အခ်စ္ရဲ႕ ဒုကၡ

နည္းစနစ္က်က်အေတြးအေခၚ

 

အခ်စ္ရဲ႕ ဒုကၡ

ထိုုင္၀မ္မွာ အမ်ဳိးသမီးႀကီး တစ္ဦးရိွပါတယ္။
သူဟာ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။
အရြယ္ေကာင္းတုုန္းမွာပဲ ေယာက္်ားဆံုုးပါးသြားပါတယ္။
ငယ္ရြယ္တဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။
သားေလးကိုု ဘေထြးန႔ဲ မႀကံဳေစခ်င္လိုု႔
ေနာင္အိမ္ေထာင္ထပ္မျပဳပဲ အေမတစ္ခုု သားတစ္ခုုနဲ႔ ပဲ
သားေလးကိုု ပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။

သားေလးလည္း အလြန္လိမၼာပါတယ္။
အေမ့ကိုုလည္း အလြန္သိတတ္ပါတယ္။
ဒီလိုုနဲ႔ ဆရာမ၀င္ေငြေငြေလးနဲ႔ သားေလးကိုု
ရိွစုုမဲ့စုု ပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။

သားကလည္း ထူးခြ်န္တာမိုု႔ အေမရိကန္ႏိုုင္ငံကိုု
ပညာေတာ္သင္ ေစလြတ္ႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။
အေမရိကမွာ သားကလည္း ထူးခြ်န္ပါတယ္။
ေက်ာင္းၿပီးလိုု႔ အလုုပ္ေကာင္းၿပီး အေမရိကမွာပဲ
အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကိုုယ္ပိုုင္အိမ္တစ္လံုုး ၀ယ္ႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေျမးကေလးတစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။
မိခင္ျဖစ္သူ ဆရာမကေတာ့ တာ၀န္နဲ႔မိုု႔
ဆရာမအျဖစ္ပဲ ထိုုင္၀မ္မွာ ဆက္လက္ေနထိုုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုုိနဲ႔ ဆရာမႀကီးဟာ ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာပါေတာ့တယ္။

ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာေလေလ သားနဲ႔ ေျမးေလးကိုု
သတိရေလေလျဖစ္ၿပီး သားေလးမိသားစုုနဲ႔
သြားေရာက္ေနထိုုင္ဖိုု႔ ဆႏၵျပင္းျပလာပါတယ္။
အေမ့ျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သားလိမၼာႀကီးကိုု
သတိရၿပီး ပီတိျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ေၾသာ္ လုုပ္ေဖၚကိုုင္ဘက္ေတြ
ဒီသတင္းသိလိုုက္ရင္ေတာ့ျဖင့္
ဘယ္ေလာက္အားက်လိုုက္မလဲဆိုုတာ
ေတြးေတာၿပီး ၿပံဳးေနတတ္ပါတယ္။

ဆရာမရဲ႕ စာေရးခ်င္တဲ့ အမူအက်င့္အတုုိင္း
ဖုုန္းခကိုု ေခြ်တာတတ္သူမိုု႔ သားဆီကိုု ပင္စင္ယူၿပီးရင္
အတူလာေနခ်င္​​ေၾကာင္း ေရးသားေပးပိုု႔ လိုုက္ပါတယ္။
သားဆီက ျပန္စာကိုု ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မရဘူး။

အေမကလည္း ပင္စင္ယူဖိုု႔ ျပင္ဆင္ေနၿပီး
သားဆီက ျပန္စာကိုု ေမ်ာ္ေနတာေပါ႔။
ပင္စင္ယူဖိုု႔ တစ္ပတ္ေလာက္အလိုုမွာ
သားဆီက စာတစ္ေစာင္ေရာက္ရိွလာပါတယ္။
ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ေဒၚလာ သံုုးေသာင္းတန္
ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔ စာတစ္ေစာင္ေတြ႔လိုုက္ပါတယ္။
စာက အဲလိုုေရးထားပါတယ္။

"ခ်စ္လွစြာေသာ ေမေမ
သားနဲ႔ သားဇနီး ေသေသခ်ာခ်ာ ညိွိႏိူင္းၾကည့္ၿပီးပါၿပီ။
ေမေမကိုု မလာေစခ်င္ပါဘူး။
ေမေမသားကိုု ေကြ်းေမြးခဲ့တာ မွန္ပါတယ္။

အဲဒီကုုန္က်စားရိတ္ကိုု သားတိုု႔ ေသေသခ်ာခ်ာ
တြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးပါၿပီ၊
ေဒၚလာ ( ၂ ) ေသာင္းေလာက္က်ပါတယ္။

အပိုု ( ၁ )ေသာင္းပါ ထပ္ေပါင္းလိုုက္ေတာ့
စုုစုုေပါင္း ( ၃ ) ေသာင္းေမေမ့ကိုု ပိုု႔ေပးလိုုက္ပါတယ္။
ေမေမ ေနာက္ဆို သားဆီကိုု စာမေရးပါနဲ႔ေတာ့၊
သားမိန္းမက မႀကိဳက္လိုု႔ပါ။...."

မိခင္ျဖစ္သူမွာ စာဆံုုးေအာင္ပင္
ေကာင္းေကာင္း မဖတ္ႏိုုင္ခဲ့ပါ။
မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
အံ႔ၾသျခင္း၊ ရင္နာျခင္း၊ယူက်ဳံးမရျဖစ္ျခင္း၊
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုုလံုုး ေပ်ာက္ဆံုုးသြားျခင္း၊
စတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုုခ်လိုုက္ပါေတာ့တယ္။

မိခင္ဆရာမျဖစ္သူကိုု တရားက ကယ္တင္သြားပါတယ္။
တရားစခန္း၀င္တယ္။ တရားနာတယ္။ တရားထိုုင္တယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္သက္သာရာ ရသြားပါတယ္။
ဒါနဲ႔ သူမဟာ အဲဒီေဒၚလာ ၃ ေသာင္းကိုု
အသံုုးျပဳၿပီး ကမၻာပတ္ပါေတာ့တယ္။

ခရီးတစ္ေလ်ွာက္လံုုးမွာ ရိွတဲ့ သဘာ၀တရားရဲ႕
လွပဆန္းက်ယ္မူကိုု သူမေကာင္းစြာ ခံစားမိၿပီး
တစ္ခုုခုု အသိ၀င္လိုုက္သလိုု ခံစားလိုုက္ရတယ္ ။
အဲဒါနဲ႔ သူ႔မသားကိုု
စာတစ္ေစာင္ ထပ္မံေရးသားလိုုက္ပါတယ္။

"ခ်စ္ရတဲ့ သား....
ေမေမ့ကိုု စာထပ္မေရးပါနဲ႔ေတာ့လိုု႔
သားကေျပာထားေပမဲ့ ေမေမေျပာခ်င္တဲ့စကား
မျပည့္စံုုေသးလိုု႔ သားဆီကိုု စာထပ္ေရးလိုုက္ရပါတယ္။
သားခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ ပိုုက္ဆံကိုုထုုတ္ၿပီး
ေမေမကမၻာပတ္ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။
လည္ရင္းပတ္ရင္း စဥ္းစားရင္းဆိုုပါစိုု႔၊
အဲလိုုနဲ႔ အသိတစ္ခုု၀င္လာသလိုုပဲ၊ ဟုုတ္ပါတယ္။
သားကိုု ေက်းဇူးတင္ရမယ္။

တကယ္လိုု႔ သားက ေမေမကုုိ ျပတ္ျပတ္သားသား
စိမ္းကားတဲ့ စကားမဆိုုခဲ့ဘူးဆိုုရင္ ေမေမအဲေလာက္
သံေ၀ဂ တရား ျမန္ျမန္ရခဲ့မွာ မဟုုတ္ပါဘူး။
အခုုေတာ့ ေမေမနားလည္အသိနဲ႔ သိသြားပါၿပီ။
ေလာကႀကီးမွာ အေသခ်ာဆံုုုုး၊ အေရရာဆံုုး အရာဟာ
မေသခ်ာမေရရာျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုုတာ
ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသြားပါၿပီ။
ေမတၱာလည္း အနိစၥတရားကိုု ေရွာင္ကြင္းလိုု႔
မရဘူးဆိုုတာ သိသြားပါၿပီ။

တကယ္လိုု႔ သားက ေမေမကိုု မလိုုခ်င္ပဲ လာခဲ့ပါလိုု႔
အားနာနာနဲ႔ ေခၚခဲ့မယ္ဆိုုုုရင္ အခုုေလာက္ဆိုု
အားလံုုးစိတ္ဒုုကၡ ေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီ။
ေမေမလည္း စိတ္ဆင္းရဲရပါမယ္။ အသက္တိုုမယ္။
အခုုေတာ့ ေမေမ့စိတ္ထဲမွာလည္း
သားဆိုုတဲ့ အစြဲ မရိွေတာ့ပါဘူး။

သားေရာ ေျမးပါ ေမေမစိတ္ထဲမွာ လြတ္ခ်ႏိုုင္ခဲ့ပါၿပီ။
ကိုုယ့္မွာ အခ်စ္မရိွေတာ့ အခ်စ္ျပန္မလိုုေတာ့ဘူးေပါ႔၊
အလိုုမရိွေတာ့ ဒုုကၡကင္းတာေပါ႔၊
ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အေျပာင္းအလဲ အားလံုုးကိုု
ေမေမေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးနဲ႔ လက္ခံလိုုက္ပါၿပီ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သား...."
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။

ပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ စကားကိုု သတိရေစပါတယ္။
မိဘမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ သားသမီးမ်ား
အခ်ိန္မေရြး ျပန္ႏိုုင္တဲ့ အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။
သားသမီးမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ မိဘမ်ား
အခ်ိန္မေရြး သြားေရာက္ေနထိုုင္ႏိုုင္တဲ့ အိမ္မဟုုတ္ပါ။
ကေလးကိုု ေမြးဖြားျခင္းဟာ တာ၀န္၊
ပ်ဳိးေထာင္ျခင္းဟာ ၀တၱရား ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုုရင္
အားကိုုးလိုုစိတ္ေမြးျမဴ ခဲ့ရင္
မဟာအမွားျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

အိုုလာရင္ ကိုုယ့္က်န္းမာေရးကိုု အတတ္ႏိုုင္ဆံုုး
ဂရုုစိုုက္ပါ။
အိုုစာနာစာအၿမဲခ်န္ထားပါ။
အိုုဖိုု႔ အတြက္ မအိုုခင္မွာကတည္းက
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါ။
အားလုံးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

Credit - Ei Ei Khin