မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္မည့္ ျမန္မာျပည္

 

ေ၀ဟင္ခ်စ္သူ

မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္မည့္ ျမန္မာျပည္

ကြ်န္ေတာ္သည္ ဆရာ၀န္တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ အစုိးရႏွင့္ တုိက္႐ိုက္ပတ္သက္မႈ မရွိပါ။ တစ္ပါတီပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပါတီစုံပဲျဖစ္ ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ သမၼတလည္းမျဖစ္ႏုိင္၊ ၀န္ႀကီးလည္းမျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္၏ အလုပ္မွာ ေဆးကုသရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ယခု တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္၍ ဘယ္သူ႔ဘက္မွ မလုိက္ဘဲ ဒီမုိကေရစီက်က် ေရးသား တင္ျပလုိပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္၏ စစ္မွန္ေသာ ေစတနာကို ျပည္သူမ်ား နားလည္ ႏုိင္ၾကပါေစ။

လက္ရွိအစုိးရသည္ အားနည္းခ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့ေၾကာင္း မည္သူမွ် မျငင္းႏုိင္ပါ။

တစ္မိန္႔ တစ္အာဏာျဖင့္ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ျခင္း၊ အာဏာရွင္ ဆန္လြန္းျခင္း၊ အခြင့္အေရးယူလြန္းျခင္း၊ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ကင္းကြာလြန္းျခင္း၊ စည္းစိမ္ယစ္မူးၿပီး မလုပ္၊ မ႐ႈပ္ေနၾကျခင္း၊ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ လိမ္ခဲ့ၾကျခင္း၊ တုိင္းျပည္စီးပြားေရး ခြက္ခြက္လန္ ေအာင္ နိမ့္က်လာေစျခင္း၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးခဲ့ရေသာ ေသြးထြက္သံယုိမႈႀကီးမ်ား အႀကီး အက်ယ္ျဖစ္ပြား ေစျခင္း စသည့္ အားနည္းခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့သျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ တစ္တုိင္းျပည္လုံး ပ်က္ခမန္းလုလု ျဖစ္ေနရသည္ကိုလည္း မွန္မွန္ ကန္ကန္ ၀န္ခံရေပမည္။

ဤေနရာတြင္ အစုိးရဆုိေသာ စကားလုံးမွာ ဘယ္အဆင့္အထိ သတ္မွတ္ရမည္နည္းဆုိေသာ ျပႆနာကို စဥ္းစားရေပမည္။

အမွန္ေတာ့ အစိုးရဆုိသည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားျဖစ္၍ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတမွစၿပီး ရပ္ကြက္ျပည္သူ႔ေကာင္စီမ်ားအထိ ပါ၀င္ၾက သည္။

အဆင့္ဆင့္ေသာ ပါတီတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူမ်ား၊ ျပည္သူ႔ရဲမ်ားႏွင့္ အျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရွိသူ အစုိးရ၀န္ထမ္းမ်ားအားလုံး သည္ လည္း အစိုးရပင္ျဖစ္သည္။

အစိုးရ ညံ့ဖ်င္းသည္ဟုဆုိရာတြင္ ၎တို႔ အားလုံးသည္လည္း အစိုးရပင္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ၎တုိ႔အားလုံးသည္လည္း တာ၀န္ရွိ ေပသည္။

တုိင္းျပည္အက်ဳိး ထက္ မိမိအက်ဳိးကိုသာၾကည့္ၾကျခင္း၊ တစ္မတ္ဖုိးအာဏာရွိသူက တစ္မတ္ဖုိး ညစ္ပတ္ျခင္း၊ ရဲကလည္း ရဲ အေလ်ာက္၊ ေကာင္စီကလည္း ေကာင္စီအေလ်ာက္၊ ပါတီကလည္း ပါတီအေလ်ာက္၊ တရားသူႀကီးကလည္း တရားသူႀကီး အေလ်ာက္၊ အျခား႐ုံးမ်ား၊ ဌာနမ်ား အသီးသီးကလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္ သူ အေလ်ာက္ လာဘ္စားၾကျခင္း၊ အက်င့္ပ်က္ၾကျခင္း၊ တတ္ႏုိင္သမွ် ညစ္ပတ္ခဲ့ေၾကာင္း ျပည္သူအားလုံးအသိပင္ျဖစ္သည္။

တစ္ဦးခ်င္း- ဥပမာတစ္ခုခ်င္းျပရလွ်င္ က်မ္းဖြဲ႕၍ ျပရေပမည္။

တစ္ဖန္ အစိုးရမေကာင္းသလုိ ျပည္သူေတြအေနျဖင့္ေရာ တုိင္းျပည္အေပၚတြင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းခဲ့ၾကသလဲဆုိတာ ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ဖုိ႔လုိပါသည္။

ယေန႔ လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ လွည့္လည္၍ အစုိးရထြက္ေပးဟု ေအာ္ေနၾကေသာ ကုန္သည္၊ ပြဲစားမ်ားကို ေမးလုိပါသည္။

လုပ္သားျပည္သူမ်ား စား၀တ္ေနေရး ေခ်ာင္လည္ေအာင္၊ ကုန္ေဈးႏႈန္းက်ဆင္းေအာင္ ဘာေတြမ်ား တတ္စြမ္းသေလာက္ ေဆာင္ ရြက္ခဲ့ ၾကပါသလဲ။

မိမိတုိ႔ ကုိယ္က်ဳိးကုိသာ ေရွး႐ႈ ၍ ေဈးႏႈန္းမ်ားကစားျခင္း၊ ကုန္သုိေလွာင္ျခင္း လုပ္ခဲ့ၾကသူတို႔မွာ ဘယ္သူေတြလဲ။

အျမတ္ခြန္ေတြကိုေကာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေပးခဲ့ၾကသလားဟု ေမးလုိပါသည္။

ေဈးႏႈန္းတက္စရာရွိ လက္မေႏွးဘဲ လြယ္လြယ္ကူကူ တက္ပစ္လုိက္၏။

က်စရာရွိလွ်င္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့ဟု ဆုိၾက၏။

ကားသမားကလည္း ကားသမားအေလ်ာက္၊ စပယ္ယာကလည္း စပယ္ယာအေလ်ာက္ ျပည္သူကို ႏွိပ္စက္၏။

မိမိကိစၥ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ႐ုိး႐ုိးသားသားရွိခဲ့ၾကေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားကို လာဘ္ထုိးျခင္းျဖင့္ ဖ်က္ဆီးၾက၏။

ယူသူကလည္း ယူ၏၊ ေပးသူကလည္း ေပး၏။

ထုိ႔ေနာက္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲ အျပစ္ဖုိ႔ၾက၏။ (ယေန႔ စင္ေပၚတက္၍ အာေပါင္ အာရင္းသန္သန္ ေဟာေျပာ ေနၾကေသာ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္တုိ႔က အျမတ္ခြန္ မေပးရေလေအာင္ နည္းမ်ဳိးစုံ က်င့္ၾကံခဲ့ၾက၏။)

ေရာင္း၀ယ္မႈ၊ အေပးအယူမႈ အသီးသီးတို႔တြင္ ေငြမည္းတုိ႔ျဖင့္ ကစားခဲ့၊ လွည့္ပတ္ခဲ့ၾက၏။

အျခား မကုန္ႏုိင္ေအာင္ ေထာက္ျပစရာမ်ား ရွိပါသည္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ ျပည္သူလူထုဘက္မွလည္း တုိင္းျပည္အေပၚ တာ၀န္ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း ႐ုိး႐ုိးသားသား ၀န္ခံၾကေစလုိ ပါသည္။

အခ်ဳပ္ ဆုိရင္လွ်င္ တုိင္းျပည္ပ်က္ရျခင္းတြင္ အစုိးရတာ၀န္ရွိသလုိ ျပည္သူတုိ႔ဘက္မွလည္း တာ၀န္မကင္းေၾကာင္း နားလည္ ၾကေစ လိုပါသည္။

လက္ရွိအေရးအခင္းမ်ားကို ဆက္လက္၍ သုံးသပ္တင္ျပပါမည္။

ယခု တစ္တုိင္းျပည္လုံး ေအာ္ဟစ္ေတာင္းဆုိေနၾကေသာ ဒီမုိကေရစီသည္ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္၍ လြတ္လပ္မွ်တေသာ စနစ္ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ အလြန္ႀကိဳက္ပါသည္။

ထို႔ ေၾကာင့္ လုပ္သားျပည္သူတို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လွည့္လည္၍ ဒီမုိကေရစီေပးေရး ေတာင္းခံမႈကို ကြ်န္ေတာ္ ေထာက္ခံ ႀကိဳဆုိပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ တျဖည္းျဖည္း ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန္႔လာပါသည္။

တုိင္းျပည္အေရးအတြက္ ရင္ေလးမိၿပီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ ခ်ားလာပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ ျပည္သားမ်ား ဒီမုိကေရစီကို မသုံးတတ္ေၾကာင္း နားလည္လာရပါသည္။

ဥပမာအခ်ဳိ႕ျပရလွ်င္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို ေဇာက္ထုိးတပ္ၾကျခင္း၊ တခ်ဳိ႕က လုံးေျခ၍ ေျခေထာက္ျဖင့္ တက္နင္းျပျခင္း၊ ႐ုပ္ရွင္ မင္းသမီး တစ္ဦးက တုိင္းျပည္၏ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ စာအုပ္ကို ေျခေထာက္ျဖင့္ နင္းျပျခင္း (ေဟာေျပာသူတစ္ဦးက စင္ျမင့္ေပၚမွ ေန၍ အစုိးရအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးအား မေအႏွင့္ ကိုင္တုတ္ျခင္း)၊ ကားမ်ား ေခ်ာဆြဲျခင္း၊ လူေတြ မတန္တဆ တက္စီး ၾကျခင္း၊ သႀကၤန္ကဲ့သုိ ေဟးလား၀ါးလား အေပ်ာ္ၾကဴးၾကျခင္း၊ လမ္းလႊဲမရွိေသာ အခ်ဳိ႕ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္မ်ားကို ပိတ္၍ နာရီေပါင္း မ်ားစြာ ေဟာေျပာပြဲက်င္းပေနသျဖင့္ ယာဥ္မ်ား လုံး၀မသြားႏုိင္ဘဲ လုပ္သားျပည္သူေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ၾကျခင္း စသည္တုိ႔ကို ျပည္သူမ်ား ေတြ႕ျမင္ၾကပါလိမ့္မည္။

ထို႔ျပင္ ရန္ကုန္ေဆး႐ုံကို ပစ္ခတ္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္အတြက္ အစုိးရအား ျပင္းထန္စြာ ေ၀ဖန္႐ႈတ္ခ်ၾကသည္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း လုံး၀ စိတ္ဆုိးခဲ့ပါသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆး႐ုံႀကီးကို သပိတ္စခန္းဖြင့္၍ တုိ႔အေရး၊ တုိ႔အေရးဟု အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကျခင္းကို ဘာေၾကာင့္ မတားဆီးခဲ့ၾကပါသနည္း။

ေဆး႐ုံေပၚတြင္ ရွိေနေသာ အသည္းအသန္လူနာ တို႔ကို ေႂကြးေၾကာ္သံ၊ ဆူပူေအာ္ဟစ္သံ တုိ႔ေၾကာင့္ ဘယ္လုိထိတ္လန္႔ေ၀ဒနာ တုိးၾကမည္ကို မည္သူမွ် မစဥ္းစားမိၾကေတာ့ဘူးလား။

ဒီမုိကေရစီက်က် ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးသားရလွ်င္ ဆရာ၀န္ တစ္ဦးအေနျဖင့္ ေဆး႐ုံကို ပစ္ခတ္ျခင္း အတြက္ ႐ႈတ္ခ်သလုိ သပိတ္ စခန္းဖြင့္ ျခင္းကိုလည္း ႐ႈတ္ခ်ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ့အေနျဖင့္ ဩဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႔ည၊ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ တုိင္းျပည္သို႔ မိန္႔ခြန္းေျပာ ၾကားၿပီး ကတည္းက သပိတ္ေအာင္ပြဲ ရရွိၿပီဟု နားလည္ပါသည္။

အလြန္ အႏွစ္သာရ ျပည့္၀ေသာ မိန္႔ခြန္းတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတကုိယ္တုိင္က ကတိအတန္တန္ေပးထားၿပီျဖစ္ရာ ကိုယ့္ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္ၾကလွ်င္၊ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ၾကလွ်င္ သပိတ္လွန္၍ အလုပ္ခြင္သို႔ ျပန္၀င္ၾကရန္သာ ရွိပါသည္။

ဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းမွ စနစ္တက် ျပည္သူတု႔ိ ဆႏၵ လုိက္ေလ်ာျခင္းျဖစ္၍ လက္မခံ ႏုိင္စရာ မရွိပါ။

စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မံ၍ တုိင္းျပည္သုိ႔ မိန္႔ခြန္းေျပာခဲ့ျပန္သည္။

သူ႔မိန္႔ခြန္းမ်ားတြင္ တုိင္းျပည္အေပၚ ထားရွိေသာ သူ႔ေစတနာကို အထင္အရွား သိႏုိင္ပါသည္။

သမၼတတစ္ဦးအေနျဖင့္ လုိက္ေလ်ာႏိုင္သမွ် အစြမ္းကုန္ လုိက္ေလ်ာႏုိင္၊ မလုိက္ေလ်ာႏုိင္ေသာ ကိစၥမ်ားကိုလည္း အေက်အလည္ ရွင္းလင္းတင္ျပထားပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ လူမွန္းသိကတည္းက တုိင္းျပည္သို႔ တုိက္႐ိုက္မိန္႔ခြန္းေျပာ၍ ရွင္းလင္းတင္ျပေသာ သမၼတဟူ၍ ယခုတစ္ဦးတည္းသာ ေတြ႕ဖူးပါသည္။

ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ကဲ့သို႔ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦး လက္လႊတ္လုိက္ရမည္ကို ကြ်န္ေတာ္ အင္မတန္ ႏွေျမာမိပါသည္။

ယခုလုိ တုိင္းျပည္ပ်က္ခါမွ သမၼတတက္လုပ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္စြမ္း၊ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး အေနျဖင့္ မ်ားစြာခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ ထုိက္ေပသည္။

သူ အာဏာမလုိခ်င္မွန္း ကြ်န္ေတာ္ သိပါသည္။

ယခုသပိတ္တုိက္ပြဲသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အေျခအေနပုိဆုိးလာသည္။

ႏုိင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္မႈမ်ား၊ သမဂၢမ်ား မႈိလုိေပါက္လာၾကသည္။

ပါတီစုံမျဖစ္ရေသးဘဲ တြဲေရး ကြဲေရးမ်ား ျဖစ္ေနၾကၿပီ။

ေထာင္မ်ားလည္း က်ဳိးေပါက္၍ ေထာင္သားမ်ား လြတ္ေျမာက္လာၾကသည္။

လုၾက၊ သတ္ၾက၊ ယက္ၾက၊ ျဖတ္ၾက ျဖစ္လာၾကသည္။

ဒီမုိကေရစီဟု ေအာ္ဟစ္ထြက္ေပၚလာၾကေသာ စာေစာင္မ်ားလည္း စီးပြားေရးဆန္ဆန္ အလုအယက္ ထြက္ေပၚလာၾကသည္။

ဒီမုိ ကေရစီက်က် ေရးဖို႔ထက္ အစုိးရကို မ်ားမ်ားတြယ္ေလ လူႀကိဳက္မ်ားေလျဖစ္၍ အစုိးရကို ပုိ၍ ဖိအားေပး ႏွိပ္ကြပ္ေနၾကသည္။

ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားလည္း ေျခ႐ႈပ္လာၾကသည္။ ဘီဘီစီ၊ ဗီြအုိေအတို႔မွလည္း ေကာလာဟလမ်ဳိးစုံ၊ အတုိ႔အေထာင္ မ်ဳိးစုံတုိ႔ႏွင့္ တုိင္းျပည္ကို မပ်က္ပ်က္ေအာင္ လုပ္လာၾကသည္။

ျပည္တြင္း ေကာလာဟလျဖန္႔ခ်ိေရးအဖြဲ႕မွလည္း တုိင္းျပည္ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ေကာလာဟလေပါင္းစုံကို တစ္ေန႔ တစ္မ်ဳိး ရေအာင္ ထုတ္လႊင့္ေပးခဲ့သည္။

နယ္စြန္နယ္ဖ်ားမွ သူပုန္ ေသာင္းက်န္း သူတို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာၾကၿပီး ကင္းေစာင့္ရာမွ ျပႆနာျဖစ္ၿပီး ရပ္ကြက္ အခ်င္းခ်င္း အျပင္းအထန္ သတ္ျဖတ္ၾကသည္။

အစိုးရယႏၲရား တစ္ခုလုံးလည္း ပ်က္ယြင္းေပၿပီ။

ဓာတ္ဆီ လုံး၀မခ်က္ေတာ့သျဖင့္ ဓာတ္ဆီ လုံး၀မရွိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကား ေဈးႏႈန္း ႀကီးျမင့္လာ၍ လက္လုပ္လက္စားတုိ႔ ငတ္ၾကေလၿပီ။

ငတ္သျဖင့္ လုၾက၏။

ျပည္သူတို႔ကို ႏွိပ္စက္ခုိးဆုိး အၾကံအဖန္လုပ္ခဲ့ၾကေသာ ၀န္ထမ္း အသီးသီးတို႔သည္ ယခုအခါ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾက၏။

အစိုးရကို ကေလာ္ဆဲၾက၏။

တစ္လလုံး လွည့္လည္သပိတ္ ေမွာက္ၿပီး လကုန္ရက္ လခထုတ္စရာရွိေတာ့ အျပည့္အ၀ သြားေရာက္ထုတ္ယူၾက၏။

ဒီလ အလုပ္ မလုပ္ပါလား၊ ဒါေၾကာင့္ လခမယူေတာ့ဘူးဟု ျငင္းသူမရွိ။

လခထုတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ သပိတ္ဆက္ေမွာက္၏။

အခ်ဳပ္ ဆုိရေသာ္ တုိင္းျပည္ႀကီး ရစရာမရွိေအာင္ ပ်က္ယြင္းသြားေလၿပီ။

နဂို ကတည္းက အေပ်ာ္ၾကဴးရမည္ဆုိလွ်င္ ဗုိလ္မထားေသာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားသည္ ဒီမုိကေရစီကို လြဲမွားစြာ အသုံးခ်ကုန္ၾကေလၿပီ။

ဤအတုိင္းဆုိလွ်င္ မၾကာမီပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေပေတာ့မည္။

ေသြးေခ်ာင္းစီးပြဲမ်ား ျဖစ္ရမည္မွာ မလြဲပါ။

ယခုလို အေရးႀကီးသည့္အခ်ိန္တြင္ အားလုံး စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီၫြတ္ၫြတ္ႏွင့္ တုိင္းျပည္ကို ကယ္တင္ရန္ အေရးႀကီးလွေပ သည္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ ယခုအခါ ေခ်ာက္ႏႈတ္ခမ္းေပၚတြင္ တဲတဲေလးသာ က်န္ေတာ့သည္။

ယခင္က လုပ္ခဲ့ကိုင္ခဲ့ၾကသူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း တိုင္းျပည္ကို ကယ္တင္ဖို႔ထက္ မိမိတို႔ အာဏာရရွိေရး အတြက္ အျပင္းအထန္ စည္း႐ံုး၍ တုိင္းျပည္ကို ေခ်ာက္ထဲသို႔ အတင္းတြန္း ခ်ေနၾကသည္။

တကယ္အေရး အေၾကာင္း၊ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္စဥ္ကာလက ၎တို႔ ဘယ္မွာ ပုန္းခိုေန ၾကသည္မသိ၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေအာင္ႀကီး တစ္ဦးတည္းသာ အမိုက္ခံ၊ အနစ္နာခံ၍ တိုင္းျပည္၏ ပကတိအေျခ အေနကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပခဲ့ေပသည္။

သူ႔စာမ်ားတြင္ အမွားအယြင္း အနည္းငယ္ပါရွိေသာ္လည္း မူရင္း ေစတနာႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ မေျပာပေလာက္ပါ။

ယခု ေလာေလာဆယ္လည္း သူ႔အေနျဖင့္ ဘာမွလက္လြတ္စပယ္ ေဟာေျပာျခင္း၊ ပုဂၢလိက တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ဳိး မျပဳလုပ္ဘဲ ဒီမို ကေရစီက်က် ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။

အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမ်ားစြာ အစိုးရက ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးေတြ ခ်ီးျမႇင့္စဥ္ကပင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံ ယူခ့ဲၾကၿပီး ေပးအပ္ေသာ ေငြေၾကးႏွင့္ အျခား ခံစားခြင့္ရွိသည္တို႔ကိုလည္း အျပည့္အ၀ ခံစားခဲ့ၾကေပၿပီ။

ေလး-ငါး ေသာင္းခန္႔ တန္ဖိုးျဖင့္ အစိုးရေပးေသာ ကားမ်ားကိုယူ၍ စီးပြားရွာၾကသည္။

အခ်ဳိ႕မွာ ႏွစ္သိန္းပတ္၀န္းက်င္ျဖင့္ ျပန္၍ ေရာင္းခ်ၾကသည္။

အစိုးရကို မေက်နပ္လွ်င္ အစကတည္းက ျငင္းပယ္ခဲ့ၾကပါလား။

မိမိကိုယ္တုိင္က အစိုးရေပးေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳခံစားၿပီး ယခုအခါက်မွ အစိုးရ ကို ဘာေၾကာင့္ ပုဂၢလိက တိုက္ခိုက္ေန ၾကသလဲဟု ျပန္လည္စဥ္းစားၾကေစလိုသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း တင္ဦး ဆိုလွ်င္ ၎ေဖာ္ထုတ္ေဟာေျပာခဲ့ေသာ ေသြးထက္သံယိုမႈေပါင္းစံုတို႔၏ သံုးပံု ႏွစ္ပံုခန္႔တြင္ မိမိသည္ အစိုးရ၏ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာ၀န္အရွိ ဆံုး ပါ၀င္ခဲ့သည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနသလားဟု ေမးၾကည့္ခ်င္ပါသည္။

ယေန႔ ဒီမိုကေရစီ အျမန္ေပးပါဟု ေအာ္ဟစ္ ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ တပ္မႉးေဟာင္းမ်ား မိမိတို႔ ဘာေၾကာင့္ တပ္မွ အထုတ္ပယ္ခံရ သည္ကို ျပန္လည္ စဥ္းစားၾကေစလိုသည္။

မိမိတို႔ က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ မဲဆြယ္မႈ၊ မဲခိုးမႈတို႔အတိုင္း ယခု ျပန္လုပ္ၾကမည္စိုး၍ ဆႏၵခံယူပြဲ မလုပ္သင့္ပါဟု ေအာ္ေနၾကသလားဟုပင္ ထင္မိပါသည္။

တစ္ခ်ိန္လံုး ဘယ္ေနရာတြင္ အိပ္ေနမွန္းမသိေသာ ေရွ႕ေနမ်ား ေကာင္စီကလည္း ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္၏ မိန္႔ခြန္းကို အကိုး အကားမ်ား ထုတ္၍ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾက၏။

အေျခခံ ဥပေဒကို အစိုးရက အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ပုဒ္ထီး ပုဒ္မမ်ားျဖင့္ အတိတ္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾက၏။

၎ေရွ႕ေနမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တစ္ခု ေမးလိုပါသည္။

အစိုးရအေနျဖင့္ ၎ အေျခခံဥပေဒမ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့စဥ္က ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီက ဘာေၾကာင့္ တရား၀င္ ကန္႔ကြက္လႊာ မတင္သြင္း ခဲ့ၾကပါသနည္း။

ဒါေတာ့ ေျပာလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘဲဟု ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ မျပဳလုပ္ၾကေစလိုပါ။

အစိုးရအေနျဖင့္ အေရးယူသည္၊ မယူသည္မွာ မိမိတာ၀န္မဟုတ္၊ ဥပေဒကို နားအလည္ဆံုးျဖစ္သည့္ ေရွ႕ေနမ်ား ေကာင္စီအေနျဖင့္ အစိုးရက ဥပေဒခ်ဳိး ေဖာက္ေနေၾကာင္း သိလွ်င္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ကန္႔ကြက္လႊာတင္သြင္းရန္ တာ၀န္ရွိေပသည္။

ဥပေဒကိုခ်ဳိးေဖာက္ေနေၾကာင္း သိလ်က္ႏွင့္ ၿငိမ္ေနျခင္းသည္ ဥပေဒ က်ဴးလြန္ရာေရာက္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ပါသည္။

ယခုလို ေဘးရန္ကင္းရွင္းမွ လက္ခေမာင္းခတ္သူမ်ားကို ျပည္သူတို႔ ဘယ္လိုျမင္ၾကမည္ကို စဥ္းစားၾကည့္ေစလိုပါသည္။

ေနာက္တစ္ခုအေနႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ "ယေန႔ ပါတီစံုစနစ္ကို ေတာင္းဆိုေနၾကသူမ်ား စင္ေပၚတြင္ ေအာ္ဟစ္ေျပာေဟာ ေနၾကသူမ်ားက "ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္စရာ မလိုပါ။ ပါတီစံုစနစ္ကိုသာ တန္းၿပီး ေပးလိုက္ပါေတာ့"ဟု ဘာေၾကာင့္ ေတာင္းဆိုေနၾကပါသလဲ။ တစ္ဖက္က လည္း ဒီမိုကေရစီဟု ေတာင္းဆိုသည္။

တစ္ဖက္မွလည္း ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ မေနႏွင့္ေတာ့။

ပါတီစံုကို တစ္ခါတည္းသာ ေပးလိုက္ေတာ့"ဟု ဆိုျပန္ရာ မီးစ တစ္ဖက္၊ ေရမႈတ္တစ္ဖက္ ျဖစ္မေနဘူးလားဟု ေမးလိုပါသည္။

ျပည္သူမ်ား ဆႏၵကို မသိခ်င္ၾကေတာ့ဘူးလား။ တစ္ပါတီစနစ္ကိုသာ လိုလားသူ ျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနၾကပါသည္။

ယင္းကိုထည့္၍မစဥ္းစားဘဲ အဓမၼ ေတာင္းဆိုေနၾကျခင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။

ပါတီစံုကို တစ္ခါတည္း ေျပာင္းလိုက္လွ်င္ တစ္ပါတီလိုလားသူ ျပည္သူလူထုကို ဘယ္ေလာက္ နစ္နာ သြားမည္ကို ဒီမိုကေရစီက်က် စဥ္းစားမိ ၾကရဲ႕လား။

ျပည္သူအားလံုး၏ ဆႏၵပါ၀င္ေသာ တစ္ပါတီႏွင့္ ပါတီစံု ဆႏၵခံယူပြဲကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း မလုပ္ရဲၾကေတာ့ဘူးလား။

ျပည္သူအားလုံး၏ဆႏၵ မပါ၀င္ဘဲ ပါတီစုံစနစ္ကို အတင္းအဓမၼ ေတာင္းဆိုေနၾကျခင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။

ပါတီစံုကို တစ္ခါတည္း ေျပာင္း လိုက္လွ်င္ တစ္ပါတီကိုလိုလားသူ ျပည္သူလူထုကို ဘယ္ေလာက္ နစ္နာသြားမည္ကို ဒီမိုကေရစီ က်က် စဥ္းစားမိရဲ႕လား။

ျပည္သူအားလံုး၏ဆႏၵ ပါ၀င္ေသာ တစ္ပါတီႏွင့္ ပါတီစံု ဆႏၵခံယူပြဲကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းႏွင့္ မလုပ္ရဲၾကဘူးထား၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈမရွိၾကဘူး လားဟု အထပ္ထပ္အခါခါ ေမးျမန္းလိုပါသည္။

လုပ္သားျပည္သူအေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား နိဂုံးခ်ဳပ္ဆိုပါမည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ပ်က္စီးပံုအေရးကို ျမင္ၾကပါ။

ကြ်န္ေစာ္နံလာၿပီကို သတိျပဳၾကပါ။

အစိုးရသည္ အစိုးရသာျဖစ္ပါသည္။

တုိင္းျပည္မဟုတ္ပါ။

အစိုးရကို မုန္းတီး႐ံု၊ ဦးေန၀င္း၊ ဦးစန္းယုကို မုန္းတီး႐ံုႏွင့္ တိုင္းျပည္ကို မဖ်က္ၾကပါႏွင့္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ တိုင္းျပည္မ်က္ႏွာကိုသာ ၾကည့္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေန၀င္း မ်က္ႏွာကို ၾကည့္စရာမလိုပါ။

ထို႔အတူ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္၊ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း တင္ဦး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စသည္ျဖင့္ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွ် ၾကည့္စရာမလိုပါ။

သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူတို႔၏ အက်ဳိး၊ တုိင္းျပည္၏အက်ဳိးကိုသာ ေရွး႐ႈ၍ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ေမြးၾကပါ။

တရားမွ်တေသာ၊ ဒီမိုကေရစီက်ေသာ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ ဆႏၵခံယူပြဲမ်ားတြင္ ႀကိဳက္သလိုပါ၀င္ၾကပါ။

မိမိတို႔အလုပ္ကို ျပန္လုပ္ၾကရင္း တိုင္းျပည္ ခ်စ္ေၾကာင္း၊ အစိုးရ မေကာင္းေသာ္လည္း မိမိတို႔ေကာင္းေၾကာင္းျပၾကပါ။

အစိုးရမ်ား အေနျဖင့္လည္း ႏုတ္ထြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို အထပ္ထပ္ ေျဖၿပီးျဖစ္ပါသည္။

မိမိတို႔လက္ထဲတြင္ ဒီမိုကေရစီေရာက္ေနေၾကာင္း စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သိႏိုင္ပါသည္။

မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆံုးျဖတ္ၾကပါ။

ၾကားၾကားသမွ် ေကာလာဟလမ်ားကိုလည္း ဉာဏ္ရွိသူမ်ားပီပီ ခ်င့္ခ်ိန္၍ ယံုၾကပါ။

ထပ္၍ဆိုပါမည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ဆရာ၀န္ တစ္ဦးသာျဖစ္၍ ဘယ္ဘက္သို႔မွ မလိုက္ဘဲ ဒီမိုကေရစီက်က် ေရးသား တင္ျပေၾကာင္း ျပည္သူကို သိေစခ်င္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာတစ္ဦးလည္း အေရးအခင္းထဲတြင္ ေသနတ္မွန္၍ ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း မိမိ၏ ေဆြမ်ဳိးတစ္ဦး၏အေရးထက္ တိုင္းျပည္၏အေရးကိုသာ ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္ပါသည္။

ဆရာဝန္တစ္ဦး