ဘီလူးမ်ား မင္းသားလုပ္လိုေသာ္ အစြယ္ကို ႏုတ္ဖုိ႔ လိုမည္

 

Miraculous Master For English Language

သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္

ဘီလူးမ်ား မင္းသားလုပ္လိုေသာ္ အစြယ္ကို ႏုတ္ဖုိ႔ လိုမည္
ေဖျမင့္| July 30, 2013

(ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)

စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မည့္ မွတ္ပုံတင္စနစ္ကို ဆက္လက္ ဆုပ္ကုိင္ထားႏုိင္ရန္ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား အသည္းအသန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတာ ျမင္ရသည့္အခါ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾကစရာ ျဖစ္ရသည္။

ဒါသည္ ကူးေျပာင္းမႈ ရပ္တန္႔သြားသည့္ ျဖစ္စဥ္ တစ္ရပ္ေလာ၊

သို႔မဟုတ္၊ အမ်ားပူပန္သလို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျခင္း ေလာ၊

ဒါမွမဟုတ္၊ မူလကတည္းက အေပၚယံေၾကာသာ လုပ္၍ တကယ္တမ္း ေျပာင္းလဲလိုေသာ ဆႏၵမရွိခဲ့ျခင္း ေလာ၊

စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိသည္။

ဆရာ ေဖျမင့္သည္ ျပည္သူ႔ေခတ္ ဂ်ာနယ္၏ အတိုင္ပင္ခံ အယ္ဒီတာ ျဖစ္သည္။ ဆရာ ေဖျမင့္သည္ အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသား လ်က္ရွိၿပီး ပင္ကိုယ္ေရး ဝတၳဳတိုမ်ား၊ ဘာသာျပန္ လံုးခ်င္း စာအုပ္မ်ားလည္း ေရးသား ထုတ္ေဝ ထားသည္။

အစဥ္အဆက္ ရရွိခဲ့ေသာ အထူး အခြင့္အာဏာမ်ားကို မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဒီမုိကေရစီ၊ ဒီမုိကေရစီ ဟူ၍ ေျပာေနၾကေသာ္လည္း ၎တုိ႔ ေျပာဆုိၾကသည့္ ဒီမုိကေရစီက အမ်ားျပည္သူ လုိလားႏွစ္သက္သည့္ ဒီမုိကေရစီမ်ဳိး မဟုတ္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

အထူးသျဖင့္၊ စာနယ္ဇင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အပုိင္းတြင္ စတုတၳမ႑ိဳင္ ဟူေသာ စကားကို ႏႈတ္ဖ်ားက ေျပာေနၾကေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ႏွစ္သက္လိုလားသူ ဘယ္ႏွဦးရွိသလဲဆုိတာ တြက္ဆစရာ ျဖစ္လာသည္။

ယခုတစ္ေလာတြင္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ဟူသည္ ကုိ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာလိုလို၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ပရမ္းပတာလိုလို ေျပာဆုိခ်င္တာေတြလည္း ေတြ႕လာရသည္။ အဲဒါသည္ သူတစ္ပါး လြတ္လပ္ခြင့္ကို မိမိလက္ထဲ ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္ သူတုိ႔၏ သေဘာျဖစ္သည္။

ဒီမုိကေရစီ ဆုိလွ်င္ေတာ့ လူတစ္ဦးခ်င္းတို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ေလးစား တန္ဖိုးထားရလိမ့္မည္။ အမ်ားျပည္သူသည္ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ မထိုက္တန္ေသး။ မိမိ ထိန္းခ်ဳပ္ပဲ့ကိုင္မွ ရမည္ဟု မွတ္ယူျခင္းသည္ အာဏာရွင္ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။

ယခုဆုိလွ်င္ အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီသို႔ ေရွး႐ႈ ကူးေျပာင္းသည္ဆုိတာ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

သည္အေျပာင္းအလဲသည္ အေပၚက စတင္ေသာ အေျပာင္းအလဲဟု အခ်ဳိ႕က ဆုိၾကသည္။

ဟုတ္သေလာက္လည္း ဟုတ္ပါလိမ့္မည္။

သုိ႔ေသာ္၊ အာဏာ လက္ငုတ္ ပုဂ္ၢိဳလ္တုိ႔က ဘာအတြက္ အေျခာက္တုိက္ ေျပာင္းမည္လဲ။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ အဲသည္ အေနအထားမွာ ထာ၀ရေနမည္ေပါ့။

ထုိ႔ေၾကာင့္၊ မေျပာင္းမျဖစ္၍ ေျပာင္းသည္။ သို႔မဟုတ္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ၾကည့္ကာ ေျပာင္းမွ ျဖစ္မည္ဟု သေဘာေပါက္သျဖင့္ ေျပာင္းခဲ့သည္ဟု ဆုိခ်င္သည္။

သို႔ေသာ္ ေျပာင္းသည့္အခါမွာ ကိုယ္က ဦးေဆာင္သည့္ အေနအထားမွာပဲ ဆက္လက္ တည္ရွိေနေအာင္၊ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ကုိလည္း မိမိကပင္ ဆက္လက္ ထိန္းေက်ာင္း ေနႏုိင္ေအာင္ အဲသည္လို အစီအစဥ္မ်ဳိးႏွင့္ ေျပာင္းတာ အမ်ားအျမင္ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္၊ အေျပာင္းအလဲေတြ စတင္ခ်ိန္၌ ေစာင့္ၾကည့္သူေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ဟာက ဘာေျပာင္းသလဲ၊ ဆုိင္းဘုတ္ေျပာင္းခ်ိတ္တာပဲ၊ အက်ႌလဲ၀တ္တာပဲ၊ လူမလဲဘဲ ေက်ာနံပါတ္လဲၿပီး ျပန္၀င္လာတာပဲ စသျဖင့္ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သည္လုိ ေ၀ဖန္သည့္အခါ ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္သည့္ ဆင္ေျခစကားတစ္ခုက လူမေျပာင္းေပမယ့္ မူေျပာင္းသည္ တဲ့။ လူေျပာင္းဖို႔ထက္ မူေျပာင္းဖို႔က ပုိအေရးႀကီးသည္ မဟုတ္လား တဲ့။

ဒါကိုပဲ ပိုၿပီး စကားတတ္သူေတြက်ေတာ့ “ဒါ႐ုိက္တာ မေျပာင္း၊ မင္းသားလည္း ထုိနည္း၎၊ သုိ႔ေသာ္ ဇာတ္ညႊန္းကေတာ့ ေျပာင္းသြားၿပီဗ်” ဟု ဆုိသည္။

အရင္တုန္းက ဇာတ္ညႊန္းမေကာင္းသျဖင့္ မင္းသားသည္ လူထုခ်ဥ္ဖတ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ယခု ဇာတ္ညႊန္း ေျပာင္းလုိက္ၿပီဆုိေတာ့ လူထုအခ်စ္ေတာ္ မင္းသားေလးျဖစ္ေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေတာ့မည္ဟု ဆုိခ်င္ေသာသေဘာ။

သို႔ေသာ္၊ တစ္သက္လုံး ဘီလူးလုပ္လာခဲ့သူကို ဒီတစ္ခါေတာ့ မင္းသားေနရာကေဟ့ဟု ဆုိလွ်င္ သူ ကတတ္မည္လား။ ဘီလူးအမူအရာ အက်င့္အႀကံေတြ ေပ်ာက္မည္လား။

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဘီလူးမ်ားကုိ မလိုခ်င္၊ မင္းသားမ်ားကိုသာ ၾကည့္ခ်င္ ျမင္ခ်င္ၾကသည္ ျဖစ္ရာ၊ နဂုိမူလ ဘီလူးမ်ား မင္းသားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၾကမည္ ဆုိေသာအခါ ယုံႏုိင္ရန္ ခက္ေသာ္လည္း အေကာင္းကို ေမွ်ာ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။

အစပုိင္းမွာ မဆုိးဘူးဟု ထင္စရာ အျပဳအမူေတြ ျမင္ရေတာ့ ၀မ္းသာၾကသည္။ သို႔ေသာ္၊ ဇာတိလကၡဏာ ျပန္ေပၚတာေတြ မၾကာခဏ ေတြ႕လာရေတာ့လည္း စိုးရိမ္ၾကသည္။

သူ တကယ္ ေျပာင္းႏုိင္ပါ့မလား၊ ေျပာင္းရင္ေကာ ဘယ္ေလာက္အထိ ေျပာင္းမွာလဲ။

အေနာက္တုိင္းသားတုိ႔ကေတာ့ က်ားသစ္တုိ႔မည္သည္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚရွိ အကြက္အေျပာက္မ်ားကို မေျပာင္းလဲႏုိင္ဟု ဆုိသည္။ သည္သေဘာကိုပဲ အေရွ႕တုိင္းသားမ်ားက က်ားသည္ သူ႔ကုိယ္ေပၚက ကန္႔လန္႔စင္းမ်ားကို မေဖ်ာက္ႏုိင္ဟု ဆုိသည္။

က်ား၊ က်ားသစ္တုိ႔ကို ဥပမာထား ေျပာဆုိေနၾက ေသာ္လည္း စင္စစ္ လူတုိ႔၏ အက်င့္စ႐ုိက္မ်ားအေၾကာင္း ေျပာလိုျခင္း ျဖစ္သည္။

လူတုိ႔သည္ စြဲၿမဲၿပီးေသာ အက်င့္စ႐ုိက္မ်ားကို မေဖ်ာက္ဖ်က္ႏုိင္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းေသာ အက်င့္ စ႐ုိက္မ်ားမွာ အေနၾကာ အ႐ုိးစြဲၿပီးေနာက္တြင္ ျပင္ဆင္ဖို႔ရာ အလြန္ ခက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ ခက္သနည္းဟူမူ၊ အထက္က ဆုိခဲ့သည့္ က်ား၊က်ားသစ္ေတြ ၎တုိ႔ ကိုယ္ေပၚက အစင္းမ်ား အေျပာက္မ်ားကို ေျပာင္းလဲဖုိ႔ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ ခက္သေလာက္ပင္ ခက္ခဲသည္။ တစ္နည္း ေျပာေသာ္ ျပင္ဖုိ႔ရာ မျဖစ္ႏုိင္ ဟူ၍ ဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ သည္ေခတ္မွာေတာ့ ဆံပင္ဆုိးေဆးေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပၚေနရာ က်ား-က်ားသစ္ အေရျပားမ်ားေပၚတြင္ လိုရာအကြက္အဆင္ေတြ ျခယ္သလုိ႔ ရခ်င္ရေနလိမ့္မည္။ က်ားကုိယ္ေပၚမွာ အကြက္အေျပာက္ေတြ ေရး၊ က်ားသစ္ကို ကန္႔လန္႔စင္းေတြ ျခယ္ေပး။

အဲဒါဆုိလွ်င္ က်ားက က်ားသစ္ျဖစ္၊ က်ားသစ္က က်ားျဖစ္။ အဲသလို အေျပာင္းအလဲျဖစ္ႏုိင္သည္။

အေရးႀကီးတာက ဆုိးေဆးေကာင္းဖို႔ပဲ။

သည္လုိပဲ၊ ဘီလူးေတြေကာ မင္းသားျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူးလား။

ဒႆဂီရိကုိ ယခုေခတ္ အဆင့္ျမင့္လာသည့္ ပလတ္စတစ္ဆာဂ်ရီ နည္းပညာျဖင့္ ျပဳျပင္ေပးႏုိင္လွ်င္ ေခါင္းစြပ္မပါဘဲ မင္းသားျဖစ္ႏုိင္သည္။ အဲ၊ မ်က္ႏွာခ်ည္းျပင္႐ုံႏွင့္ေတာ့ ကိစၥၿပီးမည္မဟုတ္။ အစြယ္လည္း ႏုတ္ဖို႔ လိုလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ၿပံဳးလိုက္သည့္အခါတုိင္း (ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ ေတာလားထဲကလို) ဘီလူးသြားသည္ လၿဖဲတည္း ျဖစ္ေနေပမည္။

(၂၀၁၃ ဇူလိုင္လ ၁၃ ရက္ေန႔ထုတ္ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၃)၊ အမွတ္ (၁၅၅) ပါ ဆရာ ေဖျမင့္၏ “ဘီလူးမ်ား မင္းသားလုပ္လိုေသာ္ အစြယ္ကို ႏုတ္ဖုိ႔ လိုမည္ [ေဖျမင့္ - အတၱေနာမတိမ်ား]” ကို ဆရာ ေဖျမင့္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္။)