“တေစၦညည္းသံ”

 

 

ေ၀ ၊စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ ႏွလံုးသားေပၚေသြးတဲ႔ဓား

“တေစၦညည္းသံ”
http://waieco.blogspot.com/2011/11/blog-post.html

ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း ရုတ္တရက္ ေဝခြဲမရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အေျခအေနက ေမွာင္မိုက္တိတ္ဆိတ္ေန၏။
အေလးလံဆံုးမ်က္ခြံေတြကို အားစုိက္ပင္႔တင္လိုက္ႏုိင္ျပန္ေတာ႔လည္း အနက္ရႈိင္းဆံုးအေမွာင္မုိက္ၾကီးက အဆံုးမဲ႔ က်ယ္ေျပာေနျပန္သည္။ ေအးစိမ္႔စိမ္႔ခံစားမႈက ၾကီးစိုးေန၍ ရင္ထဲမွာလည္းဟာေန၏။
... စိတ္ထဲမွာ ဘာကိုမွ ဖမ္းဆုပ္၍မရဘဲ မွီတြယ္ရာမဲ႔ ေမ်ာလြင္႔ေနသလိုလို...။
' ေဟာ လာျပန္ျပီတစ္ေကာင္။ ကြၽတ္တယ္လြတ္တယ္ရယ္လို႔ မရွိဘဲ ထပ္ထပ္တိုးလာတာ၊ တို႔အဖြဲ႔လည္း ၾကီးၾကီးလာျပီ...'
လႈိက္လွဲျခင္းအလ်ဥ္းကင္းသည့္ အက္ကြဲကြဲအသံၾကီးေၾကာင္႔ ေက်ာထဲစိမ္႔သြားကာ သိလိုေဇာမ်ား လွ်ံက်လာရသည္။
သူေရာက္ေနတာ ဘယ္ေနရာလဲ။ ခုေျပာေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။
အေမွာင္မိုက္မိုက္ထဲသို႔ အားစုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ႔ မည္းမည္းရွည္ရွည္၊ တြန္႔တြန္႔လိန္လိန္ႏွင္႔ ပံုပန္းမက်သ႑ာန္မ်ားက အႏွံ႔အျပား...။ မသတီစဖြယ္အနံ႔ကလည္း ညွီစုိ႔စို႔...။
ျမင္ရသမွ် ပံုသ႑ာန္မမွန္သလို၊ ခံစားခ်က္ကလည္း မဟန္လွသည္မို႔ ၾကည့္ခဲ႔ဖူးသည့္ ႏုိင္ငံျခားကား တခ်ိဳ႔ကုိ ျဖတ္ကနဲ သတိအရ။ စုိးရိမ္စိတ္က ငယ္ထိပ္မွေျခဖ်ားတိုင္ ထိတ္ကနဲ။
' ကားေမွာက္လာတာကြ။ တစ္ကားလံုးမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ေသခ်င္းဆိုးနဲ႔ ပြဲခ်င္းျပီးလာတဲ႔ေကာင္။
က်န္တဲ႔သူေတြက ေဆးရံုမွာ၊ ေသမလားရွင္မလား မေသခ်ာေသးဘူး။ ရႈပ္လိုက္တာကြာ။ ကုိယ္႔ဟာ ကုိယ္ေတာင္ေနရာက်ပ္ရတဲ႔ၾကားထဲ ဘယ္ႏွေလာင္းေရာက္လာဦးမလဲ မသိဘူး...'
သြားျပီ။ သူ နာနာဘာဝကို ေရာက္ေနသည္မွာ ေသခ်ာသြားေလျပီ။
ကံဆိုးသူ သြားရာေနရာမ်ားမွာေတာ႔ ျပိတၱာဘံုမွာပင္ ၾကိဳဆိုလက္ခံခ်င္သူ မရွိသည့္အျဖစ္။
xxxxxx
သူ႔ဘဝက ေသလွ်င္ေတာင္ ငိုမည့္သူမရွိသည့္ မလြမ္းေလာက္ေသာ တစ္ေကာင္ၾကြက္ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ေပမယ္႔ တြယ္တာစရာ ဘယ္ေလာက္ပဲမရွိဘူးဆိုဆို ဒီလိုတြယ္ရာမဲ႔ ေမ်ာလြင္႔ေနရသည့္ဘဝကုိေတာ႔ျဖင္႔ သူ မလိုခ်င္ပါ။
သည္လိုဘဝကုိ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင္႔ ေရာက္လာရသည္ေတာ႔ သူမသိ။ ကံ၊ကံ၏အက်ိဳးဆိုသည္ ကိုေတာ႔ မေသလြန္မီဘဝက ဗုဒၸဘာသာဝင္တစ္ေယာက္မို႔ သူနားရည္ဝခဲ႔ဖူူးသည္။ ဘဝကူူးခါနီး စြဲလန္းစိတ္မ်ားေၾကာင္႔ အပါယ္ေလးဘံုကို က်ေရာက္ႏုိင္သလို၊ ဥပေစၧဒကံေၾကာင္႔လည္း နာနာဘာဝ၊ ေပတဘံုကုိ ေရာက္ရတတ္ေၾကာင္း သူၾကားဖူးနားဝရွိခဲ႔သည္။
သူကေတာ႔ စြဲလန္းေလာက္စရာ မိဘေဆြမ်ိဳး၊ ပစၸည္းဥစၸာလည္း မရွိခဲ႔သလုိ ခ်စ္သူရည္းစားေလးပင္ တစ္ေယာက္တစ္ေလမွ်မရွိခဲ႔ပါ။ စိတ္ကူးမိသမွ် မိန္းကေလးတုိင္းကလည္း သူ႔လုိလက္မဲ႔တစ္ေယာက္က ၾကံစည္ခံရမည္ကုိပင္ မသတီသလုိ ေဝးေဝးကေရွာင္ၾက၏။
သူကလည္း လက္မဲ႔မွ ေငြ၊ ဂုဏ္၊ ပကာသန၊ ဥပဓိ၊ ဘာတစ္ခုမွမရွိ။ အေမေမြးကတည္းက တံေတာင္ ဆစ္ေအာက္မွ လက္တစ္ဖက္ က ပါမလာခဲ႔သည္ေၾကာင္႔ လူစဥ္ကလည္းမမီ။
လူတန္းေစ႔ ေနႏုိင္စားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားလုပ္ကုိင္ရန္လည္း အရင္းအႏွီးကမရွိ။ လူရာ ဝင္ ေတြးေခၚၾကံဆႏုိင္သည့္ ပညာကလည္း မသင္ခဲ႔ရေတာ႔ လူဟုသာဆိုေပမယ္႔ လူၾကားထဲမဝင္ဆန္႔ခဲ႔ပါ။ လူ႔ဘဝမွာ မေပ်ာ္ပုိက္ခဲ႔ပါ။
' ေသခ်င္လုိက္တာ ' ဟု အားငယ္စြာ ညီးညဴမိေသာအၾကိမ္က မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္မ်ားခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္ ေသလြန္သည္၏အျခားမဲ႔၌ ဘာရွိသည္ကိုေတာ႔ ေရေရရာရာ သူမသိခဲ႔ပါ။
xxxxxx
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ သူႏွင္႔တစ္ကားတည္းစီးလာေသာ ခရီးသည္ထဲမွ ေယာက်ာ္းႏွစ္ေယာက္ႏွင္႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာၾက၏။ ေယာက်ာ္းႏွင္႔မိန္းမက ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေသာ ပြဲစားလင္မယား စံုတြဲျဖစ္၍ သားသမီးမ်ားက်န္ခဲ႔သလို ေနာက္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က အသက္ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ၊ ပညာတတ္ကေလး။ ခ်စ္သူႏွင္႔လက္ထပ္ခါနီးဟုဆိုသည္။
ဥပေစၧဒကံေၾကာင္႔ မဟုတ္လွ်င္ေတာင္ စြဲလန္းစိတ္ေၾကာင္႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင္႔ကြၽတ္ႏုိင္မည့္သူမ်ား မဟုတ္။
သူတို႔ေရာက္လာသည္ႏွင္႔ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ေသာင္းက်န္းပါေတာ႔သည္။ တစ္ခ်က္မွ ဂဏာ မျငိမ္၊ ေရွ႕ေနာက္ေတာင္ေျမာက္ ေလေပြေမႊ႕သလုိ ယခင္လူ႔ဘဝကအိမ္မ်ားႏွင္႔ ယခုဘဝဌာေနအၾကား လူးလာေခါက္ျပန္ ေဇာက္ထုိးလွန္ေနေတာ႔၏။
သူတို႔ရုပ္ကလာပ္ အေဟာင္းေတြနားမွာလည္း တဝဲလည္လည္။ မစြန္႔လိုေသးသလို မခြာခ်င္ၾကေသးဘဲ တြယ္ျငိေနၾက၏။
သူကေတာ႔ ေရာက္စကတည္းက ေနာက္ဆံတင္းစရာမရွိသူပီပီ သည္ဘဝကုိ မႏွစ္သက္ေသာ္လည္း သူ႔ရုပ္ကလာပ္ေဟာင္းၾကီး
ကေတာ႔ ပုိင္ရွင္မဲ႔အသုဘအျဖစ္ မီးသျဂိဳၤလ္စက္ဝန္ထမ္းေတြက ကိစၸျပီးေျမာက္ေစခဲ႔ျပီ။
ကိုယ္႔ကိုကုိယ္တြယ္တာသူေရာ၊ မတြယ္တာသူေရာ၊ သံေယာဇဥ္ၾကိဳး ရစ္ဖြဲ႕သူေရာ၊ မရစ္ဖြဲ႕သူေရာ၊ ဂုဏ္ပကာသနရွိသူေရာ၊
မရွိသူေရာ၊ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ မီးသျဂိဳၤလ္စက္ထဲမွာ ေလာင္ကြၽမ္းျပာက်ခဲ႔ရသည္သာ။
' ေဟ႔ေကာင္ေတြ ငိုယုိဆူပူမေနၾကနဲ႔စမ္း။ ဒီေနရာကို ဘယ္သူမွ ၾကိဳက္လို႔ေရာက္လာၾကတာမဟုတ္ဘူးကြ။ ဒီမွာ အရင္လိုက်ယ္က်ယ္လြင္႔လြင္႔လည္း ရွိတာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ဦးေရထူထပ္ က်ပ္ညပ္ေနတာ မျမင္ဘူးလား။
အားလံုးက ေရစက္ခ်သံကုိ သာဓုေခၚဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔တၾကီး ေစာင္႔ေနၾကတဲ႔သူေတြခ်ည္းပဲ။
' ငါ႔ထက္ေရွ႕က်တဲ႔ေကာင္ေတြတုန္းက ဒီအဖြဲ႔အစည္းက ဒီေလာက္မၾကီးဘူးတဲ႔။ ကံေကာင္းရင္ တစ္ႏွစ္၊ႏွစ္ႏွစ္ အလြန္ဆံုးပဲ။
ကြၽတ္ၾကလြတ္ၾကတယ္။
' ငါ ဒီေရာက္ေနတာ ၾကာ..ၾကာလွျပီ။ ခုထိ မကြၽတ္လြတ္ေသးတာ ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲ။
ေအး မင္းတုိ႔လည္း ဒီဘဝကလြတ္ခ်င္ရင္ ေရစက္ခ်သံကိုသာ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ၾက။ ေယာက္ယက္ခတ္မေနၾကနဲ႔။ '
အက္ကြဲကြဲေျခာက္ကပ္ကပ္ အသံၾကီးႏွင္႔ ပံုပန္းမက်သ႑ာန္ၾကီးတစ္ခုက သည္လိုဆိုလိုက္မွ လင္မယားစံုတြဲႏွင္႔ ပညာတတ္လူငယ္က သူ႔အနားမွာ ခပ္ကုတ္ကုတ္ တိုးေဝွ႔ျငိမ္သက္သြားေတာ႔၏။
xxxxxx
' ခင္ဗ်ားက ျငိမ္လွခ်ည္လားဗ်။ က်ဴပ္တုိ႔လုိ မခြဲႏုိင္မခြာရက္ကိစၹေတြ မရွိဘူးလား...'
ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္က ခုမွ သူ႔ကိုသတိထားမိသလို တအံ႔တၾသေမးလာသည္။
' က်ဳပ္ကေတာ႔ က်ဳပ္အရင္ဘဝကုိ ႏွေျမာတသစရာရယ္လို႔ မျမင္ပါဘူးဗ်ာ။ ရုပ္ဆင္းခႏၸာက ခင္ဗ်ားတုိ႔လို တြယ္ျငိခ်င္စရာမွမရွိပဲ။
ပိုင္ဆိုင္မႈကလည္း ဟုိစံုတြဲလုိ ဘာမွ မမက္ေမာေလာက္ပါဘူး။ '
' ဒါျဖင္႔ ခင္ဗ်ားက ဒီဘဝမ်ိဳးကို ပိုၾကိဳက္ေနတာလား...'
' ဟာ ဒီဘဝမ်ိဳးေတာ႔ ဘယ္ေကာင္ကရခ်င္မလဲ။ က်ဴပ္မွာက ဆြမ္းသြတ္အမွ်ေဝမယ္႔ ေဆြမ်ိဳးေတာင္မရွိလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွကြၽတ္ပါ႔မလဲ စိတ္ညစ္ေနတာ။ ေနပါဦး။ ခင္ဗ်ားတို႔ကေရာ။ ခင္ဗ်ားတို႔အိမ္ေတြက ဆြမ္းသြတ္အမွ်ေဝရဲ႕သားနဲ႔မကြၽတ္ဘူးလား...'
' က်ဳပ္က က်ဴပ္ခ်စ္သူပူေဆြးေနတာကုိ သြားသြားၾကည့္ျပီး ယူက်ံဳးမရျဖစ္လြန္းလို႔ သူနဲ႔ ဘယ္လုိအဆက္အသြယ္လုပ္ႏုိင္မလဲဆိုျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကိဳးစားရွာေဖြေနရတာနဲ႔ပဲ က်ဳပ္မိဘေတြ အမွ်ေဝတဲ႔အခ်ိန္ မေရာက္လိုက္ဘူးဗ်ာ။ ဟုိႏွစ္ေကာင္ကေတာ႔ သူ႔အမ်ိဳးေတြ အမွ်ေဝတာ၊ သြားျပီးသာဓုေခၚရဲ႔သားနဲ႔ မကြၽတ္ဘဲ ဒီျပန္ေရာက္လာတာ၊ ဘာေၾကာင္႔မွန္းမသိဘူး။
' ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ။ အလွဴတစ္ခုခုရွိတယ္လုိ႔ၾကားရင္ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ၾကေပါ႔။ ဒါမွ လူေနရပ္ကြက္နား သြားျပီးသာဓုေခၚႏုိင္မွာ...'
သူက လူ႔ဘဝမွာ ပညာနည္းသူမို႔ မ်ားမ်ားစားစားမသိလွေသာ္ လည္း ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္လုပ္သူမ်ား ေပးသည့္အမွ်ေဝသံၾကားလွ်င္နာနာဘာဝေတြ သာဓုေခၚႏုိင္ပါက ကြၽတ္ လြတ္ႏုိင္ေၾကာင္းေတာ႔ ၾကားဖူး နားဝရွိခဲ႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔အမွ်ေဝသံကုိ သူနားစြင္႔၏။
အလွဴအတန္းေတြကို သူေမွ်ာ္မိ၏။
တျခား ဘယ္ဘဝေရာက္ေရာက္ သည္လိုဘဝထက္စာလွ်င္ေတာ႔ ေတာ္ေပလိမ္႔ဦးမလားဟု သူကထင္ သည္ေလ။
xxxxxx
သူတို႔တစ္အုပ္စုလံုး ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ အာရံုစူးစုိက္ေနသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားျပီျဖစ္၏။
အလွဴမ႑ပ္တစ္ခု၏ ေလးဖက္ေလးတန္ေနရာမ်ားမွာ တိုးေဝွ႔ေနရာယူထားၾကသည္မွာ အၾကားအလပ္ မရွိေလာက္ေအာင္ပင္။
မကြၽတ္မလြတ္သည့္ နာနာဘာဝမွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔သာ ေရာက္ေနၾကရေပမယ္႔ ကြၽတ္လြတ္ခြင္႔ကို သူ႔လုိေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနၾကသူခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္ကို ကုိယ္ခ်င္းစာစဖြယ္ ေတြ႔ရသည္။
သူ႔ထက္ေစာျပီး သည္ဘဝကိုေရာက္ေနတာၾကာျပီး အမွ်ေဝသံကုိ ေစာင္႔စားနားစြင္ ႔ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္း မတိုက္ဆုိင္ေသး၍ သာဓုမေခၚႏုိင္ၾကေသးသူေတြ ျဖစ္လိမ္႔မည္။
သည္ေန႔ေတာ႔ ျမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးၾကီး၏ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ အလွဴေတာ္မဂၤလာ။
သူတို႔ဘဝတူေတြအားလံုး တစ္ေကာင္ႏွင္႔တစ္ေကာင္ လက္တုိ႔အခ်က္ေပးရင္း စုေဝးေရာက္ရွိေနသည္မွာ နံနက္ေစာေစာကတည္းကျဖစ္၏။
မ်က္ႏွာၾကီးအလွဴေတာ္ ျခိမ္႔ျခိမ္႔သဲဆိုေတာ႔ ဒါနႏွင္႔ပကာသနကလည္း မလိုလားအပ္ ဘဲ ေရာေထြးေန သည္ေလ။
လူေရာင္စံု၊ အဆင္တန္ဆာေရာင္စံုၾကားမွာ ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္မ်ားေရာ၊ လက္ဝတ္လက္စား အေဆာင္အေယာင္အျပိဳင္မ်ားေရာ၊ သ႔ူပင္႔ကိုယ္႔ပင္႔ ၾကြားဝါမႈမ်ားေရာ...။ အေကြၽးအေမြးအလွဴဒါနျပဳသူႏွင္႔ အလွဴလာပရိသတ္ပါ ကုသိုလ္စိတ္၊ မုဒိတာစိတ္ေတြၾကားထဲ အကုသုိလ္စိတ္ေလးေတြ သိသိသာသာ ေရာယွက္ေနၾက၏။
တန္ေဆာင္းအလွဴ၊ ေက်ာင္းအလွဴ၊ သိမ္အလွဴေတြကို ကဗၺည္းမွတ္တမ္းတင္၊ ေမာ္ကြန္း လက္မွတ္ခ်ီးျမွင္ ႔ေနတာကုိက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ၏။ သာဓုေခၚခ်င္လြန္း၍ တရြရြျဖစ္ေနေသာ သူတို႔ကလည္း ေရစက္ခ် သံကိုသာ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနၾကျပီ။
မဂၤလာဆိုင္းက အလွဴေျဗာႏွင္႔ေကာင္းခ်ီးေပး မဂၤလာယူေနသည္ကုိလည္း သူတို႔အုပ္စုကေတာ႔ စိတ္မရွည္စြာ၊ စိတ္ေစာစြာ...။
အလွဴရွင္၏ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေကာင္းမႈအစုစုကုိ စာရင္းျပဳစုေၾကျငာေပးေနသည္ကလည္း တနံတလ်ား...။
အတင္းဝါသနာအိုးတခ်ိဳ႔၏ ' သူတို႔က လွဴႏုိင္မွာေပါ႔ေအ။ ေငြကသဲ႔ယူသလို မတရားဝင္ေနတာကုိး..' ဟု ေျပာသံကိုလည္းၾကားေနရ၏။
သူကေတာ႔ သည္ဘဝမွ ကြၽတ္လြတ္ခ်င္လွျပီမို႔ ကုသိုလ္အစုစုကိုသာ အာရံုျပဳနားစိုက္ထားရျပီး မလိုတမာအတင္းစကားမ်ားကိုေတာ႔ မၾကားသေယာင္ ဖယ္ရွားရေလသည္။
သူ သာဓုေခၚမွ်ေဝယူခ်င္သည္က သူေဌးၾကီး၏ကုသိုလ္မ်ားသာ မဟုတ္လား။ အကုသိုလ္မ်ားကေတာ႔ သူေဌးၾကီးဘာလုပ္လုပ္ သူမသိခ်င္ပါ။ မမွ်ယူခ်င္ပါ။
သည္ေလာက္ခ်မ္းသာသည့္လူ၊ ေက်ာင္းဒကာ၊ သိမ္ဒကာၾကီးလွဴထားသည့္ ျမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုးအလွဴၾကီးကေတာ႔ ထမင္းေရေခ်ာင္းစီးအေကြၽးအေမြးေရာ၊ ျခိမ္႔ျခိမ္႔သဲအခမ္းအနားေရာ၊ ျမိဳ႔မိျမိဳ႔ဖဂုဏ္သေရရွိလူၾကီးမ်ား အစံု အလင္ႏွင္႔ ကဗၺည္းေမာ္ကြန္းေတြေရာ...။
ဒါေလာက္ၾကီးမားသည့္ အလွဴၾကီးကမွ ကုသုိလ္အမွ်မရလွ်င္ ဘယ္ကရေတာ႔မည္နည္း။
သူတို႔အုပ္စုကလည္း အလွဴမ႑ပ္ထဲကလူေတြနား မကပ္သာေပမယ္႔ မ႑ပ္ပတ္လည္မွာတိုးေဝွ႔၍ ကုသိုလ္အမွ်ယူရန္ စိတ္ေဇာထက္သန္ေနၾကေလသည္။
xxxxxx
ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စားေနခဲ႔ေသာ အလွဴမဂၤလာကေတာ႔ ျပီးဆံုးသြားေလျပီ။
မ႑ပ္ထဲမွ ဖိတ္စင္က်ေနေသာ စားၾကြင္းစားက်န္မ်ားႏွင္႔ လူတို႔စြန္႔ပစ္ထားေသာ သူတို႔အတြက္စားစရာ မ်ားကို စိတ္ဝင္စားသူတစ္ေယာက္မွ သူတို႔ထဲတြင္ရွိမေနပါ။ အားလံုးေျခပစ္ လက္ပစ္ ေပ်ာ႔ေခြ ညည္းညဴေနၾက၏။
' သြားျပီကြာ။ အႏွစ္ႏွစ္အလလေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ အမွ်ေဝသံ...။ ဘာလို႔ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ...'
' က်ဳပ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ အက်ယ္ၾကီး သာဓုေခၚလိုက္တာပါ။ ဘာေၾကာင္႔မထူးျခားတာပါလိမ္႔...'
သူ စိတ္ဓါတ္ေတာ္ေတာ္က်သြားရေလသည္။ သူေဌးၾကီး၏ အမွ်ေဝသံကုိ ပီပီသသ၊ ၾကည္ၾကည္ျမျမၾကီး ၾကားလုိက္ရသည္မွာ ေသခ်ာ၏။
သူလည္း ေနာက္က်က်န္ခဲ႔မည္ကိုစိုးစြာ အလုအယက္ပင္ သာဓုသံုးၾကိမ္ေခၚခ်လိုက္၏။ သို႔ေသာ္...
' အ႔ံၾသမေနပါနဲ႔ေတာ႔ကြာ။ ငါက ဒါမ်ိဳးေတြ ခဏခဏၾကံဳရလို႔ ရိုးေနပါျပီ။ ငါဒီေရာက္ေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီဆို။ ဒါေၾကာင္႔လည္း တို႔အဖြဲ႕အစည္း ၾကီးၾကီးလာတယ္ လို႔ေျပာတာေပါ႔။
' ငါ႔အထင္ေတာ႔ကြာ...၊ ေရစက္ခ်သံေတြက မသန္႔ေတာ႔ဘူးထင္ပါရဲ႕...'
ေျခာက္ကပ္ကပ္ အက္ကြဲသံၾကီး၏ စကားအဆံုးမွာေတာ႔ ' သည္ဘဝက ဘယ္ေတာ႔မွကြၽတ္ပါ႔မလဲ..' ဟု သူထိတ္လန္႔တၾကား ပူပန္သြားရ၏။ ျမိဳ႔မွာေရမသန္႔ရင္ ေတာမွာေရာ...။
ေတာမွာကလည္း ပိုးသတ္ေဆးေတြအသံုးမ်ားေနတာေၾကာင္႔ ပါဏာတိပါတာကံထိုက္ကာ အလွဴလုပ္မည့္ ကုသုိလ္ေတြက ေရသန္႔ပါေတာ႔မည္လား။ ေရစက္ခ်သံသန္႔သန္႔ေလးၾကားရဖို႔ သူတို႔အတြက္ ကာလံေဒသံကုိက္ညီမည့္ေနရာ ဘယ္မွာရွာရပါ႔။
ေရသန္႔စက္ရံုေတြ အျမိဳ႔ျမိဳ႔အနယ္နယ္တိုင္းမွာ အလွ်ိဳလွ်ိဳေပၚလာေနေသာေခတ္၊ အိမ္တြင္းသံုး ေရသန္႔စက္ကေလးေတြႏွင္႔ တစ္ပုိင္တစ္ႏုိင္ ေရသန္႔စင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေနျပီျဖစ္ေသာ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ေရစက္ခ်ဖို႔ေရသန္႔က ဘာလို႔ဒီေလာက္ရွားေနရတာပါလိမ္႔..ဟု
စဥ္းစားရင္း..စဥ္းစားရင္း သူ ဥာဏ္မမီေသာေၾကာင္႔ စိတ္ပ်က္အားငယ္စြာ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴ လုိက္မိေလေတာ႔ သည္။
xxxxxx


ေဝ (စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)
ၾသဂုတ္လ ၂ဝ၁၁...မေဟသီမဂၢဇင္း။