ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္း အခမ္းအနားတြင္ ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ေျပာၾကားေသာ မိန္႔ခြန္း

 

Aung Zaw Bo

28.11.2012 ရက္ေန႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေရႊဂံုတိုင္လမ္း ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ ခန္းမ မွာက်င္းပျပဳလုပ္တဲ့ `` ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္းအခမ္းအနား´´ မွာ ေဒါက္တာစိုင္းခမ္းလိတ္ မွ ေျပာၾကားေသာ မိန္႕ခြန္းအျပည့္အစံုအမွာ

၁။ နိဒါန္း
၂။ ငယ္စဥ္ကၾကီးလာတဲ့ဘ၀
၃။ စပီးရွမ္း၀တ္စံုု
၄။ ေနာက္မွရွမ္းစာ
၅။ ေနာက္ဆံုုးက်မွ ရွမ္းသီခ်င္း (ရွမ္းအလုုပ္)
၆။ ဥပမာမ်ား
(1) ရွမ္းစိတ္ဓာတ္ရွိပါေစ
(2) မီးရွဴးခံသီခ်င္းသစ္
(3) ရွမ္းစာေရးထံုုးေကာ္မရွင္အစည္းအေ၀ (၁၉၆၉ )
(4) ရွမ္းမွတ္မိတယ္
(5) ပင္လံုုစာခ်ဳပ္
(6) ေတာင္ေပၚေျမရဲ့တျခားတစ္ဖက္မ်က္နွာ
(7) ရာသီေျပာင္းခ်ိန္
(8) မႏၱေလးေရာက္ရွမ္းတေယာက္
(9) ျဖတ္သာသြာတယ္မနားတတယ္ ၊ လူငယ္ေျခက် ၊ စာေျခာက္ရုုပ္

၇။ ကဗ်ာမ်ား
၈။ ေမ ွ်ာ္လင့္ခ်က္မဆံုုးေစနဲ ့
၉။ နိဂံုုး

ရွမ္းတိုုင္းရင္းသားမ်ားဒီမိုုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ယံုုၾကည္မွဳတည္ေဆာက္ေရးTrust Building for Peaceေဆြးေႏြးပြဲတြင္ေျပာရန္

ဒီ “ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ယံုုၾကည္မွဳတည္ေဆာက္ေရး” ေဆြးေႏြးပြဲကိုု တက္ေရာက္လာၾကတဲ့လူၾကီးမင္းမ်ားကိုု “မဂၤလာပါ” လိုု႔ႏွဳတ္ဆက္လိုုက္ပါတယ္။ ကိုုယ္ေနတတ္သလိုု သက္ေတာင့္သက္သာေနၾကပါလိုု႔အရင္ဆံုုးေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ယံုုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးဆိုုတာ ေျပာရတာလြယ္သေလာက္လုုပ္ရတာ သိပ္မလြယ္ကူပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီလိုုပဲယူဆပါတယ္။ အခုုေတြ႕ေနၾကတဲ့ လူေတြဟာ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ လာၾကတဲ့သူေတြဆိုုတာ ကၽြန္ေတာ္ယံုုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားနာတယ္ဆိုုတာ ကၽြန္ေတာ္တိုု႔အေရွ႕တိုုင္းသားခပ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အက်င့္တစ္ခုုျဖစ္ေနတာ ၾကာလွပါၿပီ။ ယံုုၾကည္မႈရွိလာဖိုု႕ဆိုုတာ အားနာတယ္ဆိုုတဲ့ ေဘာင္ေက်ာ္ျဖတ္ပီးမွသာ ျဖစ္နိဳင္မွာပါ။အခုုလဲေရာက္လာၾကတဲ့ လူၾကီးမင္းမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကိုု သီခ်င္းေရးသူတစ္ေယာက္လိုု႔သာ အၾကမ္းဖ်င္းသိထားၾကမွာပါ။

ဒါေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္သီခ်င္းတစ္ပုုဒ္ကိုု ဖန္တီးျဖစ္ေအာင္ လႈံေဆာ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ၊ အေျခအေနေတြ၊ ပါ၀င္ပက္သက္ခဲ့တဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ေတြကအစ အားလံုုးထိ နားလည္သလား နားမလည္ဘူးလားဆိုုတာ သိမွမသိဘဲ။ မွန္တယ္ထင္တာကိုုပဲ ဦးစားေပးေရးရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မူရင္း၀ိညာဥ္ ၊ မူရင္းစိတ္္ ၊ မူရင္းကိုုယ္ေတြကိုုေကာျပသႏိုုင္မွ ေတာ္ကာက်မွာေပါ့။ ဒါမွလူဦးေရ(၂၆)သန္းေက်ာ္ကေန သန္းေပါင္း(၆၀) ေက်ာ္တဲ့အထိေနလာရတဲ့တစ္ေယာက္ေသာသူကေတာ့ ဒီလိုုဘ၀မ်ိဳးကိုု ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္ဆိုုတာ သိမွာကိုုး။


ကၽြန္ေတာ္ေရးသားမဲ့ပံုုစံက ေတာင္းခံထားတဲ့ပံုုစံနဲ႔ ကိုုက္မကိုုက္ လိုုက္မလိုုက္ေတာ့မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္တိုု႔အားလံုုးရဲ႕ မပိုုင္ေပမဲ့ဆိုုင္ေနတဲ့နိုုင္ငံ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ယံုုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္းကိုုေတာ့ နဂိုုကတည္းကယံုုၾကည္ ၊ နဂိုုကတည္းကလည္းထပ္တူနီးပါး ရည္မွန္းခ်က္ရွိလိုု႔ ေ၀ဖန္တာေတြကိုု ခါးဆီးပီး ၀ိညာဥ္ေကာ ၊ စိတ္ေကာ ၊ကိုုယ္ေရာ ခံႏိုုင္လည္းခံ မခံႏိုုင္လည္းခံရင္း ကိုုယ္၀ါသနာပါတဲ့ ေတးေရးသူဘ၀ကိုုၾကိဳးစားျပီးရယူခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ ပါတီနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြပူးေပါင္းပီး “ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ယံုုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရး ” ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပါ၀င္ေျပာျပခြင့္ရလိုု႔ အထူးေက်းဇူးတင္ရပါေၾကာင္း ေျပာလိုုပါတယ္ခင္ဗ်ား ။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္တုုန္းကေတာ့ ရွမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုုတာကိုုမသိခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းေနေတာ့နမၼတူျမိဳ႕ ရဲ႕ Our Lady’s Convent , ေမျမိဳ႕ St. Albert’s High school စတဲ့ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေက်ာင္းေတြမွာေနခဲ့ေတာ့ ဘိုုေက်ာင္းတက္ျပီး ဘိုုလိုုပဲ ၀တ္ခဲ့ပါတယ္။ ရွမ္း၀တ္စံုုကိုု အစ္ကိုုၾကီးတိုု႔၀တ္တံုုးကလည္း ၾကည့္ျပီးသိပ္မၾကိဳက္ခဲ့ဘူး ။ ဒါေပမဲ့(၁၉၆၄) ေက်ာင္းေတြကို ျပည္သူပိုုင္သိမ္းေတာ့ နဂိုုကတည္းက ကိုုယ့္ျမိဳ႕ကိုုပဲခင္တြယ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ နမၼတူအစိုုးရတန္းျမင့္ေက်ာင္းကိုုျပန္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။

အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ဘာလူမ်ိဳးလဲဆိုုတာ ေတ့ေတ့ဆိုုင္ဆိုုင္ေတြ႕ရေတာ့တယ္။ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ တျခားရွမ္းေတြကရွမ္းေဘာင္းဘီ ၊ ရွမ္းတိုုက္ပံုု ၊ အမ်ိဳးသၼီးေတြကရွမ္းထဘီ ၊ ရွမ္းအက်ၤ ီ၀တ္လာၾကတာကိုုး ၊သူတိုု႔ကေတာ့ဘာမွမေျပာၾက ၊ ေလးစားသမႈျပဳၾကေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကတစ္ေယာက္ထဲ ရွမ္းေတြၾကားမွာဘိုုလိုု၀တ္ေနေတာ့ ေရရွည္မွာဘယ္ေနနိုုင္ပါ့မလဲ ။

ကိုုယ့္ပင္ကိုုယ္စိတ္သေဘာထားကလဲ လူၾကားထဲမွာလိုုက္ေလ်ာညီေထြေနခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ရွမ္း၀တ္စံုုနဲ႔ ျဖစ္သြားျပီေပါ့ေလ။ေနာက္ထပ္ၾကံဳေတြ႕ရတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀မွာရွမ္းလိုု၀တ္ ရွမ္းလိုုေျပာတတ္႐ံုုနဲ့ရွမ္းမဟုုတ္ေသးဘူးဆိုုတာကိုု ထပ္မံျပသလိုုက္သလိုုျဖစ္ရပ္ပါ။ (၁၉၆၅) မွာေက်ာင္းမွာ နံရံကပ္စာေစာင္လုုပ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ရွမ္းဆရာဦးစိုုင္းေရႊထြန္းကေန ရွမ္းေက်ာင္းသားေတြကိုုသပ္သပ္အစည္းအေ၀းေခၚျပီး ရွမ္းဘာသာနဲ႔ရွမ္းနံရံကပ္စာေစာင္တစ္ခုုလုုပ္ဖိုု႔ေျပာပါတယ္။အဲ့ဒါေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရွိရမယ္ဆိုုျပီးေျပာေတာ့ အားလံုုးေသာေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ပဲလွည့္ၾကည့္လာေတာ့ခက္ျပီေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ျပႆနာကိုုေနာက္မွၾကည့္ရွင္းမယ္ဆိုုျပီး ေခါင္းေဆာင္တာ၀န္ကိုု လက္ခံလိုုက္ပါတယ္။ ေနာက္မွျပင္ဦးလြင္မွာေနခဲ့တဲ့ အစ္ကိုုဆီေၾကးနန္းရိုုက္ျပီး ရွမ္းစာအျမန္လာသင္ေပးဖိုု႔ ပူစာလိုုက္ရတာေပါ့။ အဲ့ဒီမွာရွမ္းလိုု၀တ္ ရွမ္းစကားေျပာ ၊ရွမ္းစာေရးသားတတ္ျပီဆိုုေတာ့ျပည့္စံုုျပီလိုု႔ထင္မိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့မကုုန္ေသးပါဘူး။ ရွမ္းထံုုးစံအရ ၀ါတြင္းအဖိတ္ေန႔မွာ ရွမ္းလူငယ္ေမာင္မယ္ေတြဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုုလာျပီးဘုုန္းၾကီးေတြအတြက္ခဲဖြယ္၊ ေရေႏြး၊ တရားနာမဲ့လူေတြအတြက္ေရႏြးၾကမ္း အေၾကာ္ ။ ဥပုုသ္ေန႔မွာဘုုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ဖိုု႔ ၊ ဘုုန္းၾကီးအာ႐ံုုဆြမ္း ၊ေရေႏြးေကာ္ဖီ ၊ ေန႔ဆြမ္း ၊ အသီးေဖ်ာ္ရည္မ်ား ၊တရားနာသူေတြအတြက္ နံနက္စာ ေန႔လည္စာျပင္ဆင္ျပီးေက်ာင္း၀င္းသန္႔ရွင္းေရးစတဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုုပ္ၾကရပါတယ္။ေျပာခ်င္တာက အဖိတ္ေန႔ည ရွစ္နာရီ ကိုုးနာရီ ေရေႏြးအိုုး ဟင္းအိုုးတည္ရင္း ေစာင့္ရင္းဂီတာတီးတတ္သူေတြ (ညီစိုုင္းခမ္းသီအပါအ၀င္) ကဂီတာတီးျပီးရွမ္းသီခ်င္းတီးၾကဆိုုၾကတာေပါ့ေလ။ တေန႔လာလာလဲဒီသီခ်င္း (၂)ပုုဒ္ ၊(၃) ပုုဒ္ တေနလာလည္း(၂)ပုုဒ္ ၊(၃) ပုုဒ္နဲ႔ဆိုုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္စိုုင္းအံုုးျမင့္ကိုု ကပ္ျပီးငါတိုု႔ရွမ္းသီခ်င္းဒါဘဲရွိတာလား ဆိုုေတာ့ ဟုုတ္တယ္။တျခားဟာေတြလဲရွမ္းနားနဲ႕မကိုုက္ေတာ့ မၾကိဳက္ၾကဘူးလိုု႔ဆိုုတယ္ ။

ဒီမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့မပူပါဘူး St. Albert တုုန္းကၾကားဖူးခဲ့တဲ့ ကမာၻေက်ာ္Beatles ရဲ႕ သီခ်င္းေတြရွိသားဘဲ ၊အဲဒီ tune ယူျပီး ရွမ္းစာသားသြင္းလိုုက္ရင္ ရွမ္းလည္းဘာသားနဲ႔ထုုထားတာမိုု႔လိုု႔လဲ ကမာၻၾကိဳက္သီခ်င္းေတြ ၾကိဳက္ရမွာပဲေပါ့။ဒါေပမဲ့ တကမာၻလံုုးၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေတြဟာ ရွမ္းနားနဲ႕က် မကိုုက္ဖူး ျဖစ္ေနေတာ့တစ္ပုုဒ္ျပီးတပုုဒ္ဘာသာျပန္ေနတာႏွစ္၀က္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ ၊ အဲဒါနဲ႔ Pentatonic scale နဲ့သီခ်င္းစပ္ရင္း ျပင္ဆင္ရင္းနဲ႔ ၁၉ ၆၈ က်မွ ကိုုယ့္စိတ္ထဲမွာ ရွမ္းၾကိဳက္ႏိုုင္တဲ့ စာသားနဲ႔ သီခ်င္းပံုုစံကိုုရေတာ့တယ္ ။

ထင္မွတ္တဲ့အတိုုင္းပါပဲ အဲဒီသီခ်င္းကေတာ့“ တိုု႔ရွမ္းအ၀တ္အစားကိုု၀တ္ပါ ဘာလိုု႔လဲဆိုုရင္တိုု႔ကရွမ္းမဟုုတ္လား ”“ တိုု႔ရွမ္းစကားကိုုေျပာပါ ဘာလိုု႔လဲဆိုုရင္ တိုု႔ကရွမ္းမဟုုတ္လား ” စတဲ့ စာသားေတြပါတဲ့(ရွမ္းစိတ္ဓာတ္ရွိၾကပါ) ဆိုုတဲ့သီခ်င္းပါပဲ `႐ွမ္းေတြႀကိဳက္လာေတာ့လဲ အဲဒီလိုပုံစံသီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါေတြကေတာ့ (ဥပမာ)

၁။ ႐ွမ္းစိတ္ဓာတ္႐ွိပါေစ
၂။ မီး႐ွဴးခံသီးခ်င္းသစ္
၃။ ၄။ ႐ွမ္းမွတ္မိတယ္
၅။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္
၆။ ေတာင္ေပၚေျမရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္မ်က္ႏွာ
၇။ ရာသီေျပာင္းခ်ိန္
၈။ မႏၲေလးေရာက္႐ွမ္းတစ္ေယာက္
၉။ ျဖတ္သာသြားတယ္ မနားတယ္
၁၀။ လူငယ္ေျခက်
၁၁။ စာေျခာက္႐ုပ္ အဲဒီသီခ်င္းေတ ြ အပါအဝင္ေပါ့။

မီး႐ွဴးခံသီးခ်င္းသစ္

အဲဒီေနာက္ထပ္ၿပီး ေဖာ္ျပခ်င္တဲ့သီခ်င္းကေတာ့ မီး႐ွဴးခံသီခ်င္းပါပဲ။ ႐ွမ္းမွာထူးျခားတဲ့အျဖစ္ အပ်က္တစ္ခုခုကိုရည္စူးၿပီး (သို႔) ေအာင္ပြဲခံျခင္းတစ္ခုခုကို ရည္မွန္းၿပီး Carol Singing ဆိုၿပီး ထြက္အလွဴခံရပါတယ္။အဲဒီလိုပြဲမ်ိဳးက ေပ်ာက္ကြယ္စျပဳလာၿပီမို႔ ေတာင္ႀကီးမွာျပန္စရင္ေကာင္းမွာပဲဆိုၿပီး အစ္ကိုႀကီး စိုင္းတုံခမ္းက ေခါင္းေဆာင္အစီအစဥ္လုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သီခ်င္းစပ္ျဖစ္သြားတာပါ။

(၁၉၆၉)ခုႏွစ္ကေပါ့ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာ ႐ွမ္းစာေပညီလာခံက်င္းပေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မႏၲေလး တကၠသိုလ္မ်ားကိုယ္စာလွယ္ေလ့လာသူအေနနဲ႕ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္သုံးပုဒ္သီဆိုခဲ့ပါတယ္။

အဲဒ ီမွာ စပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ " တိုင္းျပည္ေလာက္ႀကီးတဲ့ က်ီႀကီး႐ွိေပမယ့္ ဆန္မ႐ွိရင္ ဘာလုပ္ရမွာလဲ " ဆိုတဲ့သီခ်င္းအဓိပၸာယ္က "အျပင္အကာအရံအလွအပေတြကိုပဲ အေလးထားလုပ္ၾကေပမယ့္ အတြင္းက်တာေတြ ဘာမွမထူေထာင္ မတည္ေဆာက္ေပးရင္ဘာလုပ္ရမွာလဲ" ဆိုုတာပါပဲ။

႐ွမ္းမွတ္မိတယ္

" တည္ေနရာက ေတာထဲမ်က္မည္းျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျမင့္မားတဲ့ေတာင္ႀကီးေတြ လူမ်က္စိနဲ႕ မျမင္ရေသးတဲ့အခ်ိန္ သံလြင္ျမစ္ကို ဘယ္သူမွမျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ေသးတဲ့အခ်ိန္ . . . အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ႐ွမ္းမွတ္မိတယ္။ ဒို႔အဖိုးအဖြားေတြရဲ႕ အ႐ိုးေတြလဲဖုန္မႈံ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္ ၊ ေခၽြးေတြေသြးေတြနဲ႕လယ္ယာကိုေကၽြးဖို႕ေရလုပ္ခဲ့တာေပါ့။ ဆက္ႏြယ္ထားတဲ့အသက္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕မ်ိဳးေစ့ခ်ခဲ့တာပါ။အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ႐ွမ္းမွတ္မိတယ္။ ေျမႀကီးဟာေစာလာသူေတြအတြက္႐ွိေနေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူျငငး္ႏိုင္မွာလ။ဲ႐ွမ္းကအရင္က်တယ္ဆုိတာ . . . ႐ွမ္းမွတ္မိတယ္ ျဖစ္လာသမွ်ေတြ႐ွမ္းမွတ္မိတယ္ . . . ႐ွမ္းျပည္တစ္ျပည္လုံးသာမက ႏိုင္ငံေ၀းေရာက္႐ွမ္းေတြပါ ႏွစ္သက္တဲ့သီခ်င္းပါ။

ပင္လုံစာခ်ဳပ္

အဲဒီသီခ်င္းကိုေရးခ်င္ေနတာၾကာလွပါၿပီ။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္အၾကာမွာ ခြဲထြက္ခြင့္ရလိုု႕ခြဲထြက္ ခ်င္ရင္ေပါ့ေလ . . . အဲဒီအေတြးဟာတစ္ဘ၀လုံးကို လႊမ္းမုိးထားသလိုပါပဲ။ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ စိတ္၀င္စားလာေအာင္ေရးရမလဲဆိုတာ စဥ္းစာမရခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ထူးထူးျခားျခင္း႐ွမ္းကာတြန္းတစ္ပုဒ္ကို ေတြ႕လိုက္ၿပီး အေတြးရလာတာပါ။အဲဒီကာတြန္းထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ရဲ႕ အိပ္ေထာင္ကို လူတစ္ေယာက္ကႏိႈက္ၿပီး ‘ေသေသခ်ာခ်ာ႐ွာၾကည့္ပါဦး’ လုိ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေ ေျပာေနတာပါ။ အဲဒါနဲ႔ပ ဲ ‘ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ႐ွမ္းျပည္ႀကီးလည္းျပန္မရေသးပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ပါသြားၿပီထင္တယ္။ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲပင္လုံစာခ်ဳပ္ရယ္ ‘ လို႔အဓိပၸာယ္ရတဲ့ သီခ်င္းကို ေရးခဲ့ပါတယ္။(၁၉၇၁)ေလာက္ကထင္ပါတယ္။ စာေပစီစစ္ေရးကခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္လို႔ ယေန႔ထက္တုိင္ထုတ္ေဖာ္ပုံႏွိပ္ျခင္း သီဆိုျခင္း မျပဳခဲ့ရပါဘူး။ မိုးကုတ္မွာထင္တယ္။ တစ္ခါေတာ့ဆိုျပခဲ့ဖူးၿပီး က်န္တဲ့သူေတြ ရသြားသီဆိုသြားၾကတာပါ။႐ွမ္းျပည္ကလူေတြ ႐ူးသြပ္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းပါပဲ။

သကၠရာဇ္၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္အတြက္စပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာကေတာ့

A place beyond dream,
Where what dream is what has been,
A thought for onself persued,
Turns out for all living things

အိပ္မက္လြန္ေနရာမွန္းတာ
ညီမွ်ျခင္းျဖစ္တာ
အတၱေတြးဆုံးထိလိုက္႐ွာ
မ်ားသတၱ၀ါတြက္ျဖစ္လာ
႐ွမ္း ၊ ျမန္မာ ၊ အဂၤလိပ္ (၃)ဘာသာႏွင့္ေရးစပ္ခဲ့ၿပီးပို႔ကဒ္ ၊ ပိုစတာ ၊ တီ႐ွပ္မ်ားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။

ျဖတ္သာသြားတယ္မနားတယ္

ကၽြန္ေတာ္႐ွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ က်င္လည္တာ မ်ားေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္အစ္ကိုကေတာ့ GTIမွာ၀င္ရေတာ့ သူႏွင့္တစ္ခါ အလည္လိုက္သြားမိတယ္္။ မႏၲေလး ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္က မီးတိုင္ႀကီးေတြကို အစ္ကိုက ' ဒီလွ်ပ္စစ္မီးတိုင္ကို ၾကည့္ထားေနာ္။ အဲဒါကေလာပိတကထြက္ၿပီး ႐ွမ္းျပည္ကိုျဖတ္ပဲ ျဖတ္သြားတာ။ ဘာမီးမွလဲမေပးဘူး’ ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ ေရးျဖစ္လိုက္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါ။

မႏၲေလးေရာက္႐ွမ္းတစ္ေယာက္

မႏၲေလးေရာက္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွ အဆင္မေျပႏိုင္ျဖစ္ေနသူရဲ႕ ဘ၀ကိုရည္႐ြယ္ၿပီးေရးသား ထားတဲ့ ကုိ႔ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါ အဆုံးသတ္က်ေတာ့ " ဘယ္ေလာက္ႏွိမ္ေပမယ့္လဲ မထူးတဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ အခ်စ္နဲ႕တိုင္းတာျပလိုက္တယ္။မန္းပ်ိဳျဖဴတစ္ေယာက္ကို ႐ွမ္းခ်စ္လဲ ဗမာထက္မေလ်ာ့တာ တကယ္တမ္းျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ ေငြဂုဏ္မ႐ွိေတာ့ေယာကၡမ မၾကည္ မေအာင္ႏိုင္ေသးေတာ့ မိဘမၾကည္ မီွစရာခိုစရာမဲ့ ။ အိုေနာက္ဆုံးေတာ ့မႏၲေလးေရာက္႐ွမ္း တစ္ေယာက္ရဲ႕အျဖစ္ဟာမလြယ္ပါလား။ ဒါေပမယ့္လဲ ေနရာခ်င္းေတာ့ မလဲခ်င္ဘူး။ ေတာင္ေပၚသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာ ဂုုဏ္ယူခ်င္ပါတယ္။ အိုု ….. မႏၲေလးေယာက္႐ွမ္းတစ္ေယာက္ေတာ ့ၿပဳံးေနရီေနၿမဲ

လူငယ္ေျခက်

ဟိုတုန္းကတင္၀င္း (ေဆး/မန္း) ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔အေခၚအရေတာ့ ကို Ronald Yin ေပါ့ေလ။ သူေျပာေလ့႐ွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က တကယ္ကို သေဘာက်သြားတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ တကၠသိုလ္တက္ၿပီး အမ်ိဳးဘာသာသာသနာအတြက္ဘာမွ် အသုံးမက်ဘဲျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္တကၠသိုလ္ထြက္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ဖူးၿပီးသား ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဒါနဲ႔ပဲအဲဒီသီခ်င္းကိုေရးျဖစ္တာပါ။ ဆ ိုတဲ့သူေရာတီးတဲ့သူေရာ အားလုံးႀကိဳက္ၾကၿပီး သီခ်င္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္နဲ႕ Regional College ေတြစတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိျဖစ္သြားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကႏွေမ်ာတသစြာနဲ႕ပ ဲျပန္ႏုတ္ လိုက္ရတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါ။

စာေျခာက္႐ုပ္

အဲဒီဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားစာေရးဆရာႀကီး Nathaniel Horthorne ရဲ႕၀တၳဳတိုကို အက်ဥ္းျပန္ေရးထားတဲ့ Feather Top ဆုိတဲ့၀တၳဳေလးကို ဖတ္ၿပီး ေရးျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ဒီ၀တၳဳမွာ စုုန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ကေန စာေျခာက္႐ုပ္တစ္ခုလုပ္ရင္းနဲ႕ ႐ုပ္သိပ္ေခ်ာသြားတဲ့အတြက္ အသက္သြင္းၿပီး လူျပည္ကိုသြားခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူထင္သလို အဆင္ေျပမလာဘဲ စာေျခာက္႐ုပ္က သူ႕တကယ့္အသြင္ကို မွန္ထဲမွာျမင္ၿပီး မွတ္မိသြားတဲ့အတြက္ ျပန္လာတာကိုု စုုန္းမႀကီးကေတာ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး အစကတည္းကရည္႐ြယ္ထားသလို ငါ့ေျပာင္းဖူးၿခံကိုသာ ေစာင့္ေပေတာ့လို႔ လိုုက္ေလ်ာခဲ့ရတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးပါ။

ဟိုတုန္းက (၇၂ - ၇၃)ခုႏွစ္ေလာက္က သီခ်င္းအျဖစ္ေရးသားၿပီး ေ႐ႊၾကယ္ေငြၾကယ္စတဲ့စကားလုံးေတြပါေနလို႔ ဆင္ဆာကို မတင္ျဖစ္လိုက္ဘ ဲ ခ်န္ထားတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါ။ အခုအခြင့္သာလို႔ ျပန္တင္ျပရတဲ့သေဘာပါ။ကၽြန္ေတာ္စာေရးသူဘ၀ကေတာ့ အဆင္မေျပမႈေတြၾကားထဲကေန အခေၾကးေငြရယ္လို႔ ရသင့္တာလဲမရ ။ မရသင့္တာ ဆုိပိုေ၀းၿပီေပါ့။ အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ အထူးသျဖင့္ ေ၀ဖန္တာကိုေတာ့ တစ္ဖက္သက္ခ်ည္းပဲခံၿပီး ဆက္လုပ္လာရတာပါ။ ဒီၾကားထဲမွာ ထြက္လာတဲ့သီခ်င္းေတြကို အားေပးေနၾကတဲ့ပရိတ္သတ္ရဲ႕ အင္အားကိုု ကိုးစားေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္းနဲ႕ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အေရးႀကီးတာကေတာ့ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္သေ႐ြ႕ ကိုယ္ေရးႏိုင္ခဲ့ရင္ ၊ သီခ်င္းျဖစ္ခဲ့ရင္ၿပီးတာပဲဆိုၿပီး မ်က္စိမွိတ္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ပါေစနဲ႕။ ဘယ္ေတာ့မွမေပ်ာက္ေစနဲ႔ဆိုတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာရည္မွန္းခ်က္က ုိ ခုိင္ခုိင္မာမာခ်မွတ္ႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။

နိဂုံး

သီခ်င္းေရးသမားဘ၀ကိုခံယူၿပီး တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ခဲ့တာ ယေန႔ထက္တုိင္ပါပဲ။ ဒီအလုပ္က ၿပးီသြားၿပီ နားရၿပီဆုိတာမ႐ွိခဲ့ပါဘူး ၊ ခုေတာ့ဒီအစည္းအေ၀းႀကီးက ယုံၾကည္မႈသာ တကယ္တည္ေဆာက္ၿပီး ေပးစြမ္းခဲ့တယ္ဆိုရင္ အားလုံးအတြက္လုပ္ကိုင္ခဲ့တာေတြ တစ္ပိုင္းေတာ့ၿပီးသြားႏိုင္ေလာက္ပါတယ္။ ျဖစ္ပါေစလုိ႔လဲ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါရေစ။

အားလုံးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္

credit: ေဒါက္တာစိုင္းခမ္းလိတ္