ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ(ဖိလိပိုင္စတိုင္)

 Martin Swe

အာဏာရွင္ေတြဟာ တရား၀င္မႈကို ရယူလိုတဲ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲကို မလႊဲမေရွာင္သာ က်င္းပေပးရတယ္။ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုက ေထာက္ခံထားတဲ့သူ၊ ေထာက္ခံထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ လွည့္စားခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ က်င္းပေပးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပံုမွန္စိတ္ (Common Sense) ရွိတဲ့သူမွန္သမွ် အာဏာရွင္ကို သေဘာမက်တဲ့အတြက္ လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွန္သမွ်မွာ အာဏာရွင္ေတြ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ႐ႈံးၾကတာခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဏာရွင္ေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မ႐ႈံးရေလေအာင္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ညစ္ၾကတယ္။ မဲလိမ္တယ္။ မဲခိုးတယ္။ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အၾကမ္းဖက္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွတ္တမ္းဟာ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈမွတ္တမ္းပဲ ျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ အာဏာရွင္ေတြ က်င္းပေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျပည္သူလူထုအတြက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္နဲ႔ ႏွလံုးရည္ကို စမ္းသပ္တဲ့ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အမွန္တရားျမတ္ႏိုးမႈကို မွတ္ေက်ာက္တင္တဲ့ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စည္းလံုးခိုင္မာမႈကို ျပသတဲ့ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတို႔ဟာ လူ႔ဂုဏ္ရည္သိကၡာနဲ႔ ျပည့္၀သူေတြ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ျပည္သူလူထုက သက္ေသျပတဲ့ ပြဲျဖစ္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ကာလအတြင္းမွာ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲကို ရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆိုင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေအာင္ပြဲကို အရယူသြားတဲ့ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားအျပားရွိခဲ့တယ္။ အာဏာရွင္ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ လိမ္လည္မႈေတြကို တည္ၿငိမ္စြာ ရင္ဆိုင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲကို ဖန္တီးသြားခဲ့တဲ့ အၾကမ္းမဖက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ၁၉၈၀ မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပိုလန္အေျပာင္းအလဲ၊ ၁၉၈၆ မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဖိလစ္ပိုင္ အေျပာင္းအလဲ၊ ၁၉၈၉ မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေရွ႕ဥေရာပ အေျပာင္းအလဲ၊ ၁၉၉၀ ေက်ာ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆိုဗီယက္အုပ္စု၀င္ႏိုင္ငံမ်ား အေျပာင္းအလဲ စတာေတြဟာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ျပည္သူလူထုေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာတာျဖစ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲလိမ္လည္မႈ၊ အၾကမ္းမဖက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ၊ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ ဒီလို ဆက္စပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြ အထင္အရွား ရွိေနပါတယ္။

ဖိလစ္ပိုင္က ဖဲႀကိဳး၀ါ

၁၉၈၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ မနီလာရဲ႕ လမ္းမတန္းမ်ား တေလွ်ာက္ ဖဲႀကိဳး၀ါေတြ တလြင့္လြင့္ျဖစ္ေနတယ္။ “ငါ့ကို အလိုရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္ ဖဲႀကိဳး၀ါတစကို သစ္ပင္မွာ ခ်ည္ေႏွာင္ျပထားပါ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းသံလည္း လြင့္ပ်ံေနတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကေန ျပန္လာမယ့္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ဘင္နီဒစ္အကြီႏို (Benedict Aquino) ကို ႀကိဳဆိုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဖဲႀကိဳး၀ါေတြ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကတာပါ။

ဘင္နီဒစ္အကြီႏိုဟာ အာဏာရွင္ ဖာဒီနန္မားကို႔စ္ (Ferdinand Marcos) ရဲ႕ ေသဒဏ္ေပးမႈကို ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ ခံခဲ့ရသူျဖစ္ေပမယ့္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေဆးကုသဖိုု႔ သြားေရာက္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ မားကို႔စ္က ၿပိဳင္ဘက္မရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို လုုပ္ခ်င္တဲ့အတြက္ အကြီႏိုကို တဖက္လွည့္နဲ႔ သြားခြင့္ေပးလိုက္တာပါ။ ဘင္နီဒစ္ အကြီႏို မပါ၀င္ႏိုင္တဲ့ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မားကို႔စ္က မဲဆႏၵ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ကို အရယူခဲ့ၿပီး သက္ေတာ္ရွည္ သမၼတႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ဘင္နီဒစ္ အကြီႏိုဟာ သူ႔ကိုႀကိဳဆိုတဲ့ ဖဲႀကိဳး၀ါေတြကို မျမင္သြားရပါဘူး။ ေလယာဥ္ေပၚက အဆင္းမွာပဲ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ လူသတ္သမားရဲ႕ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခတ္လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ အသက္ဆံုးသြားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အာဏာရွင္ မားကို႔စ္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ လူထုုလႈပ္ရွားမႈေတြ အႀကီးအက်ယ္ ေပၚေပါက္လာတယ္။ မားကို႔စ္ဟာ အံုႂကြလာေတာ့မယ့္ လူထုကို ထိန္းသိမ္းတဲ့အေနနဲ႔ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူ႔ကို ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္သူကေတာ့ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ဘင္နီဒစ္ အကြီႏိုရဲ႕ ဇနီး ကိုရာဇန္ အကြီႏို (Corazon Aquino) ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ခင္ပြန္းသည္ကို ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ ေသနတ္သံဟာ ဖိလစ္ပိုင္ျပည္သူလူထုကို လႈပ္ႏိႈးေပးလုိက္တယ္လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

အာဏာရွင္ကို စိန္ေခၚျခင္း

Aquino at Campaignကိုုရာဇန္အကြီႏိုဟာ သာမန္ အိမ္ေထာင္ရွင္မတေယာက္အျဖစ္ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနခဲ့သူ ျဖစ္ေပမယ့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ေနာက္ကြယ္ကေန အားေပးကူညီေနခဲ့ပါတယ္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဘင္နီဒစ္အကြီႏိုရဲ႕ ေဘးမွာ မခြဲမခြါ ေနထိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားရဲ႕ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈကို အသားက်ေနသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ေဆးကုသၿပီးအျပန္ မနီလာေလဆိပ္မွာ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံရတဲဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြမွာ တက္တက္ႂကြႂကြပါ၀င္တဲ့ အကြီႏိုုဟာ လူထုုရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္လာပါတယ္။

အာဏာရွင္မားကို႔စ္က လူထုဆႏၵျပပြဲေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖိုု႔အတြက္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲကို အခ်ိန္ေစာၿပီး က်င္းပမယ္လို႔ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ က်င္းပမယ့္ရက္က ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၇ ရက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားထဲမွာ ၂ လတာ ကာလပဲ ရွိပါတယ္။ ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္သူေတြ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရေအာင္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းပါပဲ။

ျပင္ဆင္ခ်ိန္မေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ဖိုု႔အတြက္ ကိုရာဇန္အကြီႏိုဟာ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေတြ႔အႀကံဳ မရွိတာလည္း အေၾကာင္းတခုပါ။ ဒါေပမယ့္ ဖိလစ္ပိုင္ျပည္သူလူထုကလည္း သူတို႔ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အေပ်ာက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဖိလစ္ပိုင္ျပည္သူ ၁ သန္းရဲ႕ လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ ပန္ၾကားစာ ၁ ေစာင္ သူ႔ေရွ႕ကို ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အကြီႏိုဟာ အာဏာရွင္မားကို႔စ္ကို စိန္ေခၚၿပီး ႏိုင္ငံေရးႀကိဳး၀ိုင္းထဲကို ၀င္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။

အာဏာရွင္မားကို႔စ္ဟာ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္က စၿပီး သမၼတရာထူးကို အပိုင္စီးထားသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမ ေလးႏွစ္သက္တမ္းအတြင္းမွာ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြနဲ႔ နာမည္ပ်က္ခဲ့ေပမယ့္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း သူပဲ အႏိုင္ရခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မွာ မားကို႔စ္အစိုးရရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲေတြ အႀကီးအက်ယ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီးတခုမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ လူ ၈ ေယာက္ေသဆံုးၿပီး လူ ၁၀၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ မားကို႔စ္ဟာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး ၁၉၇၂ မွာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ၿပီး သမၼတရာထူးကိုေရာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို ယူလိုက္တယ္။ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္အထိ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့ရာမွာ စစ္တပ္ကို တပ္သားအင္အား ၃ သိန္းအထိ တိုးခ်ဲ႕ၿပီး အာဏာကိုု အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ပါတယ္။

အာဏာရွင္မားကို႔စ္က သမၼတေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေရာက္လာတဲ့ အကြီႏိုကို “အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ ရွိေနသင့္တဲ့ မိန္းမတေယာက္” လို႔ ပုတ္ခတ္ပါတယ္။ “ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အႀကံဳ မရွိတဲ့ မိန္းမတေယာက္သာ သမၼတျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံဟာ ကပ္ဆိုက္ၿပီး ပ်က္သုဥ္းသြားလိမ့္မယ္” လို႔ ေ၀ဖန္ပါတယ္။ အကြီႏိုက “သူဟာ အက်င့္ပ်က္ျခစားတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ မရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို ခိုးယူတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳမ်ဳိး မရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို သတ္ျဖတ္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳမ်ဳိး မရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္သူလူထုကိုု လိမ္ညာလွည့္ပတ္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳမ်ဳိး မရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း” ေျပာၿပီး “အမ်ဳိးသမီးေကာင္းဘက္က အႏိုင္ရပါေစသား” လို႔ တံု႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲလိမ္လည္မႈမွ လူထုအာဏာသို႔

Edsa Movement 2ဖိလစ္ပိုင္ျပည္သူလူထုဟာ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၇ ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အလြန္တက္ႂကြစြာ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲအတြက္ အင္တိုက္အားတိုက္ မဲေပးၾကပါတယ္။ မားကို႔စ္ဘက္ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကို အႏိုင္ယူဖိုု႔အတြက္ နည္းမ်ဳိးစံု သံုးခဲ့ပါတယ္။ မဲစာရင္းမွာ မပါေအာင္ ခ်န္လွပ္ထားသူ အေရအတြက္က ၃ သန္းေက်ာ္ရွိပါတယ္။ မဲလိမ္ မဲခိုး မဲ၀ယ္ေရာင္းေတြလည္း မနည္းလွပါဘူး။ အကြီႏိုကို ေထာက္ခံတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးတေယာက္ အသတ္ခံရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္႐ုံးမွာ မဲရလဒ္ကို ျပဳစုရတဲ့ အဖြဲ႔ထဲက ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္ ၃၀ က မဲရလဒ္လိမ္လည္မႈကို မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး အလုပ္ထြက္ၾကပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ထုတ္ျပန္တဲ့အခါ မားကို႔စ္က မဲေပါင္း ၁၀ သန္း ၈ သိန္းေက်ာ္ ရရွိၿပီး အကြီႏိုက မဲ ၉ သန္း ၃ သိန္းရတယ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က ေၾကညာပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲလႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ (NAMFREL) ကေတာ့ အကြီႏိုက မဲ ၇ သန္း ၈ သိန္းေက်ာ္ရၿပီး မားကို႔စ္က ၇ သန္း ၅ ေသာင္းေက်ာ္ပဲ ရတယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပတဲ့ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က မားကို႔စ္သာလွ်င္ အႏိုင္ရသူျဖစ္တယ္လို႔ တရား၀င္ေၾကညာတဲ့အခါ အတိုက္အခံ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၅၀ က ကန္႔ကြက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲက ထြက္သြားၾကပါတယ္။

ေနာက္ရက္မွာေတာ့ အကြီႏိုုက လူထုစည္းေ၀းပြဲႀကီးေခၚၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲလိမ္လည္မႈကို အာခံတဲ့အေနနဲ႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကဖိုု႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့တဲ့ လူထုအာဏာ လႈပ္ရွားမႈႀကီး (Philippines People Power Movement) ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။

Marcos 1ျပည္သူလူထု ၂ သန္းေက်ာ္ဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္မနီလာက ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ အက္ဒဆာ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေပၚမွာ စု႐ုံးၿပီး အာဏာရွင္မားကို႔စ္ရဲ႕ အႏိုင္ယူမႈကို လက္သင့္မခံ ျငင္းဆန္ၾကပါတယ္။ ဒီလူထုရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္ အာခံမႈႀကီးမွာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အႏုပညာသမားေတြလည္း အလံုးအရင္းနဲ႔ ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။

လူထုႀကီးဟာ ဂီတအႏုပညာသမားမ်ားရဲ႕ သီခ်င္းသံေတြကို သံၿပိဳင္လိုက္သီဆိုရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို သ႐ုပ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။ လူထုစုေ၀းမႈႀကီးကို ၿဖိဳခြဲဖိုု႔ ေရာက္လာတဲ့ စစ္သားေတြဟာ လူထုုရဲ႕ လိႈက္လွဲတဲ့ ႀကိဳဆိုုမႈေအာက္မွာ လူထုနဲ႔ တသားတည္း ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဖီဒယ္လ္ ရာေမာ့စ္ (Fidel Ramos) နဲ႔ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အင္န္႐ုိင္း (Enrile) တို႔က မားကို႔စ္အစိုးရထဲက ႏုတ္ထြက္ၿပီး ျပည္သူလူထုဘက္ကို ပူးေပါင္းလိုက္ၾကတယ္။

ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္သီလရွင္မ်ားက လက္နက္ကိုင္စစ္သားမ်ားကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရင္ဆိုင္ေနၾကပံု၊ ျပည္သူလူထုက တင့္ကားေပၚက စစ္သားမ်ားကို ေရပုလင္းနဲ႔ ေပါင္မုန္႔ ေပးေနၾကတဲ့ ပံုေတြဟာ ဖိလစ္ပိုင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈေအာင္ပြဲကို သ႐ုပ္ေဖာ္တဲ့ပံုမ်ားအျဖစ္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၂ ရက္ကေန ၂၅ ရက္အထိ က်င္းပခဲ့တဲ့ လူထုုဆႏၵျပပြဲႀကီးေၾကာင့္ အာဏာရွင္ မားကို႔စ္နဲ႔ မိသားစုဟာ တိုင္းျပည္ကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။ အကြီႏိုက ၂၅ ရက္ေန႔မွာ ၁၁ ေယာက္ေျမာက္ ဖိလစ္ပိုင္သမၼတအျဖစ္ က်မ္းက်ိန္ပါတယ္။ ကမၻာေက်ာ္ TIME မဂၢဇင္းႀကီးက အကြီႏိုကို ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းလို႔ အမည္ေပးပါတယ္။

အေမရိကန္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဌာန CBS က “အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားေတြက သူတို႔ဟာ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံသားေတြကို ဒီမိုကေရစီ၀ါဒအေၾကာင္း သင္ေပးေနရတယ္လိုု႔ ထင္ေနၾကတယ္။ အခု ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံသားေတြက ဒီမိုုကေရစီ၀ါဒ အေၾကာင္းကို ကမၻာႀကီးကို သင္ျပေပးေနပါၿပီ” လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဖိလစ္ပိုင္အေတြ႔အႀကံဳက သင္ခန္းစာတခုေပးပါတယ္။ တည္ၾကည္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဓာတ္ျပည့္၀တဲ့ ျပည္သူလူထုက ရဲရဲရင့္ရင့္ လိုက္ပါႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျမစ္စြဲေနတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ သုတ္သင္ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာ ျဖစ္ပါတယ္။ ။

ေမာင္သာမည
.
Credit : Tint Zaw Mg
.
ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးပါတယ္
ေလးစားလ်က္
Martin Swe
07-11-2015