စ်ာန္
ဘီစီ ေျခာက္ရာခန္႔က ရဟူဒီ လူမ်ဳိး (အခုေခတ္ အီစၥေရး (၀ါ) ဂ်ဴးလူမ်ဳိး) မ်ား Babylon (အခုေခတ္ အီရတ္) ႏုိင္ငံမွာ စစ္သုံ႔ပန္း အေနနဲ႔ ေရာက္သြားၿပီး ေနာက္ပုိင္း ေနသားက်လာရာက ရဟူဒီ ဘာသာတရားထြန္းကား လာေသာအခ်ိန္ကာလ ျဖစ္သည္။
ရဟူဒီမ်ားဟာ ေဘဘုလုံ ဥပေဒမ်ားကုိ မသုံးပဲ သူတုိ႔လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအတြက္ တရားသူႀကီးမ်ားကုိ ခန္႔ထားၿပီး တရားစီရင္လွ်က္ရွိသည္။
အဲဒီ ရဟူဒီ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းတြင္ ေဂ်ာ္ကင္မ္ ဆုိတဲ့ သူေဌး တစ္ေယာက္မွာ အင္မတန္ ေခ်ာေမာလွပၿပီး အက်င့္သီလ နဲ႔ ျပည့္စုံ (ဘာသာ တရားကုိင္းရႈိင္း) တဲ့ ဇနီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႕နာမည္က စူဆန္နာ တဲ့။
သူတုိ႔အိမ္ဟာ သူေဌးအိမ္ ျဖစ္တဲ့ အေလွ်ာက္ လူ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲက မ်က္ႏွာႀကီး၊ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ အ၀င္အထြက္ မ်ားတဲ့ အိမ္ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအိမ္ကုိ ၀င္ထြက္ေနတဲ့ လူႀကီးေတြထဲမွာ မၾကာခင္ကမွ တရားသူႀကီးခန္႔ထားျခင္း ခံရတဲ့၊ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္လဲ အပါအ၀င္ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီ တရားသူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ဟာ အားတုိင္း အၿမဲလာလည္တတ္ၿပီး သူတုိ႔မ်က္စိထဲမွာ သူေဌးကေတာ္ေလး စူဆန္နာဟာ မသိမသာ တဏွာစိတ္ စဲြက်န္ေစခဲ့တယ္။ သူေဌးကေတာ္ေလးရဲ႕ လႈပ္ရွားသြားလာပုံေတြကုိ ေလ့လာတတ္လာတယ္။
တေန႔ေတာ့...
လူႀကီး နွစ္ေယာက္စလုံး ေစာေစာအိမ္ျပန္မယ္ ဆုိၿပီး ထျပန္သြားတယ္။ တေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မတုိင္ပင္ထားပဲ လာစုံၿပီး အခ်င္းခ်င္း အံ့ၾသၾကတယ္။ အဲဒီေနရာကေတာ့ သူေဌးကေတာ္ အၿမဲတမ္း ေန႔လည္ပုိင္း ပူျပင္းတဲ့ အခ်ိန္ ေရလာခ်ဳိးခ်ဳိးေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၿခံအလယ္ ေရကန္နားက ခ်ဳံပုတ္ထဲမွာပါ။
မထူးေတာ့ၿပီမုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အႀကံတူ ဥာဏ္တူခ်င္း တိတ္တိတ္ေလး တုိင္ပင္ၾကတယ္။
သူေဌးကေတာ္ဟာ အေစခံမ်ားကုိ ေရကန္နားမွ ထြက္သြားခုိင္းၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ ၿခဳံထည္အ၀တ္ကုိခၽြတ္ ေရစိမ္မယ္ လုပ္ေနတုန္း၊ ရုတ္တရက္ ခ်ဳံထဲက လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ ေပၚလာတယ္။
ေအာ္ဖုိ႔ .. ေျပးဖုိ႔ မႀကံနဲ႔... ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ တရားသူႀကီးေတြ ဆုိတာ သိတယ္ေနာ္... ခင္မ်ား ေအာ္လုိက္တာနဲ႔ ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္လဲ ခ်က္ခ်င္းေအာ္လုိက္မယ္။ ဒီေနရာမွာ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ ေဖါက္ျပန္ေနတယ္ လုိ႔ ေအာ္လုိက္မယ္။ ဒီေတာ့ ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အလုိတူ အသာတၾကည္ လုိက္ခံလုိက္ပါ။... လုိ႔ၿခိမ္းေျခာက္လာတယ္။
မိန္းကေလးက စဥ္းစားလုိက္တယ္... က်မ ေအာ္လုိက္ရင္လဲ သူတုိ႔က ငါ့ကုိ ေသဒဏ္စီရင္ဖုိ႔ လုပ္ေတာ့မယ္။ သူတုိ႔ အလုိလုိက္ျပန္ရင္လဲ က်မ ရဲ႕ သီလ ဟာ ထာ၀ရ က်ရႈံးၿပီပဲ။ ေသမထူး၊ ေနမထူးပါ။
ခ်က္ခ်င္း ေအာ္လုိက္တယ္....
လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္လဲ သူ႕ထက္သာေအာင္ ေအာ္လုိက္တယ္.... အိမ္က ဧည့္သည္မ်ားနဲ႔ အိမ္သူအိမ္သားမ်ား၊ သူ႕ အေျခြအရံမ်ား ခ်က္ခ်င္း ေျပးလာတယ္။ သူ႕မွာ အ၀တ္မဲ့ တန္းလန္းျဖစ္ေနတာကုိ လူေတြ ေတြ႕သြားတယ္။ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္လဲ လူအုပ္ႀကီးကုိ တုိင္ေျပာလုိက္တယ္။ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ ေဖါက္ျပန္ေနတုန္း ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ လာေတြ႕တယ္။ အဲဒီ ေယာက္်ားကေတာ့ ထြက္ေျပးသြားလုိ႔ ဘယ္သူမွန္း မသိလုိက္ပါ။ ဆုိသတဲ့။
ေရွးေခတ္ ရဟူဒီ လူမ်ဳိးမ်ားဟာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ ထြက္ဆုိခ်က္ကုိ ဂရုမစုိက္ တတ္ပါဘူး။ အဲဒီ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ကုိ လူေတြက ယုံၾကတယ္။ တေန႔ေတာ့ သူ႕ကုိ လူပရိသတ္ ေရွ႕မွာ တရားစီရင္ဖုိ႔ အခ်ိန္က်လာတယ္။ အၿပီး ကြပ္မ်က္ဖုိ႔ပါ။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဒံေယလ (Daniel) ဆုိတဲ့ လူငယ္ တစ္ေယာက္ဟာ ရုတ္တရက္ (က်မ္းအေခၚ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ဟာ အဲဒီ လူငယ္ေပၚ ဆင္းလာၿပီး၊) စကားတစ္ခြန္း ေအာ္ေျပာလုိက္တယ္။ လူပရိသတ္ အားလုံး သူ႕ကုိ စူးစမ္းတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။
သူေျပာတာက... စူဆန္နာ ကုိ မကြပ္မ်က္ခင္ အဲဒီ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေမးခြန္း တခုေမးခ်င္တယ္... ခြင့္ျပဳေပးပါ။ တဲ့။
ဘာခက္တာမွတ္လုိ႔ ေမးေစ.. ေပါ့။
ဒီေတာ့... ဒံေယလ က အဲဒီ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေနရာ သီးသန္႔စီ ခဲြထားၿပီး၊ ပရိသတ္ေရွ႕ ေမးခြန္း တစ္ခု ေမးတယ္။
ခင္မ်ားတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က သူတုိ႔ ေဖါက္ျပန္ေနတာ အတူတကြ ေတြ႕တယ္ ဆုိေတာ့... ဘယ္သစ္ပင္ ေအာက္မွာ ေဖါက္ျပန္ေနၾကသလဲ.. လုိ႔ ေမးတယ္။
တစ္ေယာက္က အုတ္ျခစ္ပင္ (Mastic tree) ေအာက္မွာ လုိ႔ ေျဖတယ္။
ေနာက္ တစ္ေယာက္က ၀က္သစ္ခ်ပင္ (Evergreen Oak) လုိ႔ ေျဖတယ္။
အဲဒီမွာ ပရိသတ္ အေပါင္းလဲ အဲဒီလူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ ညာေျပာမွန္းသိသြားတယ္။ စူဆန္နာ ကေတာ့ ေသဒဏ္က လြတ္ၿပီး၊ အဲဒီ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကုိ ကြပ္မ်က္လုိက္တယ္ လုိ႔၊ ဆုိထားပါတယ္။
ဒါဟာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္တြင္တဲ့ သီလ ေစာင့္တည္မႈ ပါ။
(ဟီဘရူး က်မ္းစာ Book of Daniel Chapter 13 ကုိ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ျဖည့္စြတ္ၿပီး ဘာသာ ျပန္ထားတာပါ။)
Source: http://biblescripture.net/
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။