Popular Journal
စာစီစာကုံး ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း
==================
ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း..
ကြၽန္ေတာ့္၏နာမည္မွာ ေမာင္ လွျဖစ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္၏ ဖခင္အရာရွိႀကီး ဦးလွႏွင့္ မိခင္ဘြဲ႔ရႀကီး ေဒၚလွတို႔မွ ေမြးဖြားေသာ သားလွရတနာျဖစ္ ပါသည္။
ေဖေဖဦးလွမွာ အရာရွိႀကီးျဖစ္ ပါ၍ မၾကာခဏ ခရီးထြက္ရပါ သည္။ ေဖေဖခရီးထြက္လွ်င္ ေမေမ ဘြဲ႔ရႀကီးေဒၚလွႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ လွတို႔ ရံဖန္ရံခါ လိုက္ပါတတ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ သူမ်ားစိုက္ ထားေသာ ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းမ်ား လိုအပ္ သလို ခ်ဳိးယူပါသည္။ အိမ္ျပန္ ေရာက္လွ်င္လည္း လက္ေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား ပါလာတတ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ၿပိဳင္ကားမ်ား လည္း ရွိပါသည္။ အျခားကားမ်ား လည္း ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လက္ ေဆာင္ရထားသည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ရွယ္ယာမ်ားလည္း အမ်ားႀကီးရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သည္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ဘာမွ မလုပ္ တတ္ပါ။ အိမ္မွာ ပါဝါရိန္းဂ်ားကား ၾကည့္ရင္းနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဖေဖတပည့္မ်ားက "သား အတြက္ ရွယ္ယာ" ဆိုၿပီး မၾကာခဏ လာေပးတတ္ၾကပါသည္။ ဘာလုပ္ ငန္းေတြလုပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရွယ္ယာ ရမွန္းမသိပါ။ ေဖေဖ့တပည့္မ်ားက တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္ လာၿပီး ေမာ္ေတာ္ ကားမ်ား ဘဏ္မွာ အပ္၍ရေသာ မုန္႔ပုံး မ်ား မၾကာခဏ လာေပးၾကပါ သည္။ "ဒါဟာသား အတြက္ ရွယ္ယာ၊ ဒါ ဟာ သားလုပ္ငန္း အတြက္ရတဲ့ အျမတ္ ေငြ" ဆိုၿပီး လာေပး ၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ပါဝါ ရိန္းဂ်ား ကစားလွ်င္ ရွယ္ ယာရသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ ေမေမက လည္း အၿမဲေျပာပါသည္။
"ေအာင္မေလး နင္တု႔ိ အဘသာ အားကိုး ရင္ ငါတို႔လည္း ငတ္ ေန တာၾကာၿပီ၊ နင္တို႔ လည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ နင္တို႔အဘက တာဝန္ပဲ၊ တာဝန္ကလြဲၿပီး ဘာမွ စိတ္ဝင္စားတာ မဟုတ္ ဘူး။ ဒီသားေလး စီးပြားေရး လုပ္လို႔"
ကြၽန္ေတာ္ ပါဝါရိန္းဂ်ား ကစားရင္း ဘယ္အခ်ိန္ စီးပြားေရး လုပ္ခဲ့မွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ၿပိဳင္ကားေတြေတာ့ ရေနပါသည္။ ပိုက္ဆံေတြလည္း အမ်ား ႀကီးရပါ သည္။ ရံဖန္ရံ ခါ၌လည္း ကြၽန္ေတာ္ ၏ေမေမ ဘြဲ႕ရႀကီး ေဒၚလွ ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလး ပြတ္သပ္ကာ
"ဟိုတစ္ေန႔က လည္း သားေလး က သူ႔အေဖ နင္ တို႔အဘကို ပူဆာ ေနတာ"
"ဘာပူဆာ လို႔လဲ မမ"
"ကေလး ဆိုေတာ့ ေလ ဘာသိပ္ ေတာင္း တတ္မွာ လဲ၊သူသိ သေလာက္ ေလးပူဆာတာ ေပါ့"
"ဘာမ်ားလဲ မမ"
"ကေလးက ပဲခူး ႐ိုးမေလးပဲ လိုခ်င္ လို႔ တဲ့ေဟ့၊ သူ႔ ခမ်ာ ကေလး ဆိုေတာ့ ဘယ္သိ ပါ့မလဲ၊ လိုသ ေလာက္ ေလး ေတာင္းတာေပါ့၊ ကေလးဆို ေတာ့ ေလာဘကလည္းနည္း"
အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္ လည္း မေတာင္း ပါ။ ေမေမက သူလိုခ်င္ တာကို ကြၽန္ ေတာ့္ အမည္ တပ္ေတာင္း ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။
ပဲခူး ႐ိုးမ ဘယ္မွာရွိမွန္း ကြၽန္ ေတာ္မသိပါ။ နာမည္လည္း မၾကား ဖူးပါ။ ကြၽန္ေတာ္သာ တကယ္ ေတာင္းဆိုရလွ်င္ 'ဘာဘီ' အ႐ုပ္ က ေလးသာ ေတာင္းဆိုမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေဖေဖ၏ တပည့္မ်ား ကလည္း ေမေမ့ ကို "အဘဆီက လက္မွတ္သာရရင္ သားေတာင္းထားတဲ့ ပဲခူး႐ိုးမလုပ္ ငန္းေတြ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးပါ့မယ္၊ သားလည္း ရွယ္ယာပိုရတာေပါ့"
"ေအး ေအး မင္းတို႔ပဲ အားကိုး ေနရတာ"
ေျပာရင္းဆိုရင္း ကြၽန္ေတာ္ ရွယ္ယာရပါသည္။ ေဖေဖ၏ တပည့္ မ်ား ေျပာၾကားခ်က္အရ ကြၽန္ေတာ့္ တြင္ အစုရွယ္ယာလုပ္ငန္းမ်ား၊ ေရႊ တြင္းလုပ္ငန္းမ်ား၊ သစ္ေတာလုပ္ ငန္းမ်ား၊စားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္း မ်ား ဂ်ာနယ္လုပ္ငန္းက အစ အျခား ကြၽန္ေတာ္မသိေသာ လုပ္ငန္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနပါေသးသည္ဟု ဆိုၾကပါသ ည္။ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ ငန္းေတြရွိသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ေသေသ ခ်ာခ်ာမသိပါ။
ကြၽန္ေတာ္သည္ တီဗီဂိမ္းဝါသနာ ႀကီး၍ ေက်ာင္းစာမရပါ။အဆင့္ တစ္သာ ရပါသည္။ စာေမးပြဲေျဖ မရ လည္း အဆင့္တစ္ေတာ့ရပါသည္။ အဆင့္ နံပါတ္နည္း၍ ကြၽန္ေတာ္ အားႀကီး စိတ္ဆိုးရပါသည္။ ေက်ာင္း ထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းက လူနည္းပါသည္။လူမ်ားေသာ အခန္း တြင္ မေနရပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္း တြင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားတြင္ ၿပိဳင္ ကားမ်ားရွိၾကပါ သည္။ သူတို႔သည္ လည္း ကြၽန္ေတာ္ေမာင္လွလို အဘ သားမ်ားျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းေနရ သည္လည္း ေပ်ာ္ပါသည္။ ရွယ္ယာ မ်ားရသည္လည္း ေပ်ာ္ပါသည္။ မေမာင္းတတ္ေသးေသာ ၿပိဳင္ကား မ်ား ရ၍လည္း ေပ်ာ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကီးလာလွ်င္ ေဖ ေဖလို အရာရွိႀကီးျဖစ္ၿပီး တာဝန္သိ ေသာ အဘျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ မည္ဟု ကတိျပဳပါသည္။
အၾကည္ေတာ္
==================
ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း..
ကြၽန္ေတာ့္၏နာမည္မွာ ေမာင္ လွျဖစ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္၏ ဖခင္အရာရွိႀကီး ဦးလွႏွင့္ မိခင္ဘြဲ႔ရႀကီး ေဒၚလွတို႔မွ ေမြးဖြားေသာ သားလွရတနာျဖစ္ ပါသည္။
ေဖေဖဦးလွမွာ အရာရွိႀကီးျဖစ္ ပါ၍ မၾကာခဏ ခရီးထြက္ရပါ သည္။ ေဖေဖခရီးထြက္လွ်င္ ေမေမ ဘြဲ႔ရႀကီးေဒၚလွႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ လွတို႔ ရံဖန္ရံခါ လိုက္ပါတတ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ သူမ်ားစိုက္ ထားေသာ ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းမ်ား လိုအပ္ သလို ခ်ဳိးယူပါသည္။ အိမ္ျပန္ ေရာက္လွ်င္လည္း လက္ေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား ပါလာတတ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ၿပိဳင္ကားမ်ား လည္း ရွိပါသည္။ အျခားကားမ်ား လည္း ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လက္ ေဆာင္ရထားသည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ရွယ္ယာမ်ားလည္း အမ်ားႀကီးရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သည္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ဘာမွ မလုပ္ တတ္ပါ။ အိမ္မွာ ပါဝါရိန္းဂ်ားကား ၾကည့္ရင္းနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဖေဖတပည့္မ်ားက "သား အတြက္ ရွယ္ယာ" ဆိုၿပီး မၾကာခဏ လာေပးတတ္ၾကပါသည္။ ဘာလုပ္ ငန္းေတြလုပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရွယ္ယာ ရမွန္းမသိပါ။ ေဖေဖ့တပည့္မ်ားက တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္ လာၿပီး ေမာ္ေတာ္ ကားမ်ား ဘဏ္မွာ အပ္၍ရေသာ မုန္႔ပုံး မ်ား မၾကာခဏ လာေပးၾကပါ သည္။ "ဒါဟာသား အတြက္ ရွယ္ယာ၊ ဒါ ဟာ သားလုပ္ငန္း အတြက္ရတဲ့ အျမတ္ ေငြ" ဆိုၿပီး လာေပး ၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ပါဝါ ရိန္းဂ်ား ကစားလွ်င္ ရွယ္ ယာရသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ ေမေမက လည္း အၿမဲေျပာပါသည္။
"ေအာင္မေလး နင္တု႔ိ အဘသာ အားကိုး ရင္ ငါတို႔လည္း ငတ္ ေန တာၾကာၿပီ၊ နင္တို႔ လည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ နင္တို႔အဘက တာဝန္ပဲ၊ တာဝန္ကလြဲၿပီး ဘာမွ စိတ္ဝင္စားတာ မဟုတ္ ဘူး။ ဒီသားေလး စီးပြားေရး လုပ္လို႔"
ကြၽန္ေတာ္ ပါဝါရိန္းဂ်ား ကစားရင္း ဘယ္အခ်ိန္ စီးပြားေရး လုပ္ခဲ့မွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ၿပိဳင္ကားေတြေတာ့ ရေနပါသည္။ ပိုက္ဆံေတြလည္း အမ်ား ႀကီးရပါ သည္။ ရံဖန္ရံ ခါ၌လည္း ကြၽန္ေတာ္ ၏ေမေမ ဘြဲ႕ရႀကီး ေဒၚလွ ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလး ပြတ္သပ္ကာ
"ဟိုတစ္ေန႔က လည္း သားေလး က သူ႔အေဖ နင္ တို႔အဘကို ပူဆာ ေနတာ"
"ဘာပူဆာ လို႔လဲ မမ"
"ကေလး ဆိုေတာ့ ေလ ဘာသိပ္ ေတာင္း တတ္မွာ လဲ၊သူသိ သေလာက္ ေလးပူဆာတာ ေပါ့"
"ဘာမ်ားလဲ မမ"
"ကေလးက ပဲခူး ႐ိုးမေလးပဲ လိုခ်င္ လို႔ တဲ့ေဟ့၊ သူ႔ ခမ်ာ ကေလး ဆိုေတာ့ ဘယ္သိ ပါ့မလဲ၊ လိုသ ေလာက္ ေလး ေတာင္းတာေပါ့၊ ကေလးဆို ေတာ့ ေလာဘကလည္းနည္း"
အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္ လည္း မေတာင္း ပါ။ ေမေမက သူလိုခ်င္ တာကို ကြၽန္ ေတာ့္ အမည္ တပ္ေတာင္း ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။
ပဲခူး ႐ိုးမ ဘယ္မွာရွိမွန္း ကြၽန္ ေတာ္မသိပါ။ နာမည္လည္း မၾကား ဖူးပါ။ ကြၽန္ေတာ္သာ တကယ္ ေတာင္းဆိုရလွ်င္ 'ဘာဘီ' အ႐ုပ္ က ေလးသာ ေတာင္းဆိုမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေဖေဖ၏ တပည့္မ်ား ကလည္း ေမေမ့ ကို "အဘဆီက လက္မွတ္သာရရင္ သားေတာင္းထားတဲ့ ပဲခူး႐ိုးမလုပ္ ငန္းေတြ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးပါ့မယ္၊ သားလည္း ရွယ္ယာပိုရတာေပါ့"
"ေအး ေအး မင္းတို႔ပဲ အားကိုး ေနရတာ"
ေျပာရင္းဆိုရင္း ကြၽန္ေတာ္ ရွယ္ယာရပါသည္။ ေဖေဖ၏ တပည့္ မ်ား ေျပာၾကားခ်က္အရ ကြၽန္ေတာ့္ တြင္ အစုရွယ္ယာလုပ္ငန္းမ်ား၊ ေရႊ တြင္းလုပ္ငန္းမ်ား၊ သစ္ေတာလုပ္ ငန္းမ်ား၊စားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္း မ်ား ဂ်ာနယ္လုပ္ငန္းက အစ အျခား ကြၽန္ေတာ္မသိေသာ လုပ္ငန္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနပါေသးသည္ဟု ဆိုၾကပါသ ည္။ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ ငန္းေတြရွိသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ေသေသ ခ်ာခ်ာမသိပါ။
ကြၽန္ေတာ္သည္ တီဗီဂိမ္းဝါသနာ ႀကီး၍ ေက်ာင္းစာမရပါ။အဆင့္ တစ္သာ ရပါသည္။ စာေမးပြဲေျဖ မရ လည္း အဆင့္တစ္ေတာ့ရပါသည္။ အဆင့္ နံပါတ္နည္း၍ ကြၽန္ေတာ္ အားႀကီး စိတ္ဆိုးရပါသည္။ ေက်ာင္း ထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းက လူနည္းပါသည္။လူမ်ားေသာ အခန္း တြင္ မေနရပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္း တြင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားတြင္ ၿပိဳင္ ကားမ်ားရွိၾကပါ သည္။ သူတို႔သည္ လည္း ကြၽန္ေတာ္ေမာင္လွလို အဘ သားမ်ားျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းေနရ သည္လည္း ေပ်ာ္ပါသည္။ ရွယ္ယာ မ်ားရသည္လည္း ေပ်ာ္ပါသည္။ မေမာင္းတတ္ေသးေသာ ၿပိဳင္ကား မ်ား ရ၍လည္း ေပ်ာ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကီးလာလွ်င္ ေဖ ေဖလို အရာရွိႀကီးျဖစ္ၿပီး တာဝန္သိ ေသာ အဘျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ မည္ဟု ကတိျပဳပါသည္။
အၾကည္ေတာ္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။