ႏွလံုးသားကို ရင္းျပီး ဦးေႏွာက္နဲ႔ ေရးတဲ့ မိခင္တစ္ဦးရဲ႕ စာတစ္ေစာင္
သမၼတၾကီးရွင့္…
ႏိုင္ငံရဲ႕ တာ၀န္ေတြကုိ မအားလပ္ႏိုင္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့ သမၼတၾကီးကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစလိုတဲ့ စိတ္ မရွိေပမယ့္ ကၽြန္မ ဒီစာကို ေရးလိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ေျခတစ္ဖက္ စြန္႔ထားသူ ရဲ႕ ဇနီး၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးသြားသူရဲ႕ မိခင္၊ လက္ရွိ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္အေကၽြးျပဳ ေနဆဲ ေက်ာင္းဆရာမ တစ္ဦးပါ။ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသ...ား ေျခတစ္ဖက္ ဆံုးရံႈးခ်ိန္မွာ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ေၾကးတံဆိပ္ေလးကို ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူ ေက်နပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ သားအပါအ၀င္ တိုင္းျပည္အတြက္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အသက္စြန္႕ခဲ့တဲ့ စစ္သည္ေတြ အေပၚ သမၼတၾကီးတို႔ရဲ႕ လ်စ္လ်ဴရႈ ေနႏိုင္မႈကို ကၽြန္မ တကယ္ မခံစားႏိုင္ပါဘူး။
ကၽြန္မတို႔ မိသားစုဟာ စစ္ကိုင္းတိုင္းက ျမိဳ႔နယ္တစ္ခုမွာ ေနထိုင္ၾကီးျပင္း ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားဟာ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းမွ
အသက္ ၂၅ ႏွစ္ ဆိုတဲ့ ကၽြန္မ သားငယ္ဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကေလး ပါပဲ။ ကၽြန္မ သားငယ္ စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္ကို စျပီးထမ္းေဆာင္ ကတည္းက ကၽြန္မသားဟာ သူ႔လစာကို မစားခဲ့ရဘူး။ သူနဲ႔ ရြယ္တူ အေပါင္း အသင္းေတြ မိသားစုနဲ႔ အတူေနျပီး ဘ၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ ကၽြန္မသား အတြက္ မိသားစု ဆိုတာ တာ၀န္နဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ရ တယ္။ သူအရမ္း ႏွစ္သက္တဲ့ ဘုရားပြဲေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မိသားစုနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္မရခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ ဒီဘ၀မွာ သူ႔အတြက္ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ဆံုဖို႕ အခြင့္အေရးကို ဆံုးရံႈးခဲ့ရပါျပီ။
ႏိုင္ငံၾကီးတစ္ခုက စစ္သားတစ္ေယာက္ဟာ စစ္ဆင္ေရးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခ်ိန္မွာ အေႏြးထည္ မလံုေလာက္ လို႔ သူ႔အေမဆီ စာေရးျပီး မွာခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔မိခင္က အစိုးရကို ဒီအျဖစ္အတြက္ စာေရးေတာင္းဆိုလို႔ အစိုးရက ေျဖရွင္းခဲ့ေပးရတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္ တစ္လံုးနဲ႔ ရိကၡာ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ တပ္မ ေတာ္ သားေတြအတြက္ သမၼတၾကီးတို႔ အစိုးရအဖြဲ႕မွာ တာ၀န္မရွိဘူးလို႔ သမၼတၾကီး ယူဆပါလား လို႔ ကၽြန္မ တကယ္ ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။ စစ္သားဘ၀ကို ျဖတ္သန္းျပီးမွ သမၼတျဖစ္လာတဲ့ သမၼတၾကီးတို႔လို လူၾကီး ေတြက တပ္မေတာ္သားေတြ အေပၚ ပိုျပီး ၾကင္နာရမွာ မဟုတ္ပါဘူးလား။
မာနယ္ပေလာ၊ မဲသေ၀ါ လိုေဒသ မ်ိဳးေတြမွာေတာင္ တိုက္ပြဲတိုင္းႏိုင္ေအာင္ တိုက္ျပီး တိုင္းျပည္ ေအးခ်မ္း ေစခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္သား ေတြဟာ ဘာမဟုတ္ တဲ့ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္က်မွ အက်ိဳးမဲ့ အသက္ေပးခိုင္း ခဲ့ရပါသ လား။ ကခ်င္ထိုးစစ္ရပ္ ဆိုလို႔ ရပ္ထားခဲ့ရတယ္တဲ့။ ဒါဆို ထုိးစစ္ရပ္ဆိုတဲ့ ကာလမွာ ကၽြန္မသားဟာ ရန္သူ႔ရဲ႕ က်ည္ဆံေအာက္မွာ က်ဆံုးခဲ့ရတာပါလဲ။ တကယ္ဆို သမၼတၾကီးတို႔ လုပ္တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသာ စစ္မွန္ ရင္ ဒီအခ်ိန္ ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မသား ျပန္အလာကို ေစာင့္ရင္းနဲ႕ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းေနရမွာပါ။
ကၽြန္မ အရမ္း ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လို႔ တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မသားကို ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူေပမယ့္ ကၽြန္မသား ေပးဆပ္ရတဲ့ အသက္ဟာ သမၼတၾကီးရဲ႕ ထုိးစစ္ရပ္ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ဆိုတဲ့ အေတြး ကလည္း ကၽြန္မကို ႏွိပ္စက္ေနပါတယ္။ သမၼတၾကီးရဲ႕အမိန္႔ကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ုပ္က နာခံပါ့မယ္ လို႔ ၀န္ၾကီး ဦးေအာင္မင္းက ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီလို ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တပ္မေတာ္ မလိုအပ္ဘူး။ ေကအိုင္ေအပဲ လိုအပ္တယ္ ဆိုရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္က တပ္မေတာ္ကို သမၼတၾကီး အမိန္႔ထုတ္ျပီး ျပန္ရုပ္ ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့လား။ ဒါဆို ကၽြန္မ သားလို က်ည္တစ္ေတာင့္ မပစ္ရဘဲ ေသဆံုးရတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္ လား ရွင္။
အခု ေသဆံုးသြားတဲ့ ကၽြန္မသား အပါအ၀င္ တပ္မေတာ္သားေတြဟာ သူရဲေကာင္းေတြပါ။ သူရဲေကာင္းတို႔ အသက္စြန္႔ျခင္းနဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြပါ။ သမၼတၾကီးတို႔ အျမဲေျပာဆိုေနတဲ့ အေမရိကန္လို ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံက စစ္သားေတြ ဗီယက္နမ္ စစ္ေျမျပင္မွာ ေသဆံုးတုန္း ကေတာင္ အေမရိကန္ သမၼတက သူ႔မိသားစု ေတြဆီကို ၀မ္းနည္းေၾကာင္း ပို႔ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုလို ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အသက္ ေပးခဲ့ရသူေတြအတြက္ သမၼတၾကီး ၀မ္းနည္းေၾကာင္း တစ္ခြန္း မေျပာသင့္ ဘူးလားလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မသား ေသဆံုးမႈအတြက္ ၀မ္းနည္းတာတစ္ဖက္၊ ခံျပင္းတာ တစ္ဖက္မို႔ အရူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနရ ပါတယ္။ကၽြန္မ မ်က္ရည္ေတြကို ကူမ သုတ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္မလို မိဘေတြ ထပ္ျပီး မရွိရ ေအာင္ သမၼတၾကီးတို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါေတာ့လို႔ ကၽြန္မ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
သမၼတၾကီးကို အားကိုးယံုၾကည္လွ်က္။။
Opposite Eye
သမၼတၾကီးရွင့္…
ႏိုင္ငံရဲ႕ တာ၀န္ေတြကုိ မအားလပ္ႏိုင္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့ သမၼတၾကီးကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစလိုတဲ့ စိတ္ မရွိေပမယ့္ ကၽြန္မ ဒီစာကို ေရးလိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ေျခတစ္ဖက္ စြန္႔ထားသူ ရဲ႕ ဇနီး၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးသြားသူရဲ႕ မိခင္၊ လက္ရွိ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္အေကၽြးျပဳ ေနဆဲ ေက်ာင္းဆရာမ တစ္ဦးပါ။ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသ...ား ေျခတစ္ဖက္ ဆံုးရံႈးခ်ိန္မွာ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ေၾကးတံဆိပ္ေလးကို ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူ ေက်နပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ သားအပါအ၀င္ တိုင္းျပည္အတြက္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အသက္စြန္႕ခဲ့တဲ့ စစ္သည္ေတြ အေပၚ သမၼတၾကီးတို႔ရဲ႕ လ်စ္လ်ဴရႈ ေနႏိုင္မႈကို ကၽြန္မ တကယ္ မခံစားႏိုင္ပါဘူး။
ကၽြန္မတို႔ မိသားစုဟာ စစ္ကိုင္းတိုင္းက ျမိဳ႔နယ္တစ္ခုမွာ ေနထိုင္ၾကီးျပင္း ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားဟာ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းမွ
အသက္ ၂၅ ႏွစ္ ဆိုတဲ့ ကၽြန္မ သားငယ္ဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကေလး ပါပဲ။ ကၽြန္မ သားငယ္ စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္ကို စျပီးထမ္းေဆာင္ ကတည္းက ကၽြန္မသားဟာ သူ႔လစာကို မစားခဲ့ရဘူး။ သူနဲ႔ ရြယ္တူ အေပါင္း အသင္းေတြ မိသားစုနဲ႔ အတူေနျပီး ဘ၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ ကၽြန္မသား အတြက္ မိသားစု ဆိုတာ တာ၀န္နဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ရ တယ္။ သူအရမ္း ႏွစ္သက္တဲ့ ဘုရားပြဲေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မိသားစုနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္မရခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ ဒီဘ၀မွာ သူ႔အတြက္ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ဆံုဖို႕ အခြင့္အေရးကို ဆံုးရံႈးခဲ့ရပါျပီ။
ႏိုင္ငံၾကီးတစ္ခုက စစ္သားတစ္ေယာက္ဟာ စစ္ဆင္ေရးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ခ်ိန္မွာ အေႏြးထည္ မလံုေလာက္ လို႔ သူ႔အေမဆီ စာေရးျပီး မွာခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔မိခင္က အစိုးရကို ဒီအျဖစ္အတြက္ စာေရးေတာင္းဆိုလို႔ အစိုးရက ေျဖရွင္းခဲ့ေပးရတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္ တစ္လံုးနဲ႔ ရိကၡာ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ တပ္မ ေတာ္ သားေတြအတြက္ သမၼတၾကီးတို႔ အစိုးရအဖြဲ႕မွာ တာ၀န္မရွိဘူးလို႔ သမၼတၾကီး ယူဆပါလား လို႔ ကၽြန္မ တကယ္ ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။ စစ္သားဘ၀ကို ျဖတ္သန္းျပီးမွ သမၼတျဖစ္လာတဲ့ သမၼတၾကီးတို႔လို လူၾကီး ေတြက တပ္မေတာ္သားေတြ အေပၚ ပိုျပီး ၾကင္နာရမွာ မဟုတ္ပါဘူးလား။
မာနယ္ပေလာ၊ မဲသေ၀ါ လိုေဒသ မ်ိဳးေတြမွာေတာင္ တိုက္ပြဲတိုင္းႏိုင္ေအာင္ တိုက္ျပီး တိုင္းျပည္ ေအးခ်မ္း ေစခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္သား ေတြဟာ ဘာမဟုတ္ တဲ့ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္က်မွ အက်ိဳးမဲ့ အသက္ေပးခိုင္း ခဲ့ရပါသ လား။ ကခ်င္ထိုးစစ္ရပ္ ဆိုလို႔ ရပ္ထားခဲ့ရတယ္တဲ့။ ဒါဆို ထုိးစစ္ရပ္ဆိုတဲ့ ကာလမွာ ကၽြန္မသားဟာ ရန္သူ႔ရဲ႕ က်ည္ဆံေအာက္မွာ က်ဆံုးခဲ့ရတာပါလဲ။ တကယ္ဆို သမၼတၾကီးတို႔ လုပ္တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသာ စစ္မွန္ ရင္ ဒီအခ်ိန္ ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မသား ျပန္အလာကို ေစာင့္ရင္းနဲ႕ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းေနရမွာပါ။
ကၽြန္မ အရမ္း ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လို႔ တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မသားကို ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူေပမယ့္ ကၽြန္မသား ေပးဆပ္ရတဲ့ အသက္ဟာ သမၼတၾကီးရဲ႕ ထုိးစစ္ရပ္ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ဆိုတဲ့ အေတြး ကလည္း ကၽြန္မကို ႏွိပ္စက္ေနပါတယ္။ သမၼတၾကီးရဲ႕အမိန္႔ကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ုပ္က နာခံပါ့မယ္ လို႔ ၀န္ၾကီး ဦးေအာင္မင္းက ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီလို ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တပ္မေတာ္ မလိုအပ္ဘူး။ ေကအိုင္ေအပဲ လိုအပ္တယ္ ဆိုရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္က တပ္မေတာ္ကို သမၼတၾကီး အမိန္႔ထုတ္ျပီး ျပန္ရုပ္ ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့လား။ ဒါဆို ကၽြန္မ သားလို က်ည္တစ္ေတာင့္ မပစ္ရဘဲ ေသဆံုးရတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္ လား ရွင္။
အခု ေသဆံုးသြားတဲ့ ကၽြန္မသား အပါအ၀င္ တပ္မေတာ္သားေတြဟာ သူရဲေကာင္းေတြပါ။ သူရဲေကာင္းတို႔ အသက္စြန္႔ျခင္းနဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြပါ။ သမၼတၾကီးတို႔ အျမဲေျပာဆိုေနတဲ့ အေမရိကန္လို ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံက စစ္သားေတြ ဗီယက္နမ္ စစ္ေျမျပင္မွာ ေသဆံုးတုန္း ကေတာင္ အေမရိကန္ သမၼတက သူ႔မိသားစု ေတြဆီကို ၀မ္းနည္းေၾကာင္း ပို႔ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုလို ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အသက္ ေပးခဲ့ရသူေတြအတြက္ သမၼတၾကီး ၀မ္းနည္းေၾကာင္း တစ္ခြန္း မေျပာသင့္ ဘူးလားလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မသား ေသဆံုးမႈအတြက္ ၀မ္းနည္းတာတစ္ဖက္၊ ခံျပင္းတာ တစ္ဖက္မို႔ အရူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနရ ပါတယ္။ကၽြန္မ မ်က္ရည္ေတြကို ကူမ သုတ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္မလို မိဘေတြ ထပ္ျပီး မရွိရ ေအာင္ သမၼတၾကီးတို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါေတာ့လို႔ ကၽြန္မ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
သမၼတၾကီးကို အားကိုးယံုၾကည္လွ်က္။။
Opposite Eye
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။