(၁)
ဝုန္း..ဒုိင္း...ေဖ်ာင္း...
က်မ ေခါင္းေပၚမွာ မီးခုိးလုံးႀကီးက ေမွာင္မဲေနသည္။ မီးရွိန္ေၾကာင့္ အိမ္ေတြမွ ဝါးေတြေဖာက္သံ၊ တုိင္ေတြက်ုိးသံ၊ တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း တဝုန္းဝုန္း အသံေတြ ၾကယ္ေလာင္စြာၾကားေနရသည္။ မီးခုံးလုံးနဲ႔ ေညွာ္နံေတြ တေဝ့ေဝ့လြင့္လာသည္။ က်မတစ္ေယာက္ ဘာအႏၲာရာယ္ကုိမွ ဂရုမစုိက္ႏုိင္ပဲ အေမာဆုိ႔မတတ္ ေျခကုန္းသုတ္ကာ ေျပးေနမိသည္။ ကားေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြ၊ မီးသတ္ကားေတြကုိ ပြတ္ကာသီကာ ေရွာင္လာခဲ့...ရသည္။ အထက္ေကာင္းကင္းမွ မီခုိးလုံး မဲမဲထဲ မီဖြားနီနီကေလးေတြ ဖ်က္ကနဲဖ်က္ကနဲ ေတြ႕ေနရသည္။
" ဟဲ့ မိန္းကေလး ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ၊ အေပၚမွာ မီးဖြားေတြလြင့္ေနတယ္ ေရွ႕ကုိ မသြားနဲ႔ေလ မီးကအကူးျမန္ေနတာ"
" ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုိေရွ႕နာတင္းပါ ေရွးလမ္းထဲက ဗလီေက်ာင္းနားကုိ မီးေရာက္ေနၿပီလားဟင္"
"အဲဒီလမ္းထဲေရာက္ေနၿပီ ပစၥည္ေတြးလည္း သိမ္းဆည္ေနၾကတယ္။ မီးသတ္ကား တစ္စီးလည္း ေရာက္ေနတယ္။
ဟုတ္..က်မအိမ္က အေရးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ သိမ္းစရာရွိလုိ႔ပါ။ ဒီပစၥည္းေတြက က်မတုိ႔ေဆြးမ်ဳိးသားခ်င္း အားလုံးအတြက္၊ က်မတုိ႔ မ်ဳိးဆက္တစ္ခုလုံးအတြက္ အေရးႀကီးလုိ႔ပါ။
ကေလးမ ဒီပစၥည္းေတြက အသက္ထက္ေတာင္ အေရးႀကီးလုိ႔လား၊ ပစၥည္းယူၿပီး အျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့ေနာ္။
(၂)
က်မ မိရုိးဖလာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမိသားစုမွ ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ မိရုိးဖလာဆုိေတာ့ မိဘေတြလုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ ဘုရားရွိခုိး၊ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းေလာင္း၊ သားရွင္ျပဳ စသည့္ရုိးရာေတြကုိေတာ့ ျမင္ေန၊ေတြ႕ရေတာ့ က်မ အားလုံး လုပ္တတ္သည္။ က်မတုိ႔မွာ ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ညီမေ
(၃)
ဘဝကံၾကမၼာ အေျပာင္းအလဲကျမန္သည္ဟုဆုိရမ
(၄)
မိဘေတြ ဆုံးသြားခ်င္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားေပၾကသည္။. အားမငယ္ဖုိ႔၊ အားလုံးဝုိ္င္းကူမည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ပထႏွစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာင္းစရိတ္၊ေဘာ္ဒါစရိတ္ ဝုိင္းကူလုိ႔ အပူအပင္မရွိ ၿပီးသြားခဲ့သည္။ ခက္သည္က..က်မတစ္ကုိယ္တည္းမဟ
သူငယ္ခ်င္းေတြကေကာ က်မအတြက္ သူနာျပဳေက်ာင္းစရိတ္ ရည္ရွည္ေပးႏုိင္မည္တဲ့လား။ က်မတုိ႔မိသားစု ဘဝစဥ္းစာတုိင္း စဥ္းစားတုိင္ ဘာအေျဖမွ မထြက္၊ ထြက္ေပါက္မရွိ၊ ေလးဘက္ေလးတန္း ပိတ္ထားတဲ့ တုိက္ထဲမွာ အပိတ္ ခံထားရသလုိပဲ။ က်မတုိ႔မိသားစု ဘဝေရွ႕ေရးကုိ မစဥ္စားတတ္ေတာ့၊ အနာဂတ္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသလုိခံစားရသည္။
(၅)
က်မ ကိုယ္ရည္ေသြးတာေတာ့မဟုတ္ က်မတုိ႔ သူနာျပဳေက်ာင္းမွာ က်မကအလွဆုံးျဖစ္သည္။ လူတုိင္းကလည္း က်မကုိခ်စ္ပါသည္။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းထားသည
(၆)
သူနဲ႔ လက္ထပ္မယ္ဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဝိုင္းတားပါသည္။ ဘာသာမတူရင္ လက္မထပ္ဖုိ႔၊ ေနာက္ၿပီးသူကလည္း မယားႀကီးလည္း ရွိေသတယ္ဟု ဝုိင္းကန္႕ကြက္ၾကသည္။
"အခ်စ္မွာ မ်က္စီမရွိဆုိတာ မွန္ေပမည္" က်မ သူကုိ အိမ္းေထာင္းေရး၊ဘာသားေရးနဲ႔
ဟုတ္ပါသည္..။ က်မတုိ႔လက္ထပ္ၿပီးစက.. ေပ်ာ္တျပဳံးျပဳံးေမာ္မဆုံးေ
(၇)
လက္ထပ္ၿပီးမၾကာပါဘူး သူေနရာ မိတၳီလာကုို လုိက္ေနရသည္။ သူတုိ႔အသိုင္းအဝုုိင္း ဝင္ဆံေအာင္ဆုိၿပီး။ ဆာလီကုိဝတ္ရသည္။ သူန႔ဲအတူ ဘုရားေက်ာင္းတက္ရသည္။ အေစာပုိင္းက . က်မျငင္းဆန္ပါေသးသည္။ သူက ေခ်ာ့၍တစ္မ်ဳိးေျခာက္၍ တဖုံဆုိေတာ့ ေရြးစရာလမ္းမရွိေသာ က်မတစ္ေယာက္ ျမန္မာစစ္စစ္မွ မြတ္စလင္ကုလာမ အရွင္လတ္လတ္ျဖစ္ရသည္။
(၈)
လူေတြ အိမ္ေရွ႕နားလမ္းထဲမွ ပစၥည္းေတြ ဆြဲလာေနၾကသည္။ တခ်ဳိ႕လည္းကားေပၚတင္ေနၾကသည္
(၉)
က်မဘဝမွာ ဘယ္လုိ႔မွ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့တဲ့ မိသာစုတန္းဖုိ႔လုိ႔ေခၚတဲ့..
က်မ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔အတူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျမန္မာအဝတ္အစားဝတ္ၿပီး ေရြတိဂုံဘုရား သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြ။
မႏၲေလးမွာ သူနာျပဳ သင္တန္းတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မဟာျမတ္မုန
က်မ မိဘေတြရွိတုန္းက ပုဂံဘုရားဖူးမွတ္တမ္း ဓာတ္ပုံေတြ။
ဒါေတြဟာ က်မဘဝမွာ ေရႊေငြရတနာမ်ားထက္ အေရးအႀကီးဆုံးမဟုတ္လား အနာဂတ္မွာ က်မရဲ႕ မ်ုိးဆက္သစ္ေတြကုိ က်မ ဘာလူမ်ဳိး ၊ဘယ္ဘာသာကိုးကြယ္ခ့ဲတယ္ဆုိတ
(၁၀)
က်မ ေခတၱယာယီတဲစခန္းမွာ ဒီဓာတ္ပုံေတြကုိၾကည့္ၿပီး က်မေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ တန္ခုိးႀကီးဘုရားေတြ၊ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ဓာတ္ပုံေတြ
သိပ္မၾကားပါ... ေတြးရင္းေတြးရင္းျဖင့္..အနာ
ျဖစ္ရတဲ့ ၾကည္းႏူးပိတိရပ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါသည္။
PS စာဖတ္သူသုိ႔...သူငယ္ခ်င္းတစ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။