ေတးသံရွင္ လႊမ္းမုိးရဲ႕ ကုိေပါသီခ်င္း ေမြးဖြားပုံ မူလအစ

ေတးေရးေတးဆိုလႊမ္းမိုးရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလူႀကိဳက္မ်ားၿပီး ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ကိုေပါသီခ်င္းကို စာဖတ္သူတို႔ သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
“ တစ္ခါတုန္းကတို႔႐ြာမွာ သေဘာေကာင္းၿပီးဆင္းရဲတဲ့ ကိုေပါလို႔ အမ်ားေခၚတယ္ ေပါခ်ာခ်ာလူတစ္ေယာက္ရယ္” ဆိုတာေလးနဲ႔ အစခ်ီလို႔ ဟာသရသေႏွာထားတဲ့ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ဟာ စာေရးသူတို႔ ရင္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ မေမ့ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါ။ ဒီသီခ်င္းနားေထာင္တိုင္းမွာ သီခ်င္းခ်ည္းသီးသန႔္ၾကားေနရတာမဟုတ္ဘဲ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကိုပါ မ်က္စိထဲ ျမင္လာခဲ့ၾကဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ဘယ္ကစပါသလဲ။ လႊမ္းမိုးဟာ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ေတြကို သီခ်င္းလုပ္တတ္လြန္းလို႔ ဒီသီခ်င္းဟာလည္း သူ႔ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆၾကသူေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ဒီသီခ်င္းကို လႊမ္းမိုးေရးသားခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ေတးေရးေစာဘြဲ႕မႉးက ေရးဖြဲ႕သီကုံးခဲ့တာပါ။

တကယ္တမ္း ဒီသီခ်င္းရဲ႕ Origin ကေတာ့ျဖင့္၊
သီခ်င္းကိုမေျပာမီ ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္အရင္ေျပာပါရေစ။ သိဖူးၾကားဖူးၿပီးသားသူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ နာမည္ႀကီးလက္ရာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ “ ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္” ဆိုတဲ့ ပုံျပင္ေလးပါ။ ဒီပုံျပင္ကို သိေနတဲ့သူေတြကေတာ့ ဘယ္လိုဆက္စပ္ရမယ္ဆိုတာ သိေနေလာက္ပါၿပီ။ မသိေသးတဲ့သူေတြအတြက္ အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာျပပါရေစ။
႐ြာတစ္႐ြာမွာ ဘႀကီးေအာင္ဆိုတဲ့ ပန္းပုပညာရွင္တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ႐ြာထဲက ကေလးေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘႀကီးေအာင္ ပန္းပုထုတဲ့ေနရာကို ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း စိတ္ဝင္တစား လာၾကည့္တတ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဘႀကီးေအာင္က ယမင္း႐ုပ္ကေလးတစ္႐ုပ္ကို လွလွေလးျဖစ္ေအာင္ ထုဆစ္ေနတုန္း ကေလးေလးေရာက္လာၿပီး မၿပီးေသးတဲ့ ယမင္း႐ုပ္ေလးကို လိုခ်င္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလးဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံကလည္းမရွိ အ႐ုပ္ကေလးကလည္း မၿပီးေသးဆိုေတာ့ ဘႀကီးေအာင္က ကေလးကို ယမင္း႐ုပ္ေလးကို ရခ်င္ရင္ သားက ပိုက္ဆံဒီေလာက္စုၿပီးျပန္ခဲ့ေနာ္။ အဲ့ဒီအခါေတာ့ ဘႀကီး ေပးမွာေပါ့ဆိုၿပီး ႏွစ္သိမ့္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ကေလးေတြဟာ အ႐ုပ္ျမင္ရင္ လိုခ်င္တတ္စၿမဲမို႔ သူလည္း အေလးအနက္ေတာ့ မထားခဲ့မိဘူးထင္ပါရဲ႕ေလ။ ကေလးေလးကေတာ့ ဘႀကီးေအာင္စကားကို အတည္ယူ အမွန္ေတြထင္လို႔ ပိုက္ဆံကို မစားရက္မေသာက္ရက္စုပါေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕စုဘူးေလးျပည့္သြားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ဝမ္းသာအားရ ဘႀကီးေအာင္ဆီေျပးၿပီး ယမင္း႐ုပ္ေလးသြားဝယ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ယမင္း႐ုပ္ကေလးဟာ အျခားသူတစ္ေယာက္ကို ေရာင္းႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အ႐ုပ္ကေလးဟာ တစ္ပါးသူလက္ထဲေရာက္ေနတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ကေလးဟာ စိတ္ႏွလုံး ညႇိဳးၿခဳံးၿပီး ယမင္း႐ုပ္ေလးကို စြဲလမ္းလို႔ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္နဲ႔ ဒီေဝဒနာကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေသဆုံးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ သူမေသဆုံးခင္ ေနာက္ဆုံးေျပာသြားတဲ့စကားေလးက တစ္ခြန္းတည္းပါ။
“ ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္” တဲ့..

ဒီအျဖစ္ေတြကို သိသြားတဲ့ ဘႀကီးေအာင္ဟာလည္း ေနာင္တႀကီးစြာရၿပီး ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကေလးရဲ႕အုတ္ဂူေရွ႕သြားၿပီး ကေလးရဲ႕ခြင့္လႊတ္မႈကို ေန႔တိုင္းေတာင္းခံလို႔ ေနာင္ဘယ္ေသာအခါမွ မုသားစကားမဆိုေလေတာ့ပါဘူး။ ကတိတစ္ခုေပးၿပီး မဖ်က္ေတာ့ပါဘူးရယ္လို႔ ေန႔စဥ္ သစၥာစကားဆိုပါေတာ့တယ္တဲ့။ ဒီပုံျပင္ကို ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ လက္ရာအတိုင္းဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူ ဖတ္မိတိုင္း ငိုပါတယ္၊ ေၾကကြဲရပါတယ္၊ ယမင္း႐ုပ္ကေလးကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဆုံးရႈံးသြားရသလို ခံစားရပါတယ္။ ဒီပုံျပင္ကို အၾကမ္းအားျဖင့္ ေျပာျပရင္း စာေရးသူရဲ႕ စာေရးသားပုံ မေခ်ာေမြ႕မႈေၾကာင့္ ေထာင့္ေနခဲ့သည္ရွိေသာ္ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္ကို ဒီေနရာကေန ကန္ေတာ့ၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္။ (မရွိေတာ့ေသာ္လည္း )
ဒီပုံျပင္ေလးဟာ တကယ္ကိုေကာင္းမြန္လြန္းတာေၾကာင့္ ပုံျပင္မူရင္းအတိုင္း သီခ်င္းဖြဲ႕ၿပီးသီဆိုခဲ့ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ သီခ်င္းရွိပါတယ္။ သီခ်င္းတင္မက ျပဇာတ္ေတြ၊ ဝတၳဳေတြကိုပါ ျဖန႔္က်က္ေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုေရးသားကျပသီဆိုခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ရန္ကုန္ဘေဆြကလည္း တစ္ေယာက္အပါအဝင္ပါ။
သူကေတာ့ ဘက္စုံကြၽမ္းက်င္သူလို႔ဆိုရမလားမသိေလေတာ့ သူကြၽမ္းက်င္တဲ့ အရာတစ္ခုအျဖစ္ ပုံေဖာ္အသက္သြင္းခဲ့ရာမွာ ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္ကို ျပဇာတ္ပုံစံနဲ႔ အသက္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီျပဇာတ္မွာေတာ့ ဘႀကီးေအာင္မပါသလို ယမင္း႐ုပ္ေလးလည္းမပါပါဘူး။ ကေလးေလးလည္းမပါသလို စုဘူးေလးလည္းမပါပါဘူး၊ ဒီျပဇာတ္မွာ ပါဝင္တဲ့သူေတြဟာ အဲ့ဒီေခတ္ကာလတုန္းက နာမည္ႀကီး မင္းသားမင္းသမီးေတြလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ မထင္မရွား မင္းသားမင္းသမီးေနာက္နားမွာ ေနရတဲ့ ယိမ္းသမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လူ႐ႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္သာ ပါဝင္ခဲ့တာပါ။
ျပဇာတ္အသြားကေတာ့ ကိုေပါသီခ်င္းရဲ႕ Origin ဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုေပါသီခ်င္းလိုပါပဲ။ ကိုေပါလို႔ေခၚတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ အိမ္က သူေဌးသမီးကိုခ်စ္မိပါတယ္။ သူေဌးသမီးကလည္း ဒီလို႐ူးတူးတူးေပါေတာေတာကို ငါႀကိဳက္စရာလား ဆိုတဲ့ အေတြးရွိေပမယ့္ အ႐ူးအေပါက သူ႔ကို အ႐ူးအမူးခ်စ္တာကို ဟာသလုပ္ခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔ ေငြ ၁၀၀၀၀ ရွာပါ။ ရရင္လက္ထပ္မယ္ဆိုၿပီး ကတိေပးလို႔ ကြယ္ရာမွာေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔အတူ ရယ္ပြဲဖြဲ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုေပါဟာ ေနပူမေရွာင္၊ မိုး႐ြာမေရွာင္ တစ္႐ြာလုံးမွာ ရွိသမွ်အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း အလုပ္ေတြႀကိဳးစားလွခ်ည္လား မိန္းမယူေတာ့မလို႔လား ေမးတိုင္း သူေဌးသမီးေလးနာမည္ကိုေျပာလို႔ သူ႔ကိုယူမယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို တကယ္ထင္မွတ္ၿပီး မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေငြရွာပါေတာ့တယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေငြေၾကးျပည့္စုံခါနီးမွာပဲ သူသေဘာက်တဲ့ သူေဌးသမီးေလးက သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ ရင္ကြဲပက္လက္နဲ႔ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကျဖစ္ၿပီး ဒီဒဏ္နဲ႔ ေသဆုံးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ မူရင္းျပဇာတ္မွာေတာ့ သူေဌးသမီး ေနာင္တရတဲ့အခန္းမပါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း အဆင္မေျပမႈအခ်ိဳ႕ျဖစ္လာၿပီး ေနာင္အခါ ဂီတနက္သန္ ကိုေစာညိန္း ျဖစ္လာမယ့္ ကိုေစာညိန္းပါ ပါဝင္ကျပခဲ့ရၿပီး သူ႔ရဲ႕ပုံစံနဲ႔ ကိုေပါလို ႐ူးတူးတူးေပါေတာေတာ လုပ္မရတဲ့အခါမွာ ကိုေပါရဲ႕ညီလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ သူေဌးသမီးကို လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးလို႔ အစ္ကိုေသဆုံးမႈအတြက္ နာနာက်ည္းက်ည္းေျပာတဲ့အခါမွသာ ခ်စ္သူနဲ႔ယူလိုက္ရေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပခဲ့တဲ့ သူေဌးသမီးဟာ သူမရည္႐ြယ္ဘဲ ေျပာလိုက္မိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ အသက္ပါေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ကိုေပါအတြက္ ေနာင္တေတြ တစ္သီႀကီးရခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ဒီအခန္းကိုေတာ့ တစ္ခါသာ ကျပခဲ့တယ္လို႔သိရပါတယ္။ တစ္ခါဆို ဆိုသေလာက္လည္း လာၾကည့္သမွ် ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ကို မ်က္ရည္ခ်ဴခဲ့တဲ့ ျပဇာတ္တစ္ခုပါပဲ။

ဒီျပဇာတ္နဲ႔ ဒီအေၾကာင္းဟာ ေအာင္ျမင္လြန္းၿပီး ေခတ္ေတြေျပာင္းလာေပမယ့္ ေရွ႕မီေနာက္မီလူႀကီးေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ စြဲထင္က်န္ခဲ့ရာက ေစာဘြဲ႕မႉးတို႔ႀကီးစိုးတဲ့ေခတ္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္းေခတ္ေတြထိ ေပါက္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး လႊမ္းမိုးရဲ႕ ကိုေပါသီခ်င္းရယ္လို႔ ဂႏၳဝင္ တြင္ခဲ့ပါေတာတ့ယ္။ ေမာ့စ္ကလည္း ကိုေပါအေၾကာင္း ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ထားတာရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဒီဘက္ေခတ္မွာ ကိုေပါ႐ုပ္ရွင္အတြက္ ကန္ေတာ့ပြဲေပးတာေတြ၊ ကိုေပါသီခ်င္းကို ျပန္ဆိုတာေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ မူရင္းေတြေလာက္ ရင္ထဲမေရာက္ေတာ့သလို ခံစားရပါတယ္။ (ဒါဟာ အႏုပညာရွင္ေတြကို ေစာ္ကားလိုရင္းမဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူတစ္ဦးတည္းရဲ႕ အျမင္ကိုသာ ေဖာ္ျပတာပါ ) ရင္ထဲမွာ စြဲက်န္ေနၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ကိုေပါပုံရိပ္ကိုလည္း မေပ်ာက္ကြယ္သြားေစခ်င္တာမို႔ ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ပဲ ကိုေပါကို ဖန္တီးခဲ့သူ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္ကစလို႔ ရန္ကုန္ဘေဆြ အလယ္၊ ေစာဘြဲ႕မႉး၊ လႊမ္းမိုးနဲ႔ ဦးေမာ့စ္တို႔အဆုံး ဂါရဝျပဳလိုက္ရပါတယ္။
Angelic Demon ( ႐ိုးရာေလး )