တစ္ခါတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ဘုရင္ၾကီးနဲ႔ မိဖုရားၾကီး တို႔ စိုးစံေတာ္မူၾကတယ္ ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ေတာကစားထြက္ရင္း မိဖုရားၾကီးဟာ ဒါဏ္ရာရျပီး မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ကြယ္သြားသတဲ့ ။ အဲဒီမ်က္လံုးကို လည္း သမားေတာ္က ထုတ္ပစ္မွရမယ္ဆိုလို႔ ထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့အခါ မိဖုရားၾကီးရဲ႕မ်က္လံုးတစ္၀က္ဟာ
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ဘုရင္ၾကီးဟာ မိဖုရားၾကီးအတြက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေစဖို႔အတြက
ပထမဆံုး ပန္းခ်ီဆရာက မိဖုရားၾကီးကို ေရွ႕တည့္တည့္ကေနထိုင္ေစျပီး မိဖုရားၾကီးရဲ႕ပကတိ အေျခအေနအတိုင္းကို ...အတိအက်ဆြဲေပးလိုက္တယ္ ။ မိဖုရားၾကီးက ပံုတူကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မ်က္လံုးတစ္ဖက္မွာ အရမ္းကို အရုပ္ဆိုးလြန္းတဲအ့တြက္ ေဒါသထြက္ေတာ္မူသတဲ့ ။ ဒီေတာ့ဘုရင္ၾကီးကလည္း ကဲ မိဖုရားၾကီးေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ရမ
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ဘုရင္ၾကီးဟာ မိဖုရားၾကီးအတြက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေစဖို႔အတြက
ပထမဆံုး ပန္းခ်ီဆရာက မိဖုရားၾကီးကို ေရွ႕တည့္တည့္ကေနထိုင္ေစျပီး မိဖုရားၾကီးရဲ႕ပကတိ အေျခအေနအတိုင္းကို ...အတိအက်ဆြဲေပးလိုက္တယ္ ။ မိဖုရားၾကီးက ပံုတူကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ မ်က္လံုးတစ္ဖက္မွာ အရမ္းကို အရုပ္ဆိုးလြန္းတဲအ့တြက္ ေဒါသထြက္ေတာ္မူသတဲ့ ။ ဒီေတာ့ဘုရင္ၾကီးကလည္း ကဲ မိဖုရားၾကီးေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ရမ
ဒုတိယပန္းခ်ီဆရာအလွည့္ေရာက္ေတာ့
ေနာက္ဆံုးပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးပဲက်န
============================
“ ေလာကၾကီးမွာ အရည္အခ်င္း ခ်င္းတူေနရင္ေတာင္ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိတဲ့လူနဲ႔ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့လူက အသာစီးရတာပါပဲ ”
သက္တန္႔ခ်ိဳ
မွတ္မိတဲ့ပံုျပင္ေလးကို ဆီေလွ်ာ္သလိုျပန္ခ်ေရးၾကည့္ပါတယ
ေနာက္ဆံုးပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးပဲက်န
============================
“ ေလာကၾကီးမွာ အရည္အခ်င္း ခ်င္းတူေနရင္ေတာင္ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိတဲ့လူနဲ႔ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့လူက အသာစီးရတာပါပဲ ”
သက္တန္႔ခ်ိဳ
မွတ္မိတဲ့ပံုျပင္ေလးကို ဆီေလွ်ာ္သလိုျပန္ခ်ေရးၾကည့္ပါတယ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။