊ အကင္မ်ား ႏွစ္ခါသံုးခါ ထပ္ေၾကာ္ထားေသာ အသားမ်ား စားေလ့ရွိျခင္း စသည့္ အေၾကာင္းမ်ားသည္ အဆိုပါေရာဂါ ျဖစ္ပြားေစႏိုင္သည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မူလကတည္းက သိရွိထားျပီး ျဖစ္ပါသည္။


၂။ အစာအိမ္ ေရာင္ျခင္း။ ( Gastritis)
အရက္ျပင္းျပင္ ေသာက္ျခင္း၊ မသန္႔ရွင္းေသာ အစားအစာမ်ား စားမိျခင္း၊ အပူ အစပ္ အမ်ားအျပား စားမိျခင္း၊ ပိုးသတ္ေဆး၊ စက္သံုးဆီမ်ား ေသာက္မိျခင္း၊ အကိုက္အခဲ ေပ်က္ေဆးမ်ား စားမိျခင္း၊ ပူေလာင္၍ မာေက်ာေသာ အသားငါးမ်ား စားမိျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ အစာအိမ္၏ နံရံၾကြက္သားမ်ား ေရာင္ရမ္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


၃။ အစာအိမ္ ကင္ဆာေရာဂါ။
”Captain of men of death” လူတို႔ကိုေသေစေသာ ေရာဂါတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး-ဟုပင္ အေနာက္တိုင္းသားတို႔ တင္စားေလ့ရွိပါသည္။ ၁၉၅၉-ခုႏွစ္က အဂၤလန္ႏွင့္ ေဝလနယ္တို႔တြင္ ထိုေရာဂါျဖင့္ လူ ၁၄၀၇၆-ဦး ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။ အသက္ ၄၉-ႏွစ္ ႏွင့္ ၆၀-ႏွစ္အၾကားတြင္ အျဖစ္မ်ားျပီး အမ်ိဳးသားမ်ားက အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ သံုးဆမွ် ပိုမုိျဖစ္ပြားတတ္ပါသည္။
”ေအ”ေသြး အုပ္စုဝင္တို႔သည္ အစာအိမ္ကင္ဆာ ျဖစ္တတ္ၾကျပီး ငါးရာခိုင္ႏႈန္းေသာ G.U တို႔သည္ ထိုေရာဂါအျဖစ္ ေျပာင္းသြားတတ္ပါသည္။ ငါးကင္ကို အဓိကအစာအျဖစ္ စားသံုးေလ့ရွိခဲ့ၾကေသာ ဂ်ပန္၊ ဖင္လန္၊ စေကာ့တလန္ ႏို္င္ငံတို႔တြင္လည္း အျဖစ္မ်ားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ အပူအစပ္ စားလြန္းသူမ်ား၊ အရက္ေသာက္သူမ်ား အျဖစ္မ်ားၾကေၾကာင္းသိရပါသည္။

အစာအိမ္ေရာဂါပိုး အသစ္ေတြ႔ရွိျခင္း”လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔က ေဆးပညာရွင္ ဝါရင့္ႏွင့္ မာရွယ္တို႔က လူ႔အစာအိမ္တြင္ Helicobacter Pylori-ေခၚ ေရာဂါပိုးသစ္တမ်ိဳး ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့သည္။ ထိုေရာဂါပိုးသည္ အစာအိမ္ အနာျဖစ္ျခင္း၊အစာအိမ္ေရာင္ျခင္း၊ အစာအိမ္ ကင္ဆာျဖစ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ အဓိကပတ္သက္ေနျပီး ယခုအခါ ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ခန္႔မွာ ထိုေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံေနရျပီးျဖစ္ေၾကာင္းကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ႀကီးက ထုတ္ျပန္ထားပါသည္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ လူအမ်ား ျပြတ္သိပ္ထူထပ္စြာ ေနထိုင္မႈႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အထူးမ်ားျပားစြာ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။


ထိုအခ်က္ကို အေျခခံ၍ မႏၲေလးျမိဳ႔ ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးတြင္ ၁၉၉၇-ခုႏွစ္ ဇြန္လမွ ၁၉၉၈-ခုႏွစ္ ေမလအထိ တႏွစ္အတြင္း ကုသမႈခံယူရေသာ D.U ေရာဂါရွင္ ၇၀-ဦး၊ အစာအိမ္ကင္ဆာ ေဝဒနာရွင္ ၅၀-ဦး၊ ၁၉၉၈-ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွ ၁၉၉၉-ခုႏွစ္ ၾကသဂုတ္လအတြင္း ကုသမႈခံယူေသာ အစာအိမ္ အခ်ဥ္ေပါက္သည့္ လူနာ ၃၄၂-ဦးတို႔ကို ေလ့လာခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ မည့္သည့္ေရာဂါလကၡဏာမွ မျပဘဲ ပကတိက်န္းမာပါသည္ ဆိ္ုေသာ အမ်ိဳးသား ၅၀-ဦးတို႔ကိုလည္း ေလ့လာခဲ့ပါသည္။


ေတြ႔ရွိခ်က္မ်ား---
D.U ေရာဂါရွင္ ၇၀-ဦးအနက္ ၅၈-ဦး ၈၂-ဒသမ ၈-ရာခိုင္ႏႈန္းတြင္ ထိုေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံေနရျပီး အစာအိမ္ ကင္ဆာေရာဂါရွင္ ၅၀-ဦးအနက္ ၄၁-ဦး၊ ၈၂-ရာခိုင္ႏႈန္းတြင္၄င္း၊ အစာအိမ္အခ်ဥ္ေပါက္သူ ၃၄၂-ဦးအနက္ ၃၁၅-ဦး၊ ၉၂-ရာခိုင္ႏႈန္းတြင္၄င္း၊ အလားတူေတြ႔ရပါသည္။ ထို႔ျပင္ လူေကာင္း ၅၀-ဦးတြင္လည္း ၄-ဦး၊ ၈၂-ရာခိုင္ႏႈန္းတို႔၏ အစာအိမ္တြင္ ထိုေရာဂါပိုးမ်ားကို သယ္ေဆာင္ထားေၾကာင္း ေတြ႔ရျပန္ပါသည္။


သံုးသပ္ခ်က္---
ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႔ႀကီးက ထိုေရာဂါပိုးကို အစာအိမ္ကင္ဆာျဖစ္ေစသည့္ နံပါတ္တစ္, တရားခံဟု မွတ္ခ်က္ခ်ထားပါသည္။ အစာအိမ္အနာမ်ား ျဖစ္ျခင္းမွာလည္း ထိုေရာဂါပိုးသည္ အဓိကပါဝင္ျဖစ္ပြားေနျပီး အစာအိမ္ေရာင္ျခင္း၊ အခ်ဥ္ေပါက္ျခင္းတို႔မွာလည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္သည္။


ယခု ေလာေလာဆယ္ေလ့လာမႈမ်ားအရ အစာအိမ္အနာေရာဂါမ်ား၊ အစာအိမ္ ကင္ဆာႏွင့္ အစာအိမ္ အခ်ဥ္ေပါက္ျခင္း စသည့္ အစာအိမ္ေရာဂါ အမ်ားအျပားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္လည္း ထိုေရာဂါပိုးေၾကာင့္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ရာႏႈန္းမ်ားျပားစြာ ကူးစက္ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း သိႏိုင္ပါသည္။ ထိူု႔ျပင္ ေလာေလာဆယ္ ေရာဂါလကၡဏာမျပေသးေသာ္လည္း ေရာဂါပိုးမ်ားကို မိမိတို႔၏ အစာအိမ္တြင္ သိုေလွာင္ထားသူမ်ားမွာလည္း အမ်ားအျပားပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ယခင္က အဓိကအားျဖင့္ Work, Worry, Weather အလုပ္ပိလြန္းျခင္း၊ စိတ္ေသာကေရာက္ျခင္း၊ ရာသီဥတု ျပင္းထန္ျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ဟု ယူဆရေသာ အစာအိမ္ေရာဂါတို႔မွာ ယခုမူ ထိုေရာဂါပိုးေၾကာင့္ ပိုမိုျဖစ္ပြား ဆိုးဝါးလာေနပါသည္။ ကူးစက္ျပန္႔ပြားေနပံုမွာလည္း ထိတ္လန္႔ဖြယ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူအမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ဒုကၡအသြယ္သြယ္ ၾကံဳၾကရဖြယ္ ရွိပါသည္။ အမ်ားျပည္သူတို႔ အထူးသတိျပဳၾကရမည့္ အေျခအေနျဖစ္ပါသည္။


ကာကြယ္ေရး---
အဓိကအားျဖင့္ တကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးနဲ႔ သန္႔ရွင္းေသာ အစားအစာမ်ား စားသံုးၾကေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သန္႔ရွင္းေသာ ေရ၊ လက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္ေသာ အစားအစာမ်ားကိုသာ သံုးေဆာင္ၾကရန္ လူတန္းစားအသီးသီး ဂရုျပဳေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ ယခုအခါ ျမိဳ႔ရြာတိုင္းတြင္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား အလြန္မ်ားျပားလွပါသည္။ ဆရာေဒါက္တာရဲႏိုင္ ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါမွာကဲ့သို႔ စားေသာက္ဆိုင္ရွင္မ်ားသည္ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ အစားအေသာက္တို႔ကို ဂရုတစိုက္ကိုင္တြယ္ျခင္း၊ သိုေလွာင္ျခင္း၊ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းစသည္တို႔ကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ စားစရာေရာင္းေသာ ဆိုင္ကေလးမ်ားမွသည္ ဆိုင္ႀကီးမ်ားအထိ လမ္းေဘးေစ်းသည္၊ ေက်ာင္းေစ်းသည္ပါမက်န္ တိတိက်က် လိုက္နာရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ အဆိုပါ အစားအေသာက္ ကိုင္တြယ္ေရာင္းခ်ရာ ေနရာမ်ားသည္ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေသာ H.Pylori ေရာဂါပိုးတို႔ကို ျဖန္႔ေဝေပးေနသည့္ အခ်က္အခ်ာေနရာမ်ား မျဖစ္ရန္ ဝိုင္းဝန္းေဆာင္ရြက္ရပါမည္။က်န္းမာေရးအသိ၊ ခံယူခ်က္မွန္ကန္စြာ လက္ခံေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကရန္ အေလးျပဳသင့္ပါသည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ ႀကီးမားေသာအႏၲရာယ္ဆိုးႀကီးအျဖစ္ မႀကီးထြားလာမီ လူတိုင္းလူတိုင္း အေရးတယူ ေဆာင္ရြက္ၾကပါရန္ အထူးတိုက္တြန္းလိုပါသည္။


ေဒါက္တာျမင့္သန္း (ေညာင္ေလးပင္)

Villager Myanmar