ေႏြဦးေခၚသံ
ေဟာဒီ ကမၻာေပၚမွာ
နာနာက်င္က်င္ဘ၀ ရွိသူတိုင္း
သမိုင္းကို ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ၾကတယ္၊
လူဟာ
ေခၽြးတစက္ ရင္းႏွီးရင္
အပြင့္အသီး ညီညီမွ်မွ်ျပန္ရေနဖို႔၊
လူတဦးတေယာက္ရဲ႕ အသက္ရွဴသံ
သူ႔ၾကမၼာနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြအေပၚ
ဘယ္သူမွ မက်ဴးေက်ာ္ႏိုင္ဖို႔၊
အသိ အသက္ ရွိတာျခင္း တူရင္
ဘယ္လူမ်ိဳးကမွ
အခြင့္အေရး ပိုမယူၾကဖို႔၊
စစ္ဖိနပ္ထဲ ထုိးသြင္းထားတဲ့
အေဟာင္းအျမင္း မွန္သမွ်ကို
ေခါင္းရင္းကေန ကန္ခ်ပစ္ၾကရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ဟာ
သမိုင္းရဲ႕ ထုတ္ကုန္ပါပဲ
လူထုကို ယံုတယ္၊
ဒီမိုကေရစီကို ခ်စ္တယ္၊
အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး
ျပည္တြင္းစစ္
အႏွစ္ (၅၀)ႀကီးထဲက
ေၾကကြဲ ေသြး ဘ၀ အသက္ေတြ
ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲက
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို ဦးၫြတ္
အမ်ိဳးသားထု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္
စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္
ညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရးကို စိုက္ပ်ိဳးပစ္ခဲ့ၾကတယ္။
စစ္အာဏာရွင္တို႔
ခင္ဗ်ားတို႔ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ထဲက
အဆီတရႊဲရႊဲ စာရင္းဇယားေတြဟာ
တိုင္းျပည္ သယံဇာတမ်ားပဲ ျဖစ္တယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႔ ႏွဳတ္ခမ္းက အၿပဳံးစဟာ
လူထု သက္ျပင္းခ်သံေတြ ျဖစ္တယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္လံုးထဲက အလင္းစဟာ
ကေလးေတြ ေခၽြေခၽြခ်ခဲ့ရတဲ့
ေသြးစ ေသြးနမ်ားပဲ ျဖစ္တယ္၊
မီးေလာင္ငုတ္တိုနဲ႔ ျပာပံုထဲက
က်ည္ဆံခြံေတြကို ေမးၾကည့္ၾကစမ္းပါ၊
လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ
စစ္ဖိနပ္နဲ႔ နင္း နင္း ေပးဖို႔လားလို႔၊
စစ္အာဏာရွင္တို႔
လူခ်င္း အတူတူ
ခင္ဗ်ားတို႔ အသက္ပိုမရွဴၾကနဲ႔၊
အဲဒီ ပိုရွဴလိုက္တဲ့ေလထဲမွာ
တံတားအနီ
ကတၱရာအနီ
လြယ္အိတ္အနီေတြနဲ႔
တႏိုင္ငံလံုး
ေသြးနဲ႔မ်က္ရည္ က်ဆံုးခဲ့ရေသာ
ရွစ္ေလးလံုး ေန႔ရက္မ်ား ပါတယ္၊
ေက်ာက္သင္ပံုးအကြဲနဲ႔
‘၀’လံုး ရြဲ႕ေစာင္းေစာင္းေတြ ပါတယ္၊
ႏို႔ရည္မဲ့
ကြဲအက္ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ ပါတယ္၊
ေျမျမဳပ္မိုင္း အရိုင္းအစိုင္းေၾကာင့္
ေျခတပိုင္းျပတ္သြားတဲ့ ကေလးမေလး ပါတယ္၊
ေခြးလို ထေဟာင္တဲ့ ေသနတ္ေၾကာင့္
မ်က္ေစ့ တဖက္လပ္နဲ႔ ေကာင္ေလး ပါတယ္၊
ယမ္းနံ႔နဲ႔ သဲ့သဲ့ ႐ွဳိက္သံၾကား
ပန္းဦး ေႂကြသြားတဲ့ ေကာင္မေလး ပါတယ္၊
ေျမႀကီးနဲ႔ ေတာေတာင္ကို ခ်စ္တဲ့
မွ်စ္စို႔ေတြ ခ်ိဳးဖဲ့ ခံရသလိုမ်ိဳး
က်ိဳးပ်က္သြားတဲ့ မိသားစုေတြ ပါတယ္၊
ေငြစကၠဴထဲ
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ျပန္ရွာရင္း
အဖ်ားအနာ ထူေျပာေနတဲ့ လူထုေတြ ပါတယ္၊
အဲဒီ
ခင္ဗ်ားတို႔ ပိုရွဴလိုက္တဲ့ေလထဲမွာ
စစ္အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက
ေသကြဲ ရွင္ကြဲ ရဟန္းရွင္လူ
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ပါတယ္၊
ေနာက္ဆုံး
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပုိ႐ွဴလုိက္တဲ့ ေလထဲမွာ
သာသနာ့အလံေတာ္ ေသြးစြန္းလုိ႔
စက္တင္ဘာ တလလုံး ပြန္းပဲ့ေပးလုိက္ရတယ္၊
ေဟာဒီေခတ္ဟာ
လူထုကို အခ်စ္နဲ႔ တိုင္းတာတဲ့ေခတ္၊
အေသြး အသား အသက္ အသိ ရွိတဲ့ လူက
အသိ အသက္ အသား အေသြး ရွိတဲ့ လူေတြအေပၚ
အေျမာ္အျမင္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ေခတ္၊
မ်ိဳးဆက္သစ္နဲ႔ ေျမကမၻာ က်န္းမာေရးအတြက္
လူ႔အျမင္ လူ႔အေတြး
လူ႔ရပ္တည္ေရးနဲ႔ ၾကမၼာဟာ
လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ေခတ္၊
တူညီမွ်တတဲ့
ဘ၀ ဘ၀ခ်င္း အသက္ရွဴသံေတြၾကား
အမ်ိဳးသား ေသြးစည္ညီၫြတ္မွဳတို႔
ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ဖူးပြင့္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္ေလ၊
ဟိုး ေတာင္တန္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္း ေမႊးရီ
ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကလည္း
က်ေနာ္တို႔ဘ၀ပဲ မဟုတ္လား၊
ဘုရားေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံေတြ
ေတာင္ဇလပ္ေျမမွာ လွဳပ္ခတ္
က်ေနာ္တို႔အားလံုး ခ်စ္ျမတ္ေနၾကတယ္၊
သလိုပဲ
သဇင္ခက္ေတြရဲ႔ ဓေလ့ရုိးရာ
က်ေနာ္တို႔ အသက္ရွဴသံထဲမွာ ပါတယ္၊
မေနာေျမက
ႏိုးထလာတဲ့ ဧရာ၀တီဟာ
ဘ၀မ်ားစြာရဲ႕ ပင္မေရစီး
အပြင့္အသီးေတြ ျဖစ္ထြန္းေစခဲ့တယ္ေလ၊
ရာဇ၀င္ေရးရုပ္ပံု
သု၀ဏၰဘူမိ ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္တို႔
ေဟာဒီ အေသြးအသားထဲ ခရီးဆက္ေနၾက
ဖားစည္သံေတြကလည္း
ဇြဲကပင္ေျမမွာ ႏိုးထ
ေဟာဟိုက ကႏၷိရီ ကိႏၷရာ ေမာင္ႏွံဟာ
က်ေနာ္တို႔ကို ရင္ခုန္ျမန္ေစခဲ့ေပါ့၊
(တိုင္းရင္းသား ညီအကိုတို႔)
အခ်စ္နဲ႔ တိုး၀င္တဲ့စိတ္ဟာ
အလွဆံုး အရိပ္ေတြ ႀကဲျဖန္႔ထားတဲ့အတိုင္း
သမိုင္းသစ္ကို ျဖစ္ထြန္းေစခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား၊
က်ေနာ္တို႔ အတူ သြားၾကမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ အတူ စားၾကမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ အတူေန
တႏိုင္ငံလံုးက ေလကို မွ်ေ၀ရွဴၾကမယ္၊
ေဟာဒီ
အမ်ိဳးသားေရး နယ္နိမိတ္ေပၚမွာ
အာဏာရွင္ မွန္သမွ်
ဘယ္ေတာ့မွ ေျခခ်ခြင့္ မရေရးအတြက္
က်ေနာ္တို႔ လက္ေတြ
ၿမဲၿမဲ ခ်ိတ္ထားၾကရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ ရင္ခုန္သံေတြ
မွန္မွန္ကန္ကန္ ကူးစက္ေနရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ အင္အားေတြ
မ်ားမ်ားစားစား ညီၫြတ္ထားရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ
ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ပ်ံသန္းေနရမယ္၊
ျပည္တြင္းစစ္
အႏွစ္ (၅၀) ႀကီးထဲက
ေၾကကြဲ ေသြး အသက္ ဘ၀ေတြ
ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲက
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို ဦးၫြတ္
အမ်ိဳးသားထု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္
စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႏွိပ္စက္လို႔
ညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရးကို စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီပဲ။
ဘ၀ ရွိရင္
အသိအျမင္ ေမြးထုတ္
ၾကမၼာဆိုးကို ပုတ္ခ်ပစ္ႏိုင္တာ
လူသားပဲ ရွိတယ္။
လူတေယာက္ဟာ
ဘ၀နဲ႔ အသက္ ရွင္သန္ဖို႔
လြတ္လပ္ မွန္ကန္တဲ့ အသိအျမင္ ရွိတယ္။
ကိုယ့္ အေတြးအျမင္ အေတာင္အလက္ဟာ
ကိုယ့္ အသက္ရွဴသံ
ဘယ္သူ႔ထံမွ အစီရင္ခံစရာ မလိုဘူး၊
ဥပေဒရဲ႕ အထက္မွာ
ဘယ္သူမွ မရွိေစရသလို
လူ႔အေတြးအျမင္ေပၚမွာ
ဘယ္လို အမိုးအကာမွ မလိုပါဘူး။
လူဟာ
အဲဒီ အေတြးအျမင္နဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ မိသားစု ကိုယ့္ ႏိုင္ငံ
ကိုယ့္ ကမၻာေျမ ဒုကၡ သုကၡေတြကို
လွလွပပ ခုတ္ထြင္ ရွင္းလင္းႏိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။
သစ္ေစ့ဟာ
ေျမႀကီးထဲ ငိုေႂကြးေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊
အကိုင္းအခတ္ေတြနဲ႔ ရြက္လႊင့္ဖို႔
ေကာင္းကင္ကို ဆြဲဖြင့္ေနၾကတာ။
သစ္တပင္ရဲ႕
အျမစ္နဲ႔ အကိုင္းအခတ္ေတြဟာ
(အဲဒီသစ္ပင္အတြက္ေတာ့)
သမိုင္းဆိုင္ရာ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြပဲျဖစ္တယ္
အျမစ္ေတြက နက္နက္တူး
အကိုင္းအခက္ေတြက ျမင့္ျမင့္ပ်ံ
ဒါ သူ႔ ေတာ္လွန္ေရး မဟုတ္ဘူးလား၊
သမိုင္းတေခတ္ဟာ
အပြင့္အဖူးေတြနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းလာဖို႔
ႏိုင္ငံတိုင္း
ေနာက္ခံကားခ်ပ္ေတြနဲ႔
အနာဂတ္ကို တြန္းဖြင့္ခဲ့ၾကရေပါ့၊
ေဟ့
စစ္အာဏာရွင္ေတြ အဆက္ဆက္
ညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရးကို စိုက္ပ်ိဳးထားၾက၊
က်ေနာ္တို႔ အသိအျမင္ေတြကို
အေသြးအသားေတြထဲ နက္နက္တူးဆြ
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျမင့္ျမင့္ ပ်ံၾက၊
ဘ၀ အေမွာင္မွာ
လ ေရာင္ မသာတာကို ျမင္ေတြး
ေတာ္လွန္ေရး အသိနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၾကည့္ရမယ္၊
ေျမႀကီးမွန္ရင္
အသီးအႏွံေကာင္း ထြက္တာပဲေလ၊
ေတာ္လွန္ေရးဟာ
က်ေနာ္တို႔ ေျမႀကီး အစစ္
ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီ အေရာက္သြားဖို႔
သစၥာတရားနဲ ့ ျမင္းတေကာင္ျဖစ္တယ္၊
ဟိုးက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ
ေႏြဦးဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ေစာင့္ေနပါ့၊
လာခဲ့ၾကေတာ့
လာခဲ့ၾကေတာ့ ေဟ့ တဲ့
အာရုဏ္ဦးမွာ
ႏွင္းဆီ တေထာင္ ခူးဆြတ္
ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို ဦးၫြတ္ဖို႔အတြက္
ေႏြဦးေခၚသံဟာ
ထိုး ထြက္ လာခဲ့ၿပီ။ ။
ေနေဇာ္ႏုိင္
http://www.facebook.com/
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။