ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနဝင္ခ်ိန္ (၁)

 

 

The Voice Weekly

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနဝင္ခ်ိန္ (၁)
...................................................................
The Rise and Fall of the Communist Party of Burma
(Bertil Lintner ေရး၍ ေက်ာ္ဝင္းဘာသာျပန္သည္။)

ဘာသာျပန္သူ၏ စကားဦး

ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈအတြင္းမွ ေပၚထြက္လာေသာ အစဥ္အလာႀကီးသည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ (ဤအခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အျငင္းပြားစရာ ရွိလိမ့္မည္ မထင္ပါ။) ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း အစိုးရ အဆက္ဆက္ကို တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ခဲ့သည့္ အဓိက
လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

(ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို လက္ခံ၊ လက္မခံ အသာထား။ ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္လည္း မည္သူမွ အျငင္းပြားလိမ့္မည္ မထင္ပါ။) သို႔ႏွင့္တိုင္ ယခုအခါတြင္မူ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ သမိုင္းထဲသို႔ တိုးဝင္ေပ်ာက္ ကြယ္သြားေတာ့မည့္ ျဖစ္စဥ္ထဲတြင္ ေရာက္ရွိေနၿပီဟု ဆိုရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ (ဤေကာက္ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္လည္း စြဲလမ္းသူ အခ်ဳိ႕မွလြဲ၍ အျငင္းပြားမည့္သူ မရွိေတာ့ဟု ယူဆရပါသည္။)

မည္သို႔ပင္ရွိေစ သမိုင္းကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ား၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ မကင္းႏိုင္သူမ်ား အတြက္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားက ေမးသင့္ေမးထိုက္ေသာ၊ ေလ့လာ ဆန္းစစ္အပ္ေသာ အေမးပုစၦာ တစ္ရပ္ကိုကား ခ်န္ထားခဲ့သည္ဟု သေဘာရပါသည္။ "ဤမွ် အစဥ္အလာႀကီးေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီး တစ္ရပ္အေနႏွင့္ သမိုင္းႏွင့္အတူ လိုက္ပါမသြားႏိုင္ေတာ့ဘဲ အဘယ့္ေၾကာင့္ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ထဲတြင္ ပြန္းျပတ္-ျပတ္သြားရ ပါသနည္း" ဆိုေသာ ပုစၦာျဖစ္သည္။ ယခု ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပမည့္စာစုမွာ အဆိုပါ အေမးပုစၦာအတြက္ ျပည့္စံုလံုေလာက္ေသာ အေျဖ ဟုတ္ေကာင္းမွ ဟုတ္ႏိုင္သည့္ တိုင္ စဥ္းစားဆဝါးစရာ မ်ားကား အထိုက္အသင့္ပါသည္ဟု ထင္ပါသည္။

မူရင္းစာေရးဆရာ “ဘာတင္းလစ္တနာ” မွာ သမိုင္းပညာရွင္ တစ္ေယာက္ေတာ့ကား မဟုတ္ပါ။ သို႔အတြက္ သူ႔စာအုပ္ (The Rise and Fall of the Communist Party of Burma) မွာ သမိုင္းက်မ္းႀကီးတစ္ေစာင္လို ေရပက္မဝင္ ခိုင္မာတိက်ခ်င္မွ တိက်ပါလိမ့္မည္။ လစ္တနာမွာ ႏိုင္ငံေရး သမားတစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ပါ။ သို႔အတြက္ သူ႔စာအုပ္မွာ ျမန္မာ့
ႏိုင္ငံေရးေလ့လာခ်က္ စစ္တမ္းတစ္ေစာင္လို ဘက္စံုေထာင့္စံု၊ က်ယ္ျပန္႔ နက္႐ိႈင္းမႈ ရွိေကာင္းမွ ရွိပါလိမ့္မည္။ အမွန္စင္စစ္ သူသည္ ဂ်ာနယ္လစ္ တစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔တေစ ... စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာသာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ စာေရးေနသူ၊ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ဳိးကား မဟုတ္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အပါအဝင္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ နယ္ေျမမ်ားသို႔ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ ေလ့လာ၊ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းၿပီးမွ ဤစာအုပ္ကို ျပဳစုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔အတြက္ သူ႔စာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ ဘာသာျပန္ရာ တြင္လည္း ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ပထမအႀကိမ္ ပံုႏွိပ္ျခင္းစာမူကို မယူ။ ေနာင္ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ေရာက္မွ သူကိုယ္တိုင္ တည္းျဖတ္ျပင္ဆင္ ျဖည့္စြက္ထားေသာ စာမူကိုသာ ဘာသာျပန္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအတြက္ အေရးႀကီးသည္ဟု ယူဆရေသာ ယခုစာအုပ္ကို ဘာသာ ျပန္ျဖစ္သည့္ အတြက္ မူရင္း စာေရးဆရာ ဘာတင္းလစ္တနာ ကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၉၀ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝသည့္ စာအုပ္ႏွင့္ ၂၀၁၂ ျဖည့္စြက္ခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြစုေဆာင္းေပး ေသာ မိတ္ေဆြႀကီး ကိုလြင္ဦး (လွည္းတန္း) ကိုလည္းေကာင္း ေက်းဇူးစကား ဆိုအပ္ပါသည္။

နိဒါန္း

အာရွေဒသ၏ အရွည္ၾကာဆံုး ကြန္ျမဴနစ္ပုန္ကန္ ထၾကြမႈမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ျမန္မာကြန္ျမဴနစ္ မ်ား၏ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၆ ရက္ေန႔ညမွာပင္ နိဂံုးကမၸတ္ အဆံုးသတ္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ ဆံုးခန္းတိုင္ သြားရသည္မွာ ေအာင္ျမင္ေသာ အစိုးရထိုးစစ္တစ္ခုေၾကာင့္ မဟုတ္သလို သေဘာထားႀကီးေသာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပၚလစီတစ္ရပ္၏ အက်ဳိးဆက္လည္း မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္က အစိုးရကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ေနေသာ “ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ” (CPB) ၏ ေအာက္ေျခတပ္သားထု ၾကားမွ ေပၚထြက္လာသည့္ တပ္တြင္း ပုန္ကန္ျခားနားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

CPB ဌာနခ်ဳပ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း တ႐ုတ္နယ္စပ္အနီး ဝေတာင္တန္းမ်ား ေပၚရွိ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ေသာ “ပန္ဆန္း” တြင္ အေျခစိုက္ထားသည္။ တပ္တြင္းသူပုန္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ထိုညမွာပင္ အဆိုပါ CPB ဌာနခ်ဳပ္ကို တစ္ဟုန္ထိုး ဝင္စီးခဲ့ၾကသည္။ ေကာင္းစြာ ျဖည့္တင္းထားေသာ ဗဟိုလက္နက္တိုက္ႏွင့္ အျခားအေဆာက္ အအံုမ်ားကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၾကသည္။ ပါတီဆန္႔က်င္ေရး ခံစားမႈမ်ားျဖင့္ ေဒါသဆူေဝေနၾကေသာ ပုန္ကန္ျခားနားၾကသူ မ်ားက မတ္စ္၊ အိန္ဂ်ယ္၊ လီနင္၊ စတာနင္၊ ေမာ္စီတုန္း အမွဴးျပဳေသာ ကြန္ျမဴနစ္အိုက္ကြန္မ်ား၏ ပံုတူ ဓာတ္ပံုကားခ်ပ္မ်ားကို ႐ိုက္ခ်ဳိးပစ္လိုက္ၾကသလို ကြန္ျမဴနစ္ စာေပက်မ္းဂန္ မ်ားကိုလည္း ဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ဤတြင္ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လွၿပီျဖစ္ေသာ စြဲၿမဲသည့္ ေမာ္ဝါဒီ CPB ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားမွာ နယ္ျခားျမစ္ ကေလး “နာမ္ခ” ကို ျဖတ္ကာ တ႐ုတ္ျပည္ထဲသို႔ ဒေရာေသာပါး ထြက္ေျပး ရေလေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သမိုင္းတြင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ အျဖစ္ ကြန္ျမဴနစ္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈ တစ္ရပ္မွာ ၄င္း၏ အတြင္းပိုင္းၿပိဳကြဲမႈေၾကာင့္ ႐ံႈးနိမ့္ ၿပိဳကြဲသြားရပါေလ ေတာ့သည္။

အမွန္စင္စစ္ ဧၿပီလ ၁၆ ရက္ႏွင့္ ၁၇ ရက္က ပန္ဆန္းတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ဆိုခဲ့ပါ ဝ႐ုန္းသုန္းကား ျဖစ္ရပ္ႀကီးမွာ ေရွာင္တခင္ ေပၚထြက္လာသည္ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ တျမည့္ျမည့္ ေလာင္ၿမိဳက္ေနေသာ သက္ႀကီးရြယ္အို ေခါင္းေဆာင္မႈအေပၚ မေက်နပ္ရာမွ အေၾကာင္းခံ ျဖစ္တည္ လာသည္ဟု ဆိုရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ အဘိုးႀကီးမ်ားမွာ ၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားအတြင္း တ႐ုတ္ျပည္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ကတည္းက အေျပာင္းအလဲမရွိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆုပ္ကုိင္လာခဲ့ၾကေသာ၊ ယခု အခါေခတ္ႏွင့္ ပို၍ ပို၍ အံေခ်ာ္ေနၿပီလည္း ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ေခါင္းမာမာ ျငင္းဆန္ ေနၾကသည္။ ဒါကို ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ေတြက မေက်နပ္။ သည္လိုႏွင့္ ပါတီတြင္း ဘဝမွာ ႀကိမ္မီးအံုးသလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ပို၍ပင္အေရးႀကီးသည္ဟု ဆုိႏုိင္ေလာက္သည့္ အေၾကာင္းရင္းခံ တစ္ရပ္မွာ ပါတီတြင္းရွိ လူမ်ဳိးစုဆုိင္ရာ တင္းမာမႈမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ေျပာရလွ်င္ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈမွာ အဆိုပါလူမ်ဳိးစု ဆုိင္ရာ တင္းမာမႈ၏ ထင္ဟပ္ခ်က္ပင္ျဖစ္ႏုိင္သည္။ CPB လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕မ်ား၏ အမ်ားတကာ့ အမ်ားစုႀကီးမွာ ေဝးလံေခါင္းဖ်ား ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္လွေသာ တ႐ုတ္ဗမာ နယ္စပ္ေတာင္ေပၚ ေဒသမ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကသည့္ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုမ်ားမွ လာၾကေသာ တပ္သားေတြျဖစ္သည္။ သူတို႔တစ္ေတြ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အလံေအာက္ ေရာက္လာၾကသည္မွာလည္း အုိင္ဒီအိုလိုဂ်ီထက္ လူမ်ဳိးစုဆုိင္ရာ မေက်နပ္မႈမ်ားႏွင့္ ေယဘုယ် အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး စိတ္အခံေၾကာင့္သာ မ်ားသည္။ ခန္႔မွန္းေျခအရ ကြန္ျမဴနစ္တပ္မေတာ္ ေအာက္ေျခတပ္သားစု ၏ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေအာက္မွာ တ႐ုတ္-ဗမာ နယ္စပ္ေတာင္ေပၚသား လူမ်ဳိးစု တစ္ခုျဖစ္ေသာ ဝမ်ဳိးႏြယ္စုမွ ဝအမ်ဳိးသားေတြျဖစ္သည္။ ၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား ၏ အေစာပိုင္း ႏွင့္ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား၏ ေႏွာင္းပိုင္းကာလမ်ား အတြင္း တ႐ုတ္ျပည္၏ အကူအညီျဖင့္ CPB တပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ ထိုေဒသကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္မီ ကဆုိလွ်င္ အဆိုပါ ဝလူမ်ဳိးမ်ားမွာ တစ္ဖက္ရန္သူကို ေခါင္းျဖတ္သည့္ အေလ့ပင္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ CPB တပ္မေတာ္၏ တပ္မွဴး အားလံုးနီးပါး ဆိုလွ်င္လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ လူမ်ဳိးစုအုပ္စုမ်ားမွ လာသူေတြသာ ျဖစ္သည္။ တပ္မွဴးအခ်ဳိ႕မွာ ဝအမ်ဳိးသားေတြျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုမွာ ကိုးကန္႔တ႐ုတ္၊ ကခ်င္၊ ရွမ္းႏွင့္ အျခားလူမ်ဳိးစုမ်ား ျဖစ္သည္။ ဗမာဆို၍ မတ္(ခ)လီနင္ဝါဒီ၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ တပ္ဖြဲ႕အသီးသီးတြင္ တြဲဖက္တာဝန္ ယူထားေသာ ႏုိင္ငံေရးမွဴးေတြသာ ရွိသည္။

တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ရွိေသာ ေနာက္ထပ္အေရး ႀကီးသည့္ အေၾကာင္းတစ္ခုမွာ CPB အေျခခံေဒသတြင္ အလုပ္ျဖစ္ေနေသာ အျမတ္အစြန္း အႀကီးအက်ယ္ရေနသည့္ မူးယစ္ေဆးဝါး (ဘိန္း) အေရာင္း အဝယ္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္က က်င္းပခဲ့ေသာ CPB ၏တတိယ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးကြန္ဂရက္တြင္ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္၊ ဘိန္းမွ ဆင့္ပြားလာေသာ ဘိန္းျဖဴ ထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ အျခားတရားမဝင္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ အေရးယူကိုင္တြယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ ခက္ေနသည္မွာ အဆိုပါ တရားမဝင္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေဒသခံ တပ္မွဴးမ်ားကိုယ္တုိင္ ပါဝင္ ပတ္သက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေျပာၾကစတမ္းဆိုလွ်င္ ဘိန္းမွာ ဆယ္စုႏွစ္အခ်ဳိ႕ၾကာ ကပင္ CPB ေဒသ၏ ေငြျဖစ္လြယ္ဆံုး သီးႏွံျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ပါတီကိုယ္တုိင္ကပင္ ဘိန္းစိုက္သူ မ်ားႏွင့္ ဘိန္းေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကားသူမ်ားကို ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္း အခြန္ေကာက္ခံၿပီး ခြင့္ျပဳထားခဲ့သည္။ သို႔တုိင္ေအာင္ ေဒသတြင္း အင္အားပံုစံ ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္ အေရးပါမႈ မွာလည္း ပိုမုိျမင့္မားလာ ခဲ့ရသည္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ေမာ္စီတုန္း ကြယ္လြန္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း တ႐ုတ္ျပည္က ႏုိင္ငံျခားေရး ေပၚလစီသစ္ ခ်မွတ္လုိက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ျဖစ္ပါသည္။

၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားႏွင့္ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား အတြင္း CPB မွာ ေဒသတြင္း အျခားေသာ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီမ်ား လိုပင္ တ႐ုတ္ျပည္မွ အလြန္ မ်ားျပားေသာ အေထာက္အပံ့မ်ား ရရွိခဲ့သည္။ သို႔ႏွင့္တုိင္ ေပက်င္းအေနႏွင့္ ၄င္း၏ စီးပြားေရးကို ေခတ္မီေစရန္ ႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားကုန္သြယ္ေရး ကို ျမႇင့္တင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလာေသာအခါ အဆိုပါ ပါတီမ်ားကို ေပးသည့္ အကူအညီမ်ားကို သိသိသာသာ ေလွ်ာ့ခ်လုိက္ပါသည္။ ဤသို႔ တ႐ုတ္အကူအညီမ်ား ျဖတ္ေတာက္လုိက္ျခင္းမွာ “ထုိင္းကြန္ျမဴနစ္ပါတီ CPT ကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ၿပိဳက်သြားေစခဲ့သလုိ “မေလးရွားကြန္ျမဴနစ္ပါတီ” CPM ၏ေနာက္ဆံုး ေန႔မ်ားသို႔လည္း ဦးတည္ေစခဲ့သည္။ သို႔တေစ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ကား ကြန္ျမဴနစ္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမွာ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚ ေနခဲ့သည္။ သို႔တုိင္ေအာင္ CPB အတြက္မူ ၄င္း၏ တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို လက္နက္ တပ္ဆင္ရန္ႏွင့္ ၄င္းထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ေဒသအတြင္းရွိ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ေဆး႐ံု မ်ားကို ဆက္ထိန္းထားႏုိင္ရန္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ျဖစ္လာေစခဲ့သည္။ ဤအခက္အခဲမ်ားကို ေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ အတြက္ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္ ေပၚတြင္ သာမက လြတ္ေျမာက္သည့္ ေဒသအတြင္းရွိ လူထုအေပၚ တြင္ပါ အလြန္ ႀကီးမားေသာ အခြန္ေကာက္မ်ား တုိးျမႇင့္ ေကာက္ခံလာခဲ့သည္။ ဤသို႔အခြန္ တုိးျမႇင့္ ေကာက္ခံသည္ကို လူထုကမေက်နပ္။ သည္လိုႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း နယ္စပ္ေဒသ လူထုႏွင့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈ ၾကား ပို၍ပို၍ ကင္းကြာလာေစရန္ အေၾကာင္းဖန္ လာပါေတာ့သည္။

ဤအခ်ိန္မွာပင္ ေဒသခံ ကြန္ျမဴနစ္တပ္မွဴးမ်ား အေနႏွင့္ ေဒသတြင္း ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္မွ အျမတ္မ်ားစြာ ရသည္ကို သေဘာေပါက္သူေတြ ရွိလာၾကရာ ပန္ဆန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ဥေပကၡာ ျပဳၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားလာၾကသည္။ ပန္ဆန္းဘက္မွလည္း ပါတီအေထာက္ေတာ္မ်ား ေစလႊတ္ကာ အဆုိပါတပ္မွဴးမ်ား အေပၚ စံုစမ္း ေထာက္လွမ္းမႈမ်ား လုပ္လာသည္။ သူတုိ႔တစ္ေတြ၏ မမွန္မကန္ အျပဳအမႈမ်ားကိုလည္း ဗဟိုသို႔သတင္းပို႔ တုိင္တန္းသည္မ်ား ရွိလာသည္။ ေနာက္ဆံုး CPB ေခါင္းေဆာင္မ်ား ကိုယ္တုိင္က "အခြန္ေကာက္ခံျခင္းမွ လြဲ၍ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္သူ မည္သည့္ပါတီဝင္ ကုိမဆုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပး အေရးယူမည္" ဟု တိတိက်က် ေၾကညာလိုက္ေတာ့သည္။ "မည္သူမဆုိ ဘိန္းျဖဴ ႏွစ္ကီလိုဂရမ္ႏွင့္အထက္ လက္ဝယ္ ေတြ႔ရွိလွ်င္ ေသဒဏ္က်ခံေစရမည္" ဟု တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာသည္ အထိ ျဖစ္လာသည္။ အမွန္စင္စစ္ CPB အေျခခံ ေဒသအတြင္း ဘိန္းျဖဴ ထုတ္လုပ္ေနသည္မွာ ေဒသခံ ကြန္ျမဴနစ္တပ္မွဴးမ်ား ကိုယ္တုိုင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆုိခဲ့ပါအတုိင္း မူးယစ္ေဆး (ဘိန္းႏွင့္ ဘိန္းျဖဴ) အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ CPB ေကဒါမ်ား ကိုယ္တုိင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည္မွာ အိုုင္ဒီအိုလုိဂ်ီ အရင္းခံပါတီေခါင္းေဆာင္မႈအတြက္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ ကသိကေအာက္ တစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနရသည္။ ဘိန္းဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပြဲဆင္ႏႊဲရန္ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွ ဖိအားေပးေနသည္ ဆိုေသာ အေျပာအဆုိမ်ားမွာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခ ရွိေလာက္သည္။ CPB အေျခခံေဒသမွ လွ်ံက်လာေသာ မူးယစ္ ေဆးဝါးမ်ားမွာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ျပႆနာ တစ္ရပ္လုိ ျဖစ္ေနရသည္။ အေရအတြက္အရ ပို၍ ပို၍မ်ားလာေသာ ဘိန္းျဖဴမ်ား မွာလည္း ျမန္မာျပည္ နယ္စပ္ရွိ ယူနန္ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ကူမင္းမွတစ္ဆင့္ ေဟာင္ေကာင္သုိ႔ ေမွာင္ခို ထြက္ေနသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဘိန္းျဖဴဘိန္းမည္း ျပႆနာမွာ CPB ေခါင္းေဆာင္မႈ အတြက္သာမက တ႐ုတ္ျပည္အတြက္ပါ ေခါင္းခဲစရာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။

ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဟာင္ေကာင္မွ အပတ္စဥ္ ထုတ္ေဝလ်က္ ရွိေသာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၄ ရက္ထုတ္ “အေရွ႕ဖ်ားစီးပြားေရး ရီဗ်ဴး” တြင္ ကြၽန္ေတာ္ ယခုလုိ ေရးခဲ့ပါသည္။
" .... မူးယစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေပၚလစီကိုသာ တိတိက်က် အေရးယူေဆာင္ရြက္မည္ ဆုိလွ်င္ CPB ၏ အုိင္ဒီအုိလုိဂ်ီ အရင္းခံထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္စုႏွင့္ မူးယစ္ေဆး ကုန္သြယ္မႈမွ အျမတ္အစြန္း မ်ားစြာ ရေနေသာ ေဒသခံ ေကဒါအမ်ားစုၾကားတြင္ ျပင္းထန္ေသာ ပဋိပကၡမ်ား ဖန္တီးေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ မူးယစ္ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပြဲ၏ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ႏုိင္ေျခအေပၚ ေမးခြန္းထုတ္စရာမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။ ေဒသတြင္း ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာ ေနၾကသူမ်ား ကိုယ္တုိင္ကလည္း "ပါတီမကြဲေစေရး အတြက္ အဆံုးတစ္ေန႔တြင္ မူးယစ္ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပြဲကို လက္ေလွ်ာ့ သြားပါလိမ့္မည္" ဟူ၍သာ ယူဆယံုၾကည္ထား ၾက သည္ ....”စသျဖင့္။ သို႔ႏွင့္တုိင္ ပါတီက မူးယစ္ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပြဲကို မစြန္႔ပါ။ သည္လုိႏွင့္ မလႊဲမေရွာင္သာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ႀကံဳရပါေလေတာ့သည္။

>> ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနဝင္ခ်ိန္ (၂) ကို ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္ -
(http://www.facebook.com/photo.php?fbid=575115712508692&set=a.164790403541227.32157.158797964140471&type=1&relevant_count=1)

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနဝင္ခ်ိန္ (၂)
...................................................................
The Rise and Fall of the Communist Party of Burma
(Bertil Lintner ေရး၍ ေက်ာ္ဝင္း ဘာသာျပန္သည္။)

... ယခင္ရက္မွအဆက္

တ႐ုတ္ျပည္ အေနႏွင့္ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ကပင္ CPB ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ေကဒါမ်ားကို ၄င္းတို႔ႏိုင္ငံသို႔ ႏိုင္ငံေရးခိုလံႈခြင့္ ရယူၾကရန္ စတင္ကမ္းလွမ္း ခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါကမ္းလွမ္းခ်က္တြင္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အစိုးရပင္စင္ပါေပးဖို႔ အက်ဳံးဝင္သည္။ (ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို တစ္ေယာက္လွ်င္ တစ္လ ရမ္မင္ပိ ၂၅၀ သို႔မဟုတ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၆၊ ဗဟိုေကာ္မတီ တစ္ေယာက္လွ်င္ ရမ္မင္ပိ ၂၀၀ သို႔မဟုတ္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၂၉၊ အျခား ဦးေဆာင္ေကဒါမ်ား အတြက္ တစ္ေယာက္တစ္လ ရမ္မင္ပိ ၁၈၀ သို႔မဟုတ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၆၊ သာမန္ပါတီဝင္မ်ားအတြက္ တစ္ေယာက္တစ္လ ရမ္မင္ပိ ၁၀၀ သို႔မဟုတ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅ ပင္စင္လစာ ေပးဖို႔ျဖစ္သည္။) အဆိုပါ ပင္စင္လစာအျပင္ အိမ္တစ္လံုးႏွင့္ ေျမတစ္ကြက္ပါ ေပးဦးမည္ျဖစ္သည္။ သို႔တေစ အၿငိမ္းစား CPB ေကဒါမ်ား အေနႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္းတြင္မူ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမွ် လုပ္ခြင့္မရွိဟု သတ္မွတ္ထားသည္။

ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး ကာလအတြင္း တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾက၍ ေမာ္စီတုန္းႏွင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခဲ့ၾကဖူးေသာ ကြန္ျမဴနစ္ လက္ေဟာင္းႀကီးမ်ား အေနႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္ကို ဘယ္တုန္းကမွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေဝဖန္မႈမ်ဳိး မလုပ္ၾကသည့္တိုင္ ဆိုခဲ့ပါ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို သစၥာေဖာက္မႈ အျဖစ္သာ ၾကည့္ျမင္ခဲ့ၾကသည္။ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ကမူ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္မံ ကမ္းလွမ္းမႈမ်ား လုပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ လူငယ္ပိုင္း အဆင့္ငယ္ CPB ေကဒါ အခ်ဳိ႕ကသာ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံခဲ့ၾကၿပီး ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ထဲကမူ တစ္ေယာက္မွ် လက္မခံခဲ့ၾကပါေခ်။

၁၉၈၉ ႏွစ္ဦးတြင္ တ႐ုတ္တို႔ဘက္မွ CPB ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခ်ဥ္းကပ္လာ ၾကျပန္ပါသည္။ ျမန္မာႏွင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံကုန္သြယ္ေရး ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ CPB ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ၄င္းတို႔၏ ေတာ္လွန္ေရးကို စြန္႔ကာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ အၿငိမ္းစားယူၾကဖို႔ ႀကိဳးပမ္းဆြဲေဆာင္ ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာအေျဖမွ မရခဲ့ေသာ အဆိုပါ လိပ္ခဲတည္းလည္း အစည္းအေဝးကို ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔က ပန္ဆန္းတြင္ က်င္းပခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါ အစည္းအေဝးမွာပင္ ထိုစဥ္ကတည္းက အသက္ ၇၅ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ CPB ဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္က ပထမဆံုးအႀကိမ္ တ႐ုတ္တို႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တံု႔ျပန္ ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။

ဆိုခဲ့ပါ လွ်ဳိ႕ဝွက္အစည္းအေဝးတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ သူ၏မိန္႔ခြန္းတြင္ ယခုလို ရည္ၫႊန္းေျပာဆို သြားခဲ့သည္။ "ညီေနာင္ပါတီနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္ဆံေရးမွာ နားလည္မႈလြဲတာေတြ ရွိေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ သေဘာကြဲလြဲမႈေတြ ရွိရင္ေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ တစ္ဦးရဲ႕ကိစၥ တစ္ဦး ဝင္မစြက္ဖက္ေရး ဆိုတဲ့မူကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းၿပီး အတူယွဥ္တြဲ ေနၾကမွာပါ။ ၁၉၈၁၊ ၁၉၈၅ နဲ႔ ၁၉၈၈ တုန္းကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ကေတာ့ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေရးသမားေတြ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ..." စသျဖင့္ ...။ ေျပာရလွ်င္ သူ႔မိန္႔ခြန္းမွာ တ႐ုတ္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရး သမားမ်ားဟု စြပ္စြဲလိုက္သည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ နယ္စပ္တစ္ဖက္မွ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းပယ္လိုက္သည့္ သေဘာလည္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ လွ်ဳိ႕ဝွက္အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းမ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္ အေနႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္ရွိ တစ္ခါက CPB ေထာက္ခံသူမ်ားထံမွ သိသေလာက္ သိခဲ့ပါသည္။ စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ ေနၾကေသာ CPB ေအာက္ေျခ တပ္သားထုအေန ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ အေဟာင္းကို ပုန္ကန္ထၾကြရန္ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လို အားတက္လာၾကသည္ကို သူတို႔က ရွင္းျပၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္ တပ္တြင္း ပုန္ကန္မႈမွာ အေစာပိုင္းကတည္းက ျဖစ္ဖို႔ရွိသည္။ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ေဒသတပ္မွဴးမ်ား အေနႏွင့္ ဤသို႔ေသာ ပုန္ကန္ျခားနားမႈအေပၚ တ႐ုတ္ျပည္မွ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္လိမ့္မည္ ဆိုသည္ကို မေသခ်ာေသာ ေၾကာင့္သာ အခ်ိန္ဆိုင္းေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္ CPB ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားမွာ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ရွိေနၾကသလို တ႐ုတ္အရာရွိႀကီး မ်ားကလည္း နယ္စပ္သို႔ မၾကာခဏဆိုသလို ေရာက္လာၾကၿပီး အဆိုပါေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို မွန္လံု ဇိမ္ခံကားႀကီးမ်ားျဖင့္ ေခၚသြားေလ့ ရွိၾကသည္။ ဒါမ်ဳိးေတြ အၿမဲလို ျမင္ေနရေတာ့ တ႐ုတ္တို႔ သေဘာထားကို အကဲဖမ္းဖို႔ မလြယ္။ တစ္နည္း ဆိုရလွ်င္ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံေရး၏ အသိမ္အေမြ႔ႏွင့္ အ႐ႈပ္အေထြးမ်ားကို CPB ေကဒါအမ်ားစုႏွင့္ တပ္မေတာ္သားမ်ား၏ သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုင္စြမ္းျဖင့္ လိုက္လို႔မမီ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။

၁၉၈၉ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ဘက္ျခမ္းတြင္ ရွိသည့္တိုင္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးစုမ်ား အမ်ားစုေနထိုင္ၾကသည့္ CPB အေျခခံ ေဒသတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ကိုးကန္႔မွ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ပထမေျခလွမ္း စတင္လိုက္ၿပီး CPB ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စိန္ေခၚလိုက္ ပါေတာ့သည္။ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းတြင္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ပတ္သက္ ေနေသာ ေဒသဆိုင္ရာ CPB တပ္မွဴး တစ္ဦးျဖစ္သူ ဖုန္က်ားရွင္ ဦးေဆာင္သည့္ ကိုးကန္႔တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ပါတီႏွင့္ လမ္းခြဲလိုက္ၿပီး မုန္းကို ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၾကသည္။ မုန္းကိုမွာ သံလြင္အေနာက္ျခမ္းရွိ နယ္စပ္ ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး CPB ၏ အေရးႀကီးေသာ အေျခခံေဒသ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ကိုးကန္႔ေဒသမွ စလိုက္ေသာ အဆိုပါ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈမွာ ဝေဒသအပါ အဝင္ တ႐ုတ္နယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္ရွိ CPB အေျခခံေဒသ အားလံုးသို႔ လ်င္ျမန္စြာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ သြားပါေလေတာ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ပန္ဆန္းက်သြားေသာ အခါ ပုန္ကန္သူမ်ားက ယခင္ပါတီ အသံလႊင့္႐ံုကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၾကသည္။ ဧၿပီလ ၁၈ ရက္ အေရာက္တြင္ “ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ လူမ်ဳိးေရးေပၚလစီမ်ား” ဆိုသည့္ ပထမဆံုး ႐ႈတ္ခ်ျပစ္တင္သည့္ အသံလႊင့္ခ်က္ ထြက္ေပၚ လာပါသည္။ ဧၿပီလ ၂၈ ရက္ ေန႔တြင္ကား ပိုမိုျပင္းထန္သည့္ ေနာက္ထပ္ အသံလႊင့္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။

"၁၉၇၉ မတိုင္ခင္က အေျခအေနဟာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ အခုေကာ ဘယ္အေနအထား ဆိုက္ေနၿပီလဲ ...။ ဘာတိုးတက္မႈမွ မဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အျမင္ကို ေျပာရရင္ ေခါင္းေဆာင္ တခ်ဳိ႕ဟာ အာဏာကို အေသဖက္တြယ္ ထားၾကလို႔ပဲ။ မွားယြင္းတဲ့လမ္းစဥ္ကို ေခါင္းမာမာ ဆက္ကိုင္ထားၾကလို႔ပဲ။ ဒီလူေတြဟာ တကယ့္အရွိတရားနဲ႔ ကင္းကြာေနၾကတယ္။ ငါတေကာဝါဒနဲ႔ ဂိုဏ္းဂဏဝါဒကို က်င့္သံုးေနၾက တယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပ အေျခအေနေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္ဖို႔ သ႐ုပ္ခြဲ စိစစ္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ၾကတယ္။ တကယ့္အစစ္အမွန္ ႐ုပ္အေျခအေနကို ဥေပကၡာ ျပဳထားၾကတယ္ ...။ သူတို႔ဟာ ဝေဒသက လူထုကို လိမ္ညာခဲ့ၾကတယ္။ လိမ္လံုးညာလံုးေတြ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို သူတို႔ရဲ႕ အေယာင္ ေဆာင္ေတာ္လွန္ေရးထဲ ဆြဲေခၚခဲ့ၾကတယ္။ ... ေခတ္မီလက္နက္ေတြ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ရန္သူကို ဗလာခ်ီ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီဆိုတာနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ အႏိုင္ယူႏိုင္မွာလဲ။ သေဘာတရားနဲ႔ လက္ေတြ႔မေပါင္းစပ္ႏိုင္တဲ့ စစ္ေရးနည္းနာ ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ အႏိုင္တိုက္ႏိုင္မွာလဲ ...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝေဒသလူထု ႀကီးဟာ ျပည္တြင္းျဖစ္ေစ၊ ျပည္ပျဖစ္ေစ ဘယ္က်ဴးေက်ာ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ကိုမွ လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ မလုပ္ဘူး။ အလိုလိုက္ အႀကိဳက္မေဆာင္ဘူး။ ယဥ္ေက်းမႈအရာနဲ႔ စာေပအရာမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆင္းရဲပါတယ္။ ေခတ္ေနာက္က်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သႏၷိ႒ာန္ေတာ့ သိပ္ခိုင္တယ္။ ... အတိတ္က ကာလတစ္ခုမွာ ဗကပထဲက စိတ္ယုတ္၊ စိတ္ပုတ္ရွိတဲ့ သူတစ္ဦးရဲ႕ အာဏာလုပြဲေနာက္ လိုက္ခဲ့ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဝေဒသ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ ဘဝေတြ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ရပါသလဲ ...။ သိပ္ကို ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္ခဲ့ရတယ္။ အခြန္အေကာက္ေတြ တိုးေကာက္ျပန္ေတာ့ လူထုအတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးဟာ ပိုေလးလံ ႀကီးမားခဲ့ရတယ္။ သိပ္ကိုအႏၲရာယ္ႀကီးတဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးမွာ လူထုအေနနဲ႔ ပုန္ကန္ထၾကြမႈအေျခအေနတစ္ခုကို ဘယ္မွာ ေရွာင္လို႔ရေတာ့မွာလဲ ...။

အဆိုပါ အသံလႊင့္ခ်က္တြင္ ပါေသာ “စိတ္ယုတ္ စိတ္ပုတ္ရွိတဲ့လူ တစ္ဦး” ဆိုသည္မွာ ဘယ္သူ႔ကို ဆိုလိုမွန္း မေသခ်ာပါ။ ေသခ်ာသည့္ အခ်က္ကို ဆိုရလွ်င္ ကိုးကန္႔ပုန္ကန္မႈ စတင္ၿပီး တစ္လအတြင္း မွာပင္ ဗမာ ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ အလားအလာရွိေသာ အတိုက္အခံအင္အားစု တစ္ခု အျဖစ္မွ ရပ္စဲသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႏွင့္ မနီးမေဝး ဘားလမ္း (ယခု မဟာဗႏၶဳလပန္းၿခံလမ္း) ေပၚရွိ တိုက္ခန္းငယ္ေလး တစ္ခု တြင္ ျမန္မာပညာတတ္ လူငယ္တစ္စု စတင္ဖြဲ႕စည္းၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါးမွ် အၾကာ ...၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း မွာပင္ ထိုစဥ္က (ဖဆပလ) အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ အၿပီး ၄၁ ႏွစ္အၾကာ ...၊ ဤကာလမွာပင္ CPB မွာ သမိုင္းထဲသို႔ စတင္ တိုးဝင္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လွၿပီျဖစ္ေသာ ျမန္မာ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ မိသားစုမ်ားမွာ (အားလံုးေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔ရွိသည္) တ႐ုတ္ျပည္မွာပင္ အေဝးေရာက္မ်ား အျဖစ္ ဘဝေနညိဳခ်ိန္ကို ျဖတ္သန္းရ ေပေတာ့မည္။ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုမွာ ကူမင္းမွာပင္ အၿငိမ္းစား ဘဝျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီး သူတို႔ထဲမွ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား၏ အေစာပိုင္းႏွင့္ ၂၀၀၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား၏ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ပါတီ၏ ဝါအရင့္ဆံုး ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္ႏွင့္ ၁၉၄၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား၏ ေႏွာင္းပိုင္းက ပ်ဥ္းမနားလယ္သမား သူပုန္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္ရဲထြန္းတို႔မွာ ဟူနန္ျပည္နယ္တြင္ သီးျခား ေနခဲ့ရသည္။ သခင္ဗသိန္းတင္မွာ ဟူနန္မွာပင္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီး ရဲေဘာ္ရဲထြန္းမွာ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါသည္။ (ရဲေဘာ္ ရဲထြန္း က သခင္ဗသိန္းတင္ထက္ ၂ ႏွစ္ ပိုႀကီးပါေသးသည္။) အခ်ဳိ႕ေသာ လူငယ္ေကဒါ မ်ားမွာမူ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္ရွိ ထိန္ခ်ဳန္း၊ ေရႊလီ စေသာၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ကုန္သည္ေလးမ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္ေနၾကရ ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ကမူ ျမန္မာျပည္မရွိ ေမြးရပ္ဇာတိသို႔ ျပန္သြားခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။