မရွိတာထက္ မသိတာခက္

 Mg Chan Khayan Pyar

Yotsuya-sencho me at Shinjuku-ku, Tokyo, Japan · 15 Followers

...... မရွိတာထက္ မသိတာခက္ ......


ေလာကႀကီးမွာ မရွိတာထက္ မသိတာခက္တဲ့
မရွိတာကိုသာ ရွိေအာင္လုပ္ေနၾကေပမယ့္
မသိတာကို သိေအာင္လုပ္ဖို႔က်ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ တုန္႕ဆိုင္းေနတတ္ၾက
တာ သဘာဝပါ ....

ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႕၊
ၾကားသိေနရတဲ့ အရာေတြကို အသိ(Knowledge)
လို႔သတ္မွတ္ၿပီး .. အဲဒီကရလာတဲ့ အသိကိုမွ
အေကာင္းအဆိုးအေနနဲ႕ မိမိကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႕ အေၾကာင္းအက်ိဳးအျဖစ္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၿပီး ႏွလံုးသြင္းမွတ္ယူ တဆင့္ႁမွင့္တင္ႏိုင္မွာသာ
ပညာ(Wisdom) လို႔ ေခၚဆိုႏိုင္မွာပါ ...

ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ အေႀကာင္းအရာေလးကို
တင္ျပရင္းနဲ႕ ေရွ႕ဆက္ၾကည့္ရေအာင္....

ရံုးအုပ္စာေရးႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ..အမည္က
ဦးဘထြန္းတဲ့ ...ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ ဦးဘထြန္း
တစ္ေယာက္ ေလးဆယ့္ငါးရက္အဓိဌာန္ ဝင္ေန တာ ဒီေန႔ဆိုျပည့္ၿပီ...

အဓိဌာန္ျပည့္သြားတဲ့ ဦးဘထြန္းတစ္ေယာက္
စိပ္ပုတီးေလး လြယ္အိတ္ထဲေကာက္ထည့္ၿပီး
ဘုရားေစာင္းတန္းက လွည့္အထြက္မွာ အဝတ္အစားစုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႕ လူတစ္ေယာက္
သူေရွ႕မွာပိတ္ရပ္ေနၿပီး စကားလွမ္းေျပာတယ္...

“ ဘထြန္း ငါ့ကိုေငြႏွစ္ရာ ေပးစမ္းတဲ့ ”

“ ဟ ဘာလို႔ က်ဳပ္ကေငြႏွစ္ရာ ေပးရမွာလဲ ”

“ ေပးမွာသာေပးစမ္းပါ ဘထြန္းရာ မင္းအက်ိဳး
မယုတ္ေစရပါဘူးကြ ”

ဦးဘထြန္း ဘာမွဆက္ေျပာမေနေတာ့ပဲ ေငြႏွစ္ရာ
ထုတ္ေပးအၿပီးမွာ သတင္းစာ ႏွစ္ေစာင္ျပန္ေပး
ရင္းနဲ႕ အဲဒီလူ သူ႔ေရွ႕ကရုတ္ျခည္းေပ်ာက္သြား
တယ္...

ဦးဘထြန္း အံၾသတႀကီးနဲ႕ သတင္းစာ
ရက္စြဲကိုဖတ္လိုက္မွ ပိုလို႔ေတာင္
အံအားသင့္သြားခဲ့တယ္...

ဒီေန႔မွ လကုန္၃၀ရက္ေန႔ ..မနက္ျဖန္မွ ၃၁ရက္
ဒါဆို ဒီသတင္းစာႏွစ္ေစာင္က ၁ရက္ေန႔နဲ႕ ၂ရက္ေန႔ရက္စြဲတပ္ထားတဲ့ သတင္းစာဆိုေတာ့ သန္ဘက္ခါမွထြက္ရမွာေလ
..ဘာျဖစ္လို႔မ်ားးးးးးးးးးးး

ဦးဘထြန္း အေျခအေနကို ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္..ဒါသူေတာ္ေကာင္း
ေတြမစခ်င္လို႔သာ ေပးတဲ့သတင္းစာျဖစ္ရမယ္..

ခ်က္ခ်င္းပဲ ၁ရက္ေန႔ ေန႔စြဲနဲ႕သတင္းစာကို
ေကာက္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာ
သိန္းတစ္ေထာင္ ထီဆုႀကီးရဲ႕ အကၡရာစဥ္နဲ႕
ကိန္းဂဏန္းေတြကို တိတိက်က်ႀကီး ျမင္လိုက္ရ
တယ္....

အဲလိုနဲ႕ဦးဘထြန္းတစ္ေယာက္ ရသမွ်ပိုက္ဆံစုၿပီး
၃၁ရက္ေန႔မွာ သတင္းစာပါတဲ့ထီနံပါတ္ကို ရွာပံု
ေတာ္ဖြင့္တာ ေနာက္ဆံုးမထင္မရွားထီဆိုင္ေလး
တစ္ခုက်မွရတယ္ ...

၁ရက္ေနမွာ႔ အလုပ္ကိုခြင့္ယူၿပီး ထီရံုးကိုမိုးလင္း
ထဲကသြား ထီဖြင့္တာကို စိတ္အားထက္သန္စြာ
ေစာင့္ေနခဲ့တယ္ ...

ေနာက္ဆံုး အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဦးဘထြန္း
သိန္းတစ္ေထာင္ဆုႀကီး တကယ္ေပါက္တယ္..
ကားတစ္စီးကို အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႕ငွား သူ႔မိတ္ေဆြ
ေတြကိုေခၚၿပီး တဆိုင္ဝင္တဆိုင္ထြက္နဲ႕
ေသာက္စားမူးရစ္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံတယ္ ...

ညဘက္လူစုခြဲေတာ့ သူေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ
အျပန္လမ္းမွာ ကားကိုအာရံုစိုက္ၿပီးေမာင္းလာတဲ့
ၾကားက တစ္ေနရာအေရာက္မွာ စူးရွလြန္းတဲ့
မီးေရာင္တစ္စံုက သူ႔ကားေဘးဘက္ကို
တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး အရွိန္နဲ႕ထိုးဝင္လာတယ္

ဦးဘထြန္း တကယ့္ကိုေနာက္က်သြားခဲ့ပါၿပီ
အရွိန္နဲ႕ေမာင္းလာတဲ့ ကုန္တင္ရထားေရွ႕ကိုမွ
သူ႔ကားက ျဖတ္ေမာင္းမိရက္သားျဖစ္ၿပီး
ဦးဘထြန္းတစ္ေယာက္ အဲဒီေနရာမွာတင္ ပြဲခ်င္း
ၿပီးဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္ .. ဇာတ္လမ္းကဒါပါပဲ..။

ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး စာေရးသူက ေအာက္
မွာစာေလးႏွစ္ေၾကာင္း ျဖည့္စြတ္ေရးသားထားပါ
တယ္...

( အကယ္ရ်္မ်ား ဦးဘထြန္းတစ္ေယာက္ ၁ရက္ေန႔
သတင္းစာပါ ထီအေၾကာင္းကိုပဲဖတ္ၿပီး အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ရပ္မထားခဲ့ဘူးဆိုရင္....၂ရက္ေန႔
သတင္းစာမွာပါတဲ့ နာေရးေၾကာ္ျငာေလးကို
ဖတ္မိသြားခဲ့ရင္ေတာ့ ဦးဘထြန္းရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ
တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုေျပာင္းလည္းသြားႏိုင္ပါတယ္...)

( နာေရးေၾကာ္ျငာပါ အေၾကာင္းအရာကေတာ့
၁ရက္ေန႔ညပိုင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ဦးဘထြန္း
အမည္ရွိလူတစ္ေမာင္းႏွင္လာေသာ ယဥ္အမွတ္
ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ ယဥ္အမ်ိဳးအစား
သည္ ကုန္တင္ရထားတစ္စီးႏွင့္ မေတာ္တဆ
တိုက္မိရာမွ ယဥ္ေမာင္းမွာ ေနရာတြင္ပင္ေသဆံုး
ၿပီး ကားမွာပ်က္ဆီးဆံုရွံုးသြားေၾကာင္း ........)

ကၽြန္ေတာ္စာတစ္ပုဒ္လံုးကို ျပန္ခ်ဳပ္ပါေတာ့မယ္

ဟုတ္တယ္ ..ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ အစိုးရ
အဆက္ဆက္ အသိနဲ႕ပညာေတြမဖြံ႕ၿဖိဳးခဲ့တဲ့
အတြက္ သူမ်ားတိုင္းျပည္ေတြနဲ႕ယွဥ္ရင္ႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ပါတယ္ ...

အဆိုးဆံုးက ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးအပါအဝင္ သစ္ေတာႀကီးေတြ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သယံဇာတ
တြင္းထြက္ေတြ ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ေတြကို
တိုင္းျပည္နဲ႕ျပည္သူအမ်ားအတြက္ မဟုတ္ပဲ
လိုသလို ေခတ္အဆက္ဆက္ကိုယ္က်ိဳးရွာ
ေရာင္းခ်ေနတာဟာ ၁ရက္ေန႔သတင္းစာကိုပဲ
ဖတ္ခဲ့မိတဲ့ ဦးဘထြန္းလိုပဲ အခုေနအခါမွာ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ရမယ့္ အေနအထားမ်ိဳး ဆိုေပမယ့္ ....

ေနာင္လာမယ့္ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔
တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာေရွ႕ျဖစ္လာမယ့္
အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူႀကီးမင္းတို႔ရဲ႕ အသိပညာအေျမာ္
အျမင္နည္းပါးမွဳေၾကာင့္ ၂ရက္ေန႔သတင္းစာကို
မဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနထက္ တိုင္းျပည္ရဲ႕
အနာဂတ္အေရးဟာ မေတြးရဲေလာက္စရာ
ဆိုးရြားသြားႏိုင္ပါေၾကာင္း ခံစားမိရင္း..........။



ေမာင္ခ်မ္း ( ခရမ္းျပာ )
သာဝတၳိေဟာေျပာပြဲမွ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေကာက္ႏွဳတ္
ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ခံစားမိသလို ျပန္လည္
ေရးသားထားျခင္းသာျဖစ္ပါေၾကာင္း .......