“ၾဆာဒင္ႏွင့္ ဥၾသသံအေရးေတာ္ပံု”

 

Min Din

မၾကာေသးမီ ရက္မ်ားအတြင္းက ၾဆာဒင္သည္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ အာဇာနည္ေန႔ႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ အဆုိတခုကုိ တင္သြင္းခဲ့ရာ .......

လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္အားလံုးက တညီတညြတ္တည္းေထာက္ခံအတည္ျပဳခဲ့ၾကေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
..........

“ၾဆာဒင္ႏွင့္ ဥၾသသံအေရးေတာ္ပံု”

(မင္းဒင္)

(၁)
ယိုးဒယားျပည္၊ဖူးခက္ျမိဳ႔၏ ရပ္ရွစ္ခြင္တုိင္းကား မုိးလံုးပတ္လည္ ၊အံု႔မွဳိင္းျပာရီညိဳေမွာင္ေနဆဲကုိ။
“ဝႆန္ကာလ၊မုိးက်တည့္လွ်င္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မယားႏွင့္ေဆြငယ္လင္” ဟူ၍ ဝန္ၾကီးပေဒသရာဇာ ဖြဲ႔ဆုိအပ္ေသာ မုိးရာသီသမယေပတည္း။ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္ေလေဝးေလသည့္ တကၽြန္းတေျမေန အထီးက်န္ၾဆာဒင္ကား ေငြမွ်ားတံမုိး ေပါက္တုိ႔ကုိ ေငးၾကည့္ကာ ပူေဆြးဗ်ာထုလွဳိင္လ်က္ရွိ၏။ မုိးျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာသြန္းေလသည့္လဇူလုိင္ေပတကား။ မၾကာမတင္ ရက္မ်ားတြင္ ၾဆာဒင္တုိ႔ႏိုင္ငံအတြက္ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းဖြယ္အထိမ္းအမွတ္ေန႔တေန႔ကုိ က်င္းပၾကေပေရာ့မည္။ ဆယ့္ကုိး ဇူလုိင္ကား ေမ့ရက္ႏိုင္စရာ မဟုတ္ပါေခ်။
အင္တာနက္သာအမိ၊အင္တာနက္သာအဖ ထင္မွတ္ေနရရွာေသာ ၾဆာဒင္သည္၊မည္သုိ႔လွ်င္ စိတ္၏ေစစားရာသုိ႔ လုိက္ပါ မိသည္မသိ၊ အြန္လုိင္းယူက်ဳမွ သီခ်င္းတပုဒ္ကုိ ဖြင့္မိလ်က္သားရွိေလသည္။အေမရိကန္ျပည္ျဖစ္ ဒဲလ္တံဆိပ္ကြန္ျပဴတာ ဆီမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ “ႏွစ္လနာရီ ခါရာသီေရြ႕ေပမဲ့ အာဇာနည္ေန႔ကုိျဖင့္ မေမ့သင့္ပါသေလ၊ ယေန႔ျဖင့္ အသိတရား ထားဖုိ႔ အေျခ၊ (အမ်ားျပည္သူေတြ)၂၊အာဇာနည္ေန႔ကုိေလ၊ ေတြးရွဳကာပဲ၊အေလးျပဳပါမယ္ေလ” ဟူေသာ ေခတ္ေဟာင္း ဂႏၱဝင္အဆုိေတာ္ၾကီး ေဒၚေမလွျမိဳင္၏ ေၾကကြဲဖြယ္၊အာဇာနည္ေန႔အမွတ္တရ အလြမ္းသီခ်င္းသံကား ၾဆာဒင့္ရင္ကုိ ဆုိ႔နင့္ ေစျပန္ေခ်ျပီ။
(၂)
“တီးတင္၊ တီးတင္ ”
ၾဆာဒင္ကား အခန္းေအာင္းရင္းပင္ လြမ္းေကာင္းျခင္းလြမ္းရန္အခြင့္မသာျပန္ေခ်။ျခံတံခါးဝမွ ဘဲလ္သံေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ သုိ႔ ဆင္းလ်က္ ျခံတံခါးဖြင့္ရျပန္ရာ ပူပံုငယ္ပန္းႏြမ္းေနရွာသည့္အသြင္ျဖင့္ ဝင္လာသူကား ဖူးခက္ျမိဳ႔မွ ရွားပါးပညာတတ္ ကေလး ေမာင္ကပၸလီတည္း။ဒင္းေရာက္လာျပန္ေခ်ျပီ။ ၾဆာဒင့္ကုိ ျမင္လွ်င္ျမင္ျခင္းပင္ ဗူးလံုးနားမထြင္းေသာစကားျဖင့္ အစျပဳ၏။
“သူတုိ႔ေခါင္းေရွာင္ေနၾကျပီ ၾဆာဒင္”
“အန္”
“မအန္နဲ႔ၾဆာဒင္ ၊ဒါဟာ မေျပာင္းေသးဘူးဆုိတဲ့သေဘာပဲ”
“အာ”
“ဒါေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ေနတာေပါ့ၾဆာဒင္ရယ္”
“ေဟ”
“ဆြဲခြင့္ျပဳသင့္တာေပါ့ၾဆာဒင္”
“ကုိရင္၊အဘယ္ကုိဆုိလိုသနည္း။ ရိတ္ပတ္လည္ေအာင္ ခဏတျဖဳတ္ထုိင္ျပီးမွ မိန္႔ပါေလ”
ၾကာေလဆုိးေလျဖစ္လာမည္မုိ႔ ၾဆာဒင္မွာ ယာဥ္ထိန္းရဲအုိက္တင္ျဖင့္ လက္တဖက္ကုိ အသာေျမွာက္လ်က္ကာရင္း ေမာင္ မင္းၾကီးသားကုိ တားျမစ္မိန္႔ ထုတ္ရေလေသာ္ျငား သူကားတျပားသားမေလ်ာ့ေလ။
“ေရာ့ ၾဆာဒင္ ဒါကုိဖတ္ေပေတာ့”
ကုိေရႊကပၸလီ၏ညြန္ၾကားခ်က္အရ သူကုိယ္တုိင္ယူေဆာင္လာေသာ လူထုပံုရိပ္အမည္ရွိ သတင္းဂ်ာနယ္မွသူဖတ္ေစေသာ သတင္း၏ လိုရင္းအခ်က္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ေလ၏။
၂၀၁၃တြင္ အာဇာနည္ေန႔ အထိ္မ္းအမွတ္ ဥၾသဆြဲဂုဏ္ျပဳျခင္းအား ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ရန္ ရွိမရွိႏွင့္ပတ္သတ္၍လူထုပုံရိပ္မွ ေအာက္ပါပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္ ယခုကဲ႔သို႔ ေျဖဆိုထားသည္။
“ အဲဒီဥၾသဆြဲမယ့္ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့မွ ျပန္ၾကားေရးဒု၀န္ႀကီး ဦးရဲထြဋ္ကိုပဲ ေမးရမွာပါ ”( ဦးေဇာ္ေဌး၊ သမၼတရုံးညြန္ ၾကားေရးမွဴး )
“ ဦးေက်ာ္ဆန္းလက္ထက္တုန္းက မဆြဲဘူးလို႔ေျဖခဲ႔တာက ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးအေနနဲ႔ ေျဖခဲ႔တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဥၾသဆြဲ မယ့္ကိစၥက ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ ရန္ကုန္တိုင္းအစိုးရကိုပဲ ေမးမွရမွာပါ။ ”(ျပန္ၾကား ေရးဒု၀န္ႀကီး ဦးရဲထြဋ္၊ သမၼတ၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ )
“မသိဘူး။ အဲကိစၥက ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကိုပဲ လႊဲထားတဲ႔အတြက္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကိုပဲေမးရမွာ” (ရန္ကုန္အစိုးရရုံး)
“ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရုံးကို အဲဒီကိစၥကို လႊဲထားတယ္။”( ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာန ဒု၀န္ႀကီး ဦးသန္းေဆြ)
“ အဲဒီကိစၥကိုမသိဘူး။ ေျပာခြင့္လည္း မရွိဘူး”( ရန္ကုန္တိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္ေဆြ၏ ကိုယ္ေရးအရာရွိ)
ကာဗူလီးဝါလားအႏံုညာတ ၾဆာဒင္ကား “အင္း”ဟူေသာ သက္ျပင္းခပ္ေလးေလးတခ်က္ကုိ ခ်ရင္း ကပၸလီ၏ အံၾကိတ္ေန သည့္ ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာကုိ မဟာဂရုဏာေတာ္ျဖင့္ ၾကည့္ရွဳေနမိေလရာ သူ႔ထံမွ ခပ္ေလးေလးစကားသံတခြန္း ထြက္ေပၚလာ ေလ၏။
“ယုိးဒယားမွာ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းနဲ႔အလံေတာ္ကုိ ေန႔တုိင္းမနက္ေကာညပါ၊က်ေနာ္တုိ႔အေလးျပဳေနၾကရေသးတာဗ်ာ၊ တႏွစ္တခါ ဒီလုိေန႔မ်ဳိးမွာ တမိနစ္ေလာက္ဥၾသဆြဲခြင့္ေလးကုိ ဒီေလာက္ႏွေျမာတြန္႔တုိေနရသလား၊ျဖစ္ႏုိ္င္ရင္ ၾဆာဒင့္ကုိ လႊတ္ေတာ္မွာတင္ျပဖုိ႔ ဖူးခက္ေရာက္ျမန္မာေတြရဲ့ကုိယ္စား၊ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္လႊတ္ခ်င္စမ္းပါဘိ”
ကပၸလီဆုိလုိခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကုိ ကၽြႏု္ပ္ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ခဲ့ျပီ။သုိ႔ေသာ္ ၾကီးစြာေသာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာ စိတ္ျဖင့္ အာေစးမိေနေသာ ၾဆာဒင္ငပါမႊားခမ်ာ လႊတ္ေတာ္တက္အေရးဆုိရန္ ေရႊပင္လယ္ ကာဆီးသည္သုိ႔နီးမယ္ မထင္ေလရကား၊စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာ တပ္ေခါက္ျပန္သြားရွာေသာ ကပၸလီ၏ ေက်ာျပင္ကုိ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ရင္း အတန္ၾကာေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ျပီးသကာလ၊ စံေပ်ာ္ကြန္းခုိေနက်အခန္းတြင္းရွိ အိပ္ယာထက္တြင္ အေတြးမ်ဳိးစုံကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္ ရင္း ေျဖးညွင္းစြာလွဲေလ်ာင္းမိေလသည္။
(၃)
မည္သုိ႔မည္ပံု ရုတ္ျခည္းခရီးႏွင္ခဲ့မိသည္မသိ။ ၾဆာဒင္ကား ျမန္မာျပည္ၾကီး၏တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူတုိ႔ မွီတင္း ေနထုိင္ရာ ေနျပည္ေတာ္တည္းဟူေသာ အရပ္ရွိ တခုေသာလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ ေျခစံုရပ္လ်က္ရွိ၏။ေရွ႕တည့္တည့္ရွိ ျပည္ ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ခန္းမၾကီး ကား ခန္းနားလွပါဘိ။ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးက်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ေဘးဘီမွာ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္လ်က္ရွိ၏။ ဤအရပ္ ဤဌာနသုိ႔ တေခါက္တက်င္းမွ ေရာက္ဖူးသူမဟုတ္မူ၍ ၾဆာဒင္မွာ ေယာင္နနျဖစ္ေန ေသာ္ျငား လာရင္းကိစၥကုိ မေမ့မေလ်ာ့ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္အလုိ႔ငွာ ပါးစပ္ပါရြာေရာက္ဟူေသာ ဆုိရုိးအတုိင္း လႊတ္ေတာ္ အဝမွာ အဆင္သင့္ေတြ႔ရသည့္ က်ဳိင္းတုတ္ၾကီးကုိေဘးခ်ကာ ငိုက္မ်ဥ္းေနသူတေယာက္ကုိ အသာပုတ္ႏွဳိးရင္း တုိတုိ ႏွင့္လုိရင္း ေမးျမန္းသမွဳျပဳလုိက္ရ ေလသည္။
“တဆိတ္ဗ်ာ၊ အစည္းအေဝးခန္းမထဲကုိ ဘယ္လုိဝင္ရပါသလဲ”
အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ အၾကင္သူသည္ ကၽြႏု္ပ္အား စကားတခြန္းမွ်ပင္ တုန္႔ျပန္ေစာေၾကာျခင္းမရွိပဲ၊ငုိက္မ်ဥ္းေနရာမွ ရုတ္တရက္ထတဲ့ကာ သူ၏လက္စြဲေတာ္ က်ဳိင္းတုတ္ၾကီးကုိ ေစြ႔ကနဲေကာက္ယူျပီး ပုခံုးေပၚတြင္ထမ္းလ်က္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးရွိရာသုိ႔ လမ္းျပေခၚေဆာင္ေလ၏။ မၾကာမီပါေခ်။ ဖုိးက်ဳိင္းတုတ္ေနာက္မွ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေျခလွမ္းမ်ား ျဖင့္ တလွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ေသာ ၾဆာဒင္သည္ အမတ္မင္းတို႔စုေဝးတုိင္ပင္ႏွီးေႏွာရာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ခန္းမ အတြင္းသုိ႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္တမံု႔။
ေခတ္ၾကီးသည္ အမွန္ပင္ေျပာင္းလဲခဲ့ေလျပီေလာ။ခန္းမတြင္းမွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစုမွာ မွတ္စုမွတ္ရာစာရြက္ စာတမ္းတုိ႔ကုိ အသီးသီးလွန္ေလွာဖတ္ရွဳရင္း လွဳပ္လွဳပ္ရြရြျဖင့္ အလုပ္မ်ားလ်က္ရွိၾက၏။ မၾကာေသးမီကမွ လႊတ္ေတာ္ သဘာပတိ၏ “မင္းတုိ႔အုပ္စုေတြ”ဟု ရည္ညြန္းၾကိမ္းေမာင္းျခင္းခံခဲ့ရေသာ အစိတ္သားကုိယ္ေတာ္မ်ားကား ကၽြႏု္ပ္တည္ တည္မိန္႔မိန္႔ၾကီး ဝင္ေရာက္လာသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ေသာ တခဏ၌ တအံ့တၾက၊အလန္႔တၾကားပံုစံျဖင့္ ျပိဳင္တူမတ္တပ္ ထရပ္ၾကကာ သတိဆြဲလ်က္ အေနအထားျဖင့္ ၾကိဳဆုိၾကေလ၏။
(၄)
ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ သဘာပတိသည္လည္းေကာင္း၊ဥကၠ႒သည္လည္းေကာင္း ကၽြႏု္ပ္ကုိ စူးစမ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ ရွဳစားေတာ္မူၾကလ်က္ရွိၾကကုန္၏။ယုိးဒယားနဲ႔တုိင္းျခားကုိပါ တုိက္ခိုက္ကာ ေအာင္ခဲ့ၾကသည့္ ဘုိးေဘးတုိ႔၏ျမစ္ေတာ္ ၾဆာဒင္ကား ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လွဳပ္သည္ဟု မဆုိႏုိင္ေသာ္ျငား ဒူးႏွစ္လံုးမွာ အခ်င္းခ်င္း ေဘးတုိက္တဆတ္ဆတ္ ရုိက္လ်က္ ရွိ၏။ ထုိစဥ္မွာပင္ လႊတ္ေတာ္စင္ျမင့္ရွိရာသုိ႔ ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ၾဆာဒင္၏ႏွဳတ္မွ ေညာင္နာနာအသံသည္ ဗလံုးဗေထြး ထြက္ေပၚလာေလေတာ့သည္။
“ဆရာတုိ႔ရယ္၊ ဆြဲပါရေစ”
လႊတ္ေတာ္သဘာပတိသည္ ကၽြႏု္ပ္၏စကားကုိ သဲသဲကြဲကြဲၾကားဟန္မတူရကား မလိုအပ္ေသာဆူညံသံမ်ားကုိ တားဆီးရန္ အလုိ႔ငွာ လက္စြဲတူေတာ္ၾကီးကုိ တဒုန္းဒုန္းအသံျမည္ေအာင္ထုရင္း ကၽြႏု္ပ္အား ျပန္လွန္ေမးခြန္းစတင္ေလ၏။
“ေမာင္ရင္၊ဘာေျပာခ်င္တာလဲ၊ရွင္းေအာင္ေျပာ”
“ဟုတ္ကဲ့၊အမ်ားစုက ဆြဲေစခ်င္ၾကတာမုိ႔ ဆြဲခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ာ”
“ဘာကုိ ဆြဲခ်င္တာတုန္း”
“ဥၾသသံပါခင္ဗ်”
သဘာပတိမင္းကား အကင္းပါးလွေခ်၏။ကၽြႏု္ပ္ဆုိလိုသည္ကုိ ဒက္ကနဲသေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္ ခပ္ေတြေတြစဥ္းစားခန္းဝင္ ရင္း ေမးခြန္းကုိဆက္သည္။
“ေနပါအံုး၊ ေမာင္ရင္က ဘယ္သူတုန္း”
“က်ေနာ္လူထဲကလူ၊ရုိးရုိးျပည္သူပါခင္ဗ်”
“မင္းနဲ႔လႊတ္ေတာ္ဘာဆုိင္သတုန္း”
“လွ်ာရွည္တယ္မထင္လုိက္ပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ၊ လႊတ္ေတာ္ဆုိတာ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တဲ့ ကုိယ္စားလွယ္မင္းမ်ားနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာ မုိ႔ “လႊတ္ေတာ္အထက္မွာ ျပည္သူရွိတယ္”လုိ႔ဆုိႏုိင္တာေၾကာင့္ အမတ္မင္းတုိ႔ပမာဒေလချပီး မေမ့မေလ်ာ့ၾကေလေအာင္ က်ေနာ္မ်ဳိး လာေရာက္ႏွဳိးေဆာ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ”
အေလွ်ာက္ေကာင္းေလသေလာမဆုိႏုိင္။ သဘာပတိမင္းသည္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ထံသုိ႔ အဓိပၸါယ္အျပည့္ပါေသာ အၾကည့္ ျဖင့္လွမ္း၍ၾကည့္ရွဳေလရာ ဥပေဒအထက္မွာ မည္သူမွ်မရွိဟု မိန္႔ေတာ္မူဖူးေလေသာဥကၠ႒ၾကီးသည္ တည္ျငိမ္လွေသာ အသံျဖင့္ မွတ္ခ်က္ျပဳသည္ကား၊“ခုခ်က္ခ်င္း အထူးအစီအစဥ္ အေနနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ မဲျပန္ခြဲလုိက္ၾကတာေပါ့၊ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ အမၾကီးကေရာ ဘယ္လုိသေဘာ ထားရွိသလဲသိပါရေစ”ဟူ၏။ အမၾကီးဟူသည္ကား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဆုိလုိေပရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ေရွ႔မွ မုိက္ကရုိဖုန္းကုိ ခ်က္ ခ်င္းပင္ဆြဲယူလ်က္၊“က်မအေဖအပါအဝင္ျဖစ္ေနတဲ့ အာဇာနည္ေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳဖုိ႔ က်မကုိေမးရသတဲ့လား၊ ဥကၠ႒ၾကီးကလည္း ေနာက္ေနသလုိပဲ၊ဂုဏ္ျပဳထုိက္သူကုိ ဂုဏ္ျပဳတာ မဂၤလာတရားနဲ႔အညီမုိ႔ မဲခြဲဖုိ႔လုိေသးလား”ဟု တုန္႔ျပန္သည္တြင္ သဃၤန္းကၽြန္းအမတ္မင္းသည္ ရုတ္တရက္ ထရပ္ခါ ၊“ ဒီလိုေတြျဖစ္လာမွာ ၾကိဳျမင္လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သားပဲ၊ေဟာ၊အခု ဥၾသသံကအစ ျပႆဒ္မီးေလာင္ေတာ့မယ္”ဆုိျပန္ ေလသည္။ ထုိခဏ၌ လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းအမ်ားစုထံမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံမ်ဳိးစုံကား “ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တာပဲ”“ အင္းေလ၊မွန္တာေပါ့”“ဆြဲရံုေလးပဲဥစၥာ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး”“ဆြဲလိုက္ရင္ေကာင္း မယ္ထင္တယ္” ဟူသတည္း။
အတန္ငယ္အာရံုေနာက္လာဟန္ရွိေသာ သဘာပတိမင္းသည္ အစိမ္းေရာင္အစိတ္သားကုိယ္ေတာ္မ်ားဖက္သုိ႔ ေမးေင့ါ လ်က္ခပ္ေငါ့ေငါ့အသံျဖင့္ “မင္းတုိ႔အုပ္စု ျငိမ္မေနနဲ႔၊သေဘာတူရင္တူတယ္၊ မတူရင္မတူဘူး၊ေျပာၾကအံုး” ဟူေသာ အေမး မဆံုးခင္မွာပင္ ထုိအုပ္စုဆီမွ “ဟုတ္”ဟူေသာ ျပိဳင္တူေျဖဆုိလုိက္သည့္ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံၾကီးထြက္ေပၚလာေလ သည္။
ထုိ“ဟုတ္ကဲ့”ကား အထက္အရာရွိ၏ အေမးကုိ တပ္ဓေလ့ထံုးစံအတုိင္း “ဟုတ္”ေလသည္လား။ ဥၾသဆြဲမည့္အစီအစဥ္ ကုိ ေထာက္ခံေသာ “ဟုတ္”ေပေလာ၊ၾဆာဒင္တေယာက္မေဝခြဲႏုိင္စဥ္မွာပင္ လႊတ္ေတာ္ခန္းမတခုလံုး လက္ခုပ္ၾသဘာ သံမ်ားျဖင့္ ဆူညံသြားေလရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ၾဆာဒင္၏ ဥၾသသံႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာအဆုိမွာ ကန္႔ကြက္သူမရွိ၊ တညီတညြတ္
တည္းေသာ လက္ခုပ္ၾသဘာသံတုိ႔ျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာနိဂံုးတုိင္ေလေတာ့သည္။ေအာင္လံထူစစ္သူၾကီးပြဲေပတကား။အဆင္ သင့္ေရာက္ရွိေနရာယူလ်က္ရွိၾကေသာ သတင္းမီဒီယာမ်ဳိးစံုမွလည္း ကၽြႏု္ပ္၏ အေရးေတာ္ပံုကုိ တုိက္ရုိက္၊ရုိက္ကူး ထုတ္ လႊင့္ေနၾကေလသည္တကား။
(၅)
ၾဆာဒင္သည္ သတင္းေထာက္တုိ႔ကုိ အသာတြန္းဖယ္ရင္း၊ရင္ကုိေကာ့ကာ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွ ထြက္ခြာခဲ့ရာ ဘဝင္စိတ္ ေၾကာင့္ ရင္ဘတ္သည္ ေမးေစ့ထက္ ပုိျမင့္ေန သေယာင္ထင္ရ၏။ကပၸလီကေလး၏ ေစခုိင္းတာဝန္ေပးခ်က္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ေက် ပြန္ေအာင္ျမင္စြာ ကၽြႏု္ပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ခဲ့ေပျပီ။ဇူလုိင္လမုိးဥတုျဖစ္ေသာ္ျငား ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳတုိ႔ကင္းစင္ လ်က္ရွိ ၏။ကပၸလီအပါ အဝင္ဖူးခက္ေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားတုိ႔ ဤသတင္းကုိ ၾကားလတ္ေသာ္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ရွိၾကကုန္ အံ့။ ထုိ႔အတူ ျမန္မာျပည္သူလူထုၾကီးသည္လည္း ဝမ္းေျမာက္ၾကေပလိမ့္မည္ဟူေသာ အေတြးတုိ႔ျဖင့္ ၾဆာဒင့္ ကုိယ္လံုး အႏွံ႔ံ ပီတိျပန္႔လ်က္ရွိ၏။
သုိ႔ေသာ္…..၊တခုေသာ လမ္းဆံုအေရာက္၌ ဝါးခၽြန္၊တုတ္၊ဓားႏွင့္ အုတ္ခဲကိုယ္စီကုိင္ေဆာင္ထားၾကေသာ လူတအုပ္သည္ ၾဆာဒင့္ထံသုိ႔ ညာသံမ်ဳိးစံုေပးကာ ေျပးလာၾကျပီး “ေခတ္ကုိေျပာင္းခ်င္တဲ့ေကာင္” “ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္ခ်င္ တဲ့ေကာင္” “မွတ္ေလာက္ေအာင္ေဆာ္ၾကေဟ့”ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံတုိ႔ျဖင့္ တက္ညီလက္ညီဆြမ္းၾကီးေလာင္းၾက ေလရာ “ဒံုး” “ခြပ္” ဟူေသာအသံတုိ႔၏ေနာက္ဝယ္ အသိဥာဏ္ေမွာင္အတိက်ကာ ေလာကၾကီးႏွင့္ ၾဆာဒင္အဆက္ အသြယ္ျပတ္ေလ၏။ ေနာက္ဆံုး ၾဆာဒင္မွတ္မိသည္ကား ထုိလူအုပ္၏လက္ေမာင္းကုိယ္စီရွိ စာလံုးသံုးလံုးပါ အနီေရာင္ စာတမ္းႏွင့္ လက္ပတ္မ်ားပင္ျဖစ္၏။ ေရွ႕ဆံုးစာလံုးမွာ “စြမ္း”ဟု ၾဆာဒင္ထင္မိသည္။
(၆)
မွိတ္ထားေသာ မ်က္စိကုိ တေျဖးေျဖးခ်င္း ဖြင့္ၾကည့္မိသည္။တကိုယ္လံုးေဇာေခၽြးျပန္လ်က္ရွိ၏။ ၾဆာဒင္လန္႔ႏိုးလာခ်ိန္ တြင္ အနီးရွိကြန္ျပဴတာဆီမွာ ေဒၚေမလွျမိဳင္၏ ရင္ကြဲနာက်သံ သည္ဆက္လက္ထြက္ေပၚေနဆဲျဖစ္၏။ “စံနစ္အေျခ ေျပာင္းခဲ့ေပမဲ့ အျဖစ္ေဟာင္းမ်ားေတာ့ ေျဖေသာ္မေျပ၊ အလြမ္းမ်က္ရည္ ေျမချပီမုိ႔၊ေဆြးတသသ၊ ေတြးဆမရႊင္ ေပ၊ ေရႊဘဝင္ဆူကဲ၊ေၾကကြဲ၊ဝမ္းနည္းရပံုေတြ၊ယေန႔ ထက္တုိင္အေျခ ေအာ္၊မေမ့တဲ့ႏိုင္ပါသေလ၊ (အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ၾကီးေတြ)၂ ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္ရွိၾကပါေစ၊ေတးကဗ်ာအႏုစာေခြ ေရးကာမေႏွးယခု၊ အေလးျပဳပါတယ္ေလ”။