`အဲ... ဖိနပ္ျပတ္သြားၿပီ၊ ဒုကၡပဲ.... လူေတြၾကားထဲမွာ... ရွက္လိုက္တာ´
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေျပာလိုက္တဲ့ စကား၊ နားထဲကို၀င္လာတယ္။
`ရွက္လိုက္တာ´တဲ့၊ ရွက္တယ္ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ရင္ ရွက္ရတယ္၊ ဘာေတြလုပ္ရင္ မရွက္ရဘူးလို႔ ျပဌာန္းထားတာေတြရွိလား၊ မိ႐ိုးဖလာဆင္းသက္လာတဲ့ ဆုံးမမႈေလး ေတြေတာ့ရွိတာေပါ့၊ တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့လဲ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ရွက္စရာမလိုဘူး၊ မေကာင္းတာလုပ္မွ ရွက္ရမွာလို႔ ေျပာတယ္၊
...
တစ္ခ်ဳိ႕ကတရားစကားနဲ႔ ကံငါးပါးမလုံရင္ရွက္ဖို႔ေကာင္းတ ယ္လို႔ ေျပာျပန္တယ္၊ ကုိယ္ သန္ရာသန္ရာ အရွက္ကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ေနၾကတာပဲ။ တကယ္ေတာ့ ရွက္တယ္ဆိုတာ အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီး၊ လူကသတ္မွတ္ လိုက္တာပဲ။ သြားရင္းလာရင္း လူေတြၾကားထဲမွာ ဖိနပ္ျပက္သြားရင္ ကိုယ့္မွာသူမ်ားေတြနဲ႔မတူေတာ့ဘူ းေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ရွက္စိတ္၀င္လာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဘုရားေပၚမွာက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ ဖိနပ္မစီးဘူး။ အမ်ားနဲ႔ ကုိယ္ကတူေန ေတာ့မရွက္ဘူး။ ကုိယ္ကဖိနပ္စီးထားရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ္ကအ၀တ္အစားကို လန္ကြတ္တီေလာက္၀တ္ၿပီး လူၾကားထဲသြားရင္ ရွက္စရာေပါ့။ နာဂလူမ်ဳိးေတြက်ေတာ့ လန္ကြတ္တီေလာက္ပဲ ၀တ္တာပဲေလ။ ေလွ်ာက္သြားေနတာပဲေလ၊ သူတို႔က်ေတာ့ မရွက္ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ အ႐ူးတစ္ေယာက္က သီခ်င္းေတြေအာ္ဆို၊ အ၀တ္အစားမပါပဲနဲ႔ ေလွ်ာက္သြား၊ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္တာပဲ။ သူကေတာ့မရွက္ဘူး။ ေတြ႔တဲ့သူေတြကသာ ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ကုိယ္ ရွက္ၾကတာ။ `ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္´ တဲ့။
တကယ္ေတာ့ လူေတြရွက္တယ္လို႔ေျပာေနၾကတာေတြက သိပ္ၿပီး မေလးနက္ဘူး။ အေပၚယံ သေဘာနဲ႔ အေတြးတိမ္တိမ္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ က်ေနာ္က ဗုဒၶဘာသာဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအျမင္နဲ႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ လူေတြအေနနဲ႔ တကယ္ရွက္ရမွာက သံသရာႀကီးထဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေသးတာကုိ ရွက္ရမွာ၊ အဲဒါကမွ တကယ့္ရွက္စရာ၊ မဟာရွက္စရာႀကီးပဲ။ ဒါကို ေတြ႕ရဲ႕သားနဲ႔ မျမင္ၾကဘူး။ သိသလိုလိုနဲ႔ ေမ့ေနၾကတယ္။ တကယ္ရွက္ရမွာကို မရွက္ၾကဘူး။ အဓိကနဲ႔ သာမညကို ခြဲၿပီး မျမင္ၾကဘူး။ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတြရွိေနတာပဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး၊ ကုိယ့္အတၱအတြက္ပဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ လူလူခ်င္း ႏိုင္ထက္စီးနင္းေတြလုပ္တယ္။ မတရားအႏိုင္က်င့္တယ္။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး လုပ္တဲ့သူေတြကလဲ ရွိေသးတယ္။ သံသရာကို မေၾကာက္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္လဲ လူလာျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ရွက္မိပါတယ္။ blog ကိုလာဖတ္တဲ့သူေတြလဲ အသိေလးတစ္ခုရသြားတယ္ဆိုရင္ လက္ေညာင္းရက်ဳိးနပ္ပါတယ္.....
ရန္ကုန္သား
ေရးမိေရးရာေလးမ်ား
ဒါေပမဲ့ ဘုရားေပၚမွာက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ ဖိနပ္မစီးဘူး။ အမ်ားနဲ႔ ကုိယ္ကတူေန ေတာ့မရွက္ဘူး။ ကုိယ္ကဖိနပ္စီးထားရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ္ကအ၀တ္အစားကို လန္ကြတ္တီေလာက္၀တ္ၿပီး လူၾကားထဲသြားရင္ ရွက္စရာေပါ့။ နာဂလူမ်ဳိးေတြက်ေတာ့ လန္ကြတ္တီေလာက္ပဲ ၀တ္တာပဲေလ။ ေလွ်ာက္သြားေနတာပဲေလ၊ သူတို႔က်ေတာ့ မရွက္ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ အ႐ူးတစ္ေယာက္က သီခ်င္းေတြေအာ္ဆို၊ အ၀တ္အစားမပါပဲနဲ႔ ေလွ်ာက္သြား၊ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္တာပဲ။ သူကေတာ့မရွက္ဘူး။ ေတြ႔တဲ့သူေတြကသာ ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ကုိယ္ ရွက္ၾကတာ။ `ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္´ တဲ့။
တကယ္ေတာ့ လူေတြရွက္တယ္လို႔ေျပာေနၾကတာေတြက
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတြရွိေနတာပဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး၊ ကုိယ့္အတၱအတြက္ပဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ လူလူခ်င္း ႏိုင္ထက္စီးနင္းေတြလုပ္တယ္။ မတရားအႏိုင္က်င့္တယ္။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး လုပ္တဲ့သူေတြကလဲ ရွိေသးတယ္။ သံသရာကို မေၾကာက္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္လဲ လူလာျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ရွက္မိပါတယ္။ blog ကိုလာဖတ္တဲ့သူေတြလဲ အသိေလးတစ္ခုရသြားတယ္ဆိုရင္ လက္ေညာင္းရက်ဳိးနပ္ပါတယ္.....
ရန္ကုန္သား
ေရးမိေရးရာေလးမ်ား
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။