“ ေရႊျမန္မာဥယ်ာဥ္ႏွင္႔ အင္တာဗ်ဴး ”

 ေ၀(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)
ျပီးခဲ႔တဲ႔တစ္ပတ္ေလာက္က ေရႊျမန္မာဥယ်ာဥ္ဆုိဒ္က ညီမငယ္ ခိုင္ေလး(ေရႊေတာင္)က ဆို္ဒ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးေလးလုပ္ခ်င္တယ္လို႔ ဆက္သြယ္လာပါတယ္။

အမွန္ေျပာရရင္ ကၽြန္မက အင္တာဗ်ဴးေတြေျဖဖို႔ အင္မတန္၀န္ေလးသူပါ။
 ကိုယ္႔ကိုေမးမယ္႔ေမးခြန္းေတြကို စာဖတ္သူအက်ိဳးရွိေအာင္
ေျဖေပးႏိုင္ပါ႔မလားလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မယံုရဲပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ဒါဟာ ကၽြန္မတို႔ေရွာင္လႊဲသင္႔တဲ႔ကိစၥေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း နားလည္မိပါတယ္။


ဒါေၾကာင္႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စာဖတ္သူအက်ိဳးရွိေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ေရႊျမန္မာဥယ်ာဥ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေလးတစ္ခု လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဖတ္ျပီးလို႔ အက်ိဳးမရွိ စိတ္ပ်က္ရရင္လည္း သည္းခံၾကပါလို႔....
ေတာင္းပန္ရင္း ေစတနာနဲ႔ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ရေၾကာင္းပါ။

ဒီတခါ အင္တာဗ်ဴးအစီစဥ္ေလးကေတာ႕ သတၱမအၾကိမ္ ေရႊအျမဳေတစာေပဆု (ရသစာတမ္းဆု) ကိုေတာ႔ “ဆူးဖက္လက္” ရသစာတမ္းနဲ႔ ၂၀၁၂- ခုႏွစ္မွာ ရရွိခဲ႔တဲ႕ဆရာမေ၀ ( စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)ကို ႔ ခိုင္ေလး (ေရႊေတာင္) မွ ေလးစားအားက်စြာ အင္တာဗ်ဴးေလး လုပ္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္ရွင္ ။

မမ မဂၤလာပါရွင္
- မဂၤလာပါ ညီမေလး

1.ပထမဆံုးသိခ်င္တာေလးကေတာ႕ မမနာမည္အရင္းနဲ႔ မမမိသားစုေလးအေၾကာင္းပါ။ ခုလက္ရွိ မမရွင္သန္ေနတဲ႕ပံုေလးကို မမစာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါအံုးေနာ္ ။

- အစ္မနာမည္ရင္းက ေ၀ေ၀ထြန္းပါ ညီမေရ။ အစ္မမွာ မိသားစုေလးေယာက္ရွိပါတယ္။ ခင္ပြန္းက ကဗ်ာဆရာသစ္ခက္အိမ္ပါ။
သားၾကီးက နည္းပညာတကၠသိုလ္မွာ ပထမႏွစ္တက္ေနျပီး ေႏြဦးေလ ကေလာင္နာမည္နဲ႔လည္း ကဗ်ာေတြေရးပါတယ္။ သမီးငယ္ေလးကေတာ႔ ေက်ာင္းဖြင္႔ရင္ သတၱမတန္းကိုတက္ရမွာပါ။ သူကလည္း တတိယတန္းႏွစ္တုန္းက ကေလးအက္ေဆးတစ္ပုဒ္ ေပဖူးလႊာမွာ ပါဖူးပါတယ္။
ဒီေတာ႔ မိသားစုအားလံုးက အႏုပညာကို ခံုမင္ျမတ္ႏုိးစိတ္ေတြ ရင္ထဲမွာအျပည့္လို႔ ေျပာရေတာ႔မွာပဲ။
ဒါေပမဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကိုယ္႔အတၱကိုခ်ည္း ေရွ႕တန္းမတင္မိေအာင္..၊ မိသားစုဘ၀ေလးကို မွ်တညီညြတ္ေအာင္ကေတာ႔ ေမတၱာနဲ႔ပဲ တည္ေဆာက္ထားတာပါ ညီမေရ။

2.ခုလိုစာေရးဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေစဖို႕ မမရင္ဘတ္ထဲကို ေရာက္ရွိေစခဲ႔တဲ႕ အေၾကာင္းအရာ နဲ႔ ၀ါသနာပါခဲ႔ပံုေလးကိုလည္း စပ္စုခ်င္ပါတယ္ ။

- အစ္မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ တျခားေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြပဲ နည္းလို႔လားမသိဘူး။ စာအုပ္ေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး မက္ေမာခဲ႔ပါတယ္။
စာစဖတ္တတ္ျပီဆုိတာနဲ႔ စာအုပ္အငွားဆိုင္နဲ႔ရင္းႏွီးခဲ႔တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ေခတ္စားတဲ႔ ေရႊေသြး၊ ေတဇ၊ မုိးေသာက္ပန္းလိုမ်ိဳး ကေလးစာေစာင္ေတြကိုလည္း မလြတ္တမ္းဖတ္ခဲ႔တာေပါ႔။ ကာတြန္းနဲ႔ ပံုျပင္စာအုပ္ေတြဆိုတာလည္း ဘ၀မွာ ေနရာေတာ္ေတာ္ယူခဲ႔တယ္။

အဲသလို စာကိုသည္းသည္းမည္းမည္းဖတ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ အသက္ကိုးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ မိဘေတြတာ၀န္က်တဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္က ျမိဳ႕ကေလးကို လိုက္ပါသြားခ႔ဲရတယ္။ အဲဒီမွာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲတာမို႔ ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြ ရွားပါးတဲ႔ဒုကၡကိုေတြ႕ရေတာ႔တာပဲ။ အရြယ္နဲ႔လိုက္တဲ႔ ကေလးစာေပေတြ မရွိေတာ႔ ၀တၳဳစာအုပ္ၾကီးေတြ စဖတ္မိတာေပါ႔။
ေနာက္ျပီး စာငတ္လြန္းေတာ႔ အားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ျပီး စိတ္ကူးယဥ္တာေပါ႔။
ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြကို ပံုျပင္လုပ္ျပီး ေမာင္ေလးကို ေျပာျပရာကေန စာေရးဖို႔၀ါသနာ စခဲ႔တာလို႔ အစ္မထင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ အဲဒီအရြယ္က အရမ္းငယ္ေသးေတာ႔ ကိုယ္႔စိတ္ကူးကို စာနဲ႔ခ်ေရးရေကာင္းမွန္းမသိေသးဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ စာနဲ႔မေရးျဖစ္ေပမဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းေတြကို ပံုျပင္အျဖစ္ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ႏႈတ္နဲ႔ေရးမိေနတာကိုး။

3.မမ ဘယ္အရြယ္ေလာက္ကစၿပီး စာေရးတာ ၀ါသနာပါၿပီး စာေတြကို စေရးခဲ႔ပါသလဲမမ။

- တစ္ပိုင္းတစ္စ ရင္ဖြင္႔စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြကို စေရးမိတာကေတာ႔ ဆယ္႔ေလးႏွစ္အရြယ္ေလာက္မွာပါ။ အဲဒီတုန္းက အစ္မကုိးတန္းေက်ာင္းသူဘ၀။ မိဘေတြက နယ္ေျပာင္းဖို႔ထပ္ၾကံဳလာေတာ႔ ပညာေရးခက္ခဲမွာ စိတ္ပူျပီး အစ္မကို ရန္ကုန္ လသာ -၂- ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားထားခဲ႔တယ္ေလ။ အဲဒီမွာေနရေတာ႔ အိမ္လြမ္းနာေရာ၊ သရဲေၾကာက္တဲ႔ေရာဂါေရာ၊ ျပႆနာေပါင္းစံု ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုးျပီး ေျဖရွင္းရတာေရာ၊ စိတ္ခံစားခ်က္ေပါင္းစံု ျပင္းထန္လာတဲ႔အခါမွာ ရင္ဖြင္႔စရာလူမရွိေတာ႔ စာနဲ႔ခ်ေရးလာမိတာပါ။

4.မမ ပထမဆံုးဖန္တီးခဲ႔တဲ႕ အႏုပညာက ဘာမ်ားျဖစ္မလဲ

- ခုခ်ိန္မွာ အစ္မေရးျဖစ္ခဲ႔သမွ်ေတြက ၀တၳဳတိုေတြ၊ အက္ေဆးေတြ ပိုမ်ားတယ္ဆိုေပမယ္႔ ပထမဆံုးဖန္တီးခဲ႔တဲ႔ အႏုပညာက ကဗ်ာေလးေတြလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ႏႈတ္နဲ႔ရြတ္ဆိုမိတာလည္း ကဗ်ာေလးေတြက စခဲ႔ျပီး စာနဲ႔ခ်ေရးျဖစ္ေတာ႔လည္း ကဗ်ာတိုေလးေတြက ပထမဆံုးပါ။

5.မမ စာေတြကို တကယ္ စေရးျဖစ္တာက ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္မွာလဲမမ

- တကယ္တမ္း ၀တၳဳရယ္၊ ကဗ်ာရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တစ္ပုဒ္ျပီးဆံုးေအာင္ေရးခဲ႔တာကေတာ႔ ဆယ္႔ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ေလာက္မွာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္က ၈၈ အေရးအခင္းနဲ႔ ေက်ာင္းသံုးႏွစ္ပိတ္သြားေတာ႔ စာေတြကို ေလာဘတၾကီးဖတ္မိရင္းကေန စာစေရးျဖစ္လာတာပါ။
ပထမဦးဆံုးစာမူ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရခ်ိန္ကေတာ႔ ၁၉၉၀ျပည့္ႏွစ္မွာပါ။ အဲဒီေနာက္ စာမူေလးပုဒ္ေဖာ္ျပခံရျပီးခ်ိန္မွာ စာဆက္မေရးျဖစ္ေတာ႔တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါတယ္။

ခုတစ္ခါ ၂၀၀၇-ခုႏွစ္ကေနစျပီး စာေတြကုိ တစိုက္မတ္မတ္ျပန္ေရးျဖစ္ေနပါတယ္။

6.မမေရးခဲ႔ၿပီးတဲ႔ ၀ထၳဳတိုအေရတြက္ေလးနဲ႔ လံုးခ်င္းအေနနဲ႔ေကာ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ထုတ္ၿပီးညပီလည္းဆိုတာေလး သိပါရေစမမ

- ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရျပီးသား ၀တၱဳတုိနဲ႔အက္ေဆး အေရအတြက္က ၅၈- ပုဒ္ရွိပါျပီ။
၀တၳဳတို စုစည္းမႈအေနနဲ႔ကေတာ႔ “ ႏွလံုးသားေပၚေသြးတဲ႔ဓား ႏွင္႔ မဂၢဇင္း၀တၳဳတုိမ်ား ” ဆိုျပီး တစ္အုပ္ထြက္ထားပါတယ္။
ဒီႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း၂၀၁၃ ဇန္န၀ါရီလကမွ ထြက္ထားတာပါ။

၀တၳဳရွည္လံုးခ်င္းအေနနဲ႔ကေတာ႔ တစ္အုပ္ေရးထားျပီးေပမယ္႔ စိတ္တုိင္းက်တဲ႔အထိ အေခ်ာသတ္ေနတုန္းမို႔ မထုတ္ျဖစ္ေသးပါဘူး။

7.မမအေနနဲ႕ စာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳလည္း ေတာ္ေတာ္ရေနပါၿပီ။ အဲဒီေတာ့စာေရးခ်င္တဲ့လူငယ္မ်ားကို ဘယ္လိုမ်ား အႀကံေပးခ်င္ပါသလဲ။

- ကိုယ္ေတြ႕န႔ဲရင္းျပီးေျပာရရင္ေတာ႔ စာေရးခ်င္တဲ႔သူဟာ ပထမဦးဆံုး စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ စာဖတ္သက္ရလာတဲ႔အခါ ဘယ္စာမ်ိဳးကိုဖတ္သင္႔တယ္ဆိုတာကိုပါ ကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္တတ္လာမွာပါ။ စာဖတ္မွန္လာျပီဆိုရင္ ကိုယ္တကယ္စာေရးတဲ႔အခါမွာ အရမ္းကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ႔ မ်ားမ်ားေတြးပါ မ်ားမ်ားေရးပါ။ ေရးတဲ႔အခါမွာလည္း ေစတနာထည့္ျပီးေရးပါလို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။အႏုပညာဖန္တီးရာမွာ ေစတနာက အဓိကက်တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ရွင္။
ေစတနာေကာင္းရင္ေကာင္းသလို စာေကာင္းေလးေတြ ေရးႏိုင္လာမွာပါ။

8.ဒီေန႔ ျမန္မာစာေပေလာကနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မမအျမင္နဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးကို သိပါရေစမမ

- ဒီေန႔ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ ရသစာေပေတြကို ပရိသတ္အားေပးမႈ နည္းလာတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြ၊ ဆရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ စာဖတ္အား နည္းလာတာေၾကာင္႔ျဖစ္သလို၊ အေပ်ာ္ဖတ္စာေပေတြ မ်ားလာတာေၾကာင္႔...၊
ေဖ်ာ္ေျဖေရးမီဒီယာေတြ မ်ားလာတာေၾကာင္႔...၊ အခ်ိန္ဆင္းရဲလာတာေၾကာင္႔ ...၊ အစရွိသျဖင္႔ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ။
စာေရးသူေတြဖက္ကေတာ႔ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ အားထုတ္မႈမေလ်ာ႔သင္႔ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ စာဖတ္သူအေပၚထားတဲ႔ ေစတနာကို မေလွ်ာ႔သင္႔ပါဘူး။ ရသစာေပကို ျပည္သူလူထုက အားေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ အားမေပးသည္ျဖစ္ေစ။ စာေရးသူက သူဖန္တီးတဲ႔ အႏုပညာအေပၚ တာ၀န္ေက်ဖို႔ေတာ႔ အျမဲလိုမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

9.မမစာေတြ အကုန္လံုးလိုလိုဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီထဲကမွ အနာဂတ္၏ အေရာင္ ဆိုတဲ႔ ၀ထၳုတိုေလးကို အရမ္းႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါတယ္ ။

အႏွစ္သက္ဆံုး စကားစုေလးကေတာ႕

* တစ္ဘ၀စာ အတြက္ ခရီးလမ္း ကို အတူတူ လက္တြဲ ေလွ်ာက္ၾက ၿပီဆိုမွေတာ့ ေကာင္း ရင္အတူစံ၊ ဆုိးရင္လည္း အတူတူ ခံရတာေလ။ ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူက သာတယ္၊ နာတယ္၊ နိမ့္တယ္၊ ျမင့္တယ္ရယ္ ရွိဦးမွာလဲ။

တကယ္လို႔ မုိးနဲ႔သူက ႏွစ္လႊာေပါင္းမွတစ္ရြက္ျဖစ္ရတဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္ ကေလးဆုိ ရင္ အဲဒီစြယ္ေတာ္ရြက္ကေလးႏွစ္လႊာၾကားမွာ ေပါင္းကူးယွက္ျဖာေနတဲ႔ သစ္ေၾကာလႊာစိမ္းစိမ္းေလးဟာ မုိးတို႔ရဲ႕ သားကေလးပါ။

စြယ္ေတာ္ရြက္ ကေလး ႏွစ္လႊာမွာ တစ္လႊာကညိႇဳး လာရင္ (ဥပမာ ေနထိ လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္) ေနာက္တစ္လႊာက လည္း တျဖည္းျဖည္း လုိက္ညႇိဳး လာမွာပဲ။ တစ္ရြက္လံုး ညိႇဳးေျခာက္ လာေတာ့ အေၾကာ စိမ္းေလးလည္း ညိႇဳးေျခာက္ ရေတာ့တာေပါ့။

စြယ္ေတာ္ရြက္ ကေလး သာ တကယ္တမ္း ေႂကြက်ၿပီ ဆုိမွေတာ့ ႏွစ္လႊာ စလံုး အေၾကာစိမ္းေလး ပါမက်န္ ေျမခ ရတာပါပဲ။ အဲဒါမွ ဘ၀တစ္ခု အစစ္ ပါလို႔ မုိးက ေျပာရင္ေတာ့ သူ႔ အျပံဳးေတြ လက္လာ တတ္တယ္။ *

ဆိုတာေလးပါပဲ။ ဒီလို လွပၿပီး အႏွစ္သာရျပည္႔၀တဲ႕ စကားစုေတြကို ေမြးဖြားေစဖို႕ မမျပင္ဆင္ႀကိဳးစားပံုေလးကို သင္ၾကားေလ႔လာခ်င္ပါတယ္ မမ

- ဒီ၀တၳဳေလးရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားခံရာက အစ္မပတ္၀န္းက်င္မွာ တကယ္ရွိေနခဲ႔တဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ။ကုိယ္႔မ်က္ေစ႔ေရွ႕မွာ ျမင္ေန၊ ၾကားေနရတဲ႔ မိသားစုေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို စာနာမိျပီး ႏွလံုးသားခ်င္းေပါင္းကူးမိတဲ႔အခါမွာ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ အဲဒီဇာတ္လမ္းထဲက မုိးျဖစ္သြားပါတယ္။ ကုိယ္လည္း ၾကံဳေတြ႕ဖူးခဲ႔တဲ႔ အဲလုိခပ္ဆင္ဆင္ခံစားမႈမ်ိဳးကို ျပန္ေတြးျပီး စ်ာန္သြင္းရင္း
ႏွလံုးသားနဲ႔ေရးခဲ႔တာပါ။

10.မမ အႏွစ္သက္ဆံုးစာအုပ္ေလးကို ေျပာျပပါဆို

- အမွန္ေျပာရရင္ ႏွစ္သက္မိခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္ေတြက အမ်ားၾကီးပါ။ အရြယ္နဲ႔လိုက္ျပီး အႏွစ္သက္ဆံုးေတြကလည္း ေျပာင္းေနတာမို႔ အႏုပညာေျမာက္ေအာင္ ေရးဖြဲ႕ႏုိင္တဲ႔ စာအုပ္တိုင္းကို ႏွစ္သက္ပါတယ္လို႔ပဲ ေျဖပါရေစ ညီမေရ။

11.မမ လက္ကိုင္ထားတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေလးရွိမယ္ဆို သိပါရေစမမ

- “ ေမတၱာသည္သာ အစြမ္းအထက္ဆံုး ” လို႔ အစ္မက ခံယူထားပါတယ္။

ေမတၱာလႊမ္းျခံဳထားရင္ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္လံုျခံဳတယ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္။

12.မမ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ စာဖတ္ျခင္းရဲ႔အက်ိဳးေက်းဇူးေလးေတြကို မွ်ေ၀ေပးပါအံုး

- စာဖတ္တာကေတာ႔ ဘာစာပဲဖတ္ဖတ္ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ သုတစာေပေတြက ဦးေႏွာက္အသိဥာဏ္ကို တုိးပြားေစသလို၊ ရသစာေပကေတာ႔ ႏွလံုးသားကို ရင္႔က်က္ဖြ႕ံျဖိဳးေစတဲ႔ ႏွလံုးသားအဟာရေတြပါ။

အစ္မတို႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ တခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြက ဦးေႏွာက္သံုးမွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္ဆိုေပမဲ႔ တကယ္တမ္းေတာ႔ ႏွလံုးသားခံစားခ်က္နဲ႔ ေပါင္းစပ္စာနာႏိုင္မွသာ လူသားဆန္ျပီးျပည့္စံုတဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳးကို ရႏုိင္တာလုိ႔ အစ္မက ယံုၾကည္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ဦးေႏွာက္ေရာႏွလံုးသားပါ မွ်မွ်တတဖြံ႕ျဖိဳးေအာင္လို႔ သုတေရာ ရသေရာ စာေပါင္းစံုကို ဖတ္သင္႔ပါတယ္။

13.မမေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔ရတဲ႕ စာေပခရီးလမ္းမွာ အမွတ္တရ အျဖစ္ေစဆံုးအျဖစ္ပ်က္ေလးနဲ႕ သင္ခန္းစာယူစရာ အေကာင္းဆံုးကိစၥေလးေတြ ရွိခဲ႔ဘူးမယ္ဆို လူငယ္ေတြ ဗဟုသုတျဖစ္ေစရေအာင္ ေျပာျပေပးပါအံုးမမ

- အစ္မဘ၀မွာ စာေပနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အမွတ္တရအျဖစ္ေစဆုံးကေတာ႔ မႏွစ္က ေရႊအျမဳေတဆုေပးပြဲေလးပါ။
ဆုေပးပြဲထံုးစံအတိုင္း ပြဲရက္နီးလာေတာ႔ ထင္ေၾကးေပးသံေလးေတြ ညံလာပါတယ္။ ေရႊအျမဳေတဆုက ဆုရစာမူေတြကို ၾကိဳေၾကျငာတာမဟုတ္ဘဲ ပြဲခ်ိန္အတြင္းမွာမွ အကယ္ဒမီေပးသလို ဆရာတစ္ေယာက္ခ်င္းက စာအိတ္ေဖာက္ျပီး ေၾကျငာရတာဆိုေတာ႔ အရမ္းလည္း ရင္ခုန္စရာေကာင္းပါတယ္။

မႏွစ္ကဆုေပးပြဲနီးလာေတာ႔ အစ္မကို ၀တၳဳတိုအတြက္ ထင္ေၾကးေပးသံက ရသစာတမ္းထက္ ပုိမ်ားပါတယ္။ အစ္မကုိယ္တုိင္လည္း ၀တၳဳတိုနဲ႔မ်ားဆုရမလားဆုိတဲ႔အေတြးက မေမွ်ာ္လင္႔ရဲရဲနဲ႔ ၀င္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မႏွစ္က အေျပာမ်ားၾကတဲ႔ ဆုခန္႔မွန္းခ်က္ေတြအကုန္လံုးလုိလို လြဲခဲ႔ျပီး အစ္မလည္း ရသစာတမ္းနဲ႔ပဲ ဆုရခဲ႔တာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခန္႔မွန္းခ်က္အားလံုးလိုလိုိ လြဲတဲ႔အထဲမွာ ကိုယ္က ေခါင္းစဥ္လြဲေပမဲ႔ ေရႊဆုကုိေတာ႔ ပိုက္လိုက္ႏိုင္တဲ႔အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ႔ အမွတ္တရတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

သင္ခန္းစာယူစရာအေကာင္းဆံုး ကိစၥေလးကေတာ႔ အစ္မ၀တၳဳေလးေတြ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အတန္အသင္႔ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာ ဆဌမအၾကိမ္ေရႊအျမဳေတဆုေပးပြဲမွာ ဆုသံုးသပ္ခ်က္ဖတ္ေပးဖို႔ အဖိတ္ခံရပါတယ္။ ဒါဟာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ စာေပအသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ လူခ်င္းစတင္ကၽြမ္း၀င္ခြင္႔ရခဲ႔တာပါ။ အဲဒီပြဲမွာ ကိုယ္ကသိေန ေလးစားေနေပမယ္႔ ကိုယ္႔ကို သိမွာမဟုတ္ပါဘူးေလ ဆိုတဲ႔ အားငယ္စိတ္နဲ႔ ႏႈတ္မဆက္ရဲခဲ႔တဲ႔ ဆရာ၊ဆရာမတခ်ိဳ႕က မာန္မာနကင္းမဲ႔စြာ ကိုယ္႔ကိုစတင္ႏႈတ္ဆက္တာေတြ႕ရေတာ႔ သတၱိနည္းတဲ႔စိတ္အတြက္ အားနာရွက္ရြံ႕မိသလို ဆရာ၊ဆရာမေတြကိုလည္း ပိုျပီးေလးစားခ်စ္ခင္ခဲ႔ရပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔ကိုသိသိမသိသိ ကိုယ္ကအရင္ဂါရ၀ျပဳ မိတ္ဆက္သင္႔တယ္ဆုိတဲ႔ အသိေလးရခဲ႔သလို မာန္မာနကင္းစင္တာဟာလည္း ေလးစားအတုယူစရာ ဆိုတာ ပိုေသခ်ာခဲ႔ပါတယ္။

14. မမဖန္တီးတဲ႔ အႏုပညာအေပၚ မမရဲ႕ ခံစားခ်က္ပီတိေလးကို စပ္စုခ်င္ပါတယ္

-အစ္မေရးသမွ်စာတိုင္းကို ေစတနာအရင္းခံျပီး ႏွလံုးသားနဲ႔ခံစားေရးပါတယ္။ ေရးျပီးတိုင္းလည္း အထပ္ထပ္ အျပန္ျပန္ ဖတ္ပါတယ္။ စိတ္သိတ္မေစာဘဲ ကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္တဲ႔အထိ ဖတ္ရႈ ျပင္ဆင္ျပီးမွသာ မဂၢဇင္းေတြကိုပို႔ေလ႔ရွိတာမို႕ ၀တၳဳေလးေတြ စာမ်က္ႏွာထက္ေရာက္လာျပီဆိုရင္ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ။ ျပန္ျပင္ခ်င္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးမရွိဘဲ စိတ္ေက်နပ္မႈရွိခဲ႔ပါတယ္။

15. မမ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကို မမေျပာခ်င္တာေလးမ်ားရွိေနမလား

ခုေခတ္လို နည္းပညာဖြံ႕ျဖိဳးမႈေတြ အရမ္းျမန္ဆန္တုိးတက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေခတ္ကိုအမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဦးေႏွာက္အသိဥာဏ္တိုးပြားဖို႔ လိုသလို ေလာကရဲ႕အလွကုိ ခံစားသိျမင္ႏိုင္ဖို႔ကလည္း စိတ္ ႏွလံုးသားေတြ ရင္႔က်က္ဖြံ႕ျဖိဳးဖို႔လိုေသးတာပါ။

ဒါေၾကာင္႔ လူငယ္တုိင္း ရသစာေပကုိလည္း အခ်ိန္ယူျပီးေတာ႔ကို ဖတ္သင္႔တယ္လို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။

16.မမ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ႕လင္႔ေလး နဲ႔ facebook လင္႔ေလးကို မွ်ေ၀ေပးပါအံုမမ။

- Website : http://waieco.blogspot.com/

- Facebook Fan Page : ေ၀(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)

:http://www.facebook.com/pages/ေ၀စီ%...

- Facebook Address : http://www.facebook.com/wai.eco

- Email : zarniwai2011@gmail.com

17. မမ ရဲ႕ စာေပမွတ္တိုင္အျဖစ္ မမရရွိခဲ႔ေသာစာေပဆုေလးေတြကို ေျပာျပေပးပါအံုးေနာ္ ။

- အစ္မဘ၀မွာ စာေပအႏုပညာနဲ႔ ပထမဦးဆံုးရခဲ႔တဲ႔ဆုက စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ ဒုတိယႏွစ္၊ ဟန္လင္း - ႏွင္းဆီ အေဆာင္ဒင္နာရဲ႕ နံရံကပ္စာေစာင္မွာ ကဗ်ာပထမဆု ရခဲ႔တာပါ။ စာေပပညာရွင္ေတြၾကားထဲမွာ မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြခ်ည္း ဆုိေပမဲ႔ အစ္မ အဲဒီဆုေလးကိုတန္ဖိုးတထား အမွတ္တရရွိခဲ႔ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ႔ အစ္မရဲ႕၀ါသနာမ်ိဳးေစ႔ေလးကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးခဲ႔လို႔ပါ။

ေနာက္ထပ္ သတၱမအၾကိမ္ ေရႊအျမဳေတစာေပဆု (ရသစာတမ္းဆု) ကိုေတာ႔ “ဆူးဖက္လက္” ရသစာတမ္းနဲ႔ ၂၀၁၂- ခုႏွစ္မွာ ရခဲ႔ပါတယ္။

18.ခုလို မအားတဲ႔ၾကားကေန စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကို ေလးေလးစားစား ျပန္လည္ေျဖၾကားေပးခဲ႔ေသာ မမကို ခိုင္ေလးႏွင္႔တကြ ေရႊျမန္မာဥယ်ာဥ္
မိသားစုမွ ေလးေလးစားစား ေက်းဇူးတင္ရွိမိပါတယ္ မမ ။

- အစ္မကလည္း ခုလို အင္တာဗ်ဴးဖို႔ဆက္သြယ္လာတဲ့ ညီမခိုင္ေလးကိုေရာ၊ ေရႊျမန္မာဥယ်ာဥ္က
Site Adminမ်ားနဲ႔တကြ မန္ဘာအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္္္။

ေရႊျမန္မာဥယ်ာဥ္ကို လည္ပတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ႔...
http://goldenmyanmarparadise.ning.com/profiles/blogs/5620648:BlogPost:1577375