Thursday, 15 November 2012 20:31 ခ်စ္စမ္းေမာင္
ခ်စ္စမ္းေမာင္ သက္ေသခံျခင္း
TKBC , Tokyo-Japan
ေရွးဦးစြာ ဘုရားသခင္ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ပဲနဲ႔ လူဒီေလာက္မ်ားမယ္ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး။ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ နဲ႔ မိတ္သဟာရဖြဲ႔ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ေက်းဇူးေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အမ္၀ိုင္စီ MYC (Myanmar Young Crusader) ကပါ။ ဘိန္းစားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး (ရယ္သံမ်ား)။
ဒါေပမဲ့ ၀ိုင္စီနဲ႔ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘိန္းစားေတြနဲ႔ အတူေနခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ အရမ္းရင္းႏွီးသြားတဲ့အခါ သူတို႔ဘ၀ကို နားလည္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၀ိုင္စီမွာ ေနခဲ့တဲ့အခါေတာ့ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ မစိမ္းပါဘူး။ အားလံုးက ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ကခ်င္ေတြခ်ည္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို အခုေရာက္လာတာ ၃ေခါက္ေျမာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကေန အာစီယံျမဴးဇစ္အေနနဲ႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းခံရျပီး ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ တခါ ေဂ်အာစိယံ အေနနဲ႔ ၂၀၀၃ဒီဇင္ဘာမွာ ထပ္မံေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားထဲ မေရာက္ခဲ့ေပမဲ့ အခုအေခါက္မွာေတာ့ ျမန္မာအသိုင္းအ၀ုိင္းမ်ားနဲ႔ ေႏြးေထြးစြာနဲ႔ ေျဖေဖ်ာ္ခြင့္ရပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့အသက္တာကိုေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဂစ္တာပညာကို အရမ္းရူးသြတ္ပါတယ္။ ၄ႏွစ္သားေလာက္ကစျပီးေတာ့ ဂီတာစတီးပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ ေရွ႔က ကြ်န္ေတာ့အစ္ကိုေတြ၊ သဘာရင့္တဲ့သူေတြနဲ႔ တီးရတာ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔မွာလည္း မေနခဲ့ပါဘူး။ ဟသၤာတျမိဳ႔ကေန ၁၂မိုင္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ ေတာရြာေလးမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့မိဘေတြက ယံုၾကည္ျခင္းအရမ္းၾကီးတဲ့သူမ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ့ကို ဆုေတာင္းေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဂီတာပညာကို အရမ္းတီးတတ္ခ်င္တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆန္းေဒးစကူးေတြ တက္ျပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ကို ဆပ္ကပ္တယ္။ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ရွိရင္ ဒီလိုျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ မယံုၾကည္သူေတြမ်ားတယ္။ ဥပမာ ဘုန္းၾကီးပ်ံ၊ အလႈတို႔၊ မဂၤလာေဆာင္တို႔ ရွိရင္၊ ဇတ္ပြဲေတြလာတယ္။ အဲဒီမွာ ဂီတာတီးတဲ့လူေတြကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းအားက်တယ္။ ငါ ဒီလိုေနရာေလးမွာ တီးရရင္ ေသေပ်ာ္ျပီ၊ အျမဲတမ္းစဥ္းစားေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။ ျမိဳမက်၊ ရြာမက် ေနရာေလးမွာ ေက်ာင္းသြားတက္တယ္။ အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စတိတ္စင္ေလးေတြ ျဖစ္ခ်င္လာတယ္။ အေပၚတက္တီးခ်င္ပါတယ္။ တီးခြင့္ရရင္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..လို႔ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ အစ္မအၾကီးဆံုး၊ ကခ်င္လူမ်ိဳးနဲ႔ရတဲ့ အစ္မေပါ့၊ အစ္မအၾကီးဆံုးက အရမ္း၀ါသနာၾကီးလြန္းအားၾကီးတယ္ ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ့ကို ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကို ေခၚျပီးေတာ့ ဂီတာသင္ခိုင္းတယ္။ သင္တဲ့အခါ ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္က အမ္၀ိုင္စီ ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အမ္၀ိုင္စီကို မေရာက္ပဲ တျခားေနရာသာ ေရာက္သြားလို႔ရွိရင္ ကြ်န္ေတာ့ဘ၀အသက္တာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမယ္ဆိုတာ မေတြးႏိုင္ပါဘူး။ အမ္၀ုိင္စီကို ေရာက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းေလးစား၊ အားက်တဲ့ ဆရာေစာဘြဲမႈး က နံပါတ္ဖိုး လာျဖတ္ေနတယ္။ (ရယ္သံမ်ား)၊ ကြ်န္ေတာ္က သြားေမးတယ္။ ဆရာေစာဘြဲ႔မႈးဆိုတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိသလဲ..ေပါ့။ သူမ်ားေတြက ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္။ ေစာဘြဲ႔မႈးဆိုတာက ဒီတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ ဟုတ္လား ကိုင္ဇာတို ့၊ လႊမ္းမိုးတို႔လည္း ေစာဘြဲ႔မႈးဆိုတာ ဒီတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္လို႔ ၾကားေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းသာတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ အားလံုးလုပ္ေပးတယ္။ သူ႔ကို တပည့္ခံျပီး အျမဲတမ္း၊ သူနဲ႔အတူေနတယ္။ အမ္၀ိုင္စီမွာပဲ ေနရင္း သူက ကြ်န္ေတာ့သေဘာကို နားလည္လာျပီး၊ ကြ်န္ေတာ့ကိုလည္း သားအရင္းတစ္ေယာက္လို အရမ္းခ်စ္သြားတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ သူတဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္တြဲျပီး၊ ဂီတာပညာကို ေလ့လာသင္ယူခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ဟာ တကယ္ခ်ီးမြမ္းလို႔ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တဲ့ အျပင္မွာသာေတြ႔ျပီး၊ သူေဆးမျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာသာ ေတြ႔ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လံုး၀ ဘိန္းစားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားမွာ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို အားက်ေတာ့ သူေနာက္၊ သူလုပ္သလိုပဲ ေလွ်ာက္လုပ္ေနမိမွာ။ သူက လံုး၀ကို ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ့ကို လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ဥပမာ..ယဥ္ေက်းမႈကအစ၊ ကြ်န္ေတာ့ကို သြန္သင္ဆံုးမျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယက္က အတူတကြ၊ လက္တြဲလာခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိုင္းယြန္းခေရာ့စ္ Iron Cross ဆိုတဲ့ ေတးဂီတအဖြဲ႔ကို သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ စတင္ဖြဲ႔စည္းျပီးေတာ့ ေဘာ့စ္ ကိုခင္ေမာင္သန္႔တို႔၊ ကိုခရမ္းတို႔၊ ကိုဗညားလတ္ တို႔ကို ေခၚတယ္။ ျပီးေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔က ဘုရားသခင္ရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားရသူေတြ ျဖစ္ေတာ့ အဆိုေတာ္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုေလးျဖဴ၊ ကိုငဲ၊ ကိုမ်ိဳးၾကီး၊ တို႔နဲ႔ အျမဲတမ္းပဲ ဆုေတာင္းတယ္။ ဆုေတာင္းျပီးေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အစျပဳလို႔ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထဲမွာ မယံုၾကည္သူေတြလဲပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆုေတာင္းဖို႔ ေမ့ေနရင္ေတာင္မွ သူတို႔က ဆုေတာင္းရမယ္။ စေတာ့မယ္ လို႔သူတို႔ကပါ၊ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းျခင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာ သိရွိလာၾကျပီးဆိုေတာ့ အျမဲတမ္း ဆုေတာင္းျပီးမွ စတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၆ရက္ေန႔တုန္းကဆိုရင္ လူငယ္တစ္ေယာက္က ကင္မရာေလးကိုကိုင္ျပီး အကိုတို႔၊ ဆုေတာင္းမယ္မဟုတ္လား..ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတာင္ ဆုေတာင္းဖို႔ ေမ့ေနတယ္။ ဓါတ္ပံုရိုက္မလိုပါ။ သူတို႔ကေတာင္ သိေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ သြားလာလႈပ္ရွားျခင္း၊ အႏုပညာလုပ္ငန္း အားလံုးဟာ အဓိက ဘုရားပါရွိတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုလည္း ဆက္လက္ဆုေတာင္းေပးပါ။ ေရွ႔ႏွစ္လည္း လာဖို႔၊ အလိုေတာ္ရွိရင္ ဒီအသင္းေတာ္မွာ ဆက္လက္လာဖို႔ရွိပါတယ္..လို႔။
by ZCFjapan on Feb 13, 2010
http://www.murann.com/ezine/index.php?option=com_content&view=article&id=1557:iron-cross-&catid=7:life-experience&Itemid=8
ခ်စ္စမ္းေမာင္ သက္ေသခံျခင္း
TKBC , Tokyo-Japan
ေရွးဦးစြာ ဘုရားသခင္ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ပဲနဲ႔ လူဒီေလာက္မ်ားမယ္ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး။ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ နဲ႔ မိတ္သဟာရဖြဲ႔ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ေက်းဇူးေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အမ္၀ိုင္စီ MYC (Myanmar Young Crusader) ကပါ။ ဘိန္းစားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး (ရယ္သံမ်ား)။
ဒါေပမဲ့ ၀ိုင္စီနဲ႔ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘိန္းစားေတြနဲ႔ အတူေနခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ အရမ္းရင္းႏွီးသြားတဲ့အခါ သူတို႔ဘ၀ကို နားလည္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၀ိုင္စီမွာ ေနခဲ့တဲ့အခါေတာ့ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ မစိမ္းပါဘူး။ အားလံုးက ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ကခ်င္ေတြခ်ည္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို အခုေရာက္လာတာ ၃ေခါက္ေျမာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကေန အာစီယံျမဴးဇစ္အေနနဲ႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းခံရျပီး ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ တခါ ေဂ်အာစိယံ အေနနဲ႔ ၂၀၀၃ဒီဇင္ဘာမွာ ထပ္မံေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားထဲ မေရာက္ခဲ့ေပမဲ့ အခုအေခါက္မွာေတာ့ ျမန္မာအသိုင္းအ၀ုိင္းမ်ားနဲ႔ ေႏြးေထြးစြာနဲ႔ ေျဖေဖ်ာ္ခြင့္ရပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့အသက္တာကိုေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဂစ္တာပညာကို အရမ္းရူးသြတ္ပါတယ္။ ၄ႏွစ္သားေလာက္ကစျပီးေတာ့ ဂီတာစတီးပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ ေရွ႔က ကြ်န္ေတာ့အစ္ကိုေတြ၊ သဘာရင့္တဲ့သူေတြနဲ႔ တီးရတာ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔မွာလည္း မေနခဲ့ပါဘူး။ ဟသၤာတျမိဳ႔ကေန ၁၂မိုင္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ ေတာရြာေလးမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့မိဘေတြက ယံုၾကည္ျခင္းအရမ္းၾကီးတဲ့သူမ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ့ကို ဆုေတာင္းေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဂီတာပညာကို အရမ္းတီးတတ္ခ်င္တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆန္းေဒးစကူးေတြ တက္ျပီးေတာ့ ဘုရားသခင္ကို ဆပ္ကပ္တယ္။ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ရွိရင္ ဒီလိုျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ မယံုၾကည္သူေတြမ်ားတယ္။ ဥပမာ ဘုန္းၾကီးပ်ံ၊ အလႈတို႔၊ မဂၤလာေဆာင္တို႔ ရွိရင္၊ ဇတ္ပြဲေတြလာတယ္။ အဲဒီမွာ ဂီတာတီးတဲ့လူေတြကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းအားက်တယ္။ ငါ ဒီလိုေနရာေလးမွာ တီးရရင္ ေသေပ်ာ္ျပီ၊ အျမဲတမ္းစဥ္းစားေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။ ျမိဳမက်၊ ရြာမက် ေနရာေလးမွာ ေက်ာင္းသြားတက္တယ္။ အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စတိတ္စင္ေလးေတြ ျဖစ္ခ်င္လာတယ္။ အေပၚတက္တီးခ်င္ပါတယ္။ တီးခြင့္ရရင္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..လို႔ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ အစ္မအၾကီးဆံုး၊ ကခ်င္လူမ်ိဳးနဲ႔ရတဲ့ အစ္မေပါ့၊ အစ္မအၾကီးဆံုးက အရမ္း၀ါသနာၾကီးလြန္းအားၾကီးတယ္ ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ့ကို ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကို ေခၚျပီးေတာ့ ဂီတာသင္ခိုင္းတယ္။ သင္တဲ့အခါ ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္က အမ္၀ိုင္စီ ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အမ္၀ိုင္စီကို မေရာက္ပဲ တျခားေနရာသာ ေရာက္သြားလို႔ရွိရင္ ကြ်န္ေတာ့ဘ၀အသက္တာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမယ္ဆိုတာ မေတြးႏိုင္ပါဘူး။ အမ္၀ုိင္စီကို ေရာက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းေလးစား၊ အားက်တဲ့ ဆရာေစာဘြဲမႈး က နံပါတ္ဖိုး လာျဖတ္ေနတယ္။ (ရယ္သံမ်ား)၊ ကြ်န္ေတာ္က သြားေမးတယ္။ ဆရာေစာဘြဲ႔မႈးဆိုတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိသလဲ..ေပါ့။ သူမ်ားေတြက ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္။ ေစာဘြဲ႔မႈးဆိုတာက ဒီတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ ဟုတ္လား ကိုင္ဇာတို ့၊ လႊမ္းမိုးတို႔လည္း ေစာဘြဲ႔မႈးဆိုတာ ဒီတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္လို႔ ၾကားေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းသာတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ အားလံုးလုပ္ေပးတယ္။ သူ႔ကို တပည့္ခံျပီး အျမဲတမ္း၊ သူနဲ႔အတူေနတယ္။ အမ္၀ိုင္စီမွာပဲ ေနရင္း သူက ကြ်န္ေတာ့သေဘာကို နားလည္လာျပီး၊ ကြ်န္ေတာ့ကိုလည္း သားအရင္းတစ္ေယာက္လို အရမ္းခ်စ္သြားတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ သူတဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္တြဲျပီး၊ ဂီတာပညာကို ေလ့လာသင္ယူခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ဟာ တကယ္ခ်ီးမြမ္းလို႔ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တဲ့ အျပင္မွာသာေတြ႔ျပီး၊ သူေဆးမျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာသာ ေတြ႔ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လံုး၀ ဘိန္းစားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားမွာ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို အားက်ေတာ့ သူေနာက္၊ သူလုပ္သလိုပဲ ေလွ်ာက္လုပ္ေနမိမွာ။ သူက လံုး၀ကို ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ့ကို လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ဥပမာ..ယဥ္ေက်းမႈကအစ၊ ကြ်န္ေတာ့ကို သြန္သင္ဆံုးမျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယက္က အတူတကြ၊ လက္တြဲလာခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိုင္းယြန္းခေရာ့စ္ Iron Cross ဆိုတဲ့ ေတးဂီတအဖြဲ႔ကို သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ စတင္ဖြဲ႔စည္းျပီးေတာ့ ေဘာ့စ္ ကိုခင္ေမာင္သန္႔တို႔၊ ကိုခရမ္းတို႔၊ ကိုဗညားလတ္ တို႔ကို ေခၚတယ္။ ျပီးေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔က ဘုရားသခင္ရဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားရသူေတြ ျဖစ္ေတာ့ အဆိုေတာ္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုေလးျဖဴ၊ ကိုငဲ၊ ကိုမ်ိဳးၾကီး၊ တို႔နဲ႔ အျမဲတမ္းပဲ ဆုေတာင္းတယ္။ ဆုေတာင္းျပီးေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အစျပဳလို႔ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထဲမွာ မယံုၾကည္သူေတြလဲပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆုေတာင္းဖို႔ ေမ့ေနရင္ေတာင္မွ သူတို႔က ဆုေတာင္းရမယ္။ စေတာ့မယ္ လို႔သူတို႔ကပါ၊ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းျခင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာ သိရွိလာၾကျပီးဆိုေတာ့ အျမဲတမ္း ဆုေတာင္းျပီးမွ စတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၆ရက္ေန႔တုန္းကဆိုရင္ လူငယ္တစ္ေယာက္က ကင္မရာေလးကိုကိုင္ျပီး အကိုတို႔၊ ဆုေတာင္းမယ္မဟုတ္လား..ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတာင္ ဆုေတာင္းဖို႔ ေမ့ေနတယ္။ ဓါတ္ပံုရိုက္မလိုပါ။ သူတို႔ကေတာင္ သိေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ သြားလာလႈပ္ရွားျခင္း၊ အႏုပညာလုပ္ငန္း အားလံုးဟာ အဓိက ဘုရားပါရွိတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုလည္း ဆက္လက္ဆုေတာင္းေပးပါ။ ေရွ႔ႏွစ္လည္း လာဖို႔၊ အလိုေတာ္ရွိရင္ ဒီအသင္းေတာ္မွာ ဆက္လက္လာဖို႔ရွိပါတယ္..လို႔။
Chit San Muang1 - Testimony.flv
http://www.youtube.com/watch?v=Y0I6vAvKPNEby ZCFjapan on Feb 13, 2010
http://www.murann.com/ezine/index.php?option=com_content&view=article&id=1557:iron-cross-&catid=7:life-experience&Itemid=8
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။