Thet Ko Oo
လင္းယုန္ငွက္ဟာ သူရဲ႕ မ်ိဳးရင္းထဲက စြန္ငွက္၊ သိမ္းငွက္ စတဲ့ ငွက္မ်ိဳး ေတြထဲမွာ အသက္အရွည္ဆံုး ေနထိုင္ ရွင္သန္ႏိုင္တဲ့ သတၲ၀ါ ျဖစ္ပါတယ္။ လင္းယုန္ တစ္ေကာင္ဟာ အႏွစ္ ၇၀ ထိ အသက္ရွည္ ႏိုင္ပါတယ္
ဒါေပမယ့္… သည္လို အသက္ရွည္ရွည္ ေနႏိုင္ဖို႕ လင္းယုန္ဟာ အလြန္ခက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ရပ္ကို မခ်မေန ခ်မွတ္ရပါတယ္။ သူအသက္ အႏွစ္ေလးဆယ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ..
...
သူ႕ရဲ႕ အသက္အရြယ္ အလိုက္ ရွည္လ်ား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာတဲ့ ေျခသည္း ေကာက္ေကာက္ ေတြဟာ သူ႕ရဲ႕ အစာ ျဖစ္တဲ့ သားေကာင္ေတြကို မဖမ္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕ တခ်ိန္က ရွည္လ်ား ခၽြန္ထက္ခဲ့တဲ့ ႏႈတ္သီးေတြ ဟာလည္း ခုေတာ့ သူ႕သားေကာင္ကို မစားႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ေကြးညြတ္လာခဲ့ၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ အိုမင္းလာတဲ့ အသက္ အရြယ္အလိုက္ ေတာင္ပံတစ္စံုေပၚက ငွက္ေမြးေတြဟာလည္း ပိုမိုထူထပ္ လာတဲ့အတြက္ ေလးလံ လာၿပီး ေတာင္ပံအစံုကို မျဖန္႕ကား ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေတာင္ပံအစံုဟာ ရင္အုပ္မွာ ကပ္ေနခဲ့ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္အရင္လို ပ်ံသန္းႏိုင္ဖို႕ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ခဲလာေနပါၿပီ။
သူ႕အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ ႏွစ္လမး္သာ ရွိပါေတာ့တယ္။ အေသခံမလား။ ရက္ေပါင္း ၁၅၀ၾကာမယ့္ နာက်င္မႈ ေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနမယ့္ ေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္စဥ္ထဲကို ၀င္ေရာက္ ျဖတ္သန္းမလား ဆိုတာပါပဲ။
သည္ ေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္စဥ္မွာ လင္းယုန္ဟာ ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ေအာင္ပ်ံသန္းၿပီး ေတာင္ထိပ္ကသူ႕ရဲ႕ အသိုက္ထဲမွာ ထိုင္ေနဖို႕ လိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ႏႈတ္သီး ျပဳတ္ထြက္ သြားတဲ့အထိ ေက်ာက္တုံးကို ႏႈတ္သီး နဲ႕ ေခါက္ေနဖို႕ လိုပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏႈတ္သီး အေဟာင္း ျပဳတ္ထြက္ သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ လင္းယုန္ဟာ ႏႈတ္သီးသစ္ ျပန္ေပါက္တဲ့အထိ သူ႕ရဲ႕ အသိုက္ထဲမွာ ေနရပါတယ္။ ႏႈတ္သီးသစ္ ေပါက္လာတဲ့အခါမွာ လင္းယုန္ဟာ သူ႕ ရဲ႕ ေျခသည္းေဟာင္းေတြကို သူ႕ႏႈတ္သီးသစ္နဲ႕ ျဖဳတ္ထုတ္ရပါတယ္။ ေျခသည္းသစ္ေတြ ျပန္ေပါက္လာ တဲ့အခါမွ သူ႕ေတာင္ပံတစ္စံုေပၚက ငွက္ေမြးေတြကို သူ႕ႏႈတ္သီးသစ္နဲ႕ ဆြဲႏႈတ္ပစ္ရပါတယ္။
သည္လိုနဲ႕ ငါးလၾကာတဲ့ အခါမွာ လင္းယုန္ဟာ သူ႕ရဲ႕ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ လ်င္ျမန္လွတဲ့ ျပန္လည္ ေမြးဖြားျခင္း ၿပီးေနာက္ ပ်ံသန္းျခင္းကို စတင္ပါ ေတာ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္၃၀ အသက္ဆက္ ရွည္ႏိုင္ပါ ေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းလဲျခင္းကို လိုအပ္ၾကသလဲ…
အၾကိမ္မ်ားစြာမွာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႕ အတြက္ ရုန္းကန္ၾကရတဲ့ ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူသားေတြဟာ သည္လို ေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္စဥ္ေတြကို ျဖတ္သန္းၾကရပါတယ္။
တခါတရံ.. လိုအပ္လာတဲ့အခါမွာ အမွတ္တရ အေဟာင္းေတြ၊ ၀ါသနာ အေဟာင္းေတြနဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အေဟာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ သုတ္သင္ ဖယ္ရွားပစ္ဖို႕ လိုပါတယ္။
အတိတ္ရဲ႕ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးေတြမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ပစဳပၸန္ရဲ႕ အသီးအပြင့္ေတြကို ခံစားႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ကဲ… ကၽြန္ေတာ္တို႕သာဆိုရင္ေကာ… အေသခံၾကမလား… အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္မႈ အတြက္ ခဏတာ နာက်င္မႈ အခ်ိန္ပိုင္းကို သည္းခံ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမလား… လင္းယုန္ငွက္ တစ္ေကာင္စာေလာက္ ရဲရင့္ႏိုင္ၾက မလား။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။