ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေၿပာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ငယ္ဘ၀

 သုတဇုန္

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေၿပာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ငယ္ဘ၀
==================
``ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ ကား နာမည္ေက်ာ္ နကၡတ္ေဗဒင္ဆရာၾကီး ကိုင္႐ို၏ ေဟာေျပာခ်က္အရဆိုလွ်င္ တုိင္းျပည္တျပည္၏ အစိုးရနန္းတုိ႔ကိုၿဖိဳဖ်က္ႏို္င္စြမ္းေသာသူမ်ား ေမြးတတ္ေသာေန႔ဟု ေဟာထားေလသည္။ ထုိေန႔တြင္ေမြးေသာ က်ေနာ္မွာ သူပုန္ေလာင္းကေလး ျဖစ္သည္ကို ထုိအခါက မည္သူမွ် ထူးထူးျခားျခား မထင္ခဲ့ၾကေခ်``

``က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမေျပာတတ္။ အနာအဖ်ား ထူသည္။ အစားၾကဴးသည္။ အမဲသားငါးကို အလြန္ၾကိဳက္သည္။ က်ေနာ္၏ မိခင္ ေစ်းဝယ္သြားရာ ရံဖန္ရံခါ က်ေနာ့္ကို ခ်ီ၍ သြားေလသည္။ တခါေသာ္ အမဲသားစိမ္းကို အတင္းလု၍ စားမည္ျပဳသည္ဟု က်ေနာ္ ၾကားသိရေပသည္။ လူ႐ိုင္းဘဝက က်ေနာ္ လာသလားမသိ။ ယေန႔ထိ လူ႐ိုင္းသေဘာမ်ဳိး ေနခ်င္သည့္ စိတ္ထားမ်ား ရွိသည္။ လူ႐ိုင္းကား ၾကမ္း၏။ ခက္ထန္၏။ သို႔ေသာ္ ျဖဴ၏။ ေျဖာင့္၏။ တည္ၾကည္၏။ လြတ္လပ္၏။ က်န္းမာ၏။ သန္စြမ္း၏။ က်ေနာ္ ၾကိဳက္၏။ က်ေနာ့္စိတ္တြင္ အင္မတန္ စိုေျပလတ္ဆတ္ေသာ ဘဝဟု ယူဆသည္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကေလးက ယေန႔တုိင္ လူေရာစိတ္ေရာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို နားမလည္ခဲ့၊ နားလည္ရန္လည္း မၾကိဳးစားခဲ့၊ ၾကိဳးလည္း မၾကိဳးစားခ်င္၊ က်ေနာ္ကား စကားအေျပာအဆို မဖြယ္မယဥ္ေက်း၊ အသက္ ၈ ႏွစ္ထဲ ေရာက္၍ ေက်ာင္းစေနသည့္ အခါ၌ပင္ ဘုန္းၾကီးကို ဘုန္းၾကီးစကားျဖင့္ မေလွ်ာက္တတ္၊ အမူအယာလည္း ၾကမ္း၏။ အလိုက္လည္း မသိ၊ ညစ္လည္း ညစ္ပတ္သည္။ ကိုယ့္စည္းကမ္းဟူ၍လည္း တခုမွ်မရွိ``
``က်ေနာ္၏အထက္ အကို ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ က်ေနာ္မွာ အသက္ ၃ ႏွစ္ခြဲ၊ ၄ ႏွစ္မွ် ကြာ၏။ သူႏွင့္ က်ေနာ္ကား ငယ္ငယ္က ရန္ျဖစ္ဘက္ ျဖစ္၏။ သူကား လက္ျမန္၏။ က်ေနာ္ကား အားၾကီး၏။ မခ်ိန္မဆ လက္လႊတ္စပယ္ လုပ္တတ္၏။ သူကား ႏု၏။ မင္းသား က်ခ်င္၏။ က်ေနာ္ကား ၾကမ္း၏။ သူသည္ အစားအေသာက္ အေနအထုိင္မွစ၍ သပ္ရပ္သည္။ အစားဆိုလည္း အစာတုိင္း မစား၊ စားေသာက္ေနသည့္အခါ အစာေျမၾကီးေပၚသို႔ က်သြားလွ်င္ သူသည္ မစားေတာ့။ က်ေနာ္ကား ဖုတ္ဘက္ခါ၍ စားႏုိင္လွ်င္ စား၏။ သူကား အဝတ္မ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္တတ္၏။ က်ေနာ္ကား မဝတ္တတ္။ ျမန္ျမန္ညစ္ေအာင္ ဝတ္တတ္၏။ သူသည္ ေျမၾကီးၾကမ္းမ်ားေပၚတြင္ မည္သည့္အခါမွ တံုးလံုးမလွဲ၊ က်ေနာ္ကား ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လွဲဖူး၏။ သူကား ပါး၏။ လ်င္၏။ က်ေနာ္ကား ထူ၏။ ေအး၏။ က်ေနာ္ကား ေျမႇာက္လို႔ ေျမႇာက္မွန္းမသိ၊ ေခ်ာ္လို႔ ေခ်ာ္မွန္းမသိ။ ထံုေပေပ အလြန္ႏုိင္၏။ တခါေသာ္ ၁ဝ မိုင္ခန္႔အကြာ ရြာတရြာသို႔ က်ေနာ္၏ မိဘမ်ားႏွင့္ လိုက္သြား၍ သူၾကီးအိမ္တြင္ တည္းခိုေနစဥ္ ထုိရြာမွ ရြယ္တူေလာက္ ကေလးတေယာက္က က်ေနာ့္အား ေျမႇာက္၍ ဗိုလ္ၾကီး-ဗိုလ္ၾကီးဟု ေခၚရာက်ေနာ္မွာ မ်ားစြာသေဘာက်ကာ ထညက္ျဖဴဆုတ္ေတြ ေခၚတုိင္း ေပးခဲ့ဖူးသည္``
``က်ေနာ္၏ ဖခင္သည္ က်ေနာ္ႏွင့္ အမူအရာမွာ အေတာ္ဆင္သည္။ တေန႔ေန၍ စကားတခြန္း မေျပာ၊ မ်က္ႏွာထား ဆိုး၏။ ဆုိးသည့္အထဲ ေက်ာက္ေပါက္မာမ်ားလည္း ရွိ၏။ ေလာကြတ္မရွိ၊ ဟန္မရွိ၊ ဘာသိဘာသာ ေနတတ္၏။ အကိုင္အတြယ္၊ အသြားအလာ၊ အမူအရာ ၾကမ္း၏။ ျငင္းမိလွ်င္ အေလွ်ာ့မေပးတတ္၊ သို႔ေသာ္ စိတ္ႏွလံုးကား အထူးေျဖာင့္စင္း၏။ စကားတည္၏။ အပိုမေျပာ။ ထုိေၾကာင့္ ေရွ႕ေနစာေမးပြဲ ဝင္ထားေသာ္လည္း ေရွ႕ေနလုိက္၍ စားသည္ကို က်ေနာ္တုိ႔ မမွတ္မိ။ က်ေနာ္တို႔အား အျခားသူတဦးဦးက ေခါင္းရိတ္ေပးလွ်င္ အင္မတန္ ညင္သာ၏။ က်ေနာ္တို႔ ေဖေဖကား ဓားမထက္ တထက္ကို ေကာင္းေကာင္း မေသြးဘဲ အတင္းတြန္းခ်၍ ရိတ္၏။ အထူးပင္ ေခါင္းရည္နာ၏။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ၎ ေခါင္းရိတ္မည့္အခါကို ရြံ႕၏။ တြန္႔၏။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းရိတ္သည့္အခါတုိင္း က်ေနာ့္အကိုကား အၿမဲငို၏။ ငိုတုိင္း ေခါင္းပုတ္ခံရ၏။ က်ေနာ္ကား မငို။ ၾကိတ္ခံ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းပုတ္ လြတ္၏။``
``… က်ေနာ္သည္ ငယ္စဥ္က ေခ်ာင္တေခ်ာင္ကပ္၍ မိႈင္ေတြကာ စဥ္းစား၍ ေနေသာ္လည္း ေနတတ္ သည္။ ကေလးႏွင့္ မလိုက္၊ အမ်ားအားျဖင့္ အိေျႏၵၾကီးသည္။ ကစားခုံစားမ်ားစြာ မေလ့က်င့္၊ သို႔ေသာ္ ကစားသည့္အခါ ၾကမ္းတမ္းသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ကစားမ်ဳိးကိုမွွ ႏွစ္သက္သည္။ တြက္ထိုးျခင္း၊ က်ည္းသား႐ိုက္ျခင္း စသည္တို႔ကို ဝါသနာပါသည္။ ျခင္းလံုးခတ္ျခင္းကို မၾကိဳက္။ ရြရြလုပ္ရေသာ အလုပ္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္ႏွင့္ မျဖစ္။ အခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္၏ ကေလးဘဝမွာ ခ်ီးမြမ္းစရာ အလြန္နည္း၏။ ညစ္ပတ္ေပေရ ရႈိေျမာင္ေခ်ာင္းေစာင္းကဲ့သို႔ အဖုအထစ္၊ အျပစ္အနာအဆာမ်ားသည္ စိမ္းလန္းစိုေျပညီညာေသာ ျမက္ခင္းသဖြယ္ ရႈခ်င္သဖြယ္ မဟုတ္ေပ…``
‪#‎သုတဇုန္‬ http://www.thutazone.com/2015/08/blog-post_24.html

``ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ ကား နာမည္ေက်ာ္ နကၡတ္ေဗဒင္ဆရာၾကီး ကိုင္႐ို၏ ေဟာေျပာခ်က္အရဆိုလွ်င္ တုိင္းျပည္တျပည္၏ အစိုးရနန္းတုိ႔ကိုၿဖိဳဖ်က္ႏို္င္စြမ္းေသာသူမ်ား ေမြးတတ္ေသာေန႔ဟု ေဟာထားေလသည္။ ထုိေန႔တြင္ေမြးေသာ က်ေနာ္မွာ သူပုန္ေလာင္းကေလး ျဖစ္သည္ကို ထုိအခါက မည္သူမွ် ထူးထူးျခားျခား မထင္ခဲ့ၾကေခ်`` ``က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမေျပာတတ္။ အနာအဖ်ား ထူသည္။ အစားၾကဴးသည္။ အမဲသားငါးကို အလြန္ၾကိဳက္သည္။ က်ေနာ္၏ မိခင္ ေစ်းဝယ္သြားရာ ရံဖန္ရံခါ က်ေနာ့္ကို ခ်ီ၍ သြားေလသည္။ တခါေသာ္ အမဲသားစိမ္းကို အတင္းလု၍ စားမည္ျပဳသည္ဟု က်ေနာ္ ၾကားသိရေပသည္။ လူ႐ိုင္းဘဝက က်ေနာ္ လာသလားမသိ။ ယေန႔ထိ လူ႐ိုင္းသေဘာမ်ဳိး ေနခ်င္သည့္ စိတ္ထားမ်ား ရွိသည္။ လူ႐ိုင္းကား ၾကမ္း၏။ ခက္ထန္၏။ သို႔ေသာ္ ျဖဴ၏။ ေျဖာင့္၏။ တည္ၾကည္၏။ လြတ္လပ္၏။ က်န္းမာ၏။ သန္စြမ္း၏။ က်ေနာ္ ၾကိဳက္၏။ က်ေနာ့္စိတ္တြင္ အင္မတန္ စိုေျပလတ္ဆတ္ေသာ ဘဝဟု ယူဆသည္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကေလးက ယေန႔တုိင္ လူေရာစိတ္ေရာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို နားမလည္ခဲ့၊ နားလည္ရန္လည္း မၾကိဳးစားခဲ့၊ ၾကိဳးလည္း မၾကိဳးစားခ်င္၊ က်ေနာ္ကား စကားအေျပာအဆို မဖြယ္မယဥ္ေက်း၊ အသက္ ၈ ႏွစ္ထဲ ေရာက္၍ ေက်ာင္းစေနသည့္ အခါ၌ပင္ ဘုန္းၾကီးကို ဘုန္းၾကီးစကားျဖင့္ မေလွ်ာက္တတ္၊ အမူအယာလည္း ၾကမ္း၏။ အလိုက္လည္း မသိ၊ ညစ္လည္း ညစ္ပတ္သည္။ ကိုယ့္စည္းကမ္းဟူ၍လည္း တခုမွ်မရွိ`` ``က်ေနာ္၏အထက္ အကို ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ က်ေနာ္မွာ အသက္ ၃ ႏွစ္ခြဲ၊ ၄ ႏွစ္မွ် ကြာ၏။ သူႏွင့္ က်ေနာ္ကား ငယ္ငယ္က ရန္ျဖစ္ဘက္ ျဖစ္၏။ သူကား လက္ျမန္၏။ က်ေနာ္ကား အားၾကီး၏။ မခ်ိန္မဆ လက္လႊတ္စပယ္ လုပ္တတ္၏။ သူကား ႏု၏။ မင္းသား က်ခ်င္၏။ က်ေနာ္ကား ၾကမ္း၏။ သူသည္ အစားအေသာက္ အေနအထုိင္မွစ၍ သပ္ရပ္သည္။ အစားဆိုလည္း အစာတုိင္း မစား၊ စားေသာက္ေနသည့္အခါ အစာေျမၾကီးေပၚသို႔ က်သြားလွ်င္ သူသည္ မစားေတာ့။ က်ေနာ္ကား ဖုတ္ဘက္ခါ၍ စားႏုိင္လွ်င္ စား၏။ သူကား အဝတ္မ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္တတ္၏။ က်ေနာ္ကား မဝတ္တတ္။ ျမန္ျမန္ညစ္ေအာင္ ဝတ္တတ္၏။ သူသည္ ေျမၾကီးၾကမ္းမ်ားေပၚတြင္ မည္သည့္အခါမွ တံုးလံုးမလွဲ၊ က်ေနာ္ကား ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လွဲဖူး၏။ သူကား ပါး၏။ လ်င္၏။ က်ေနာ္ကား ထူ၏။ ေအး၏။ က်ေနာ္ကား ေျမႇာက္လို႔ ေျမႇာက္မွန္းမသိ၊ ေခ်ာ္လို႔ ေခ်ာ္မွန္းမသိ။ ထံုေပေပ အလြန္ႏုိင္၏။ တခါေသာ္ ၁ဝ မိုင္ခန္႔အကြာ ရြာတရြာသို႔ က်ေနာ္၏ မိဘမ်ားႏွင့္ လိုက္သြား၍ သူၾကီးအိမ္တြင္ တည္းခိုေနစဥ္ ထုိရြာမွ ရြယ္တူေလာက္ ကေလးတေယာက္က က်ေနာ့္အား ေျမႇာက္၍ ဗိုလ္ၾကီး-ဗိုလ္ၾကီးဟု ေခၚရာက်ေနာ္မွာ မ်ားစြာသေဘာက်ကာ ထညက္ျဖဴဆုတ္ေတြ ေခၚတုိင္း ေပးခဲ့ဖူးသည္`` ``က်ေနာ္၏ ဖခင္သည္ က်ေနာ္ႏွင့္ အမူအရာမွာ အေတာ္ဆင္သည္။ တေန႔ေန၍ စကားတခြန္း မေျပာ၊ မ်က္ႏွာထား ဆိုး၏။ ဆုိးသည့္အထဲ ေက်ာက္ေပါက္မာမ်ားလည္း ရွိ၏။ ေလာကြတ္မရွိ၊ ဟန္မရွိ၊ ဘာသိဘာသာ ေနတတ္၏။ အကိုင္အတြယ္၊ အသြားအလာ၊ အမူအရာ ၾကမ္း၏။ ျငင္းမိလွ်င္ အေလွ်ာ့မေပးတတ္၊ သို႔ေသာ္ စိတ္ႏွလံုးကား အထူးေျဖာင့္စင္း၏။ စကားတည္၏။ အပိုမေျပာ။ ထုိေၾကာင့္ ေရွ႕ေနစာေမးပြဲ ဝင္ထားေသာ္လည္း ေရွ႕ေနလုိက္၍ စားသည္ကို က်ေနာ္တုိ႔ မမွတ္မိ။ က်ေနာ္တို႔အား အျခားသူတဦးဦးက ေခါင္းရိတ္ေပးလွ်င္ အင္မတန္ ညင္သာ၏။ က်ေနာ္တို႔ ေဖေဖကား ဓားမထက္ တထက္ကို ေကာင္းေကာင္း မေသြးဘဲ အတင္းတြန္းခ်၍ ရိတ္၏။ အထူးပင္ ေခါင္းရည္နာ၏။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ၎ ေခါင္းရိတ္မည့္အခါကို ရြံ႕၏။ တြန္႔၏။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းရိတ္သည့္အခါတုိင္း က်ေနာ့္အကိုကား အၿမဲငို၏။ ငိုတုိင္း ေခါင္းပုတ္ခံရ၏။ က်ေနာ္ကား မငို။ ၾကိတ္ခံ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းပုတ္ လြတ္၏။`` ``… က်ေနာ္သည္ ငယ္စဥ္က ေခ်ာင္တေခ်ာင္ကပ္၍ မိႈင္ေတြကာ စဥ္းစား၍ ေနေသာ္လည္း ေနတတ္ သည္။ ကေလးႏွင့္ မလိုက္၊ အမ်ားအားျဖင့္ အိေျႏၵၾကီးသည္။ ကစားခုံစားမ်ားစြာ မေလ့က်င့္၊ သို႔ေသာ္ ကစားသည့္အခါ ၾကမ္းတမ္းသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ကစားမ်ဳိးကိုမွွ ႏွစ္သက္သည္။ တြက္ထိုးျခင္း၊ က်ည္းသား႐ိုက္ျခင္း စသည္တို႔ကို ဝါသနာပါသည္။ ျခင္းလံုးခတ္ျခင္းကို မၾကိဳက္။ ရြရြလုပ္ရေသာ အလုပ္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္ႏွင့္ မျဖစ္။ အခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္၏ ကေလးဘဝမွာ ခ်ီးမြမ္းစရာ အလြန္နည္း၏။ ညစ္ပတ္ေပေရ ရႈိေျမာင္ေခ်ာင္းေစာင္းကဲ့သို႔ အဖုအထစ္၊ အျပစ္အနာအဆာမ်ားသည္ စိမ္းလန္းစိုေျပညီညာေသာ ျမက္ခင္းသဖြယ္ ရႈခ်င္သဖြယ္ မဟုတ္ေပ…`` ဗုိလ္ခ်ဳပ္အတၳဳပတၱိ မွ

Copy the BEST Traders and Make Money : http://bit.ly/fxzulu

``ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ ကား နာမည္ေက်ာ္ နကၡတ္ေဗဒင္ဆရာၾကီး ကိုင္႐ို၏ ေဟာေျပာခ်က္အရဆိုလွ်င္ တုိင္းျပည္တျပည္၏ အစိုးရနန္းတုိ႔ကိုၿဖိဳဖ်က္ႏို္င္စြမ္းေသာသူမ်ား ေမြးတတ္ေသာေန႔ဟု ေဟာထားေလသည္။ ထုိေန႔တြင္ေမြးေသာ က်ေနာ္မွာ သူပုန္ေလာင္းကေလး ျဖစ္သည္ကို ထုိအခါက မည္သူမွ် ထူးထူးျခားျခား မထင္ခဲ့ၾကေခ်`` ``က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမေျပာတတ္။ အနာအဖ်ား ထူသည္။ အစားၾကဴးသည္။ အမဲသားငါးကို အလြန္ၾကိဳက္သည္။ က်ေနာ္၏ မိခင္ ေစ်းဝယ္သြားရာ ရံဖန္ရံခါ က်ေနာ့္ကို ခ်ီ၍ သြားေလသည္။ တခါေသာ္ အမဲသားစိမ္းကို အတင္းလု၍ စားမည္ျပဳသည္ဟု က်ေနာ္ ၾကားသိရေပသည္။ လူ႐ိုင္းဘဝက က်ေနာ္ လာသလားမသိ။ ယေန႔ထိ လူ႐ိုင္းသေဘာမ်ဳိး ေနခ်င္သည့္ စိတ္ထားမ်ား ရွိသည္။ လူ႐ိုင္းကား ၾကမ္း၏။ ခက္ထန္၏။ သို႔ေသာ္ ျဖဴ၏။ ေျဖာင့္၏။ တည္ၾကည္၏။ လြတ္လပ္၏။ က်န္းမာ၏။ သန္စြမ္း၏။ က်ေနာ္ ၾကိဳက္၏။ က်ေနာ့္စိတ္တြင္ အင္မတန္ စိုေျပလတ္ဆတ္ေသာ ဘဝဟု ယူဆသည္။ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ကေလးက ယေန႔တုိင္ လူေရာစိတ္ေရာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို နားမလည္ခဲ့၊ နားလည္ရန္လည္း မၾကိဳးစားခဲ့၊ ၾကိဳးလည္း မၾကိဳးစားခ်င္၊ က်ေနာ္ကား စကားအေျပာအဆို မဖြယ္မယဥ္ေက်း၊ အသက္ ၈ ႏွစ္ထဲ ေရာက္၍ ေက်ာင္းစေနသည့္ အခါ၌ပင္ ဘုန္းၾကီးကို ဘုန္းၾကီးစကားျဖင့္ မေလွ်ာက္တတ္၊ အမူအယာလည္း ၾကမ္း၏။ အလိုက္လည္း မသိ၊ ညစ္လည္း ညစ္ပတ္သည္။ ကိုယ့္စည္းကမ္းဟူ၍လည္း တခုမွ်မရွိ`` ``က်ေနာ္၏အထက္ အကို ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ က်ေနာ္မွာ အသက္ ၃ ႏွစ္ခြဲ၊ ၄ ႏွစ္မွ် ကြာ၏။ သူႏွင့္ က်ေနာ္ကား ငယ္ငယ္က ရန္ျဖစ္ဘက္ ျဖစ္၏။ သူကား လက္ျမန္၏။ က်ေနာ္ကား အားၾကီး၏။ မခ်ိန္မဆ လက္လႊတ္စပယ္ လုပ္တတ္၏။ သူကား ႏု၏။ မင္းသား က်ခ်င္၏။ က်ေနာ္ကား ၾကမ္း၏။ သူသည္ အစားအေသာက္ အေနအထုိင္မွစ၍ သပ္ရပ္သည္။ အစားဆိုလည္း အစာတုိင္း မစား၊ စားေသာက္ေနသည့္အခါ အစာေျမၾကီးေပၚသို႔ က်သြားလွ်င္ သူသည္ မစားေတာ့။ က်ေနာ္ကား ဖုတ္ဘက္ခါ၍ စားႏုိင္လွ်င္ စား၏။ သူကား အဝတ္မ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္တတ္၏။ က်ေနာ္ကား မဝတ္တတ္။ ျမန္ျမန္ညစ္ေအာင္ ဝတ္တတ္၏။ သူသည္ ေျမၾကီးၾကမ္းမ်ားေပၚတြင္ မည္သည့္အခါမွ တံုးလံုးမလွဲ၊ က်ေနာ္ကား ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လွဲဖူး၏။ သူကား ပါး၏။ လ်င္၏။ က်ေနာ္ကား ထူ၏။ ေအး၏။ က်ေနာ္ကား ေျမႇာက္လို႔ ေျမႇာက္မွန္းမသိ၊ ေခ်ာ္လို႔ ေခ်ာ္မွန္းမသိ။ ထံုေပေပ အလြန္ႏုိင္၏။ တခါေသာ္ ၁ဝ မိုင္ခန္႔အကြာ ရြာတရြာသို႔ က်ေနာ္၏ မိဘမ်ားႏွင့္ လိုက္သြား၍ သူၾကီးအိမ္တြင္ တည္းခိုေနစဥ္ ထုိရြာမွ ရြယ္တူေလာက္ ကေလးတေယာက္က က်ေနာ့္အား ေျမႇာက္၍ ဗိုလ္ၾကီး-ဗိုလ္ၾကီးဟု ေခၚရာက်ေနာ္မွာ မ်ားစြာသေဘာက်ကာ ထညက္ျဖဴဆုတ္ေတြ ေခၚတုိင္း ေပးခဲ့ဖူးသည္`` ``က်ေနာ္၏ ဖခင္သည္ က်ေနာ္ႏွင့္ အမူအရာမွာ အေတာ္ဆင္သည္။ တေန႔ေန၍ စကားတခြန္း မေျပာ၊ မ်က္ႏွာထား ဆိုး၏။ ဆုိးသည့္အထဲ ေက်ာက္ေပါက္မာမ်ားလည္း ရွိ၏။ ေလာကြတ္မရွိ၊ ဟန္မရွိ၊ ဘာသိဘာသာ ေနတတ္၏။ အကိုင္အတြယ္၊ အသြားအလာ၊ အမူအရာ ၾကမ္း၏။ ျငင္းမိလွ်င္ အေလွ်ာ့မေပးတတ္၊ သို႔ေသာ္ စိတ္ႏွလံုးကား အထူးေျဖာင့္စင္း၏။ စကားတည္၏။ အပိုမေျပာ။ ထုိေၾကာင့္ ေရွ႕ေနစာေမးပြဲ ဝင္ထားေသာ္လည္း ေရွ႕ေနလုိက္၍ စားသည္ကို က်ေနာ္တုိ႔ မမွတ္မိ။ က်ေနာ္တို႔အား အျခားသူတဦးဦးက ေခါင္းရိတ္ေပးလွ်င္ အင္မတန္ ညင္သာ၏။ က်ေနာ္တို႔ ေဖေဖကား ဓားမထက္ တထက္ကို ေကာင္းေကာင္း မေသြးဘဲ အတင္းတြန္းခ်၍ ရိတ္၏။ အထူးပင္ ေခါင္းရည္နာ၏။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ၎ ေခါင္းရိတ္မည့္အခါကို ရြံ႕၏။ တြန္႔၏။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းရိတ္သည့္အခါတုိင္း က်ေနာ့္အကိုကား အၿမဲငို၏။ ငိုတုိင္း ေခါင္းပုတ္ခံရ၏။ က်ေနာ္ကား မငို။ ၾကိတ္ခံ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခါင္းပုတ္ လြတ္၏။`` ``… က်ေနာ္သည္ ငယ္စဥ္က ေခ်ာင္တေခ်ာင္ကပ္၍ မိႈင္ေတြကာ စဥ္းစား၍ ေနေသာ္လည္း ေနတတ္ သည္။ ကေလးႏွင့္ မလိုက္၊ အမ်ားအားျဖင့္ အိေျႏၵၾကီးသည္။ ကစားခုံစားမ်ားစြာ မေလ့က်င့္၊ သို႔ေသာ္ ကစားသည့္အခါ ၾကမ္းတမ္းသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ကစားမ်ဳိးကိုမွွ ႏွစ္သက္သည္။ တြက္ထိုးျခင္း၊ က်ည္းသား႐ိုက္ျခင္း စသည္တို႔ကို ဝါသနာပါသည္။ ျခင္းလံုးခတ္ျခင္းကို မၾကိဳက္။ ရြရြလုပ္ရေသာ အလုပ္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္ႏွင့္ မျဖစ္။ အခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္၏ ကေလးဘဝမွာ ခ်ီးမြမ္းစရာ အလြန္နည္း၏။ ညစ္ပတ္ေပေရ ရႈိေျမာင္ေခ်ာင္းေစာင္းကဲ့သို႔ အဖုအထစ္၊ အျပစ္အနာအဆာမ်ားသည္ စိမ္းလန္းစိုေျပညီညာေသာ ျမက္ခင္းသဖြယ္ ရႈခ်င္သဖြယ္ မဟုတ္ေပ…`` ဗုိလ္ခ်ဳပ္အတၳဳပတၱိ မွ

Copy the BEST Traders and Make Money : http://bit.ly/fxzulu