ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ (အပုိင္း -၄)

 Royal Hero Media
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မိဘကား ပစၥည္းဥစၥာ အေတာ္အသင့္ရွိ၍ ေႂကြးရွင္ ၿမီရွင္ ျဖစ္ရာ ဆင္းရဲသား အမ်ားအျပားႏွင့္ ဆက္ဆံရေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မိခင္မွာ ဓနရွင္ကေလး အတန္းအစားထဲတြင္ သမာသမတ္ရွိ၍ စိတ္ေကာင္း ရွိေလသည္။ သို႔ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရံဖန္ရံခါ ဆင္းရဲသားမ်ားက ေႂကြးမ်ား မေပးဆပ္ႏုိင္၍ ႀကိမ္းေမာင္းေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ အထူးပင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိ၏။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္...က ေငြတိုးႀကီး စနစ္၏ ဆိုး၀ါးပံုကို မ်က္၀ါး ထင္ထင္ ေတြ႕ခဲ့ရေပသည္။ မ်ားေသာ ဆင္းရဲသားတို႔မွာ ေႂကြးတစ္ခါ ယူမိလွ်င္ ေက်ႏိုင္စရာမရွိေပ။ ဤစနစ္ကို ယခု ေခတ္သစ္တြင္ အလ်င္အျမန္ ျပင္ဆင္ သင့္သည္။ ၎အျပင္ ယခုလက္ရွိ ဆင္းရဲသား ေႂကြးၿမီမ်ားကို အားလံုး ေလွ်ာ္ပစ္ရန္သင့္ေလသည္။ ထုိေႂကြးမ်ားမွာ အတိုး၏ အၫြန္႔ အေႂကြးမ်ားသာ ရွိေတာ့မည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ယံုမွား သံသယမရွိေပ။

ကၽြန္ေတာ္ကား ႂကြားရမည္ဆိုလွ်င္ မ်ဳိးႀကီး ေဆြႀကီးမွ ေပါက္ဖြားသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ေရွးအဆက္အႏြယ္တို႔မွာ ပုဂံျပည္ တ႐ုတ္ေျပးမင္း လက္ထက္ ဂ်င္ဂ်စ္ခန္း အမွဴးရွိေသာ တ႐ုတ္တို႔ ၀င္ေရာက္ ေႏွာင့္ယွက္ေသာအခါ ႏုိင္ငံျခားသားတို႔၏ ေအာက္မေနလို၍ လြတ္ရာကၽြတ္ရာ ယခု ကၽြန္ေတာ္ ေမြးဖြားရာ ေဒသသို႔ စုန္ခဲ့ေလသည္ဟု ဦးေလး တစ္ေယာက္က ေျပာျပဖူးေလသည္။ အေလာင္းဘုရား တတိယႏုိင္ငံ ထူေထာင္စဥ္အခါက တိုင္းျပည္မွာ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္၍ေနရာ ေရႊဘိုမွ ဦးေအာင္ေဇယ်က ထ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အဆက္အႏြယ္ ပင္းမင္းႀကီး ဦးျမ (နာမည္ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိ) ဆိုသူမွာလည္း မိမိနယ္ကို အုပ္စီး ေခါင္းေဆာင္၍ ဗမာ့ထီးနန္း ထူေထာင္ရန္ ႀကံေလသည္။ ေနာက္မွ အေလာင္းဘုရား အေၾကာင္း ၾကားသျဖင့္ လူမ်ားေစလႊတ္ စံုစမ္းေစ၍ အေလာင္းဘုရား၏ ဘုန္းလက္႐ံုး အေၾကာင္း ၾကားသိရသည့္အခါ အေလာင္းဘုရားထံ ၀င္ေရာက္၍ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း အမႈထမ္းေလသည္ ဟုလည္း မွတ္သားရဖူးသည္။

မင္းတုန္းဘုရင္ လက္ထက္တြင္ သက္ေတာ္ရွည္ အမတ္ျဖစ္ေသာ ခမ္းေပါက္မင္းႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ျဖစ္သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ မင္းတုန္းဘုရင္၏ သမားေတာ္တစ္ဦး (လူအမည္မွာ ဦးေက်ာ္ဇံ ျဖစ္ေလသည္။ ဘြဲ႕ကိုကား မသိ။) မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးအႏြယ္၀င္ ျဖစ္ေလသည္။ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ ေရးေသာ ဆရာေၾကာ့ မွာ ဦးေအာင္ဇံ၏ ေျမး ပင္တည္း။ ရွင္အဂၢသမာဓိ မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးဟုပင္သိရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးမွာ နတ္ေမာက္ ၿမိဳ႕သူႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ စာတတ္သည္။ ဉာဏ္ထက္သည္။ လက္ေျမာက္သည္။ စိတ္ထက္သည္ ဟူ၍ ၾကားနာဖူး သည္။ မိမိအထက္ ၿမိဳ႕၀န္ႏွင့္ မတည့္၍ အလုပ္ျပဳတ္ဖူးေလသည္။

အလုပ္ျပဳတ္ သျဖင့္ မႏၲေလး ေရႊ႕ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ တက္၍ အရာခံေနဆဲ အနိစၥ ေရာက္ေလသည္ ဟု တစ္ခါက ပုရပိုက္ မွတ္တမ္းတြင္ ဖတ္ရဖူးသည္။ ( စကားအလ်ဥ္းသင့္၍ ေရးရဦးမည္။ ေရွးကလည္း DIARY ဒိုင္ယာရီ ေခၚ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း ရွိေလသည္။ ဘယ္သြားသည္ စသည္ကို မွတ္ထားခ်က္မ်ား ေတြ႕ရေလသည္။ ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးတြင္ အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္ ႏွင့္ ညီႏွစ္ေယာက္ ရွိသည္ဟု သိရသည္။ အစ္ကိုႀကီးမွာ ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းအုပ္ ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ညီအငယ္ တစ္ေယာက္မွာ တ႐ုတ္ ၿမိဳ႕၀န္ ဦးဘြား ဟူ၏။ ျမင္ကြန္း ျမင္းခံုတိုင္တို႔ ငယ္ဆရာ ျဖစ္သည္။ ၎မင္းသားမ်ား အထတြင္ ျမင္ကြန္း မင္းသားတို႔ အတြက္ ဓားျပတိုက္ ေငြရွာေပးရေလသည္။ ထုိအခ်က္ကို ေနျပည္ေတာ္က သိေလ၍ ဦးဘြား ရာထူး က်ေလသည္။

ကၽြန္ယံု၏ သစၥာႀကီးမႈေၾကာင့္ အမႈ မထင္ရွား၍ လည္းေကာင္း၊ မင္းတုန္းမင္း ကဲ့သို႔ သိမ္ေမြ႕ေသာ မင္း လက္ထက္ျဖစ္၍ လည္းေကာင္း အသက္ခ်မ္းသာရာ ရေလသည္။နာမည္ေက်ာ္ ဦးမင္းေရာင္ (ဗုိလ္လေရာင္) မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးကေတာ္ ၏ တူေတာ္သည္။ ဦးမင္းေရာင္ ကား လက္႐ံုးအားကိုး ျဖစ္သည္။ အမိုက္ဆံုး ဆိုသူမ်ားကို တပည့္ လုပ္ထားသည္။ ၎၏ တပည့္ တစ္ေယာက္ (နာမည္ကား မမွတ္မိ) သည္ ဇာတ္ပြဲမ်ားတြင္ လူျပက္ျပက္ သည့္အခါ အမ်ားရယ္တုန္း မရယ္။ အမ်ား ရယ္ၿပီးမွ တစ္ေယာက္တည္း က်ယ္ေလာင္စြာ အၾကာႀကီး ရယ္တတ္သည္ဟု သိရသည္။

ဤကဲ့သို႔ အရြဲ႕တိုက္ ရယ္သည္ကို ဗိုလ္လေရာင္ ေတြ႕၍ အားရကာ ဆုခ် ေလေတာ့သည္။ တစ္ခါလည္း ၎၏ တပည့္ႏွင့္ ၎၏ ညီ သံုးၿမိဳ႕၀န္ ဦးမင္းေမာင္ ၏ တပည့္တို႔သည္ ၎တို႔၏ ဘြားေအ မယ္ေတာ္ပ်ံတြင္ လက္ေ၀ွ႔ ထိုးၾကသည္။ ဦးမင္းေရာင္၏ တပည့္ ႐ံႈးသည္။ ညီျဖစ္သူ ဦးမင္းေမာင္က မိမိ၏ တပည့္ ႏုိင္သျဖင့္ ပ၀ါတစ္ပိုင္း ဆုခ်ေလသည္။ ထုိအခါ ဗိုလ္လေရာင္ က မခံခ်င္၍ မိမိ တပည့္ကို ႐ံႈးလ်က္ႏွင့္ပင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ ဆုခ်ေလသည္။ တစ္ခါလည္း ၾကက္သား စားလို၍ ဦးမင္းေမာင္အား ၾကက္ အသတ္ခိုင္းေလသည္။ ဦးမင္းေမာင္ကား ဗိုလ္လေရာင္ႏွင့္ မတူ။ လူေပ်ာ့ ျဖစ္ေလသည္။ ေစာင္းတီး၊ သီခ်င္းဆို ေတာ္သည္။ စကားေျပာ ခ်ဳိသာသည္။ အထက္လူႀကီးမ်ား၏ အခ်စ္ေတာ္ တစ္ဦးဟု သိရသည္။ ဦးမင္းေမာင္ ၾကက္မသတ္ႏုိင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္လေရာင္က သူကိုယ္တိုင္သတ္၍ ခ်က္စားေလသည္။ ပိုသည့္ဟင္းကို ညီအား မေကၽြးပစ္ေသာ ဟူ၏။ ဤကား ကၽြန္ေတာ္၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ အေၾကာင္း သိသမွ်ပင္တည္း။


အပုိင္း (၅) အား ဆက္လက္ ေဖာ္ျပေပးသြားပါမည္။