Myanmaalinn
ကြန္ဒံုးသံုးၾကပါဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္နင့္ဖြယ္အမွာစကား(မိန္းကေလးမ်ားအထူးဖတ္သင့္သည္)
မိန္းမသားတို႔၏
သဘာ၀မွာ ဟိုစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ႏွင့္ လူရာ၀င္တတ္ေသာ၊ စကားႂကြယ္ေသာ၊ ေဖာ္ေရြေသာ
ေယာက်္ားသူငါမ်ားကို ခံတြင္းေတြ႕ တတ္ၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေရာတ၀င္ ၾကည္ျဖဴ
တတ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ ေယာက္်ားမ်ားအႀကိဳက္ကို တစ္ခါတစ္ရံ အလိုက္ေပး ေပါင္းသင္း တတ္ၾကရာက
မမွားသင့္သည္မ်ား မွားယြင္း သြားတတ္ၾကပါသည္။ အခြင့္အေရးသည္ ေနရာတကာ မေပးေကာင္းေပ။
အခြင့္အေရး ယူတတ္သူမ်ားႏွင့္ ႀကံဳလွ်င္သာ ဆိုးတတ္ပါသည္။
ေအာက္ေဖာ္ျပပါ
ျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခုကို ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း
လက္လုပ္လက္စား မိန္းမ တစ္ဦး၏ ကိုယ္ေတြ႕ ရင္ဖြင့္ ေျပာျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
ဒုကၡသည္မ်ား ကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း သူတို႔ ရင္ဖြင့္ စကားမ်ား ေရးေသာ
စာတိုကေလးမ်ားကို စုေဆာင္း၍ Japan International Cooperation Agency မွ ဓမၼဒါနအျဖစ္
ဘာသာျပန္ဆို ေပးထားပါသည္။
ကြ်န္မမွာ ခုလဆို ေဖာက္သည္ခ်ခြင့္
ရတဲ့အတြက္ (စာအုပ္စီစဥ္သူမ်ားကို) အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္ရပါတယ္ရွင္။ ကြ်န္မဟာ
ကုရာနတၱိ ေရာဂါ ေအ့ဒ္(စ္) ေၾကာင့္ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းမႈေတြ ဘ၀မွာ ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာ
ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကြ်န္မအသက္ (၂၃) ႏွစ္ပါ။ ကြ်န္မမွာ
ညီမငယ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ က်ပ္မျပည့္တဲ့ ေမာင္ တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ညီမကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်သြားပါၿပီ။
ကြ်န္မက ေမာင္ေလးကို ျပဳစုရင္း က်ပန္းအလုပ္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနသူပါ။ မိဘေတြကေတာ့
ကြ်န္မ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္မွာ ဆံုးပါးကုန္ၾကပါၿပီ။
ကြ်န္မ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕ႀကီးေပၚမွာ
အိမ္ေဖာ္ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ဂုဏ္ႀကီးရွင္ေတြရဲ႕ အိမ္မွာပဲ ေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာ ကိုးလပဲ အလုပ္လုပ္ၿပီး
ကြ်န္မ အလုပ္က ထြက္လိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ အိမ္ႀကီးရွင္ အမ်ဳိးသားရဲ႕
အမူအရာေတြကို မႀကိဳက္လို႔ပါ။ သူ႔အျပဳအမူေတြက ထူးျခားပါတယ္။ ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မ
မလံုလဲဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႔ တျခားအိမ္တစ္အိမ္မွာ ကေလးထိ္န္းအျဖစ္ ေျပာင္းလုပ္ပါတယ္။ တစ္လ
ဘတ္ (၃၀၀၀) ရေတာ့ အိမ္ကိုလည္း ျပန္ပို႔ ႏိုင္တာေပါ့ေလ။
ကြ်န္မတို႔ အိမ္နားမွာ
ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခု ရွိပါသည္။ ကြ်န္မဟာ ညေနတိုင္းဆိုရင္ အိမ္ရွင္ရဲ႕
ကေလးနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေတာ့တာပါပဲ။
သူက ပန္းရံ အလုပ္သမား ဆုိပါေတာ့။ ရင္းႏွီး ခင္မင္ သြားၾကေတာ့လည္း သူ႔ရဲ႕ အေျပာအဆို
သူ႔ရဲ႕ လူရည္လည္မႈေတြ အေပၚ သေဘာက်မိတာ ၀န္ခံပါတယ္။
တစ္ေန႔ အလုပ္အားလပ္ရက္ ရတာနဲ႔
(သူလည္း အလုပ္အားတာမို႔) ကြ်န္မတို႔ အလည္ခရီး ထြက္ျဖစ္ သြားၾကပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲေပါ့။ ကြ်န္မရဲ႕ မဆင္မျခင္မႈေၾကာင့္ ပါပဲေလ။ ကြ်န္မဟာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ
ေရာက္သြားမိပါတယ္။ သူ႔ကို ယံုမိတာကိုး။ သူက လည္လည္၀ယ္၀ယ္ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့လည္း အကာအကြယ္ေတြ ဘာေတြ မယူခဲ့မိဘူးေပါ့။ ဒီေနာက္ပိုင္း က်ေတာ့လည္း ကြ်န္မဟာ
သူ႔ကို ေရွာင္ေနမိ ျပန္ပါတယ္။ သူကလည္း ကြ်န္မနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀း ေရွာင္ေနေလ့ ရွိပါရဲ႕။
သူ႔မွာက ကြ်န္မကုိ လွည့္ဖ်ားစရာေတြ အမ်ားသားေလ။ ကြ်န္မကလည္း ေတာ္ေတာ္႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္
လုပ္ခဲ့မိတာကိုး။ ကြ်န္မမွာ ကိုယ္၀န္ ႏွစ္လ ရၿပီဆိုေတာ့မွ ေနရပ္ျပန္ေျပး ရေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္မဟာ သူ႔ကို အရမ္း မုန္းေနပါၿပီ။ သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကိုပါပဲရွင္။
သူနဲ႔ ဆံုပါေသးတယ္။ သူကေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္၀န္ဟာ သူနဲ႔ရတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဇြတ္ျငင္း ေနေတာ့တာပါပဲ။
ကိုယ္၀န္ ကိုးလရေတာ့ ကြ်န္မ ဆရာ၀န္နဲ႔
ျပၾကည့္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က ကြ်န္မကို ေျပာတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ေသြးစစ္ခ်က္မွာ ျပႆနာ ရွိေနတယ္တဲ့။
ၿပီးေတာ့ သားသမီး ရလာရင္လည္း ကေလးကို မိခင္ႏို႔ မတိုက္ရဘူးတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ကြ်န္မမွာ ....ကြ်န္မမွာေလ... ေအအိုင္ဒီအက္(စ္) ေရာဂါ စြဲကပ္ေနလို႔ ပါပဲတဲ့ရွင္။
ကြ်န္မကမာၻေလး ပ်က္စီးသြားပါၿပီ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္ပါၿပီ။
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈ၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈ ေတြသာ အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ေနပါေတာ့တယ္။
ဒီဘ၀ ေရာက္မွေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔
မိန္းမသားေတြ အေပၚမွာ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တာ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။
“ ကြ်န္မလို စိတ္အလုိ မလိုက္မိ ၾကပါေစနဲ႔”
“ ကြ်န္မလို မစူးစမ္း မဆင္ျခင္မိ ၾကပါေစနဲ႔”
“အို ေယာက္်ားေတြရဲ႕ စကားေတြ၊
သူတို႔ရဲ႕ .... လူရည္လည္မႈေတြကို အထင္မႀကီး မိၾကပါေစနဲ႔”
တကယ္လို႔ စိတ္အလိုလုိက္မိမယ္
ဆိုရင္လည္း ႀကိဳတင္ကာကြယ္ၾကပါ။
ကြန္ဒံုးသံုးၾကပါ။ ကြ်န္မတို႔
မိန္းမသားေတြဟာ ႐ုိးသားတယ္။ ယံုလြယ္တယ္ ဆုိေတာ့ ကြန္ဒံုးသံုးေလ့ မရွိၾကဘူး
မဟုတ္လား။
By သုေမာင္- ေက်းဇူးပဲAIDS
မိန္းမသားတို႔၏
သဘာ၀မွာ ဟိုစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ႏွင့္ လူရာ၀င္တတ္ေသာ၊ စကားႂကြယ္ေသာ၊ ေဖာ္ေရြေသာ
ေယာက်္ားသူငါမ်ားကို ခံတြင္းေတြ႕ တတ္ၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေရာတ၀င္ ၾကည္ျဖဴ
တတ္ၾကပါသည္။ ထိုအခါ ေယာက္်ားမ်ားအႀကိဳက္ကို တစ္ခါတစ္ရံ အလိုက္ေပး ေပါင္းသင္း တတ္ၾကရာက
မမွားသင့္သည္မ်ား မွားယြင္း သြားတတ္ၾကပါသည္။ အခြင့္အေရးသည္ ေနရာတကာ မေပးေကာင္းေပ။
အခြင့္အေရး ယူတတ္သူမ်ားႏွင့္ ႀကံဳလွ်င္သာ ဆိုးတတ္ပါသည္။
ေအာက္ေဖာ္ျပပါ
ျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခုကို ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း
လက္လုပ္လက္စား မိန္းမ တစ္ဦး၏ ကိုယ္ေတြ႕ ရင္ဖြင့္ ေျပာျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
ဒုကၡသည္မ်ား ကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း သူတို႔ ရင္ဖြင့္ စကားမ်ား ေရးေသာ
စာတိုကေလးမ်ားကို စုေဆာင္း၍ Japan International Cooperation Agency မွ ဓမၼဒါနအျဖစ္
ဘာသာျပန္ဆို ေပးထားပါသည္။
ကြ်န္မမွာ ခုလဆို ေဖာက္သည္ခ်ခြင့္
ရတဲ့အတြက္ (စာအုပ္စီစဥ္သူမ်ားကို) အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္ရပါတယ္ရွင္။ ကြ်န္မဟာ
ကုရာနတၱိ ေရာဂါ ေအ့ဒ္(စ္) ေၾကာင့္ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းမႈေတြ ဘ၀မွာ ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာ
ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကြ်န္မအသက္ (၂၃) ႏွစ္ပါ။ ကြ်န္မမွာ
ညီမငယ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ က်ပ္မျပည့္တဲ့ ေမာင္ တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ညီမကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်သြားပါၿပီ။
ကြ်န္မက ေမာင္ေလးကို ျပဳစုရင္း က်ပန္းအလုပ္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနသူပါ။ မိဘေတြကေတာ့
ကြ်န္မ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္မွာ ဆံုးပါးကုန္ၾကပါၿပီ။
ကြ်န္မ ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕ႀကီးေပၚမွာ
အိမ္ေဖာ္ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ဂုဏ္ႀကီးရွင္ေတြရဲ႕ အိမ္မွာပဲ ေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာ ကိုးလပဲ အလုပ္လုပ္ၿပီး
ကြ်န္မ အလုပ္က ထြက္လိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ အိမ္ႀကီးရွင္ အမ်ဳိးသားရဲ႕
အမူအရာေတြကို မႀကိဳက္လို႔ပါ။ သူ႔အျပဳအမူေတြက ထူးျခားပါတယ္။ ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မ
မလံုလဲဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႔ တျခားအိမ္တစ္အိမ္မွာ ကေလးထိ္န္းအျဖစ္ ေျပာင္းလုပ္ပါတယ္။ တစ္လ
ဘတ္ (၃၀၀၀) ရေတာ့ အိမ္ကိုလည္း ျပန္ပို႔ ႏိုင္တာေပါ့ေလ။
ကြ်န္မတို႔ အိမ္နားမွာ
ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခု ရွိပါသည္။ ကြ်န္မဟာ ညေနတိုင္းဆိုရင္ အိမ္ရွင္ရဲ႕
ကေလးနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေတာ့တာပါပဲ။
သူက ပန္းရံ အလုပ္သမား ဆုိပါေတာ့။ ရင္းႏွီး ခင္မင္ သြားၾကေတာ့လည္း သူ႔ရဲ႕ အေျပာအဆို
သူ႔ရဲ႕ လူရည္လည္မႈေတြ အေပၚ သေဘာက်မိတာ ၀န္ခံပါတယ္။
တစ္ေန႔ အလုပ္အားလပ္ရက္ ရတာနဲ႔
(သူလည္း အလုပ္အားတာမို႔) ကြ်န္မတို႔ အလည္ခရီး ထြက္ျဖစ္ သြားၾကပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲေပါ့။ ကြ်န္မရဲ႕ မဆင္မျခင္မႈေၾကာင့္ ပါပဲေလ။ ကြ်န္မဟာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ
ေရာက္သြားမိပါတယ္။ သူ႔ကို ယံုမိတာကိုး။ သူက လည္လည္၀ယ္၀ယ္ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့လည္း အကာအကြယ္ေတြ ဘာေတြ မယူခဲ့မိဘူးေပါ့။ ဒီေနာက္ပိုင္း က်ေတာ့လည္း ကြ်န္မဟာ
သူ႔ကို ေရွာင္ေနမိ ျပန္ပါတယ္။ သူကလည္း ကြ်န္မနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀း ေရွာင္ေနေလ့ ရွိပါရဲ႕။
သူ႔မွာက ကြ်န္မကုိ လွည့္ဖ်ားစရာေတြ အမ်ားသားေလ။ ကြ်န္မကလည္း ေတာ္ေတာ္႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္
လုပ္ခဲ့မိတာကိုး။ ကြ်န္မမွာ ကိုယ္၀န္ ႏွစ္လ ရၿပီဆိုေတာ့မွ ေနရပ္ျပန္ေျပး ရေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္မဟာ သူ႔ကို အရမ္း မုန္းေနပါၿပီ။ သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကိုပါပဲရွင္။
သူနဲ႔ ဆံုပါေသးတယ္။ သူကေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္၀န္ဟာ သူနဲ႔ရတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဇြတ္ျငင္း ေနေတာ့တာပါပဲ။
ကိုယ္၀န္ ကိုးလရေတာ့ ကြ်န္မ ဆရာ၀န္နဲ႔
ျပၾကည့္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က ကြ်န္မကို ေျပာတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ေသြးစစ္ခ်က္မွာ ျပႆနာ ရွိေနတယ္တဲ့။
ၿပီးေတာ့ သားသမီး ရလာရင္လည္း ကေလးကို မိခင္ႏို႔ မတိုက္ရဘူးတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ကြ်န္မမွာ ....ကြ်န္မမွာေလ... ေအအိုင္ဒီအက္(စ္) ေရာဂါ စြဲကပ္ေနလို႔ ပါပဲတဲ့ရွင္။
ကြ်န္မကမာၻေလး ပ်က္စီးသြားပါၿပီ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္ပါၿပီ။
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈ၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈ ေတြသာ အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ေနပါေတာ့တယ္။
ဒီဘ၀ ေရာက္မွေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔
မိန္းမသားေတြ အေပၚမွာ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တာ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။
“ ကြ်န္မလို စိတ္အလုိ မလိုက္မိ ၾကပါေစနဲ႔”
“ ကြ်န္မလို မစူးစမ္း မဆင္ျခင္မိ ၾကပါေစနဲ႔”
“အို ေယာက္်ားေတြရဲ႕ စကားေတြ၊
သူတို႔ရဲ႕ .... လူရည္လည္မႈေတြကို အထင္မႀကီး မိၾကပါေစနဲ႔”
တကယ္လို႔ စိတ္အလိုလုိက္မိမယ္
ဆိုရင္လည္း ႀကိဳတင္ကာကြယ္ၾကပါ။
ကြန္ဒံုးသံုးၾကပါ။ ကြ်န္မတို႔
မိန္းမသားေတြဟာ ႐ုိးသားတယ္။ ယံုလြယ္တယ္ ဆုိေတာ့ ကြန္ဒံုးသံုးေလ့ မရွိၾကဘူး
မဟုတ္လား။
By သုေမာင္- ေက်းဇူးပဲAIDS
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။