ရြာကေန မေလးရွားကုိ သြားတုန္းက
သူ ့မွာ ဘာပညာမွ မတတ္ဘူး။
အတန္းပညာဆုိလုိ ့ဆယ္တန္းေတာင္
မေအာင္ဘူး။ မေလးရွားက
တယ္လီဖုန္းျပင္တဲ့ဆုိင္မွာလ
ေလးငါးႏွစ္ၾကာေတာ့ ရြာကုိျပန္လာတယ္။
အခုေတာ့ ဖုန္းျပင္တဲ့ဆုိင္ကုိဖြင့္ထ
ေအာင္ျမင္ေနသေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။
တစ္ေယာက္က ထုိင္းမွာ သြားလုပ္တယ္။ ပညာက ငါးတန္း။ ထုိင္းစားေသာက္ဆုိင္မွာလုပ္
တစ္ေယာက္က ဘားဆိုင္မွာလုပ္ဖူးတယ္။ မေလးက အရက္ဘားမွာ။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ဘားဆုိင္ေသးေသးေလးဖြင့္ေနၿပ
ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္က တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထုိင္းမွာ ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္တဲ့စက္ရုံမွာလုပ္တယ္။ ရြာကုိျပန္လာေတာ့ ကိန္ ့မုန္ ့ဖုတ္ေရာင္းေနတာ ဟုတ္ေနတာပဲ။
ဟုိတေလာက ထုိင္းႏုိင္ငံ ဖန္ငကုိ သြားေတာ့ ကုိထူးခ်စ္ေမြးစားထားတဲ့ ခေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကယားျပည္နယ္ဘက္က။ ေရေဆးဆီထုိး လုပ္ငန္းတခုမွာ လုပ္ေနတာ အေတာ္ကၽြမ္းေနၿပီလုိ ့ေျပာတယ္။ အဲဒိခေလးလည္း ျမန္မာျပည္ရင္ ထမင္းမငတ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ပုိင္တက္ကၽြမ္းတဲ့ပညာရ
မေလးရွားကေန ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကုိ ဒုကၡသည္နဲ ့ေရာက္တဲ့လူေတြ ရွိတယ္။ အိမ္ေဆာက္တဲ့လုပ္ငန္းနဲ ့မီးျပင္တဲ့လုပ္ငန္းမွာ လုပ္ဖူးေတာ့ ၾသစီလည္းေရာက္ေရာ အဆင္ေျပၾကတယ္။ အဲဒိလူေတြ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ အထက္ကလူေတြလုိ လုပ္စားလုိ ့ရျပန္တယ္။
တခုထူးျခားတာက စစ္သား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားနဲ ့သူပုန္။ တကၠသိုလ္ဘြဲ ့ရ။ တကယ္တန္းေတာ့ ကုိယ္ပုိင္တက္ကၽြမ္းမႈ ့ပညာ (သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာ) မတတ္ၾကဘူး။ စာေတာ့ တတ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးနားလည္တယ္။ စစ္တုိက္တတ္တယ္။ တေန ့ၾကရင္ အဲဒိအလုပ္ေတြကေန နားရင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲမသိဘူး။ တခ်ဴ ိ ့က အပင္စုိက္စားမယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ စုိက္ေကာ စုိက္တတ္လုိ ့လားမသိ။ တခ်ဴိ ့က စာေရးစားမယ္ စာသင္စားမယ္လုိ ့ေျပာတယ္၊ တခါမွ မလုပ္ဖူးေတာ့ လြယ္မယ္မထင္ဘူး။ ႏုိင္ငံျခားကုိေရာက္ေတာ့လည္
ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားမွာ လုပ္ေနတဲ့ အမ်ဴ ိးေတြကုိ အႀကံေပးခ်င္တယ္။ အထက္က ဥပမာအတုိင္း အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာကုိ သင္ထားၾကပါ။ ျပန္ရင္ လုပ္စားလုိ ့ရတယ္။ ဥပမာ စားေသာက္ဆုိင္မွာလုပ္ရင္ ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္တဲ့ပညာ၊ စားေသာက္ဆုိင္ပညာကို သင္ထား။ အရက္ဆုိင္ဆုိလည္း သင္ထား။ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာလုပ္လည္း သင္ထား။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ အဲဒါေတြကုိ အဂၤလိပ္လုိေခၚရင္ Chef ပညာလုိ ့ေခၚတယ္။ Hospitality ပညာလုိ ့ေခၚတယ္။ ဘြဲ ့လက္မွတ္ေပးရတယ္။ လစာေကာင္းတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္မွာလုပ္တယ္ဆုိ
ကုိယ္တုိင္းျပည္ကုိ ျပန္ရင္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာတခုခ
ပညာဆုိတာ တကၠသုိလ္က ဘြဲ ့ရမွ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာ၀န္နဲ ့အင္ဂ်င္နီယာမွ အဆင့္ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ပညာနဲ ့ကုိယ္ အသက္ေမြးႏုိင္ရင္ မိသားစုကုိ ရွာေဖြေကၽြးႏုိင္ဖုိ ့အဓိကပဲ။
အထူးသျဖင့္ ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားက အဆင့္ျမင့္တယ္။ အဲဒိက ပညာက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေကာင္းေကာင
ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားက ျပန္လာၿပီး ေငြေလး သုံးေလးေသာင္းနဲ ့ဘာပညာမွ မပါဘူးဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ရင္ ခြက္ဆြဲေပေတာ့။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ယုုိးဒယားနဲ ့မေလးရွားကေန ျပန္လာၿပီး ဘာပညာမွ ပါမလာၾကဘူး။
အႀကံေပးခ်င္တာက ပညာရတဲ့အလုပ္ကုိ ရွာလုပ္ၾကပါ။
ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားကေန ပါလာတဲ့ အရင္းအႏွီးေလးကုိ အိမ္နဲ ့ၿခံ၀ယ္။ ဆုိင္ေလးဖြင့္။ ဒါမ်ဴ ိးရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ပညာသင္။ အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ ့ျပန္လာ။ ဒါဆုိရင္ မိတကြဲ၊ ဖတကြဲ၊ သားမယားတကြဲျဖစ္ေနစရာမလုိေတ
Credit_phone_kyaw ရဲ႕
ပို႔စ္ေလးကို ျပန္လည္မ်ွေဝပါသည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္ခိုင္
UNI
ရွာကနေ မလေးရှားကို သွားတုန်းက
သူ ့မှာ ဘာပညာမှ မတတ်ဘူး။
အတန်းပညာဆိုလို ့ဆယ်တန်းတောင်
မအောင်ဘူး။ မလေးရှားက
တယ်လီဖုန်းပြင်တဲ့ဆိုင်မှာလ
လေးငါးနှစ်ကြာတော့ ရွာကိုပြန်လာတယ်။
အခုတော့ ဖုန်းပြင်တဲ့ဆိုင်ကိုဖွင့်ထ
အောင်မြင်နေသလောက် ဖြစ်နေပြီ။
တစ်ယောက်က ထိုင်းမှာ သွားလုပ်တယ်။ ပညာက ငါးတန်း။ ထိုင်းစားသောက်ဆိုင်မှာလုပ်
တစ်ယောက်က ဘားဆိုင်မှာလုပ်ဖူးတယ်။ မလေးက အရက်ဘားမှာ။ အခုတော့ ရန်ကုန်မှာ ဘားဆိုင်သေးသေးလေးဖွင့်နေပြ
မော်လမြိုင်ဘက်က တစ်ယောက်ကတော့ ထိုင်းမှာ ကိတ်မုန် ့ဖုတ်တဲ့စက်ရုံမှာလုပ်တယ်။ ရွာကိုပြန်လာတော့ ကိန် ့မုန် ့ဖုတ်ရောင်းနေတာ ဟုတ်နေတာပဲ။
ဟိုတလောက ထိုင်းနိုင်ငံ ဖန်ငကို သွားတော့ ကိုထူးချစ်မွေးစားထားတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကယားပြည်နယ်ဘက်က။ ရေဆေးဆီထိုး လုပ်ငန်းတခုမှာ လုပ်နေတာ အတော်ကျွမ်းနေပြီလို ့ပြောတယ်။ အဲဒိခလေးလည်း မြန်မာပြည်ရင် ထမင်းမငတ်တော့ဘူး။ ကိုယ်ပိုင်တက်ကျွမ်းတဲ့ပညာရ
မလေးရှားကနေ သြစတျေးလျနိုင်ငံကို ဒုက္ခသည်နဲ ့ရောက်တဲ့လူတွေ ရှိတယ်။ အိမ်ဆောက်တဲ့လုပ်ငန်းနဲ ့မီးပြင်တဲ့လုပ်ငန်းမှာ လုပ်ဖူးတော့ သြစီလည်းရောက်ရော အဆင်ပြေကြတယ်။ အဲဒိလူတွေ မြန်မာပြည်ပြန်ရင် အထက်ကလူတွေလို လုပ်စားလို ့ရပြန်တယ်။
တခုထူးခြားတာက စစ်သား၊ နိုင်ငံရေးသမားနဲ ့သူပုန်။ တက္ကသိုလ်ဘွဲ ့ရ။ တကယ်တန်းတော့ ကိုယ်ပိုင်တက်ကျွမ်းမှု ့ပညာ (သက်မွေး၀မ်းကျောင်းပညာ) မတတ်ကြဘူး။ စာတော့ တတ်တယ်။ နိုင်ငံရေးနားလည်တယ်။ စစ်တိုက်တတ်တယ်။ တနေ ့ကြရင် အဲဒိအလုပ်တွေကနေ နားရင် ဘာလုပ်ကြမလဲမသိဘူး။ တချူ ိ ့က အပင်စိုက်စားမယ်လို ့ပြောတယ်။ စိုက်ကော စိုက်တတ်လို ့လားမသိ။ တချိူ ့က စာရေးစားမယ် စာသင်စားမယ်လို ့ပြောတယ်၊ တခါမှ မလုပ်ဖူးတော့ လွယ်မယ်မထင်ဘူး။ နိုင်ငံခြားကိုရောက်တော့လည်
ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားမှာ လုပ်နေတဲ့ အမျူ ိးတွေကို အကြံပေးချင်တယ်။ အထက်က ဥပမာအတိုင်း အသက်မွေး၀မ်းကြောင်းပညာကို သင်ထားကြပါ။ ပြန်ရင် လုပ်စားလို ့ရတယ်။ ဥပမာ စားသောက်ဆိုင်မှာလုပ်ရင် ထမင်းချက်ဟင်းချက်တဲ့ပညာ၊ စားသောက်ဆိုင်ပညာကို သင်ထား။ အရက်ဆိုင်ဆိုလည်း သင်ထား။ ကော်ဖီဆိုင်မှာလုပ်လည်း သင်ထား။ သြစတျေးလျနိုင်ငံမှာဆိုရင် အဲဒါတွေကို အင်္ဂလိပ်လိုခေါ်ရင် Chef ပညာလို ့ခေါ်တယ်။ Hospitality ပညာလို ့ခေါ်တယ်။ ဘွဲ ့လက်မှတ်ပေးရတယ်။ လစာကောင်းတယ်။ စားသောက်ဆိုင်မှာလုပ်တယ်ဆို
ကိုယ်တိုင်းပြည်ကို ပြန်ရင် အသက်မွေး၀မ်းကျောင်းပညာတခုခ
ပညာဆိုတာ တက္ကသိုလ်က ဘွဲ ့ရမှ မဟုတ်ဘူး။ ဆရာ၀န်နဲ ့အင်ဂျင်နီယာမှ အဆင့်ရှိတာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ပညာနဲ ့ကိုယ် အသက်မွေးနိုင်ရင် မိသားစုကို ရှာဖွေကျေွးနိုင်ဖို ့အဓိကပဲ။
အထူးသဖြင့် ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားက အဆင့်မြင့်တယ်။ အဲဒိက ပညာက မြန်မာနိုင်ငံမှာကောင်းကောင
ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားက ပြန်လာပြီး ငွေလေး သုံးလေးသောင်းနဲ ့ဘာပညာမှ မပါဘူးဆိုရင်တော့ မြန်မာနိုင်ငံရောက်ရင် ခွက်ဆွဲပေတော့။ တော်တော်များများက ယိုးဒယားနဲ ့မလေးရှားကနေ ပြန်လာပြီး ဘာပညာမှ ပါမလာကြဘူး။
အကြံပေးချင်တာက ပညာရတဲ့အလုပ်ကို ရှာလုပ်ကြပါ။
ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားကနေ ပါလာတဲ့ အရင်းအနှီးလေးကို အိမ်နဲ ့ခြံ၀ယ်။ ဆိုင်လေးဖွင့်။ ဒါမျူ ိးရည်ရွယ်ချက်နဲ ့ပညာသင်။ အဆင်သင့်ဖြစ်တာနဲ ့ပြန်လာ။ ဒါဆိုရင် မိတကွဲ၊ ဖတကွဲ၊ သားမယားတကွဲဖြစ်နေစရာမလိုတေ
Credit_phone_kyaw ရဲ့
ပို့စ်လေးကို ပြန်လည်မျှဝေပါသည်။
ကျော်ကျော်ခိုင်
သူ ့မွာ ဘာပညာမွ မတတ္ဘူး။
အတန္းပညာဆုိလုိ ့ဆယ္တန္းေတာင္
မေအာင္ဘူး။ မေလးရွားက
တယ္လီဖုန္းျပင္တဲ့ဆုိင္မွာလ
ေလးငါးႏွစ္ၾကာေတာ့ ရြာကုိျပန္လာတယ္။
အခုေတာ့ ဖုန္းျပင္တဲ့ဆုိင္ကုိဖြင့္ထ
ေအာင္ျမင္ေနသေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။
တစ္ေယာက္က ထုိင္းမွာ သြားလုပ္တယ္။ ပညာက ငါးတန္း။ ထုိင္းစားေသာက္ဆုိင္မွာလုပ္
တစ္ေယာက္က ဘားဆိုင္မွာလုပ္ဖူးတယ္။ မေလးက အရက္ဘားမွာ။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ဘားဆုိင္ေသးေသးေလးဖြင့္ေနၿပ
ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္က တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထုိင္းမွာ ကိတ္မုန္ ့ဖုတ္တဲ့စက္ရုံမွာလုပ္တယ္။ ရြာကုိျပန္လာေတာ့ ကိန္ ့မုန္ ့ဖုတ္ေရာင္းေနတာ ဟုတ္ေနတာပဲ။
ဟုိတေလာက ထုိင္းႏုိင္ငံ ဖန္ငကုိ သြားေတာ့ ကုိထူးခ်စ္ေမြးစားထားတဲ့ ခေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကယားျပည္နယ္ဘက္က။ ေရေဆးဆီထုိး လုပ္ငန္းတခုမွာ လုပ္ေနတာ အေတာ္ကၽြမ္းေနၿပီလုိ ့ေျပာတယ္။ အဲဒိခေလးလည္း ျမန္မာျပည္ရင္ ထမင္းမငတ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ပုိင္တက္ကၽြမ္းတဲ့ပညာရ
မေလးရွားကေန ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကုိ ဒုကၡသည္နဲ ့ေရာက္တဲ့လူေတြ ရွိတယ္။ အိမ္ေဆာက္တဲ့လုပ္ငန္းနဲ ့မီးျပင္တဲ့လုပ္ငန္းမွာ လုပ္ဖူးေတာ့ ၾသစီလည္းေရာက္ေရာ အဆင္ေျပၾကတယ္။ အဲဒိလူေတြ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ အထက္ကလူေတြလုိ လုပ္စားလုိ ့ရျပန္တယ္။
တခုထူးျခားတာက စစ္သား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားနဲ ့သူပုန္။ တကၠသိုလ္ဘြဲ ့ရ။ တကယ္တန္းေတာ့ ကုိယ္ပုိင္တက္ကၽြမ္းမႈ ့ပညာ (သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာ) မတတ္ၾကဘူး။ စာေတာ့ တတ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးနားလည္တယ္။ စစ္တုိက္တတ္တယ္။ တေန ့ၾကရင္ အဲဒိအလုပ္ေတြကေန နားရင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲမသိဘူး။ တခ်ဴ ိ ့က အပင္စုိက္စားမယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ စုိက္ေကာ စုိက္တတ္လုိ ့လားမသိ။ တခ်ဴိ ့က စာေရးစားမယ္ စာသင္စားမယ္လုိ ့ေျပာတယ္၊ တခါမွ မလုပ္ဖူးေတာ့ လြယ္မယ္မထင္ဘူး။ ႏုိင္ငံျခားကုိေရာက္ေတာ့လည္
ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားမွာ လုပ္ေနတဲ့ အမ်ဴ ိးေတြကုိ အႀကံေပးခ်င္တယ္။ အထက္က ဥပမာအတုိင္း အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာကုိ သင္ထားၾကပါ။ ျပန္ရင္ လုပ္စားလုိ ့ရတယ္။ ဥပမာ စားေသာက္ဆုိင္မွာလုပ္ရင္ ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္တဲ့ပညာ၊ စားေသာက္ဆုိင္ပညာကို သင္ထား။ အရက္ဆုိင္ဆုိလည္း သင္ထား။ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာလုပ္လည္း သင္ထား။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ အဲဒါေတြကုိ အဂၤလိပ္လုိေခၚရင္ Chef ပညာလုိ ့ေခၚတယ္။ Hospitality ပညာလုိ ့ေခၚတယ္။ ဘြဲ ့လက္မွတ္ေပးရတယ္။ လစာေကာင္းတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္မွာလုပ္တယ္ဆုိ
ကုိယ္တုိင္းျပည္ကုိ ျပန္ရင္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာတခုခ
ပညာဆုိတာ တကၠသုိလ္က ဘြဲ ့ရမွ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာ၀န္နဲ ့အင္ဂ်င္နီယာမွ အဆင့္ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ပညာနဲ ့ကုိယ္ အသက္ေမြးႏုိင္ရင္ မိသားစုကုိ ရွာေဖြေကၽြးႏုိင္ဖုိ ့အဓိကပဲ။
အထူးသျဖင့္ ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားက အဆင့္ျမင့္တယ္။ အဲဒိက ပညာက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေကာင္းေကာင
ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားက ျပန္လာၿပီး ေငြေလး သုံးေလးေသာင္းနဲ ့ဘာပညာမွ မပါဘူးဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ရင္ ခြက္ဆြဲေပေတာ့။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ယုုိးဒယားနဲ ့မေလးရွားကေန ျပန္လာၿပီး ဘာပညာမွ ပါမလာၾကဘူး။
အႀကံေပးခ်င္တာက ပညာရတဲ့အလုပ္ကုိ ရွာလုပ္ၾကပါ။
ထုိင္းနဲ ့မေလးရွားကေန ပါလာတဲ့ အရင္းအႏွီးေလးကုိ အိမ္နဲ ့ၿခံ၀ယ္။ ဆုိင္ေလးဖြင့္။ ဒါမ်ဴ ိးရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ပညာသင္။ အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ ့ျပန္လာ။ ဒါဆုိရင္ မိတကြဲ၊ ဖတကြဲ၊ သားမယားတကြဲျဖစ္ေနစရာမလုိေတ
Credit_phone_kyaw ရဲ႕
ပို႔စ္ေလးကို ျပန္လည္မ်ွေဝပါသည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္ခိုင္
UNI
ရွာကနေ မလေးရှားကို သွားတုန်းက
သူ ့မှာ ဘာပညာမှ မတတ်ဘူး။
အတန်းပညာဆိုလို ့ဆယ်တန်းတောင်
မအောင်ဘူး။ မလေးရှားက
တယ်လီဖုန်းပြင်တဲ့ဆိုင်မှာလ
လေးငါးနှစ်ကြာတော့ ရွာကိုပြန်လာတယ်။
အခုတော့ ဖုန်းပြင်တဲ့ဆိုင်ကိုဖွင့်ထ
အောင်မြင်နေသလောက် ဖြစ်နေပြီ။
တစ်ယောက်က ထိုင်းမှာ သွားလုပ်တယ်။ ပညာက ငါးတန်း။ ထိုင်းစားသောက်ဆိုင်မှာလုပ်
တစ်ယောက်က ဘားဆိုင်မှာလုပ်ဖူးတယ်။ မလေးက အရက်ဘားမှာ။ အခုတော့ ရန်ကုန်မှာ ဘားဆိုင်သေးသေးလေးဖွင့်နေပြ
မော်လမြိုင်ဘက်က တစ်ယောက်ကတော့ ထိုင်းမှာ ကိတ်မုန် ့ဖုတ်တဲ့စက်ရုံမှာလုပ်တယ်။ ရွာကိုပြန်လာတော့ ကိန် ့မုန် ့ဖုတ်ရောင်းနေတာ ဟုတ်နေတာပဲ။
ဟိုတလောက ထိုင်းနိုင်ငံ ဖန်ငကို သွားတော့ ကိုထူးချစ်မွေးစားထားတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကယားပြည်နယ်ဘက်က။ ရေဆေးဆီထိုး လုပ်ငန်းတခုမှာ လုပ်နေတာ အတော်ကျွမ်းနေပြီလို ့ပြောတယ်။ အဲဒိခလေးလည်း မြန်မာပြည်ရင် ထမင်းမငတ်တော့ဘူး။ ကိုယ်ပိုင်တက်ကျွမ်းတဲ့ပညာရ
မလေးရှားကနေ သြစတျေးလျနိုင်ငံကို ဒုက္ခသည်နဲ ့ရောက်တဲ့လူတွေ ရှိတယ်။ အိမ်ဆောက်တဲ့လုပ်ငန်းနဲ ့မီးပြင်တဲ့လုပ်ငန်းမှာ လုပ်ဖူးတော့ သြစီလည်းရောက်ရော အဆင်ပြေကြတယ်။ အဲဒိလူတွေ မြန်မာပြည်ပြန်ရင် အထက်ကလူတွေလို လုပ်စားလို ့ရပြန်တယ်။
တခုထူးခြားတာက စစ်သား၊ နိုင်ငံရေးသမားနဲ ့သူပုန်။ တက္ကသိုလ်ဘွဲ ့ရ။ တကယ်တန်းတော့ ကိုယ်ပိုင်တက်ကျွမ်းမှု ့ပညာ (သက်မွေး၀မ်းကျောင်းပညာ) မတတ်ကြဘူး။ စာတော့ တတ်တယ်။ နိုင်ငံရေးနားလည်တယ်။ စစ်တိုက်တတ်တယ်။ တနေ ့ကြရင် အဲဒိအလုပ်တွေကနေ နားရင် ဘာလုပ်ကြမလဲမသိဘူး။ တချူ ိ ့က အပင်စိုက်စားမယ်လို ့ပြောတယ်။ စိုက်ကော စိုက်တတ်လို ့လားမသိ။ တချိူ ့က စာရေးစားမယ် စာသင်စားမယ်လို ့ပြောတယ်၊ တခါမှ မလုပ်ဖူးတော့ လွယ်မယ်မထင်ဘူး။ နိုင်ငံခြားကိုရောက်တော့လည်
ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားမှာ လုပ်နေတဲ့ အမျူ ိးတွေကို အကြံပေးချင်တယ်။ အထက်က ဥပမာအတိုင်း အသက်မွေး၀မ်းကြောင်းပညာကို သင်ထားကြပါ။ ပြန်ရင် လုပ်စားလို ့ရတယ်။ ဥပမာ စားသောက်ဆိုင်မှာလုပ်ရင် ထမင်းချက်ဟင်းချက်တဲ့ပညာ၊ စားသောက်ဆိုင်ပညာကို သင်ထား။ အရက်ဆိုင်ဆိုလည်း သင်ထား။ ကော်ဖီဆိုင်မှာလုပ်လည်း သင်ထား။ သြစတျေးလျနိုင်ငံမှာဆိုရင် အဲဒါတွေကို အင်္ဂလိပ်လိုခေါ်ရင် Chef ပညာလို ့ခေါ်တယ်။ Hospitality ပညာလို ့ခေါ်တယ်။ ဘွဲ ့လက်မှတ်ပေးရတယ်။ လစာကောင်းတယ်။ စားသောက်ဆိုင်မှာလုပ်တယ်ဆို
ကိုယ်တိုင်းပြည်ကို ပြန်ရင် အသက်မွေး၀မ်းကျောင်းပညာတခုခ
ပညာဆိုတာ တက္ကသိုလ်က ဘွဲ ့ရမှ မဟုတ်ဘူး။ ဆရာ၀န်နဲ ့အင်ဂျင်နီယာမှ အဆင့်ရှိတာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ပညာနဲ ့ကိုယ် အသက်မွေးနိုင်ရင် မိသားစုကို ရှာဖွေကျေွးနိုင်ဖို ့အဓိကပဲ။
အထူးသဖြင့် ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားက အဆင့်မြင့်တယ်။ အဲဒိက ပညာက မြန်မာနိုင်ငံမှာကောင်းကောင
ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားက ပြန်လာပြီး ငွေလေး သုံးလေးသောင်းနဲ ့ဘာပညာမှ မပါဘူးဆိုရင်တော့ မြန်မာနိုင်ငံရောက်ရင် ခွက်ဆွဲပေတော့။ တော်တော်များများက ယိုးဒယားနဲ ့မလေးရှားကနေ ပြန်လာပြီး ဘာပညာမှ ပါမလာကြဘူး။
အကြံပေးချင်တာက ပညာရတဲ့အလုပ်ကို ရှာလုပ်ကြပါ။
ထိုင်းနဲ ့မလေးရှားကနေ ပါလာတဲ့ အရင်းအနှီးလေးကို အိမ်နဲ ့ခြံ၀ယ်။ ဆိုင်လေးဖွင့်။ ဒါမျူ ိးရည်ရွယ်ချက်နဲ ့ပညာသင်။ အဆင်သင့်ဖြစ်တာနဲ ့ပြန်လာ။ ဒါဆိုရင် မိတကွဲ၊ ဖတကွဲ၊ သားမယားတကွဲဖြစ်နေစရာမလိုတေ
Credit_phone_kyaw ရဲ့
ပို့စ်လေးကို ပြန်လည်မျှဝေပါသည်။
ကျော်ကျော်ခိုင်
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။