Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန
“ငါအိုသြားတဲ့အခါ”
ငါအိုသြားတဲ့အခါ ငါဟာ အရင္ကငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ႔ကို နားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
ခ်ိနဲနဲလက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အကႌ်ေပၚေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ၾကိဳးေတြ ခ်ည္ဖို႔ေမ့သြားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
အပ္ေၾကာင္းထပ္မကေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင့္တညပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။
ငါအိုသြားတဲ့အခါ ငါဟာ အရင္ကငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ႔ကို နားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
ခ်ိနဲနဲလက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အကႌ်ေပၚေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ၾကိဳးေတြ ခ်ည္ဖို႔ေမ့သြားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
အပ္ေၾကာင္းထပ္မကေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင့္တညပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။
မလႈပ္မရွားနိုင္လို႔ ေရခ်ဳိးဖုိ႔ အကူအညီလိုတဲ့အခါ ငါ့ကိုမျငိဳျငင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ဳိးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
ေခတ္သစ္၊ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ ငါ့ကိုမေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက “ဘာေၾကာင့္”ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။
စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလ်ာက္နိုင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကုိကူတဲြေပးပါ၊ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္က်င္႔ေပးခဲ့ဖူးတာကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
အသက္ၾကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို ငါေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင့္ေပးပါ၊ စကားအေၾကာင္းအရာေတြက ငါ့အတြက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။
တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလို အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘဝ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႔ေအးမွ်မႈေတြကို ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ငါ့ေမတၲာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
ေခတ္သစ္၊ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ ငါ့ကိုမေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက “ဘာေၾကာင့္”ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။
စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလ်ာက္နိုင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကုိကူတဲြေပးပါ၊ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္က်င္႔ေပးခဲ့ဖူးတာကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
အသက္ၾကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို ငါေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင့္ေပးပါ၊ စကားအေၾကာင္းအရာေတြက ငါ့အတြက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။
တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလို အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘဝ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႔ေအးမွ်မႈေတြကို ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ငါ့ေမတၲာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။