ၿမိဳ႕ျပညမီးေရာင္ေအာက္က ေၾကြလြင့္သြားေသာပန္းပြင့္မ်ား....အရႈံးမေပးနဲ႔မိငယ္ေရ အပိုင္း(၂)

 

ဥယ်ာဥ္ မွဴး with Mya Mya Win and 33 others

ၿမိဳ႕ျပညမီးေရာင္ေအာက္က ေၾကြလြင့္သြားေသာပန္းပြင့္မ်ား
****************************************
အရႈံးမေပးနဲ႔မိငယ္ေရ အပိုင္း(၂)
ကလပ္လို႔ေခၚတဲ့ ခန္းမထဲကို၀င္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ နားမခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ တီးလံုးသံေတြက ဂြတီးဂြက် ၀င္လာပါတယ္။ ဟာ... ဒီေလာက္အသံက်ယ္ရေအာင္ နားပင္းေနတဲ့ လူေတြမ်ား မွတ္ေနလားမသိဘူးလို႔ ေျပာမိပါတယ္။ တီးလံုးသံေတြက နားမယဥ္တဲ့သူအဖို႔ေအာ္ဂလီဆန္စရာ။ အသံေတြက ၿငိမ့္ေညာင္းဖို႔ေ၀းစြ ၾကြက္သံေတြနဲ႔ ကြီက်ိက်ိ တစ္ဒုန္းဒုန္း DJ ျပား ပြတ္သည့္အသံဟု နားက်က္မိသည္။ ျမင္ရသည္ျမင္ကြင္းကေတာ့ ေမ်ာက္အုပ္ႏွင့္ လက္ပံပင္ ဇရက္က်သလို။ ျမင္ကြင္းနဲ႔ အသံေတြကိုေဒါသထြက္မိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေခၚရာ စာပြဲ၀ိုင္းအလြတ္တစ္ခုမွာ ထိုင္မိလိုက္တယ္။ ဘီယာခြက္ႏွစ္ခုေရွ႕ေရာက္လ...ာသည္။ သီးမခံႏိုင္ေတာ့။ စိတ္ရႈပ္တယ္... နားပူတယ္...ငါျပန္ေတာ့မယ္ ေသာက္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေအးမွမေအးေဆးတာ ေရာမေရာက္ရင္ေရာမလို ေနတတ္က တယ္ကြ... မင္းကလည္း စိတ္ခ်ည္းပဲဟု သူငယ္ခ်င္းကေျပာပါတယ္။ ဒါေရာမ မဟုတ္ဘူးကြ... ကုလားသိုက္ က်ား၀င္ကိုက္ေနတဲ့ေနရာ... မနိပ္ဘူး။ ျပန္မယ္။ ဒါေပမဲ့... ကၽြန္ေတာ့္စကား သူအေရးမလုပ္ဘူး။ ေဟ့ေကာင္... ပိုက္ဆံေပးၿပီးသြားၿပီ... ေသာက္ရူးမထနဲ႔ဟု တံု႔ျပန္ပါတယ္။ ခ်ာကနဲကၽြန္ေတာ့္ အနားကလွည့္ထြက္သြားတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကခုန္ေနတဲ့လူေတြကို ေသခ်ာမျမင္ရဘူး။ မီးကတဖ်တ္ဖ်တ္။ ရုပ္လံုးမေပၚ။ သူတို႔ ေဆးလိပ္ေတြကိုင္ရင္း ဘီယာေသာက္လိုက္ ကလိုက္ခုန္လိုက္။ ကကြက္ေတြကေတာ့ တက္တက္ၾကြၾကြ ဆႏၵျပတဲ့ေနရာမွာ သံုးစားရင္ေကာင္း၏။ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းသလို... လက္ေျမွာက္ျပ ေပါင္ကားျပ။ သို႔ေသာ္... ရုပ္ကိုေသခ်ာမျမင္ရ။ အရိပ္မွ်သာ။လက္ကိုင္ဖုန္းထုတ္ရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔လုပ္ေတာ့ အစ္ကိုဒီမွာဓါတ္ပံုရိုက္ခြင့္မရွိဘူး။ အျပင္မွာစာေရးထားတယ္ဟု ဘုက်က် ေျပာပါတယ္။ စိတ္ထဲကေတာ့မေက်နပ္။ ခဏၾကာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲထိုင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စာပြဲ မိန္းကေလး သံုးေယာက္လာထိုင္ပါတယ္။ ဟာ... မေန႔ကအစ္ကိုႀကီးမလားတဲ့။ ဟီးဟီး...ဟီးတဲ့။ မိတ္ေဆြတို႔လူမွားေနတယ္... အခုမွေရာက္တာ။ မညာပါနဲ႔ ကိုႀကီးကလည္း ဒီလိုလိမ္ကြက္ေတြရိုးေနပါၿပီတဲ့။ စိတ္ထဲကတင္းကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ကိုႀကီးကလဲ ညီမေလးတို႔ကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ပါနဲ႔တဲ့။ ဒုကၡ... ။ မိတ္ေဆြတို႔ လူမွားေနတာပါ... ေျပာေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတယ္။ မူေတာ့မူးေနၾကတယ္။ ကိုယ့္ႏွမမ်ားဆို နဘန္ထက်င္းထည့္မိမွာ။

ေတာ္ပါေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းျပန္ေရာက္လာလို႔။ ေဟ့ေကာင္ရွင္းဦးဟ... ဒီမွာျပသနာ တက္ေနတယ္။ ရွင္းမေနနဲ႔ မလိုဘူး။ လာ... သြားမယ္ဆိုေတာ့ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ပါသြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္သြားရၿပီးအခန္းေတြ အမ်ားႀကီးဖြဲထားတဲ့ ေနရာအေရာက္မွာ ၀င္အဲ့အခန္းကို... ဆိုေတာ့ဘာမွန္းမသိဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ၀င္လိုက္တယ္။ ဘာလဲေပါ့။ ၿပီးေတာ့တံခါးဆြဲပိတ္ သြားတယ္။ ေပပတ္လည္ တစ္ေယာက္အိပ္ခန္းေလာက္ရွိပါမယ္။ ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္တယ္။ ဘီယာႏွစ္ခြက္လဲ ေသာက္လိုက္ၿပီ။ ခ်ာလပတ္လည္ေနတယ္။ ဇြီ... ကနဲတံခါးတြန္းဖြင့္သံနဲ႔အတူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ တိန္...။ အိပ္မံႈစုပ္မႊားနဲ႔ ထလာပံုပဲ။ ဟိုဘက္တိုးဗ်ာဆိုၿပီး အခန္းထဲ က်က်နန အိပ္ပါေတာ့တယ္။ ငုတ္တုပ္ထိုင္ရင္း မူးေနတာေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ မသိ။ ကိုယ္လဲဘာမသိညာမသိမို႔ မေမးရဲ...။ သူ႕အခန္းကို ကၽြန္ေတာ္မွား၀င္လာတာလား ေ၀ခြဲမရ။ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ျပသနာေတာ့အႀကီးႀကီး... တက္ၿပီ။

ဗိုက္ကလဲဆာေနၿပီ... ဘာမွမစားခဲ့ရေသး။ ငုတ္တုပ္တံခါးေဘးနားထိုင္ရင္း သူငယ္ခ်င္းကိုေစာင့္ေနမိတယ္။ ငါေတာ့ငါးပါးေမွာက္တာပဲလို႔ေတြးရင္း။ အိပ္ေနတဲ့ကေလးမက ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မွာလဲ လွမ္းေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေစာင့္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္ ဆာေနၿပီ... ျပန္မလို႔ဆိုေတာ့။ ေပကလပ္ေပကလပ္ ၾကည့္တယ္။ သူ႕စကားက သိပ္မပီဘူး။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္မလုပ္နဲ႔ဗ်ာ.... ရိုးေနၿပီ။ ဘာလုပ္မွာလဲေျပာဆိုေတာ့... ေဒါသကထြက္သြားၿပီ...။ ေဒါသကထြက္ထြက္နဲ႔ ..ထမင္းမစားရေသးဘူး။ လယ္တယ္တယ္ျဖစ္ေနတယ္။ က်ဳပ္လူစကားေျပာတာ ဦးေႏွာက္လာ မစားနဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ... လန္႔သြားပံုပဲ။ အသံလည္း က်ယ္သြားတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္တယ္... ကၽြန္ေတာ့္ကို။ တံခါးကိုေဒါသထြက္ထြက္ ေဆာင့္ၿပီးဖြင့္လိုက္တယ္။ ဘယ္မလဲ ဒီေကာင္ဆိုၿပီး...။

ေနာက္ကေခၚသံၾကားရတယ္... ဟိုကိုႀကီး... ဟိုကိုႀကီးဆိုေတာ့...။ ဘာလဲဗ်... ဒါသထြက္ေနတာေနာ္ ေအးေဆးေန... ဆိုကာမွ.... အဲ့လိုမရဘူးေလ... အခ်ိန္မျပည့္ေသးဘူး။ ညီမခုမွဧည့္သည္ရတာတဲ့။ ေအးဧည့္သည္ဆိုတာ အိမ္ရွိရင္အၿမဲလာတယ္။ နင့္မွာအိမ္မရွိဘူးလား။ နင္တို႔ေျပာတာ ငါနားမလည္ဘူး။ ဦးေႏွာက္လာမစားနဲ႔ဆိုေတာ့... လာပါအစ္ကို အခန္းထဲမွာေျပာပါဆိုေတာ့....

မ၀င္ဘူး.... ဟိုေခြးသူေဒါင္းစားကိုသြားရွာမလို႔။ ဘာေတြမွန္းကိုနားမလည္ေတာ့ဘူး။ ဦးေႏွာက္သိပ္စားမခံဘူး။ အျပင္ထြက္တဲ့အေပါက္ျပဆိုေတာ့...။ အစ္ကို ဒီေနရာမေရာက္ဖူးဘူးလား။ အစ္ကို႔ၾကည့္ရတာတစ္မ်ိဳးပဲ... ေအး ငါႏိုက္ကလပ္ဆိုၿပီးလာခဲ့တာ ဘာေတြမွန္းမသိဘူး။ ရႈပ္ေနတာပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ... အစ္ကိုကလဲ ဒါႏိုက္ကလပ္ေလ... ဘာလို႔လည္း။ ညေစ်းေရာင္းတာမေတြ႕လို႔.... ။ဟာဗ်ာ..... ခင္ဗ်ားေဂါက္ေနလား။ ဒါေစ်းေရာင္းတဲ့ေနရာမဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားက ကုန္သည္ပြဲစားလား။သီရိမဂၤလာေစ်းနဲ႔ ခင္ဗ်ားမွားလာၿပီဗ်ာ.....။ စိတ္ကိုရႈပ္လာၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိ။ လြဲေတာ့လြဲေနၿပီ။ အႀကီးႀကီးလြဲတာ။ အခန္းထဲကိုဆြဲေခၚရင္း ေျပာတာ သူလည္း စိတ္ေလေနပံုပဲ။

ေအးဟုတ္ပါၿပီ.... ဒါညေစ်းတန္း မုန္႔ေတြဘာေတြေရာင္းတဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူးလားဆိုေတာ့... သူထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ ေအးေဆးေနပါေတာ့... ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႕ရတာ က်ဳပ္အိပ္ခ်င္ စိတ္ေတြေပ်ာက္ေနၿပီ...။ စိတ္လဲတိုေနၿပီ....။ နင့္ထက္စိတ္တိုေနၿပီ... ထကန္ထည့္ရနာေတာ့မယ္လို႔ ေျပာမိတယ္။ လန္႔သြားပံုပါပဲ။ အစ္ကိုဒီေနရာေတြ တကယ္မေရာက္ဖူးတာလားေမးပါတယ္။ ဘာေနရာလဲ ျပန္ေမးမိတယ္။ ဟာဗ်ာ... ဟိုဒင္းဟိုဒင္းဗ်ာ... ေျပာမွ...။

တိန္.... ဘုန္းႀကီး.... ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္အရင္းႀကီး ညေစ်းတန္းလို႔ ေျပာတဲ့ေကာင္။ မွားဘီ... ယံုမိတာကိုဗ်။

ငါျပန္ေတာ့မယ္... စိတ္လည္းရႈပ္လာၿပီ.... ဗိုက္လဲ ဆာေနၿပီ။ အာလဲေပါက္တယ္။ ေနပါဦးဗ်ာ... အခ်ိန္မျပည့္ရင္... ကၽြန္ေတာ့္ သူေဌးကဆူမွာေပါ့။ ဆူေတာ့ငါ့ကိစၥမွမဟုတ္တာ.... နင့္ကိစၥ။ အခ်ိန္မျပည့္ပဲ... ထြက္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ျပားမွမရဘူးဗ်။ ေနပါဦးဗ်ာ။ မေနဘူး ငါဗိုက္ဆာေနၿပီ။ ျပန္မယ္...။ မျပန္ပါနဲ႔ဗ်ာ...။ စကားေျပာတာေပါ့။ အခ်ိန္ျပည့္ရင္ တံခါးလာေခါက္လိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္အေအးဘူးယူေပးမယ္။ မယူနဲ႔ ငါမနက္ကတည္းက ဘားမွမစားရေသးဘူး။ အေအးလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္အခန္းျပင္ကို စိတ္နာနာနဲ႔ ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုႀကီးရယ္... ညီမရွစ္ႀကီးခိုးပါရဲ႕ ညီမကို အခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ မေနေပးရင္ပါးရိုက္မွာ။ ၀င္ၿပီးရင္ အခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ မေနရင္... ညီမကိုေတာင္ေပၚ ျပန္ပို႔မွာ...။ သူ႕ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္စက္ေတြ...။

စိတ္ထဲမွာမေကာင္းပါ။ ဘာလို႔ဒီလိုေနရာမ်ိဳး ေရြးရတာလည္း နင္စာမတတ္ဘူးလား။ ဘာသာတရား အဆံုးမမသိဘူးလား။ က်လိုက္မယ့္ငရဲ။ ညီမေလး ႏွစ္တန္းပဲ စာသင္ခဲ့ရတာ။ အလီရရင္၊ ေပါင္းႏုတ္ ေျမွာက္တတ္ရင္ ရန္ကုန္မွာ စာေရးမအလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ေျပာလို႔ ဒီေနရာမွန္းမသိပါဘူး။ လခေကာင္းတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာခဲ့တာပါ။ စာေရးမအလုပ္ထက္ ပိုက္ဆံပိုရမယ္ဆိုၿပီး ဒီေနရာေရာက္လာတာပါ။ စာေရးမလည္း မလုပ္ရပါဘူး။ အခု အိမ္ကညီမေလး လစာနဲ႔အခု ဆိုေခ်ာင္လည္ ပါတယ္။ ညီမေလးေလ...ဘုရားလည္းပံုမွန္ရွစ္ခိုးတယ္။ ေမေမေဖေဖတို႔ကိုလည္း လုပ္ေကၽြးရတာ ၀မ္းသာတယ္။ ညီမေလးဘာပဲျဖစ္ေနပါေစ.... ေမာင္ေလးပညာတတ္ျဖစ္ရင္ ညီမေလး ... တန္ပါတယ္။ ညီမေလးမႀကိဳက္ေပမဲ့..... စကားမပီတဲ့ တိုင္းရင္သူေလးရဲ႕ စကားေတြဟာကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ သံရည္ပူေတြေလာင္းလိုက္သလိုပါပဲ။ စိတ္၀င္တစားနားေထာင္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္ေမးမိတာက ဒီမွာငါ့ညီမ တစ္ေယာက္ထဲလား။ အမ်ိဳးေဆြေတြေကာ မပါဘူးလား။ ညီမအစ္မပါပါတယ္။ သူက ညီမထက္ေခ်ာတယ္။ တရုတ္ကို သူသြားမယ္ေျပာတယ္။ ပြဲစားနဲ႔ေပါ့ အစ္ကိုရယ္။ တရုတ္ကို ေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္မယ္ေျပာတယ္။ အခုေတာ့...ညီမဆီဖုန္းလည္းမဆက္ဘူး။ ေရာက္တယ္မေရာက္ဘူးလည္း မၾကားရဘူး။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့... မမကိုျမင္ရတာ.....


အပိုင္း(၃)တြင္ဖတ္ရႈ႕ၾကပါကုန္။
ဥယ်ာဥ္မွဴး
၂၀.၆.၂၀၁၃