“ကမ႓ာ့ထိပ္တန္း ဖာႏိုင္ငံ”
အားလံုးဖတ္သင့္တဲ့ ပို႔စ္ ပါ
*******************
အမိျမန္မာျပည္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့သလို ဖာႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီဆိုၿပီး ဝမ္းနည္းပက္လက္ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနသူေတြကို အားေပးခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႔။ ျပည္သူအားလံုး ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားရင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံလည္း ကမ႓ာမွာ ထိပ္တန္းျဖစ္ေအာင္ တက္လွမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
က်ေနာ္ေျပာမယ့္ ဖာႏိုင္ငံႀကီးအေၾကာင္း သိရေအာင္ ဆရာႀကီး ေသာ္တာေဆြေရးခဲ့တဲ့ စာတစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အေျခအေနကို တစ္စြန္းတစ္စ သိရပါမယ္။ ဆရာႀကီးေရးခဲ့တဲ့ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုအတိုင္း ကူးထားတာပါ။
__________________________
ထိုေခတ္ ထိုအခါက ျပည့္တန္ဆာရပ္ကြက္တို႕သည္ လူသိရွင္ၾကား ထင္ထင္ရွားရွား ရွိၾကကုန္၏။ စမ္းေခ်ာင္းရပ္ မအူပင္လမ္းႏွင့္ ေညာင္တန္းလမ္းထိပ္ရွိ သင္းခ်ိဳင္းကုန္းေဟာင္းမွာ တစ္ျခမ္းက ေဈးအေပါဆံုး ျဖစ္သည္။
တမတ္ထဲ ကိုယ့္လူေရ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၁၇လမ္း (ဒါလဟိုဇီႏွင့္ ဖေရဇာၾကား) (မဟာဗႏၶဳလလမ္းႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းၾကား) ကေတာ့ တက်ပ္တန္း။ ဤလမ္းထဲ သင္ဝင္သြားပါက အဆြယ္မ်ားက သင့္အား အငမ္းမရ ေခၚၾကေပလိမ့္မည္။
သူေခၚရာ သင္အေပၚထပ္သို႕ ပါသြားၿပီဆိုပါက ေကာင္မေလးေတြက တန္းစီျပေပလိမ့္မည္။
ဗမာလို ထမီဝတ္ေတြအျပင္ တရုတ္မလို ေဗာင္းဗီဝတ္၊ ကုလားမလို ဆာရီဝတ္၊ ဗိုလ္မလို ဂါဝန္ဝတ္ေတြလည္း အမ်ိဳးစံုရွိ၏။ အေပါစား ေပါင္ဒါနဲ႕၊ ေရေမႊးနံ႕ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ မ်က္ႏွာေခ်မ်ား လိမ္းျခယ္လ်က္ သင္ႀကိဳက္ရာေရြးႏိုင္ပါသည္။
၄င္းတို႕ကား စိတ္မခ်ရ။ ေရာဂါရတတ္ပါသည္။ သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ႏွင့္ အႏၲရာယ္ကင္းကင္း လွလွပပ လူမ်ိဳးျခားမ ရလိုပါက လမ္း ၄၀ သို႕ ႂကြပါ။ ေဈးကမေသးဘူး။ ၁၀ိ ခင္ဗ်ာ့ (၁၀ က်ပ္ ဟု ဖတ္ပါ)။ ဂ်ပန္မမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႕မွာ ဆရာဝန္ရွိသည္။ သင့္ကို ပထမစစ္ေဆးၾကည့္၍ သန္႕ရွင္းပါမွ ဆက္ဆံခြင့္ရ၏။
__________________________
အထက္က စာပိုဒ္ကို ဖတ္လိုက္တဲ့အခါ၊ဆရာႀကီး ေသာ္တာေဆြေရးခဲ့တဲ့ ဒုတိယကမ႓ာစစ္မတိုင္မီ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းမွာ ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းအေထာက္အထား တစ္ခုကို သတိထားမိပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့၊ ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာခန္းဟာ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ စနစ္တက် စီမံလုပ္ကိုင္ေနတာကိုလည္း သိရတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ တစ္ေခတ္တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ဟာ ဖာႏိုင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီအထိ ဂ်ပန္ဟာ ဖာႏိုင္ငံဘဝက မလြတ္ေသးဘူးဆိုရင္ အံ့ဩသြားမယ္ထင္တယ္။ ေရွးတစ္ခ်ိန္တုန္းက ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္က ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ကာရယုကိစန္ (唐行きさん) ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဂ်ပန္စာအဓိပၸာယ္အရ တ႐ုတ္ျပည္ကို သြားသူဆိုေပမယ့္၊ ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး ျပည့္တန္ဆာလုပ္သူအားလံုးကို
ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြဟာ တ႐ုတ္ျပည္၊ မေလးရွား၊ စင္ကာပူ၊ ဖိလိပိုင္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ အိႏၵိယနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလို အာရွတိုင္းျပည္ေတြသာမက ဩစေၾတးလ်၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ကယ္လီဖိုးနီးယား၊ ႐ုရွားစတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ဖြင့္လွစ္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီးေသာ္တာေဆြရဲ့ စာအရ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္း ၄၀ မွာ ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာခန္းရွိခဲ့တ
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို ေခတ္မီတိုးတက္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ မဲဂ်ိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေခတ္ ဆိုတာ ရွိတယ္။ မဲဂ်ိဧကရာဇ္ဘုရင္ နန္းတက္တာ ၁၈၆၈ ခုႏွစ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ မင္းတုန္းမင္းစိုးစံတဲ့ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္းေပါ့။
ႏွစ္ ၂၀၀ ေလာက္ တံခါးပိတ္ဝါဒ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ အလြန္တရာမွ ဆင္းရဲမြဲေတခဲ့ၿပီး မဲဂ်ိေခတ္ေရာက္မွ ျပင္ပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ စတင္ဆက္ဆံပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တံငါ႐ြာေတြ၊ လယ္သမား႐ြာေတြက မိန္းကေလးေတြကို လူပြဲစားေတြက လိုက္ဝယ္တယ္။ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ ဆင္းရဲသားေတြက သမီးမိန္းကေလးကို ေရာင္းစားတာလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြကို ၿမိဳ႕မွာ အလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး လိမ္လည္လွည့္ျဖား ေခၚသြားတာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။
ဒီမိန္းကေလးေတြကို ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြကို ပို႔ၿပီး ပိုက္ဆံရွာခိုင္းတာပါပဲ။ စင္ကာပူလို ကၽြန္းႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာေ
အဲဒီဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာမေလးေတြ
ဒီလို ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မွာ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ေနသူေတြေၾကာင
ဒါေပမယ့္လည္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ဆင္းရဲမြဲေတလြန္းေတာ့ အဲဒီ ျပည့္တန္ဆာမေလးေတြ မိဘဆီ ျပန္လႊဲပို႔တဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြကို မွီခိုအားထားေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္အစိုးရလည္း မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေနရေတာ့တာပဲ။ ၂၀ ရာစု အစပိုင္းေလာက္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ စစ္ဝါဒေခါင္းေထာင္လာၿပီး စစ္ေရးတည္ေဆာက္မႈေတြ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္လာတယ္။ အာရွတိုက္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ဂ်ပန္ဧကရာဇ္အင္ပိုင္ယာႀကီး တည္ေဆာက္ဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း ၾကည္းတပ္၊ ေရတပ္ေတြ အင္အားကို မတန္တဆ တိုးျမႇင့္လာတယ္။ (အဲဒီေခတ္က ဂ်ပန္မွာ ေလတပ္ သီးသန္႔မရွိဘူး။ ၾကည္းတပ္လက္ေအာက္ ေလတပ္နဲ႔ ေရတပ္လက္ေအာက္ ေလတပ္ဆိုၿပီး ႏွစ္ခုရွိတယ္။)
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ့ ဘတ္ဂ်က္မွာ စစ္အသံုးစရိတ္က ႀကီးမားလြန္းလို႔ စစ္အင္အားႀကီးထြားလာသေလာက္ ျပည္သူလူထုကေတာ့ လူေမြးလူေတာင္ မေျပာင္ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယကမ႓ာစစ္မွာ ဝင္တိုက္ေတာ့ ႏူရာဝဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္း စစ္႐ံႈးႏိုင္ငံဘဝေရာက္ၿပီး စစ္ေလ်ာ္ေၾကးနဲ႔ အေၾကြးေတြ ပတ္လယ္ဝိုင္းေနပါေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ဂ်ပန္မေလးေတြအမ်ားႀကီး ဖာျဖစ္ကုန္တာေပါ့။ စစ္ႏိုင္တဲ့ မဟာမိတ္တပ္ေတြ၊ ဂ်ပန္မွာ သိမ္းပိုက္တပ္စြဲထားတဲ့ အေမရိကန္တပ္ေတြအတြက္ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ၿပီး ဝင္ေငြရွာၾကရတာေလ။
ဒါေပမယ့္လည္း ဂ်ပန္ျပည္သူလူထုဟာ ခံျပင္းနာက်ည္းစိတ္ေတြနဲ႔ ကုန္း႐ုန္းၿပီး ႀကိဳးစားၾကတယ္။ လက္နက္ခ်စာခ်ဳပ္အရ ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္ကို စုစုေပါင္းအမ်ိဳးသားထုတ္လုပ
အရင္တုန္းက စစ္သံုးပစၥည္းနဲ႔ စစ္လက္နက္ေတြခ်ည္းပဲ ပံုေအာ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ စီးပြားေရးကုန္ထုတ္လုပ္မႈ အသြင္ေျပာင္းလာခဲ့ၾကတယ္။ ဥပမာဆိုရင္၊ စစ္အတြက္ တိုက္ေလယာဥ္၊ ဗံုးက်ဲေလယာဥ္ေတြ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ မစ္ဆုဘီရွီဟာ အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းအသြင္
ေရတပ္အတြက္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ၊ တိုက္သေဘၤာ၊ ဖ်က္သေဘၤာေတြ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကာဝါဆာကီလည္း အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းအျဖစ္
စစ္သံုးေလယာဥ္ေတြကို ဒီဇိုင္းထုတ္တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကၿ
စစ္ၿပီးလို႔ ႏွစ္ ၂၀ အၾကာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ တိုက်ိဳ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္က်င္းပတဲ့အခ
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ့ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈဟာ
စစ္အသံုးစရိတ္ကို ၁% ေအာက္ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ပညာေရးဖက္မွာ ပိုၿပီး သံုးစြဲလာခဲ့တာေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ အလယ္တန္းအထိ မသင္မေနရ ပညာေရးဥပေဒ ျပ႒ာန္းက်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔အထိလည္း ဒီဥပေဒရွိေနဆဲပါပဲ။ မိန္းကေလးေတြဟာ ပညာသင္လာတာနဲ႔အမွ် စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္လည္း ျမင့္မားလာေတာ့ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ခ်င္သူ နည္းပါးလာေတာ့တာေပါ့။
၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားဟာ ဂ်ပန္စီးပြားေရးေ႐ႊေခတ္လို႔
ပညာသင္ၾကားၿပီး စဥ္းစားတတ္လာတဲ့ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးေလးေတြဟာ ဝင္ေငြပိုရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာအလုပ္ထက္ "အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ" ဆိုတဲ့ သာမန္အလုပ္မ်ိဳးကို ပိုၿပီး တန္ဖိုးထား ေ႐ြးခ်ယ္လာခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ေပ
ခုေခတ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက တိုက်ိဳ၊ ယိုကိုဟားမား၊ အိုဆာကာ၊ နာဂိုယာ စတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြရဲ့ မီးနီရပ္ကြက္ေတြမွာ ၾကည့္ရင္ ထိုင္း၊ ဖိလိပိုင္၊ တ႐ုတ္၊ ကိုရီးယားစတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြဆို
ဒီေနရာမွာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳစရာေျပာရဦး
ဥပမာ၊ တစ္နာရီကို ယန္း ၂,၀၀၀ (ေဒၚလာ ၂၀) ေလာက္ ရတဲ့ ဘားမယ္အလုပ္ကို ျငင္းပယ္ၿပီး၊ ဝင္ေငြထက္ဝက္ ယန္း ၁,၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ ပိုပင္ပန္းတဲ့ သာမန္ ပန္းကန္ေဆး၊ စားပြဲထိုးအလုပ္မ်ိဳးကိုသာ အမ်ားစုက လုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြမွ
နံပါတ္တစ္အေနနဲ႔၊ စစ္စရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ေပါမ်ားလာၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြ သိကၡာရွိရွိ အလုပ္လုပ္ႏိုင္လာတယ္။
နံပါတ္ႏွစ္ကေတာ့၊ ပညာေရးကို အေလးေပးၿပီး အလယ္တန္းအထိ မသင္မေနရပညာေရးဥပေဒ ျပ႒ာန္းတယ္။ မိန္းကေလးေတြ ပညာတတ္လာေတာ့ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္တယ္။ ပညာတတ္တဲ့မိန္းကေလးေတြအတြက္
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ နီးပါး ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ၿငႇိမ္းသတ္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ခိုင္မာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ က်င့္သံုးႏိုင္ရင္ ကာကြယ္ေရးစရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးက႑ေတြကို ျဖည့္တင္းေပးႏိုင္မယ္။ စာသင္ေက်ာင္းေတြ တိုးပြားလာၿပီး ပညာတတ္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြဟာ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
အဓိကျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ဘတ္ဂ်က္ ၅၀% ေက်ာ္ သံုးစြဲေနတဲ့ ကာကြယ္ေရးစရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ဖို႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည့္တန္ဆာပေပ်ာက္ေရးဆိုၿပီ
ဖာႏိုင္ငံျဖစ္လို႔ စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာမလိုဘူး။ အနာသိရင္ ေဆးရွိတယ္။ ကိုယ့္ဒဏ္ရာကို ကိုယ္ကုစားလို႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို က်ားျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲၾကရမယ္။
ကမ႓ာေက်ာ္ ဖာႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ေတာင္ ဒီလို ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင
Min Myat Maung
facebook မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္ခိုင္
#KKK
November -13-11-2016
အားလံုးဖတ္သင့္တဲ့ ပို႔စ္ ပါ
*******************
အမိျမန္မာျပည္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့သလို ဖာႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီဆိုၿပီး ဝမ္းနည္းပက္လက္ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနသူေတြကို အားေပးခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႔။ ျပည္သူအားလံုး ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားရင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံလည္း ကမ႓ာမွာ ထိပ္တန္းျဖစ္ေအာင္ တက္လွမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
က်ေနာ္ေျပာမယ့္ ဖာႏိုင္ငံႀကီးအေၾကာင္း သိရေအာင္ ဆရာႀကီး ေသာ္တာေဆြေရးခဲ့တဲ့ စာတစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အေျခအေနကို တစ္စြန္းတစ္စ သိရပါမယ္။ ဆရာႀကီးေရးခဲ့တဲ့ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုအတိုင္း ကူးထားတာပါ။
__________________________
ထိုေခတ္ ထိုအခါက ျပည့္တန္ဆာရပ္ကြက္တို႕သည္ လူသိရွင္ၾကား ထင္ထင္ရွားရွား ရွိၾကကုန္၏။ စမ္းေခ်ာင္းရပ္ မအူပင္လမ္းႏွင့္ ေညာင္တန္းလမ္းထိပ္ရွိ သင္းခ်ိဳင္းကုန္းေဟာင္းမွာ တစ္ျခမ္းက ေဈးအေပါဆံုး ျဖစ္သည္။
တမတ္ထဲ ကိုယ့္လူေရ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၁၇လမ္း (ဒါလဟိုဇီႏွင့္ ဖေရဇာၾကား) (မဟာဗႏၶဳလလမ္းႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းၾကား) ကေတာ့ တက်ပ္တန္း။ ဤလမ္းထဲ သင္ဝင္သြားပါက အဆြယ္မ်ားက သင့္အား အငမ္းမရ ေခၚၾကေပလိမ့္မည္။
သူေခၚရာ သင္အေပၚထပ္သို႕ ပါသြားၿပီဆိုပါက ေကာင္မေလးေတြက တန္းစီျပေပလိမ့္မည္။
ဗမာလို ထမီဝတ္ေတြအျပင္ တရုတ္မလို ေဗာင္းဗီဝတ္၊ ကုလားမလို ဆာရီဝတ္၊ ဗိုလ္မလို ဂါဝန္ဝတ္ေတြလည္း အမ်ိဳးစံုရွိ၏။ အေပါစား ေပါင္ဒါနဲ႕၊ ေရေမႊးနံ႕ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ မ်က္ႏွာေခ်မ်ား လိမ္းျခယ္လ်က္ သင္ႀကိဳက္ရာေရြးႏိုင္ပါသည္။
၄င္းတို႕ကား စိတ္မခ်ရ။ ေရာဂါရတတ္ပါသည္။ သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ႏွင့္ အႏၲရာယ္ကင္းကင္း လွလွပပ လူမ်ိဳးျခားမ ရလိုပါက လမ္း ၄၀ သို႕ ႂကြပါ။ ေဈးကမေသးဘူး။ ၁၀ိ ခင္ဗ်ာ့ (၁၀ က်ပ္ ဟု ဖတ္ပါ)။ ဂ်ပန္မမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႕မွာ ဆရာဝန္ရွိသည္။ သင့္ကို ပထမစစ္ေဆးၾကည့္၍ သန္႕ရွင္းပါမွ ဆက္ဆံခြင့္ရ၏။
__________________________
အထက္က စာပိုဒ္ကို ဖတ္လိုက္တဲ့အခါ၊ဆရာႀကီး ေသာ္တာေဆြေရးခဲ့တဲ့ ဒုတိယကမ႓ာစစ္မတိုင္မီ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းမွာ ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းအေထာက္အထား တစ္ခုကို သတိထားမိပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့၊ ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာခန္းဟာ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ စနစ္တက် စီမံလုပ္ကိုင္ေနတာကိုလည္း သိရတယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ တစ္ေခတ္တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ဟာ ဖာႏိုင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီအထိ ဂ်ပန္ဟာ ဖာႏိုင္ငံဘဝက မလြတ္ေသးဘူးဆိုရင္ အံ့ဩသြားမယ္ထင္တယ္။ ေရွးတစ္ခ်ိန္တုန္းက ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္က ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ကာရယုကိစန္ (唐行きさん) ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဂ်ပန္စာအဓိပၸာယ္အရ တ႐ုတ္ျပည္ကို သြားသူဆိုေပမယ့္၊ ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး ျပည့္တန္ဆာလုပ္သူအားလံုးကို
ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြဟာ တ႐ုတ္ျပည္၊ မေလးရွား၊ စင္ကာပူ၊ ဖိလိပိုင္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဗီယက္နမ္၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ အိႏၵိယနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလို အာရွတိုင္းျပည္ေတြသာမက ဩစေၾတးလ်၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ကယ္လီဖိုးနီးယား၊ ႐ုရွားစတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ဖြင့္လွစ္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီးေသာ္တာေဆြရဲ့ စာအရ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္း ၄၀ မွာ ဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာခန္းရွိခဲ့တ
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို ေခတ္မီတိုးတက္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ မဲဂ်ိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေခတ္ ဆိုတာ ရွိတယ္။ မဲဂ်ိဧကရာဇ္ဘုရင္ နန္းတက္တာ ၁၈၆၈ ခုႏွစ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ မင္းတုန္းမင္းစိုးစံတဲ့ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္းေပါ့။
ႏွစ္ ၂၀၀ ေလာက္ တံခါးပိတ္ဝါဒ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ အလြန္တရာမွ ဆင္းရဲမြဲေတခဲ့ၿပီး မဲဂ်ိေခတ္ေရာက္မွ ျပင္ပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ စတင္ဆက္ဆံပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တံငါ႐ြာေတြ၊ လယ္သမား႐ြာေတြက မိန္းကေလးေတြကို လူပြဲစားေတြက လိုက္ဝယ္တယ္။ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ ဆင္းရဲသားေတြက သမီးမိန္းကေလးကို ေရာင္းစားတာလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြကို ၿမိဳ႕မွာ အလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး လိမ္လည္လွည့္ျဖား ေခၚသြားတာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။
ဒီမိန္းကေလးေတြကို ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြကို ပို႔ၿပီး ပိုက္ဆံရွာခိုင္းတာပါပဲ။ စင္ကာပူလို ကၽြန္းႏိုင္ငံေသးေသးေလးမွာေ
အဲဒီဂ်ပန္ျပည့္တန္ဆာမေလးေတြ
ဒီလို ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မွာ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ေနသူေတြေၾကာင
ဒါေပမယ့္လည္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ဆင္းရဲမြဲေတလြန္းေတာ့ အဲဒီ ျပည့္တန္ဆာမေလးေတြ မိဘဆီ ျပန္လႊဲပို႔တဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြကို မွီခိုအားထားေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္အစိုးရလည္း မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေနရေတာ့တာပဲ။ ၂၀ ရာစု အစပိုင္းေလာက္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ စစ္ဝါဒေခါင္းေထာင္လာၿပီး စစ္ေရးတည္ေဆာက္မႈေတြ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္လာတယ္။ အာရွတိုက္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ဂ်ပန္ဧကရာဇ္အင္ပိုင္ယာႀကီး တည္ေဆာက္ဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း ၾကည္းတပ္၊ ေရတပ္ေတြ အင္အားကို မတန္တဆ တိုးျမႇင့္လာတယ္။ (အဲဒီေခတ္က ဂ်ပန္မွာ ေလတပ္ သီးသန္႔မရွိဘူး။ ၾကည္းတပ္လက္ေအာက္ ေလတပ္နဲ႔ ေရတပ္လက္ေအာက္ ေလတပ္ဆိုၿပီး ႏွစ္ခုရွိတယ္။)
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ့ ဘတ္ဂ်က္မွာ စစ္အသံုးစရိတ္က ႀကီးမားလြန္းလို႔ စစ္အင္အားႀကီးထြားလာသေလာက္ ျပည္သူလူထုကေတာ့ လူေမြးလူေတာင္ မေျပာင္ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယကမ႓ာစစ္မွာ ဝင္တိုက္ေတာ့ ႏူရာဝဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္း စစ္႐ံႈးႏိုင္ငံဘဝေရာက္ၿပီး စစ္ေလ်ာ္ေၾကးနဲ႔ အေၾကြးေတြ ပတ္လယ္ဝိုင္းေနပါေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ဂ်ပန္မေလးေတြအမ်ားႀကီး ဖာျဖစ္ကုန္တာေပါ့။ စစ္ႏိုင္တဲ့ မဟာမိတ္တပ္ေတြ၊ ဂ်ပန္မွာ သိမ္းပိုက္တပ္စြဲထားတဲ့ အေမရိကန္တပ္ေတြအတြက္ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ၿပီး ဝင္ေငြရွာၾကရတာေလ။
ဒါေပမယ့္လည္း ဂ်ပန္ျပည္သူလူထုဟာ ခံျပင္းနာက်ည္းစိတ္ေတြနဲ႔ ကုန္း႐ုန္းၿပီး ႀကိဳးစားၾကတယ္။ လက္နက္ခ်စာခ်ဳပ္အရ ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္ကို စုစုေပါင္းအမ်ိဳးသားထုတ္လုပ
အရင္တုန္းက စစ္သံုးပစၥည္းနဲ႔ စစ္လက္နက္ေတြခ်ည္းပဲ ပံုေအာ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ စီးပြားေရးကုန္ထုတ္လုပ္မႈ အသြင္ေျပာင္းလာခဲ့ၾကတယ္။ ဥပမာဆိုရင္၊ စစ္အတြက္ တိုက္ေလယာဥ္၊ ဗံုးက်ဲေလယာဥ္ေတြ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ မစ္ဆုဘီရွီဟာ အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းအသြင္
ေရတပ္အတြက္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ၊ တိုက္သေဘၤာ၊ ဖ်က္သေဘၤာေတြ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကာဝါဆာကီလည္း အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းအျဖစ္
စစ္သံုးေလယာဥ္ေတြကို ဒီဇိုင္းထုတ္တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကၿ
စစ္ၿပီးလို႔ ႏွစ္ ၂၀ အၾကာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ တိုက်ိဳ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္က်င္းပတဲ့အခ
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ့ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈဟာ
စစ္အသံုးစရိတ္ကို ၁% ေအာက္ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ပညာေရးဖက္မွာ ပိုၿပီး သံုးစြဲလာခဲ့တာေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ အလယ္တန္းအထိ မသင္မေနရ ပညာေရးဥပေဒ ျပ႒ာန္းက်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔အထိလည္း ဒီဥပေဒရွိေနဆဲပါပဲ။ မိန္းကေလးေတြဟာ ပညာသင္လာတာနဲ႔အမွ် စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္လည္း ျမင့္မားလာေတာ့ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ခ်င္သူ နည္းပါးလာေတာ့တာေပါ့။
၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားဟာ ဂ်ပန္စီးပြားေရးေ႐ႊေခတ္လို႔
ပညာသင္ၾကားၿပီး စဥ္းစားတတ္လာတဲ့ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးေလးေတြဟာ ဝင္ေငြပိုရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာအလုပ္ထက္ "အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ" ဆိုတဲ့ သာမန္အလုပ္မ်ိဳးကို ပိုၿပီး တန္ဖိုးထား ေ႐ြးခ်ယ္လာခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ေပ
ခုေခတ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက တိုက်ိဳ၊ ယိုကိုဟားမား၊ အိုဆာကာ၊ နာဂိုယာ စတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြရဲ့ မီးနီရပ္ကြက္ေတြမွာ ၾကည့္ရင္ ထိုင္း၊ ဖိလိပိုင္၊ တ႐ုတ္၊ ကိုရီးယားစတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြဆို
ဒီေနရာမွာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳစရာေျပာရဦး
ဥပမာ၊ တစ္နာရီကို ယန္း ၂,၀၀၀ (ေဒၚလာ ၂၀) ေလာက္ ရတဲ့ ဘားမယ္အလုပ္ကို ျငင္းပယ္ၿပီး၊ ဝင္ေငြထက္ဝက္ ယန္း ၁,၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ ပိုပင္ပန္းတဲ့ သာမန္ ပန္းကန္ေဆး၊ စားပြဲထိုးအလုပ္မ်ိဳးကိုသာ အမ်ားစုက လုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြမွ
နံပါတ္တစ္အေနနဲ႔၊ စစ္စရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ေပါမ်ားလာၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြ သိကၡာရွိရွိ အလုပ္လုပ္ႏိုင္လာတယ္။
နံပါတ္ႏွစ္ကေတာ့၊ ပညာေရးကို အေလးေပးၿပီး အလယ္တန္းအထိ မသင္မေနရပညာေရးဥပေဒ ျပ႒ာန္းတယ္။ မိန္းကေလးေတြ ပညာတတ္လာေတာ့ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္တယ္။ ပညာတတ္တဲ့မိန္းကေလးေတြအတြက္
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ နီးပါး ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ၿငႇိမ္းသတ္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ခိုင္မာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ က်င့္သံုးႏိုင္ရင္ ကာကြယ္ေရးစရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးက႑ေတြကို ျဖည့္တင္းေပးႏိုင္မယ္။ စာသင္ေက်ာင္းေတြ တိုးပြားလာၿပီး ပညာတတ္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြဟာ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
အဓိကျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ဘတ္ဂ်က္ ၅၀% ေက်ာ္ သံုးစြဲေနတဲ့ ကာကြယ္ေရးစရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ဖို႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည့္တန္ဆာပေပ်ာက္ေရးဆိုၿပီ
ဖာႏိုင္ငံျဖစ္လို႔ စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာမလိုဘူး။ အနာသိရင္ ေဆးရွိတယ္။ ကိုယ့္ဒဏ္ရာကို ကိုယ္ကုစားလို႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို က်ားျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲၾကရမယ္။
ကမ႓ာေက်ာ္ ဖာႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ေတာင္ ဒီလို ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင
Min Myat Maung
facebook မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္ခိုင္
#KKK
November -13-11-2016
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။