“အဓိက ႏွင့္ သာမည”

Aung Ko U

“အဓိက ႏွင့္ သာမည”

လူသားတိုင္းတြင္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ လိုခ်င္မႈမ်ားေျမာက္မ်ားစြာကို ႀကံဳေတြ႕ ၾကရပါသည္။ ထိုသို႔ ေတြ႕ႀကံဳၾကရာတြင္ အခ်ိဳ႕သည္ မရွိမျဖစ္ အေရးႀကီးေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႕မွာကားမရွိမျဖစ္ အေရးမႀကီးပါ။ မရွိမျဖစ္ (essential) အေရးႀကီးေသာကိစၥမ်ားကိုလိုအပ္ခ်က္ (need) ဟုသတ္မွတ္ႏိုင္ၿပီး၊ အေရးမႀကီးေသာ(extra)၊မိမိဆႏၵရွိေသာကိစၥမ်ားကို (want) ဟုသတ္မွတ္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကိုကြဲကြဲျပားျပား ျမင္တတ္ရန္ ႏွင့္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။

ပုထုဇဥ္ လူသားမွန္သမွ် လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ဆႏၵ ရွိၾကသည္မွာအမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာနယ္ပယ္အလိုက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အလိုက္ လိုခ်င္ေတာင့္တ ၾကပါလိမ့္မည္။ ဆိုလိုသည္မွာကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ကကစားစရာအ႐ုပ္လွလွ မ်ားကိုလိုခ်င္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္းလူႀကီးမ်ားကမူIpadကိုလိုခ်င္မည့္သူရွိသလို၊ Samsung Galaxy S IV လိုခ်င္သူလည္းရွိမည္။ ေျမကြက္မ်ားကိုလိုခ်င္သူလည္းရွိမည္၊ စာအုပ္မ်ားကိုလိုခ်င္သူလည္းရွိမည္ စသည္ စသည္ျဖင့္ နယ္ပယ္အလိုက္ လိုခ်င္ေတာင့္တမႈ (want) မ်ားရွိၾကပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတူလိုအပ္ခ်က္ (need) မ်ားလည္းရွိၾကပါလိမ့္မည္။

ထိုအခ်က္ႏွစ္ခ်က္သည္ ကြဲျပားသေယာင္ႏွင့္ မကြဲျပားတတ္ၾကပါ။ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာဘာသာရပ္အသီးသီးကိုေလ့လာၾကရာတြင္ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး (laptop ျဖစ္ေစ၊ desktop ျဖစ္ေစ) လိုအပ္ၾကသည္ကမ်ားပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုကြန္ပ်ဴတာကိုမည္မွ် အတိုင္းအတာအထိအသံုးျပဳမည္နည္း၊ ထိုအေပၚတြင္ မူတည္က want ႏွင့္ need ကိုခြဲျခားၾကရပါမည္။ သာမာန္ တစ္ကိုယ္ရည္သံုးရန္ အတြက္သာျဖစ္ၿပီးလုပ္္ငန္းသံုးရန္ အတြက္ မဟုတ္ပါက Dual Core ေလာက္ဆိုလံုေလာက္ပါသည္၊ သို႔ေသာ္ သူမ်ားတစ္ကာေတြ i3, i5, i7 ဆိုလွ်င္္ ကိုယ္ကလည္း i3, i5, i7 လိုခ်င္ၾကပါသည္။ မိမိအသံုးျပဳမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ Dual Core ျဖင့္လံုေလာက္လွ်င္ ၎သည္ need ျဖစ္ၿပီး i3, i5, i7 မ်ားသည္ want ျဖစ္သည္ကိုကြဲျပားျခားနားရန္လိုပါသည္။ ကြဲျပားျခားနားသည့္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္လိုပါသည္။ မိမိေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥမ်ားသည္ Dual Core ျဖင့္ မစြမ္းႏိုင္၍ i3 မွသာေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ၎သည္ need ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္၊ လက္ရွိအျခေနျဖင့္ သံုး၍ရေသာ္လည္းပိုေကာင္းသည္ကိုေတာင့္တသည္မွာ need မဟုတ္ဘဲ want သာျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူလည္းipad၊ ကြန္ပ်ဴတာ i7 စသည္မ်ားကိုလိုခ်င္ပါသည္၊ သို႔ေသာ္ စာေရးသူအတြက္ ထိုအရာမ်ားသည္ need မဟုတ္ေသးပါ။ need ျဖစ္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ႀကိဳးစားဝယ္ရပါမည္။

မိမိတြင္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာအဝတ္အစားမ်ားရွိေသာ္လည္းပြဲလမ္းသဘင္၊ အခမ္းအနားမဂၤလာေဆာင္၊ ဘြဲ႕ယူစသည္ျဖင့္ တက္ေရာက္ရန္ ရန္အတြက္ အဝတ္အစားေကာင္းေကာင္းမရွိသည့္အခါ ဝယ္ရမည့္ အဝတ္အစားကို need အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ လစာထုတ္ရက္ အျပန္ shopping center ကိုဝင္ပါသည္၊ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေသာအခါ အဝတ္အစားလွလွေလးမ်ားေတြ႔ပါသည္၊ ႀကိဳက္သည့္ ပံုစံ၊ အဆင္ေလးမ်ားေတြ႔သည့္အခါ အိတ္ထဲမွာလည္းပိုက္ဆံပါေနေတာ့ ဝယ္လိုုက္ပါသည္။ ထိုကိစၥမွာ want ျဖစ္ပါသည္။

ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္ၿပီးသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ေနသူမ်ားကလည္း သင္တန္းမ်ားတက္ၾကသလို နယ္တြင္ ေနသူမ်ားကလည္းသင္တန္းတက္ရန္ ရန္ကုန္သို႔ လာၾကပါသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ LCCI၊ HR၊ ေဆးဝါးကၽြမ္းက်င္ စသည္ျဖင့္ သင္တန္းမ်ိဳးစံုကိုတက္ကာ Certificate မ်ိဳးစံုစုေဆာင္း ၾကပါသည္။ စာေရးသူ၏ အခ်ိဳ႕ေသာသင္တန္းသား၊ သင္တန္းသူမ်ားတြင္ ရွိေသာ Certificate မ်ားသည္ အိမ္ေဆာက္သည့္အခါ အမိုးမိုး၍ပင္ ရႏိုင္ပါသည္။ တကယ္တန္းအလုပ္ရွာၾကေသာအခါ Certificate မ်ိဳးစံုပိုင္ဆိုင္ထားေသာ္လည္းအခက္အခဲေတြ႕ၾကပါသည္။ အဓိက ႏွင့္ သာမညမကြဲျပားသည့္ ျပႆနာပင္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိဘာျဖစ္ခ်င္သည္ကိုမစဥ္းစားပဲအမ်ားတကာေကာင္းသည္ ေကာင္းသည္ ဟုေျပာၾကေသာသင္တန္းဟူသမွ်ကိုတက္ၾကပါသည္။ တတ္သင့္သည့္ ပညာရပ္မ်ားအားလံုးကိုတတ္ကၽြမ္းသည္ မွာေကာင္းမြန္ေသာ္လည္းမိမိလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ သင္တန္းမ်ားကိုသာတက္သင့္ပါသည္။ သူနာျပဳအလုပ္၊ ေဆးဝါးကိစၥမ်ားကိုစိတ္မဝင္စားပဲအမ်ားတကာေယာင္လို႔ ေဆးဝါးကၽြမ္းက်င္ တက္လွ်င္ အခ်ီးအႏွီးပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတူသခ်ၤာဆိုလွ်င္ ၁ ႏွင့္ ၁ ေပါင္းရမည္ ကိုပင္ စိတ္မဝင္စားသူက LCCI တက္ေသာအခါ လမ္းတစ္ဝက္တြင္ ရပ္သြားပါလိမ့္မည္။ ဆိုလိုသည္မွာဆရာဝန္က LCCI တက္ဖို႔မလိုသလို B.Com ဘြဲ႔ရက Graphic Design တက္ရန္မလိုအပ္ပါ။ သိုေသာ္ အမွန္တကယ္ ဝါသနာပါ၍ လုပ္ငန္းေျပာင္းလိုပါကတက္ႏိုင္ပါသည္။

သင္တန္းမတက္မီမိမိဘာလုပ္ခ်င္လဲဦးစြာစဥ္းစားရပါမည္၊ ထိုလုပ္ငန္းအတြက္ ဘာလိုအပ္လဲ (need) ကိုေလ့လာရပါမည္။ ထိုလိုအပ္ခ်က္ (need) ကိုအဓိကျဖည့္ဆည္းရပါမည္။လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျပည့္စံုသည့္အခါ လုပ္ခ်င္ေသာအလုပ္ကိုတစ္စိုက္မတ္မတ္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ။ အလ်င္းသင့္လို႔ ေျပာလိုသည္မွာ“ရရာအလုပ္ကိုလိုက္ေလွ်ာက္မေနပဲလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲရေအာင္ေလွ်ာက္ပါ”လုပ္ခ်င္ေသာအလုုပ္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျပည့္စံုေနရန္ေတာ့လိုပါသည္။

ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကေဆးပညာကိုသမိုင္းအစကပင္ ယေနေခတ္ ေနာက္ဆံုးနည္းပညာမ်ားအထိသိေအာင္၊ တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမည္။ ေက်ာင္းဆရာဆိုပါကလည္းပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာကိစၥမွန္သမွ် တတ္ကၽြမ္းပိုင္ႏိုင္သင့္ပါသည္။ စစ္သားကစစ္ပညာတတ္ရပါမည္၊ ႏိုင္ငံေရးသမားက ႏိုင္ငံေရးနားလည္ရပါမည္။ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ မည္သည့္နယ္ပယ္တြင္မဆိုမိမိသက္ဆိုင္ရာသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းပညာရပ္ၿပီးလွ်င္ အဓိကတတ္ေျမာက္ထားသင့္သည္မွာကြန္ပ်ဴတာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား ႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရးပညာပင္ျဖစ္ပါသည္။ က်န္သည့္ စီးပြားေရးအေၾကာင္း၊ ဘဏ္အေၾကာင္း၊ ဥပေဒအေၾကာင္း၊ ကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းအေၾကာင္းစသည့္ နယ္ပယ္အသီးသီးကိုသိကၽြမ္းလွ်င္ ေကာင္းပါသည္၊ သို႔ေသာ္ မိမိနယ္ပယ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ မသက္ဆိုင္လွ်င္အဓိကမက်လွပါ၊ လိုအပ္လာပါကတတ္ကၽြမ္းသူမ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ကာေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါသည္။ လူတိုင္းသည္ မိမိသက္ဆိုင္ရာက႑အလိုက္ ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္ေနပါလွ်င္ ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုးအေနျဖင့္ပါ ဟန္ခ်က္ညီညီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ပါလိမ့္မည္။

လူတိုင္းအတြက္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေတြ႔ႀကံဳေနၾကရေသာအေသးအဖြဲ႕ကိစၥရပ္မ်ားမွသည္ ဘဝႏွင့္ဆိုင္ေသာကိစၥရပ္မ်ားအထိကိစၥအရပ္ရပ္တြင္ လူငယ္တိုင္းလိုအပ္ခ်က္ (need) ႏွင့္ လိုခ်င္မႈ (want)၊အဓိက ႏွင့္ သာမညကိုကြဲကြဲျပားျပားသတ္မွတ္ကာမိမိသက္ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းခြင္တြင္ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တမ္းကၽြမ္းပိုင္ႏိုင္ေအာင္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းကာေအာင္ျမင္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္းရည္ရြယ္ကာေရးသား မွ်ေဝလိုက္ပါသည္။

ေအာင္ကိုကို (အမ္း)