7Day News Journal
ေနစရာမရိွ အနာဂတ္မရွိ
-------------
ေရးသားသူ- ၿငိမ္းခ်မ္း
ေနစရာအိမ္မရွိသူမ်ားႏွင့္ သြားစရာေနရာမရွိေတာ့သည့္ လူဦးေရတစ္ရာေက်ာ္သည္ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းရွိ ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚတြင္ အေသးစားယာယီတဲမ်ားထိုးကာ ေနထိုင္ေနသည္။
ထုိတဲမ်ားေဘးတြင္ရွိသည့္ စြန္႔ပစ္အမႈိက္ပံုမ်ားေပၚတြင္ ကေလးငယ္မ်ားက ေပ်ာ္ျမဴးစြာေဆာ့ကစားေနၿပီး လူႀကီးမ်ားကေတာ့ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ထိုင္ေနၾကသည္။ ထိုျမင္ကြင္းသည္ ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္က လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္ ၁၅ ရပ္ကြက္ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေဘးရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲတစ္ေထာင္၀န္းက်င္ကို အာဏာပိုင္မ်ားက ဖယ္ရွားၿပီးေနာက္ ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ရက္ နံနက္ခင္းက ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္ဖို႔အထိ ေတြးထားတယ္”ဟု ယခင္က လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္တြင္ အိမ္ငွားေနရာမွဆင္းလာၿပီး ပိုက္ဆံေျခာက္ေသာင္းအကုန္အက်ခံကာ က်ဴးေက်ာ္တဲထိုးေနထိုင္ခဲ့၍ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ဖယ္ရွားခံရမႈေၾကာင့္ ဆက္ေနခ်င္စိတ္မရွိေတာ့သည့္အေၾကာင္းကို ေဒၚအံုးရင္ကငိုရင္းေျပာသည္။
၎က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ား၏ ေနထိုင္ေရးသည္ နည္းလမ္းကုန္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စည္ပင္ပိုင္ေျမေနရာႏွင့္ အိုးအိမ္ပိုင္ေျမေနရာမ်ားတြင္ ၎တို႔ကို ၀င္ေရာက္ေနထိုင္ခြင့္မျပဳ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ အိမ္ငွားသူမ်ားႏွင့္ အခန္းငွားသူမ်ားက က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားကို လံုး၀လက္မခံ။ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ရွိ ရပ္ကြက္မ်ားကလည္း ၎တို႔ကို လာေရာက္ေနထိုင္ျခင္းမျပဳလုပ္ရန္ ျငင္းဆန္ထားသည္။ ၎တို႔လက္ရွိေနထိုင္သည့္ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေနရာတြင္လည္း အျမန္ဆံုးဖယ္ရွားေပးရန္ အာဏာပိုင္မ်ားက အမိန္႔စာထုတ္ထားျပန္သည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္က တဲမ်ားဖယ္ရွားခံရမႈေၾကာင့္ သြားစရာေနရာမရွိသည့္ အိမ္ေထာင္စု ၅၂ စုမွ လူဦးေရ ၁၀၉ ဦးရွိသည္။ ကေလးငယ္ ၂၀ ၀န္းက်င္ႏွင့္ ေန႔ေစ့လေစ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေလးဦးရွိေနသည္။ တဲမ်ားဖယ္ရွားခံရမႈေၾကာင့္ ယခုလက္ရွိ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေသာ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေနရာသည္ သာမန္လူတစ္နာရီထက္ပိုမေနႏုိင္ေသာ ေနရာျဖစ္ၿပီး အမႈိက္ပံုမ်ား၏အနံ႔ေၾကာင့္ နံေစာ္ေနသည္။
“ဒီေနရာေလးမွာရရင္ ေနခ်င္ပါေသးတယ္။ ကေလးေတြကလည္း ေက်ာင္းမၿပီးေသးဘူး။ ဒီေနရာကေန ေျပာင္းေပးရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာကို ေျပာင္းရမယ္မွန္းမသိေသးဘူး။ ေနစရာအတြက္ လမ္းဆံုးျဖစ္ေနၿပီ”ဟု နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ ႐ိုက္ခတ္ခံရၿပီးေနာက္တြင္ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္၊ က်ဳံးကတြတ္ေက်းရြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာၿပီး က်ပန္းလုပ္ကိုင္ေနသည့္ ေဒၚရီ၀င္းက သူကေလးငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္စြာေျပာသည္။
က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားသည္ ၎တို႔သားသမီးမ်ား၏ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ပူေနၿပီး လက္ရွိ ရွိေနေသာ ကေလးငယ္ ၂၀ ထဲမွ အနာဂတ္တြင္ ပညာတတ္မ်ားျဖစ္လာႏိုင္သူမ်ား ရွိႏိုင္သည္ဟု ကေလးႏွစ္ဦး၏ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးတင္၀င္းကဆိုသည္။
လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲ၀င္ေရာက္ထိုးသူမ်ားကေတာ့ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီးမွ အမ်ားစုျဖစ္ၿပီး နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ကာ အလုပ္ရရွိရန္အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔တက္လာေၾကာင္း ၎တို႔ကဆုိသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ စက္႐ံုလုပ္သား၊ ပန္းရန္၊ က်ပန္း စသည့္လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုမ်ားႏွင့္ အျခားအလုပ္ေစခိုင္းသူမ်ားက က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားကို အလုပ္ေစခိုင္းျခင္းမရွိေတာ့ေၾကာင္း ၎တို႔ကဆိုသည္။
“အခုဆို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕သားေတြသမီးေတြကို က်ဴးေက်ာ္ဆိုၿပီး ဘယ္သူမွအလုပ္မခိုင္းေတာ့ဘူး။ ေနစရာကမရွိဘူးဆိုမွ အလုပ္ကမရွိေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့”ဟု မိသားစု၀င္ရွစ္ဦးရွိသည့္ ေဒၚအံုးရင္က ၎မိသားစု၏ လက္က်န္တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ကိုင္ကာ ေန႔လယ္စာအတြက္စီစဥ္ရင္း ေျပာသည္။
က်ဴးေက်ာ္တဲေဆာက္လုပ္ရာတြင္ တဲတစ္လံုး က်ပ္ေျခာက္ေသာင္း၀န္းက်င္ကုန္က်ၿပီး မိသားစုတြင္ ရွိသမွ်ပိုက္ဆံျဖင့္ စုေဆာင္း၍ တဲေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားသည္ နာမည္ပ်က္ေနျခင္းႏွင့္ မိသားစု၀င္ကေလးမ်ားေနျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔ကို ရပ္ကြက္အတြင္း၌ အခန္းငွား၊ အိမ္ငွားျခင္းမျပဳေပ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ား ၀င္ေရာက္ထိုးသူမ်ားအနက္ ေနစရာအိမ္မရွိသည့္ တဲထိုးသူမ်ားေနာက္တြင္ ေနစရာအိမ္ရွိၿပီး ေျမတစ္ကြက္ရရွိရန္ တဲထိုးေသာ အခြင့္အေရးသမားအမ်ားစု လာေရာက္ေနရာယူမႈေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ား မ်ားျပားလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေဘးတြင္ ယာယီတဲထိုးေနထိုင္သည့္ က်ဴးေက်ာ္မ်ားကဆိုသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္တြင္ပင္ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ား ၀င္ေရာက္ေနရာယူသည့္ ေနရာ ၁၀ ခု ထက္မနည္းရွိၿပီး ၎တို႔အားလံုးကို အကုန္ဖယ္ရွားမည္ဟု အာဏာပိုင္မ်ားက ေျပာဆုိထားသည္။ ဇန္န၀ါရီ ၁၄ ရက္ႏွင့္ ၁၅ ရက္တြင္ ပန္းလႈိင္တံတားအနီးႏွင့္ တံြေတးၿမိဳ႕သို႔သြားေသာ လမ္းေဘးရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲ ၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို အာဏာပိုင္မ်ားက စတင္ဖယ္ရွားခဲ့သည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေဘး ေတာေပါင္းက်ဳိးအနီးရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲ ၇၀ ကို ထပ္မံဖယ္ရွားခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေနရာႏွစ္ခုတြင္ ဆက္တိုက္ဖယ္ရွားခဲ့သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္၏ စီမံကိန္းနယ္ေျမမ်ားႏွင့္ နီးစပ္ျခင္း၊ အာဆီယံဥကၠ႒တာ၀န္ယူေနခ်ိန္တြင္ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္မ်ား၏ ၿမိဳ႕အဂၤါရပ္ႏွင့္ညီေစရန္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိကၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွ က်ဴးေက်ာ္မ်ားကို စတင္ဖယ္ရွားရန္ သက္ဆိုင္ရာ၀န္ႀကီးဌာနမ်ား အပါအ၀င္ ေဒသဆိုင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး အင္အားသံုးေျဖရွင္းရန္ စီစဥ္ေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ရြာႏွင့္ အိုးအိမ္ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈဦးစီးဌာနမွ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ဦးက ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္တြင္ ေျပာသည္။
က်ဴးေက်ာ္မ်ားကို ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အမ်ဳိးအစားေလးမ်ဳိး ခဲြျခားေလ့ရွိသည္။ ပထမအမ်ဳိးအစားသည္ အစစ္အမွန္က်ဴး (Real squatter) ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအမ်ဳိးအစားသည္ က်ဴးေျမကို အရင္ေရာက္ၿပီး ေနာင္မွေရာက္ရွိလာသူမ်ားကို ျပန္ငွားစားသည့္ အိမ္ငွားက်ဴး (Landlord squatter) ျဖစ္သည္။ တတိယအမ်ဳိးအစားမွာ စီးပြားျဖစ္က်ဴး (Professional squatter) ျဖစ္ၿပီး စတုတၳအမ်ဳိးအစားသည္ မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴး (Anarchistic squatter) ျဖစ္သည္ဟု စာေရးဆရာျမင့္မိုရ္ေဆြ ေရးသားထားသည့္ စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ေလာ၊ က်ဴးၿမိဳ႕ေတာ္ေလာ ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ပထမအမ်ဳိးအစားသည္ ၿမိဳ႕ျပေဒသရွိ အလြန္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ားႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေက်းလက္မွ ၿမိဳ႕ျပသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခို၀င္လာသူမ်ားပါ၀င္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ရွိေသာ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္သူမ်ားမွာ ယခင္က ပထမအမ်ဳိးအစားက်ဴးမ်ားသာ အမ်ားစုျဖစ္ေနရာ ၂၀၁၃ ႏွစ္ဆန္းမွစၿပီး စတုတၳအမ်ဳိးအစား မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴးမ်ား ေနရာအႏွံ႔မွာ အလံုးအရင္းမင္းမူလာေၾကာင္း အဆိုပါေဆာင္းပါးတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားသည္ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္သာ ျပဳလုပ္ေနၾကၿပီး ဖယ္ရွားခံက်ဴးမ်ားအား ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးရန္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ဳိး မရွိေသးေပ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္စရိတ္ႀကီးမားလာမႈေၾကာင့္ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ားအေပၚ ယေန႔အထိ ေနထိုင္စရာ မေပးႏိုင္သည္မွာ ေပၚလြင္ေနေၾကာင္း ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန အၿငိမ္းစားၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးျမင့္စိုးကသံုးသပ္သည္။
“သူတို႔ကိုေနဖို႔ အစိုးရကေပးရမွာ။ ဒါဆိုရင္ ဒီျပႆနာ ျဖစ္လာစရာမရွိဘူး”ဟု ဦးစိုးျမင့္ကေျပာသည္။
“ေနစရာမရွိတိုင္း ေနလို႔မရဘူး။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကပဲ ေနရမယ္။ ေနလို႔မရမွန္းသိရက္နဲ႔ လာေနၾကတာ”ဟု လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးဦးထိန္စိုးကေျပာသည္။
“က်ဴးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးတင္ျပဖို႔ အစီအစဥ္မရွိဘူး။ ဒီကိစၥက သံသရာဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရးသမားေတြပါေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီလူေတြကို ေနရာေပးရင္လည္း ေနာက္ထပ္ ထပ္က်ဴးေနဦးမွာပဲ”ဟု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးျမ၀င္းကေျပာသည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္ နံနက္တြင္ ၎၏တဲဖယ္ရွားခံရမည္ကို ႀကိဳတင္သိေနေသာ ေဒၚအံုးရင္သည္ ထိုည လင္းအားႀကီးအခ်ိန္တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက အင္အား ၂၀၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ တဲမ်ားဖ်က္ဆီးသြားခဲ့သည္ကို မည္သို႔မွ်တားဆီးႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းကို အၿမဲျပန္ျမင္ေယာင္ေနသည္ဟု ေဒၚအံုးရင္ကဆိုသည္။
က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားကို ဖယ္ရွား႐ံုမွ်ျဖင့္ က်ဴးေက်ာ္ျပႆနာ အေျဖထြက္လာမည္မဟုတ္ေပ။ အိမ္ရာမဲ့ျဖစ္ေနသည့္က်ဴးမ်ားမွာ အျခားေနရာလြတ္မ်ားကိုရွာေဖြ၍ ဆက္လက္ေနထိုင္ၾကဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။
“ဒီလိုပဲ လြတ္တဲ့ေနရာေတြ လိုက္ရွာဦးမွာပဲ”ဟု ေဒၚအံုးရင္ကေျပာသည္။
လက္ရွိ အိမ္ရာမဲ့ျဖစ္ေနေသာ က်ဴးမ်ားသည္ ၎တို႔၏ စြန္႔ခြာလာေသာဇာတိေျမသို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ရန္ ရွက္မိသည့္အတြက္ ျပန္မသြားလိုေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။
“ေရလုပ္ငန္းလည္း ျပန္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ျပန္လုပ္ဖို႔ရာလည္း နာဂစ္မွာ အကုန္ပါသြားလို႔ မရွိေတာ့ပါဘူး”ဟု ဧရာ၀တီတိုင္းမွ လာေရာက္ေနထိုင္သူ ေဒၚရီ၀င္းကေျပာသည္။
ဓာတ္ပုံ- ေက်ာ္ဇင္သန္း
-------------
ေရးသားသူ- ၿငိမ္းခ်မ္း
ေနစရာအိမ္မရွိသူမ်ားႏွင့္ သြားစရာေနရာမရွိေတာ့သည့္ လူဦးေရတစ္ရာေက်ာ္သည္ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းရွိ ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚတြင္ အေသးစားယာယီတဲမ်ားထိုးကာ ေနထိုင္ေနသည္။
ထုိတဲမ်ားေဘးတြင္ရွိသည့္ စြန္႔ပစ္အမႈိက္ပံုမ်ားေပၚတြင္ ကေလးငယ္မ်ားက ေပ်ာ္ျမဴးစြာေဆာ့ကစားေနၿပီး လူႀကီးမ်ားကေတာ့ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ထိုင္ေနၾကသည္။ ထိုျမင္ကြင္းသည္ ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္က လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္ ၁၅ ရပ္ကြက္ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေဘးရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲတစ္ေထာင္၀န္းက်င္ကို အာဏာပိုင္မ်ားက ဖယ္ရွားၿပီးေနာက္ ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ရက္ နံနက္ခင္းက ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။
“ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္ဖို႔အထိ ေတြးထားတယ္”ဟု ယခင္က လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္တြင္ အိမ္ငွားေနရာမွဆင္းလာၿပီး ပိုက္ဆံေျခာက္ေသာင္းအကုန္အက်ခံကာ က်ဴးေက်ာ္တဲထိုးေနထိုင္ခဲ့၍ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ဖယ္ရွားခံရမႈေၾကာင့္ ဆက္ေနခ်င္စိတ္မရွိေတာ့သည့္အေၾကာင္းကို ေဒၚအံုးရင္ကငိုရင္းေျပာသည္။
၎က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ား၏ ေနထိုင္ေရးသည္ နည္းလမ္းကုန္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စည္ပင္ပိုင္ေျမေနရာႏွင့္ အိုးအိမ္ပိုင္ေျမေနရာမ်ားတြင္ ၎တို႔ကို ၀င္ေရာက္ေနထိုင္ခြင့္မျပဳ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ အိမ္ငွားသူမ်ားႏွင့္ အခန္းငွားသူမ်ားက က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားကို လံုး၀လက္မခံ။ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ရွိ ရပ္ကြက္မ်ားကလည္း ၎တို႔ကို လာေရာက္ေနထိုင္ျခင္းမျပဳလုပ္ရန္ ျငင္းဆန္ထားသည္။ ၎တို႔လက္ရွိေနထိုင္သည့္ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေနရာတြင္လည္း အျမန္ဆံုးဖယ္ရွားေပးရန္ အာဏာပိုင္မ်ားက အမိန္႔စာထုတ္ထားျပန္သည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္က တဲမ်ားဖယ္ရွားခံရမႈေၾကာင့္ သြားစရာေနရာမရွိသည့္ အိမ္ေထာင္စု ၅၂ စုမွ လူဦးေရ ၁၀၉ ဦးရွိသည္။ ကေလးငယ္ ၂၀ ၀န္းက်င္ႏွင့္ ေန႔ေစ့လေစ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေလးဦးရွိေနသည္။ တဲမ်ားဖယ္ရွားခံရမႈေၾကာင့္ ယခုလက္ရွိ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေသာ ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေနရာသည္ သာမန္လူတစ္နာရီထက္ပိုမေနႏုိင္ေသာ ေနရာျဖစ္ၿပီး အမႈိက္ပံုမ်ား၏အနံ႔ေၾကာင့္ နံေစာ္ေနသည္။
“ဒီေနရာေလးမွာရရင္ ေနခ်င္ပါေသးတယ္။ ကေလးေတြကလည္း ေက်ာင္းမၿပီးေသးဘူး။ ဒီေနရာကေန ေျပာင္းေပးရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာကို ေျပာင္းရမယ္မွန္းမသိေသးဘူး။ ေနစရာအတြက္ လမ္းဆံုးျဖစ္ေနၿပီ”ဟု နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ ႐ိုက္ခတ္ခံရၿပီးေနာက္တြင္ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္၊ က်ဳံးကတြတ္ေက်းရြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာၿပီး က်ပန္းလုပ္ကိုင္ေနသည့္ ေဒၚရီ၀င္းက သူကေလးငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္စြာေျပာသည္။
က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားသည္ ၎တို႔သားသမီးမ်ား၏ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ပူေနၿပီး လက္ရွိ ရွိေနေသာ ကေလးငယ္ ၂၀ ထဲမွ အနာဂတ္တြင္ ပညာတတ္မ်ားျဖစ္လာႏိုင္သူမ်ား ရွိႏိုင္သည္ဟု ကေလးႏွစ္ဦး၏ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးတင္၀င္းကဆိုသည္။
လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲ၀င္ေရာက္ထိုးသူမ်ားကေတာ့ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီးမွ အမ်ားစုျဖစ္ၿပီး နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ကာ အလုပ္ရရွိရန္အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔တက္လာေၾကာင္း ၎တို႔ကဆုိသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ စက္႐ံုလုပ္သား၊ ပန္းရန္၊ က်ပန္း စသည့္လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုမ်ားႏွင့္ အျခားအလုပ္ေစခိုင္းသူမ်ားက က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားကို အလုပ္ေစခိုင္းျခင္းမရွိေတာ့ေၾကာင္း ၎တို႔ကဆိုသည္။
“အခုဆို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕သားေတြသမီးေတြကို က်ဴးေက်ာ္ဆိုၿပီး ဘယ္သူမွအလုပ္မခိုင္းေတာ့ဘူး။ ေနစရာကမရွိဘူးဆိုမွ အလုပ္ကမရွိေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့”ဟု မိသားစု၀င္ရွစ္ဦးရွိသည့္ ေဒၚအံုးရင္က ၎မိသားစု၏ လက္က်န္တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ကိုင္ကာ ေန႔လယ္စာအတြက္စီစဥ္ရင္း ေျပာသည္။
က်ဴးေက်ာ္တဲေဆာက္လုပ္ရာတြင္ တဲတစ္လံုး က်ပ္ေျခာက္ေသာင္း၀န္းက်င္ကုန္က်ၿပီး မိသားစုတြင္ ရွိသမွ်ပိုက္ဆံျဖင့္ စုေဆာင္း၍ တဲေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ဴးေက်ာ္သမားမ်ားသည္ နာမည္ပ်က္ေနျခင္းႏွင့္ မိသားစု၀င္ကေလးမ်ားေနျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔ကို ရပ္ကြက္အတြင္း၌ အခန္းငွား၊ အိမ္ငွားျခင္းမျပဳေပ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ား ၀င္ေရာက္ထိုးသူမ်ားအနက္ ေနစရာအိမ္မရွိသည့္ တဲထိုးသူမ်ားေနာက္တြင္ ေနစရာအိမ္ရွိၿပီး ေျမတစ္ကြက္ရရွိရန္ တဲထိုးေသာ အခြင့္အေရးသမားအမ်ားစု လာေရာက္ေနရာယူမႈေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ား မ်ားျပားလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေခ်ာင္းပတ္လမ္းေဘးတြင္ ယာယီတဲထိုးေနထိုင္သည့္ က်ဴးေက်ာ္မ်ားကဆိုသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္တြင္ပင္ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ား ၀င္ေရာက္ေနရာယူသည့္ ေနရာ ၁၀ ခု ထက္မနည္းရွိၿပီး ၎တို႔အားလံုးကို အကုန္ဖယ္ရွားမည္ဟု အာဏာပိုင္မ်ားက ေျပာဆုိထားသည္။ ဇန္န၀ါရီ ၁၄ ရက္ႏွင့္ ၁၅ ရက္တြင္ ပန္းလႈိင္တံတားအနီးႏွင့္ တံြေတးၿမိဳ႕သို႔သြားေသာ လမ္းေဘးရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲ ၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို အာဏာပိုင္မ်ားက စတင္ဖယ္ရွားခဲ့သည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေဘး ေတာေပါင္းက်ဳိးအနီးရွိ က်ဴးေက်ာ္တဲ ၇၀ ကို ထပ္မံဖယ္ရွားခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေနရာႏွစ္ခုတြင္ ဆက္တိုက္ဖယ္ရွားခဲ့သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္၏ စီမံကိန္းနယ္ေျမမ်ားႏွင့္ နီးစပ္ျခင္း၊ အာဆီယံဥကၠ႒တာ၀န္ယူေနခ်ိန္တြင္ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္မ်ား၏ ၿမိဳ႕အဂၤါရပ္ႏွင့္ညီေစရန္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိကၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွ က်ဴးေက်ာ္မ်ားကို စတင္ဖယ္ရွားရန္ သက္ဆိုင္ရာ၀န္ႀကီးဌာနမ်ား အပါအ၀င္ ေဒသဆိုင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး အင္အားသံုးေျဖရွင္းရန္ စီစဥ္ေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ရြာႏွင့္ အိုးအိမ္ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈဦးစီးဌာနမွ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ဦးက ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္တြင္ ေျပာသည္။
က်ဴးေက်ာ္မ်ားကို ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အမ်ဳိးအစားေလးမ်ဳိး ခဲြျခားေလ့ရွိသည္။ ပထမအမ်ဳိးအစားသည္ အစစ္အမွန္က်ဴး (Real squatter) ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအမ်ဳိးအစားသည္ က်ဴးေျမကို အရင္ေရာက္ၿပီး ေနာင္မွေရာက္ရွိလာသူမ်ားကို ျပန္ငွားစားသည့္ အိမ္ငွားက်ဴး (Landlord squatter) ျဖစ္သည္။ တတိယအမ်ဳိးအစားမွာ စီးပြားျဖစ္က်ဴး (Professional squatter) ျဖစ္ၿပီး စတုတၳအမ်ဳိးအစားသည္ မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴး (Anarchistic squatter) ျဖစ္သည္ဟု စာေရးဆရာျမင့္မိုရ္ေဆြ ေရးသားထားသည့္ စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ေလာ၊ က်ဴးၿမိဳ႕ေတာ္ေလာ ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ပထမအမ်ဳိးအစားသည္ ၿမိဳ႕ျပေဒသရွိ အလြန္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ားႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေက်းလက္မွ ၿမိဳ႕ျပသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခို၀င္လာသူမ်ားပါ၀င္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ရွိေသာ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္သူမ်ားမွာ ယခင္က ပထမအမ်ဳိးအစားက်ဴးမ်ားသာ အမ်ားစုျဖစ္ေနရာ ၂၀၁၃ ႏွစ္ဆန္းမွစၿပီး စတုတၳအမ်ဳိးအစား မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴးမ်ား ေနရာအႏွံ႔မွာ အလံုးအရင္းမင္းမူလာေၾကာင္း အဆိုပါေဆာင္းပါးတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားသည္ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္သာ ျပဳလုပ္ေနၾကၿပီး ဖယ္ရွားခံက်ဴးမ်ားအား ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးရန္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ဳိး မရွိေသးေပ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္စရိတ္ႀကီးမားလာမႈေၾကာင့္ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ားအေပၚ ယေန႔အထိ ေနထိုင္စရာ မေပးႏိုင္သည္မွာ ေပၚလြင္ေနေၾကာင္း ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန အၿငိမ္းစားၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးျမင့္စိုးကသံုးသပ္သည္။
“သူတို႔ကိုေနဖို႔ အစိုးရကေပးရမွာ။ ဒါဆိုရင္ ဒီျပႆနာ ျဖစ္လာစရာမရွိဘူး”ဟု ဦးစိုးျမင့္ကေျပာသည္။
“ေနစရာမရွိတိုင္း ေနလို႔မရဘူး။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကပဲ ေနရမယ္။ ေနလို႔မရမွန္းသိရက္နဲ႔ လာေနၾကတာ”ဟု လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးဦးထိန္စိုးကေျပာသည္။
“က်ဴးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးတင္ျပဖို႔ အစီအစဥ္မရွိဘူး။ ဒီကိစၥက သံသရာဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရးသမားေတြပါေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီလူေတြကို ေနရာေပးရင္လည္း ေနာက္ထပ္ ထပ္က်ဴးေနဦးမွာပဲ”ဟု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးျမ၀င္းကေျပာသည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္ နံနက္တြင္ ၎၏တဲဖယ္ရွားခံရမည္ကို ႀကိဳတင္သိေနေသာ ေဒၚအံုးရင္သည္ ထိုည လင္းအားႀကီးအခ်ိန္တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက အင္အား ၂၀၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ တဲမ်ားဖ်က္ဆီးသြားခဲ့သည္ကို မည္သို႔မွ်တားဆီးႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းကို အၿမဲျပန္ျမင္ေယာင္ေနသည္ဟု ေဒၚအံုးရင္ကဆိုသည္။
က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားကို ဖယ္ရွား႐ံုမွ်ျဖင့္ က်ဴးေက်ာ္ျပႆနာ အေျဖထြက္လာမည္မဟုတ္ေပ။ အိမ္ရာမဲ့ျဖစ္ေနသည့္က်ဴးမ်ားမွာ အျခားေနရာလြတ္မ်ားကိုရွာေဖြ၍ ဆက္လက္ေနထိုင္ၾကဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။
“ဒီလိုပဲ လြတ္တဲ့ေနရာေတြ လိုက္ရွာဦးမွာပဲ”ဟု ေဒၚအံုးရင္ကေျပာသည္။
လက္ရွိ အိမ္ရာမဲ့ျဖစ္ေနေသာ က်ဴးမ်ားသည္ ၎တို႔၏ စြန္႔ခြာလာေသာဇာတိေျမသို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ရန္ ရွက္မိသည့္အတြက္ ျပန္မသြားလိုေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။
“ေရလုပ္ငန္းလည္း ျပန္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ျပန္လုပ္ဖို႔ရာလည္း နာဂစ္မွာ အကုန္ပါသြားလို႔ မရွိေတာ့ပါဘူး”ဟု ဧရာ၀တီတိုင္းမွ လာေရာက္ေနထိုင္သူ ေဒၚရီ၀င္းကေျပာသည္။
ဓာတ္ပုံ- ေက်ာ္ဇင္သန္း
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။