တ႐ုတ္ လိုအပ္ခ်က္၊ အင္တာနက္ ေစ်းကြက္နဲ႔ ျမန္မာ သတို႔သမီးမ်ား

Ter Tee and Sa Maung shared Infinity Power's photo.

 အက္ကို ဟယြိ| ...December 20, 2012 |သတင္း - ဧရာဝတီ

တ႐ုတ္ လယ္သမားေတြဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီး နည္းပါးလို႔ သတို႔သမီး ရွားပါး ေပမယ့္ အခုအခါမွာ အင္တာနက္ အြန္လိုင္း ေတြအပါအ၀င္ တရားမ၀င္ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကို ဇနီးမယားအျဖစ္ လြယ္ကူစြာ ရွာေဖြႏုိင္ေနၾကပါၿပီ။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ တအိမ္ေထာင္ ကေလးတေယာက္ မူ၀ါဒခ်မွတ္ထားတာ ၾကာပါၿပီ။ ေယာက္်ားေလးကိုသာ အေလးထား ေမြးၾက တာေတြ ရွိေနၿပီး မိန္းကေလးကို မယူခ်င္ၾက၊ မေမြးၾကတာေတြေၾကာင့္လည္း က်ား-မ ဦးေရ ကြာဟေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အရြယ္ေရာက္ တ႐ုတ္လယ္သမား လုလင္ပ်ိဳေတြဟာ သူတို႔အတြက္ သတို႔သမီး ရွားပါး ေနတဲ့အျပင္ လယ္သမားျဖစ္ေန လို႔လည္း တ႐ုတ္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈ မရ၊ တ႐ုတ္ ႐ိုးရာအရ မဂၤလာခန္း၀င္ပစၥည္းလည္း မတင္ႏိုင္ၾက။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ လယ္သမားေတြဟာ အနီးအနားေဒသ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက သတို႔သမီး ရရွိေရး အတြက္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

“တ႐ုတ္အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ကို လက္ထပ္ယူႏိုင္ဖို႔က အကုန္အက် အရမ္းမ်ားတယ္ဗ်”လို႔ ယီေဟလ်န္းလို႔ ေခၚတဲ့ တ႐ုတ္ လယ္သမားက ေျပာပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို ဇနီးမယားအျဖစ္ ၀ယ္ခဲ့သူပါ။

ယီေဟလ်န္းက“ျမန္မာသတို႔သမီး ရဖို႔က စရိတ္ သက္သာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ (တ႐ုတ္ လယ္သမားေတြ) လိုခ်င္ၾက တာ”လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။

ယီေဟလ်န္းဟာ ျမန္မာဇနီးသည္နဲ႔ေပါင္းသင္းၿပီး သမီးေလးတေယာက္နဲ႔အတူ ျမန္မာနယ္စပ္အနီးက ရြာေလးတရြာမွာ ေနထိုင္ပါတယ္။ အခုလို လက္ထပ္ေပါင္းသင္းဖို႔ အတြက္ တ႐ုတ္ယြမ္ ၅၀၀၀ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၈၀၀) ကုန္က်ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီကုန္က် စရိတ္ကို တ႐ုတ္ သတို႔သမီးအတြက္ ႐ိုးရာအရ ကုန္က်မယ့္ ယြမ္ ၁၀၀၀၀ နဲဲ႔လည္း သူက ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ ေနပါေသး တယ္။

သူဟာ တရားမ၀င္ သတို႔သမီး ကုန္ကူးတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြကို သုံးၿပီး သူ႔ဇနီးကို ၀ယ္ယူခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေက်းလက္ေဒသ တ႐ုတ္လယ္သမားေတြ ၾကားမွာေတာ့ အင္တာနက္ ၀က္ဘ္ဆိုက္ကို အသုံးျပဳၿပီး သတို႔သမီး ရွာေဖြမႈေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိလာ ေနပါၿပီ။

အဲဒီလို ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြ တ႐ုတ္လယ္သမားေတြရဲ႕ ဇနီးမယားအျဖစ္ ပုိ႔ေဆာင္ခံရတာေတြဟာ လူကုန္ကူး ခံရမႈရဲ႕ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိတယ္လို႔ မႏွစ္က အစိုးရရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ျမန္မာသတို႔သမီး ရွာေဖြမႈမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မၾကာေသးခင္က ေလ့လာခ်က္အရ အြန္လိုင္း ၀က္ဘ္ဆိုက္ ေၾကာ္ျငာသုံး ရွာေဖြတာ ဟာ ရွက္စရာကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္လို ျဖစ္လာၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

“ဟလို ကိုလူပ်ိဳ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ရည္ရြယ္ ႀကိဳးစားေနတာလား။ ဇနီးၾကင္ဖက္ မရွိလို႔ စိတ္ပ်က္ အႀကံအိုက္ ေနတာလား။ အၾကင္ နာ အယုယေပးတာ ခံယူလိုပါသလား”လို႔ သတို႔သမီး ဇနီးသည္ ရွာေဖြဆက္သြယ္ေရး ၀က္ဘ္ဆိုက္တခုရဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ မွာ မိတ္ဆက္ ေရးထားပါတယ္။

“ခင္ဗ်ားဟာ သာမန္ ဆင္းရဲသား လယ္သမား ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ျမန္မာ သတို႔သမီးေလးေတြက ခင္ဗ်ားနဲ႔ ထာ၀ရ မခြဲမခြာ ေန ထိုင္သြားမွာပါ”လို႔လည္း ပါ ပါတယ္။

“လွလည္းလွ ၊ စရိတ္လည္း သက္သာ ၊ လြယ္လည္းလြယ္”

တျခား သတို႔သမီး ကုန္ကူးတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြလို “ျမန္မာသတို႔သမီး ေရြးခ်ယ္ရာ”(Burmese Bride Matching) ၀က္ဘ္ဆိုက္မွာလည္း ေရြးခ်ယ္လို႔ရမယ့္ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးဓာတ္ပုံေတြ တင္ျပေပးထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူလိုသူေတြ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။

ဧရာ၀တီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ဆိုက္မွာတင္ျပထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြထဲက ႏွစ္သက္ရာ သေဘာက်တာကို ေရြးယူႏုိင္ ေၾကာင္း အခုလို ေျပာပါတယ္။

“အမ်ိဳးသမီးအတြက္ ယြမ္ ၈၀၀၀ ေပးရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ယြမ္ ၅၀၀၀ ကို မဂၤလာခန္း၀င္ေၾကး ေပးရမယ္”လို႔ အမည္မေဖာ္လိုသူ အမ်ိဳးသား တဦးက ျပန္ေျဖပါတယ္။

သတို႔သမီး ကုန္ကူးမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ ၀က္ဘ္ဆိုက္ တခုမွာလည္း ေစ်းႏႈန္း အေနနဲ႔ ကြာျခားမႈ မရွိသေလာက္ တင္ျပ ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

“ျမန္မာ အိမ္ရွင္မေတြက တ႐ုတ္ အိမ္ရွင္မေတြထက္ အမ်ားႀကီး သာတယ္”လို႔ အက်ိဳးေဆာင္သူ တေယာက္က ညႊန္းဆို ပါတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူေတာ့ “တ႐ုတ္ လူပ်ိဳႀကီးမ်ား ကယ္တင္သူ”လို႔လည္း ေျပာပါေသးတယ္။

၀က္ဘ္ဆိုက္ တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ အဆင္ေျပသလို ေရာင္း၀ယ္ၾကတာေတြ ရွိေပမယ့္ “ျမန္မာသတို႔သမီး ေရြးခ်ယ္ရာ” (Burmese Bride Matching) ဆိုတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္မွာေတာ့ ၀ယ္ယူလိုသူ အေနနဲ႔ တကိုယ္ရည္ျဖစ္ရမယ္၊ ႐ိုးသားရမယ္၊ စိတ္ရင္းေကာင္းရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံရမွာျဖစ္ၿပီး ႏွိမ္ခ် ဆက္ဆံတာမ်ိဳးေတြ၊ ေလာင္းကစားလုပ္တာေတြ မရွိရဘူးလို႔လည္း ေဖာ္ျပေပးထား ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ေခတ္သစ္ ေငြ၀ယ္ကြ်န္ စနစ္ ပုံစံတမ်ိဳးသာ ျဖစ္တယ္လို႔ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္သူေတြက ေျပာ ဆို ကန္႔ကြက္ပါတယ္။

“ျမန္မာ မိန္းကေလးေတြ တ႐ုတ္ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ မိန္းမေတြ ျဖစ္လာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ခင္ပြန္းအတြက္ ကေလးေမြး ေပးရတယ္” လို႔ ထိုင္းအေျခစိုက္ ကခ်င္ အမ်ိဳးသမီး အစည္းအ႐ုံး (Kachin Women’s Association of Thailand – KWAT) က မြန္းေနလီက ေျပာ ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႕ဟာ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တႏွစ္ၾကာ ေလ့လာမႈေတြ လုပ္ခဲ့တာပါ။

သူက ဆက္ေျပာျပတာကေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ခင္ပြန္းသည္ေတြရဲ႕ အတင္းအက်ပ္ခိုင္းေစခံရတာေတြ ရွိေနၿပီး ေန႔ခင္း ဘက္မွာ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကရသလို ညပိုင္းမွာေတာ့ လိင္ကၽြန္ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္ တဲ့။

တ႐ုတ္ျပည္ ယူနန္နယ္မွာေတာ့ ဇနီးမယားအျဖစ္ လူကုန္ကူးခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြဟာ ပ်မ္းမွ် အသက္ ၁၄ ႏွစ္ကေန ၂၀ ၾကား အရြယ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး အသက္အႀကီးဆုံးက ၅၇ ႏွစ္၊ အငယ္ဆုံး ၁၁ ႏွစ္အထိ ရွိတယ္လို႔ ေဒသခံ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး အဖြဲ႕ ဦးေဆာင္သူ တဦးျဖစ္တဲ့ လီခြ်န္ကင္းကလည္း ေျပာျပပါတယ္။

တခါတရံမွာေတာ့ အိမ္ေထာင္ ျပဳၿပီးသား ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း လူကုန္ကူး ခံရမႈထဲမွာ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ပါ၀င္ေန တယ္လို႔ KWAT ရဲ႕ ၂၀၀၈ က ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ KWAT အဖြဲ႕ဟာ လူကုန္ကူးမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လာမယ့္ လထဲမွာ အစီရင္ခံစာဆက္လက္ တင္ျပဖို႔ရွိတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။

“တ႐ုတ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ သတို႔သမီး လိုအပ္ခ်က္ျမင့္မားရသလဲ”

တ႐ုတ္ျပည္မွာ သတို႔သမီး လိုအပ္ခ်က္ ျမင့္မားလာတာဟာ အစိုးရရဲ႕ တအိမ္ေထာင္ ကေလးတေယာက္ မူ၀ါဒနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ မိန္းကေလးထက္ ေယာက္်ားေလးကိုပဲ လိုခ်င္ၾကတာကလည္း တ႐ုတ္တို႔ ႐ိုးရာယုံၾကည္မႈပါ။ အဲဒီယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေတြဟာ ေယာက္်ားေလး ေမြးဖြားလာဖို႔သာ အလိုရွိၿပီး မိန္းကေလး ေမြးဖြားလာတာကို အလိုမရွိၾကပါ။ တအိမ္ေထာင္ ကေလး တေယာက္မွာလည္း မိန္းကေလးဆိုရင္ မယူလိုဘဲ ေယာက္်ားေလးသာ ေရြးခ်ယ္ရင္း တ႐ုတ္မိသားစုေတြမွာ ေယာက္်ားသား ဦးေရ ပိုမိုမ်ားျပား လာတာျဖစ္ပါတယ္။

“ဒီ မူ၀ါဒနဲ႔ ႐ိုးရာယုံၾကည္မႈ အစြဲေတြေၾကာင့္ မိန္းကေလး ရွားပါးလာလို႔ လူကုန္ကူးသူေတြကို ေဒၚလာ ၃၅၀၀ ေပးၿပီး ဇနီး မယား ၀ယ္ယူၾကရတာ ျဖစ္တယ္”လို႔ မြန္းေနလီက ေျပာပါတယ္။

တ႐ုတ္အစိုးရရဲ႕ ဇြန္လက ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ စာရင္းအရ အေရွ႕အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ လူဦးေရ ၁.၃ ဘီလီယံရွိၿပီး ေယာက္်ား ၁၁၇ ဦးမွာ မိန္းမ ၁၀၀ ပဲ ရွိေၾကာင္း၊ ၂၀၂၀ မွာေတာ့ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ေယာက္်ားပ်ိဳ ဦးေရ သန္း ၃၀ အထိ ျမင့္တက္ လာႏိုင္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

တိုင္းျပည္ အစြန္အဖ်ားက တ႐ုတ္လူပ်ိဳေတြ အေနနဲ႔ ခ်မ္းသာျပည့္စုံမႈ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကင့္၊ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသမီးကို လက္ထပ္မယူႏိုင္္ဘဲ တျခား ပိုဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံက ဇနီးသည္ကို ရွာရတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိၾကပါတယ္။

“က်ေနာ့္ အေဖက လယ္သမား၊ အေမကလည္း လယ္သမားပဲ။ တ႐ုတ္ အမ်ိဳးသမီးေတြက က်ေနာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္ထပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကားေကာင္းေကာင္း၊ အိမ္ေကာင္းေကာင္းမွ မရွိတာကိုး”လို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး တဦးကို ဇနီးအျဖစ္ ၀ယ္ယူခဲ့သူ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသား တဦးက ဆိုပါတယ္။

ကုလသမဂၢရဲ႕ အဆုိအရ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေတာင္ပိုင္း ျပည္နယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ယူနန္၊ ဖူက်င့္၊ ဟိုင္နန္၊ စိခြ်မ္နဲ႔ အန္းေဟြ ေတြမွာ လူကုန္ကူးခံရမႈ မၾကာခဏေတြ႕ရေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အျခား အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ဘက္ပိုင္း ျပည္နယ္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အစီရင္ခံစာေတြမွာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္ၿပီး ဇနီးအျဖစ္ လူကုန္ကူးခံေန ရတာဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံ ေတြထဲမွာ အဆင္းရဲဆုံးႏိုင္ငံျဖစ္ေနတာရယ္၊ အဲဒီဆင္းရဲမႈကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္တာရယ္ေတြေၾကာင့္လို႔ ဆုိပါတယ္။

အေမရိကန္ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ အစီရင္ခံစာမွာေတာ့“ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဇနီးအျဖစ္ တ႐ုတ္ေတြဆီ ေရာင္းစားဖို႔ ပြဲစားဆီက တဆင့္ ဆက္သြယ္ၾကတယ္”လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကလည္း အလုပ္အကိုင္ရဖို႔ တ႐ုတ္ျပည္ထဲသြားေရာက္ၾကရာက ဇနီးမယားအျဖစ္ တြန္းပို႔ ခံရတာေတြလည္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“ကခ်င္ အမ်ိဳးသမီးေတြ တ႐ုတ္မွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ သြားတယ္။ အဲဒီမွာ သတို႔သမီး အျဖစ္ အတင္းအက်ပ္ တြန္းအပို႔ ခံရၿပီး ဇနီးမယားျဖစ္သြားရတာေတြ ရွိတယ္”လို႔ KWAT ရဲ႕ ၂၀၀၈ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

“ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈ နည္းပါးျခင္း”

ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြ တ႐ုတ္ျပည္မွာ တႏွစ္အတြင္း ဘယ္ေလာက္ လူကုန္ကူးခံေနရတယ္ ဆိုတာ အတိအက် မသိႏိုင္ပါဘူး။

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ အေမရိကန္ အစီရင္ခံစာ တခုမွာေတာ့ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း ျမန္မာအစိုးရဟာ လူကုန္ကူးမႈ ဆိုင္ရာ အမႈေပါင္း ၁၇၃ မႈ ကိုစစ္ေဆးခဲ့ၿပိီး ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ ၂၃၄ ဦးကို ျပစ္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာအစိုးရအဖြဲ႕မွာ အရည္အေသြးျပည့္၀ၿပီး ေလ့က်င့္မႈျပည့္၀တဲ့ ရဲအဖြဲ႕ျဖစ္ဖို႔၊ လုပ္ငန္းတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရာမွာ ပြင့္ လင္းျမင္သာမႈေတြ ရွိဖို႔ စတာေတြ လိုအပ္ေနေသးတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာမွာ ပါရွိပါတယ္။

မြန္းေနလီက ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ လူကုန္ကူးခံရႏႈန္းတိုးလာတာရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ အစိုးရနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ အေရး အခင္းေတြလည္း ပါ၀င္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ယင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က တ႐ုတ္-ျမန္မာ နားလည္မႈ စာခြ်န္လႊာ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ေသာ္လည္း ေငြေၾကးနဲ႔ ဥပေဒ အရ အေထာက္အပံ့ ေပးမႈေတြ လိုအပ္ေနဆဲျဖစ္တယ္လို႔ သူက ဆက္လက္ေျပာဆိုပါတယ္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာပဲ တ႐ုတ္ ျပည္သူ႔ လုံၿခဳံေရး၀န္ႀကီးဌာနက ယူနန္ျပည္နယ္မွာ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ လူကုန္ကူးခံရတာေတြ တားဆီးဖို႔ အထူး႐ုံးခန္း ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီလို ေဆာင္ရြက္ေပးတာဟာ လုံေလာက္တဲ့ ေဆာင္ရြက္မႈ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ KWAT က ဆိုပါတယ္။

ကခ်င္ လႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေရး တာ၀န္ခံ ေနာင္လတ္ ကေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရက အခုလို အျပစ္ေပး အေရးယူမႈေတြ လုပ္လာတာဟာ ေကာင္းမြန္ လာတဲ့ အေျခအေနတရပ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ့္အျဖစ္မွန္ တြန္းပို႔ခံရတာေတြကို အေရးယူတာ ျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္သလို အက်င့္ပ်က္ျခစား တာေတြနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနေၾကာင္း သူက ေျပာပါတယ္။

“ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနတာက လူကုန္ကူးမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူထုအတြင္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိျမင္ လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ အေထာက္အပံ့ေတြ ေပးဖို႔၊ လူကုန္ကူးခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြကို အေထာက္ အပံ့ေတြ ေပးအပ္ဖို႔ပါပဲ”လို႔လည္း ေနာင္လတ္က ဆက္လက္ေျပာဆို သြားပါတယ္။ ။