သမိုင္းတေကြ႕မွ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနာက္ဆံုးဥကၠ႒ႀကီး သခင္ဗသိန္းတင္

 စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းမ်ားနွင့္ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး

 

သမိုင္းတေကြ႕မွ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနာက္ဆံုးဥကၠ႒ႀကီး သခင္ဗသိန္းတင္

သန္းဝင္းလိႈင္
စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၂

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုး၊ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္လက်္ာ)၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္ဗတင္ (မစၥတာဂုိရွယ္)၊ ရဲေဘာ္နတ္ စသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖင့္ စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို သခင္စိုး၊ သခင္သိန္းေဖ (သန္းေဖျမင့္)၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဇင္တို႔ အသီးသီးဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆံုးဥကၠ႒ႀကီးမွာ သခင္ဗသိန္းတင္ျဖစ္ သည္။

သခင္ဗသိန္းတင္ကို ၁၉၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕ ပရစ္ရပ္တြင္ သတၱဳတြင္းပိုင္ရွင္ အဖ ဦးဘအို (တ႐ုတ္လူမ်ဳိး)၊ အမိ ေဒၚေစာခင္ (ဗမာ လူမ်ဳိး) တို႔မွဖြားျမင္ခဲ့သည့္ ဒုတိယေျမာက္သားျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းမွာ အစ္ကို ကိုစိန္ၾကည္၊ ညီမ မေသာင္းစု၊ ညီ ကိုမ်ဳိးေအာင္တို႔ ျဖစ္ၾက သည္။

သခင္ဗသိန္းတင္သည္ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္တြင္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းမွ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ (၁၀) တန္းေအာင္ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္၌ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖဲြ႕ဝင္ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ တို႔ဗမာအ စည္းအ႐ံုးသို႔ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပတီဝင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ယင္းေနာက္ ဂ်ပန္ေခတ္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕ ဘီအိုင္ေအအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနတြင္ ဆရာဉာဏ္လိႈင္ႏွင့္အတူ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္၍ ခ႐ိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးျဖစ္သည္။ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ သရက္ၿမိဳ႕ ခ႐ိုင္ရဲဝန္သံုးေလးလလုပ္ခဲ့ၿပီး ႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သခင္သန္းထြန္းေခၚသျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီး ကြမ္းျခံကုန္းရွိ သခင္စိုးထံတြင္ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းတက္ခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေျမေအာက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သခင္ဗသိန္းတင္အား သခင္စိုးႏွင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔က ထားဝယ္သို႔ျပန္လႊတ္ၿပီး စည္း႐ုံးေရးမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ေပးခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ တနသၤာရီတိုင္း တိုင္းႏုိင္ငံေရးမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ စစ္ေရးေခါင္း ေဆာင္မွာ ဗိုလ္ႀကီးတင္ထြန္း (ပလက အထူးအရာရွိ) ျဖစ္သည္။

၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္က်င္းပေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဒုတိယကြန္ဂရက္သို႔ သခင္ဗသိန္းတင္ မတက္ေရာက္ခဲ့ေခ်။ ဂ်ပန္တို႔ လက္နက္မခ်ေသးသျဖင့္ သခင္ဗသိန္းတင္တို႔ဦးေဆာင္ေသာ ေျပာက္က်ားတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔ သဲသဲမဲမဲတိုက္ခိုက္ေနရ၍ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ ပါတီကြန္ဂရက္တြင္ သဘာပတိသခင္သန္းထြန္းက လွ်ဳိ႕ဝွက္အေျခအေနအရ သခင္ဗသိန္းတင္ကို အမည္မေဖာ္ျပဘဲ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ယင္းဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝး၌ပင္ သခင္ဗသိန္းတင္ကို ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို (ႏိုင္ငံေရးဦး ေဆာင္အဖြဲ႕) အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။

၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္လ ၉ ရက္ စေနေန႔တြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ကနဦးတည္ေထာင္သူတစ္ဦးျဖစ္သူ သခင္စိုးႏွင့္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖ (သိန္းေဖျမင့္) တို႔ သေဘာထားကြဲလြဲရာမွ သခင္စိုးဦးေဆာင္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗမာျပည္) (အလံနီ) ႏွင့္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖဦးေဆာင္ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (အလံျဖဴ) ဟူ၍ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားရာ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ သခင္သန္းထြန္း ဦး ေဆာင္ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဘက္၌ ရပ္တည္ခဲ့သည္။ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ ပါတီ၏ေႂကြးေၾကာ္သံျဖစ္သည့္ ျပည္သူ႔ အာဏာဂ်ာ နယ္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ေန႔စဥ္သတင္းစာ၌ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ဝင္လည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝးတြင္ သခင္သန္းထြန္းကို ပါတီအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္၍ သခင္ သိန္းေဖကို ဖဆပလတို႔ပို႔ရာတြင္ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ တက္ႂကြစြာပါဝင္ခဲ့သည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ အဂၤလန္ျပည္လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမ်ား၏ကြန္ဂရက္သို႔ ကိုေအာင္ ႀကီး (ေနာင္ပီကင္းျပန္ေအာင္ႀကီး) ႏွင့္အတူ သခင္ဗသိန္းတင္ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ေပါလစ္ဗ်ဴရိုအစည္းအေဝး၌ ရဲေဘာ္ဘတင္ေခၚ ဂိုရွယ္ႏွင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔ လက္နက္ကိုင္ေတာခိုေရး၊ မခိုေရး သေဘာကြဲလြဲရာတြင္ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ သခင္သန္းထြန္းဘက္မွရပ္တည္ခဲ့သည္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္ ရန္ကုန္မဟဗႏၶဳလပန္းျခံ၌ အခမ္းအနားတစ္ခုကို ဖဆပလႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္က်င္းပ၍ သခင္သန္းထြန္းက ဖဆ ပလအစိုးရကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ၾကရန္ ေျဗာင္ေသြးထိုးေပး႐ုံမက “ဗားကရာေခ်ာက္” ၌ ဆုိရွယ္လစ္မ်ား၏ ေသြးအ႐ိုးျဖင့္ ျပည့္လွ်ံသြားေစ ရမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဗသိန္းတင္တို႔သည္ ရန္ကုန္မွ ျဖဴးသို႔ မီး ရထားစက္ေခါင္းတြင္ မီးထိုးသူမ်ားအျဖစ္အေယာင္ေဆာင္ကာ ေတာခိုသြားခဲ့ၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ သူနာျပဳ မစိန္ဝင္းႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ေဆးကုရန္ ျမစ္ဖ်ားေဒသ (ကဒူးဒဏန္းဧရိယာ) ပင္လယ္ဘူး သို႔ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ လမ္းခရီးအေျခအေန လံုျခံဳမႈမရွိသျဖင့္ ပင္လယ္ဘူး နယ္တြင္ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ေသာင္တင္ေနခဲ့သည္။

၁၉၅၂ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ သခင္သန္းၿမိဳင္၊ ဗိုလ္ေဇယ်တို႔အဖြဲ႕ ပင္လယ္ဘူးသို႔ေရာက္လာရာမွ ယင္းအဖြဲ႕ႏွင့္အတူ သခင္ဗဟိန္းသည္ တ ႐ုတ္ျပည္သို႔ ခရီးဆက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ တရုတ္ျပည္ေရာက္သည္ႏွင့္ သခင္ဗသိန္းတင္ကို တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက တ႐ုတ္ပါတီထိပ္တန္းေခါင္း ေဆာင္မ်ားသာ တက္ေရာက္ကုသခြင့္ရွိသည့္ေဆး႐ံုတြင္ ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါေရာဂါကို ကုသေပးခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္ေလာက္မွာပင္ ပ်ဥ္းမနားရွိ သခင္ဗသိန္းတင္၏ဇနီး မမိ (နဂါးနီ ဦးထြန္းေအး၏အမ) သည္ မိန္းမေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ က်န္ရစ္သူသမီးႏွစ္ေယာက္ကို သခင္သန္းထြန္းက ထားဝယ္ရွိ မမမိ ေဆြမ်ဳိးမ်ားထံ ပို႔ေပးလိုက္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဥကၠ႒ သခင္ ဗသိန္း တင္သည္ သူ၏ေရာဂါေပ်ာက္သြားၿပီး သံုးႏွစ္အၾကာတြင္ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။

သခင္ဗသိန္းတင္သည္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္လာၾကေသာ ပါတီေကဒါမ်ားကို တ ႐ုတ္ျပည္တပ္မေတာ္ စစ္ေက်ာင္းမ်ား သို႔ပို႔လႊတ္၍ စစ္ပညာသင္ၾကားေစသည္။ ႏိုင္ငံတကာကြန္ျမဴနစ္ပါတီမ်ား၏ ကြန္းဖရင့္ ကြန္ဂရက္မ်ားသို႔ ပါတီကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေစလႊတ္ ခဲ့သည္။

၁၉၅၅ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္အတြင္းရွိ ပါတီဥကၠ႒ သခင္သန္းထြန္းသည္ လမ္းစဥ္မခ်ႏိုင္သျဖင့္ သခင္ဗသိန္းတင္ထံ ႀကိဳးမဲ့ေၾကးနန္းျဖင့္ လွမ္းအကူအညီ ေတာင္းခဲ့ရသည္။ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ႐ုရွကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ကူညီမႈျဖင့္ “၅၅” လမ္းစဥ္ဟု အမည္တပ္ထားေသာ လမ္းစဥ္သစ္တစ္ရပ္ကိုေရးဆြဲ၍ ေၾကးနန္းျဖင့္ သခင္သန္းထြန္းထံေပးပို႔ခဲ့သည္။

ယင္းလမ္းစဥ္မွာ အာဏာရအစိုးရမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုၿပီး သေဘာတူညီမႈရပါက ဥပေဒေဘာင္အတြင္းဝင္ေရာက္ကာ အတုိက္အခံပါတီတရပ္ အျဖစ္ ရပ္တည္ရန္ျဖစ္သည္။ အျခားတနည္းမွာ အာဏာရအစိုးရႏွင့္သေဘာတူညီမႈမရပါက လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ဆင္ႏႊဲသြားရန္ျဖစ္သည္။

၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ေဆြးေႏြးရန္ ေတာ တြင္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ သခင္ဗသိန္းတင္ကဖိတ္ေခၚမႈကို မူအားျဖင့္လက္ခံေသာ္လည္း သူတို႔အဖြဲ႕က ဗကပ ဌာနခ်ဳပ္ရွိ သခင္သန္းထြန္းတို႔ႏွင့္ အရင္ဆံုးေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခြင့္ေတာင္းခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက သခင္ဗသိန္းတင္၏ အစီအစဥ္ ကိုလက္ခံလိုက္ေသာေၾကာင့္ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ အေဝးေရာက္ဗဟိုေကာ္မတီမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ရဲေဘာ္ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္ေဇယ် (ရဲ ေဘာ္သံုးက်ိပ္) တို႔ေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကို ရန္ကုန္ေရာက္သည့္ႏွင့္ ျပည္ခ႐ုိင္၊ ေပါက္ေခါင္းမွတဆင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔ရွိရာ ပဲခူး႐ိုးမေတာတြင္းသို႔ ပို႔ေပးခဲ့သည္။ ယင္းအဖြဲ႕ သခင္သန္းထြန္းထံေရာက္ရွိေၾကာင္း သထင္းရရွိၿပီးေနာက္ သခင္ဗသိန္းတင္ႏွင့္အတူ ေဒါက္တာမစိန္ဝင္းႏွင့္ မတင္ေဝ (သခင္သက္တင္၏ ဇနီးေဟာင္း) တို႔က ရန္ကုန္မွတဆင့္ ပဲခူး႐ုိးမေတာတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။

သခင္ဗသိန္းတင္သည္ ေတာတြင္း၌ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုးေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ တစ္ပတ္အၾကာတြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိ လာသည္။ မစိန္ဝင္းႏွင့္ မတင္ေဝတို႔ ေတာတြင္း၌က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

မၾကာမီမွာ ဗကပဥကၠ႒ သခင္သန္းထြန္းက ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္အဖြဲ႕ဝင္ (ေပါလစ္ဗ်ဴရို) အတြင္းေရးမွဴး ရဲေဘာ္ေ႒းေခါင္းေဆာင္ေသာ ပဏာ မကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ရန္ကုန္သို႔ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ရဲေဘာ္ေ႒းႏွင့္အတူ ရဲေဘာ္ေအာင္ႀကီး (ပီကင္းျပန္)၊ ဗိုလ္ေဇယ် (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)၊ ရဲေဘာ္သက္တင္ (ေရနံေျမ)၊ ဗိုလ္ပု (ဂ်ပန္ျပန္)၊ ဗိုလ္စိုးေမာင္ (ဓႏုျဖဴ)၊ ရဲေဘာ္ခင္ႀကီး၊ ရဲေဘာ္ဘခက္တို႔လိုက္ပါခဲ့ၾကသည္။

၁၉၆၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အတြင္းေရးမွဴး ရဲေဘာ္ ေ႒းဦးေဆာင္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဝင္တို႔သည္ အႀကိဳၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ သခင္ဇင္၊ ရဲေဘာ္ျမ၊ ဗိုလ္ရန္ေအာင္ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)၊ ရဲေဘာ္တုတ္ႏွင့္ ဗိုလ္မ်ဳိးျမင့္တို႔ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ျပန္သည္။

ယင္းေနာက္ ႏိုင္ဝင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတို႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္း ေရးေဆြးေႏြးပြဲသည္ သေဘာထားကြဲလြဲရာမွရပ္စဲလိုက္ေၾကာင္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကေၾကညာခဲ့သည္။ ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ျပားသြားခဲ့သ ျဖင့္ ဗကပကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ား ေတာတြင္းသို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ သခင္ဗသိန္းတင္ေခါင္းေဆာင္ေသာဗကပမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ ပန္းဆိုင္တြင္ အေျခစိုက္ ဌာနခ်ဳပ္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္အတြင္း ၁၉၆၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဥကၠ႒ သခင္သန္းထြန္း လုပ္ၾကံခံရ၍ ေသဆံုးသြားေသာေၾကာင့္ ဗကပဥကၠ႒အျဖစ္ သခင္ဇင္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ သခင္ခ်စ္တို႔ျဖစ္လာခဲ့သည္။

၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ပဲခူးရုိးမတြင္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားစဥ္ ဗကပဥကၠ႒ သခင္ဇင္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴး သခင္ခ်စ္တို႔ ေသဆံုးသြားခဲ့ရာ အေဝးေရာက္ဗဟိုေကာ္မတီအစား ဗဟိုေကာ္မတီအသစ္ကို အေရွ႕ေျမာက္နယ္စပ္၌ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ယင္းေကာ္မတီသစ္ တြင္ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ ပါတီဥကၠ႒ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ယင္းေနာက္ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ သခင္ဗသိန္းတင္ႏွင့္ သမၼတ ဦးစန္းယုေခါင္းေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕တို႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္လည္း တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ဗကပလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳရမည္၊ ဗကပတို႔၏ တပ္မေတာ္တည္ရွိမႈကို အသိအမွတ္ျပဳရ မည္ဟူေသာ အခ်က္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာကြဲလြဲကာ ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ခဲ့ရျပန္သည္။

၁၉၈၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္မွ ေအာက္တိုဘာလ ၂ ရက္ေန႔အထိ ပါတီ၏တတိယအႀကိမ္ကြန္ဂရက္ကို အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ ပန္ ဆန္းတြင္ ပါတီဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္ဦးေဆာင္၍ ခမ္းနားစြာက်င္းပခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ တတိယပါတီကြန္ဂရက္က တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ အရန္ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ႏွင့္ “ဝ” ေျမာက္ခ႐ိုင္ တပ္မဟာ (၁၂) တပ္မွဴး ရဲ ေဘာ္ေက်ာက္ညီလိုင္ႏွင့္ အလယ္ပိုင္းဗ်ဴ႐ုိ ဒုတပ္ရင္းမွဴး ရဲေဘာ္ေပါက္ယူခ်န္ဦးစီးသည့္ “ဝ” ေျမာက္ပိုင္းခ႐ိုင္ ခြင္ဖားၿမိဳ႕နယ္တပ္ႏွင့္ အျခား ၿမိဳ႕နယ္တို႔မွ ပုန္ကန္တပ္မ်ားက ပန္ဆန္းမွ “ဝ” တပ္မွဴးတပ္သားမ်ားဆက္သြယ္ကာ ေသြးထြက္သံယိုမႈမရွိဘဲ ပန္ဆန္းရွိ ဗကပဗဟိုကို ၁၉ ၈၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔၌ အာဏာသိမ္းပိုက္လိုက္ၾကသည္။

“ဝ” ပုန္ကန္တပ္မ်ားအာဏာသိမ္းပိုက္စဥ္က ဗကပဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ က်န္းမာေရးမေကာင္းသျဖင့္ အိပ္ရာထဲတြင္လွဲ၍ ပစၥတို ေသနတ္တစ္လက္ကို ကိုင္ထားသည္။ “ဝ” ေခါင္းေဆာင္ ေက်ာက္ညီလိုင္ေရာက္လာၿပီး ...

“အဘိုးႀကီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတာ့ပုန္ကန္လိုက္ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ပူးေပါင္းရင္ နာယကႀကီးအျဖစ္တင္ေျမႇာက္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္”

သခင္ဗသိန္းတင္သည္ ျငင္းပယ္ခဲ့သျဖင့္ ေသနတ္ကိုသိမ္းၿပီး သခင္ဗသိန္းတင္ကို ထမ္းစင္ျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ကမ္းသို႔ ပို႔လိုက္ေလသည္။ ဤသို႔ သခင္ဗသိန္းတင္သည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအား ပန္ဆန္းႏွင့္အနီး မံုးလီတြင္ ေနထိုင္ခြင့္ေတာင္းရာ ခြင့္မျပဳသျဖင့္ မံုးလီႏွင့္ ၆၆ ကီ လိုမီတာေဝးေသာ မုန္းလွ်န္တြင္သာေနထိုင္ခဲ့ရသည္။

မုန္းသွ်ံတြင္ သခင္ဗသိန္းတင္ဦးစီး၍ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝးျပဳလုပ္ၿပီး ပါတီ၏အေျခအေနကို ျပန္လည္သံုးသပ္ခဲ့သည္။ သံုးသပ္ခ်က္၌ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွစ၍ ယေန႔တိုင္ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးက်ဆံုးခဲ့သည္မွာ (၁) ႏုိင္ငံတကာကြန္ျမဴနစ္ဝါဒေနာက္သို႔ တရားေသလိုက္ခဲ့ျခင္း၊ လက္ဝဲ စြန္းေရာက္ျခင္း (၂) အေတြးအေခၚပိုင္း၌လည္း တိုးတက္မႈမရွိ ေခတ္ေနာက္က်ခဲ့ျခင္း၊ (၃) ပါတီတြင္းတြင္ ဆရာေမြးတပည့္ေမြး၍ မလိုသူမ်ား ကို ဖယ္ရွားခဲ့ျခင္း၊ (၄) စည္းကမ္းပိုင္းတြင္လည္း ဘက္လိုက္မႈမ်ားရွိၿပီး စည္းကမ္းကို တိတိက်က်လုိက္နာမႈမရွိခဲ့ျခင္း၊ (၅) လမ္း စဥ္တိတိ က်က်မရွိခဲ့သျဖင့္ ေကဒါမ်ားပညာေပးရာတြင္ အဆင့္မမီခဲ့ျခင္း၊ (၆) အသက္ႀကီးရင့္သူေခါင္းေဆာင္မ်ားေနရာ၌ ငယ္ရြယ္သူေကဒါမ်ားကို ေမြးမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း စသည္တို႔အျပင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဦးေဆာင္မႈညံ့ဖ်င္းျခင္းေၾကာင့္ သံုးသပ္ခဲ့ေလသည္။

ထိုေန႔မွပင္ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ (၃) ရပ္ကို ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းတို႔မွာ ....
(၁) ဗကပအတြင္း ဆက္ရွိေနၿပီး လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲလိုသူမ်ား
(၂) ပါတီမွႏုတ္ထြက္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္လိုသူမ်ား
(၃) အစိုးရႏွင့္ဆက္သြယ္၍ လက္နက္ခ်လိုသူမ်ားဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ယင္းေနာက္ ေတာ္လွန္ေရးဆက္လုပ္လိုသူအနည္းစုကို သခင္ဗသိန္းတင္ေခါင္းေဆာင္၍ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမင့္၊ ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္မွဴး ခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ၊ ရဲေဘာ္ရဲထြန္းတို႔သည္ ကား ၃၃ စီးျဖင့္ မိသားစုမ်ားႏွင့္အတူ ၁၀၁ တပ္ဖြဲ႕ ပန္းဝါသို႔ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ပန္းဝါ တြင္ေနထိုင္စဥ္အတြင္း သခင္ဗသိန္းတင္ မ်က္စိေယာင္လာသျဖင့္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ေပါက္ရွန္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ပီကင္းသို႔သြား ေရာက္ေဆးကုသရင္း ပီကင္းတြင္ေနထိုင္လွ်က္ရွိသည္။

(မိုးမခ မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)