ႏွလံုးသားျဖင့္လုပ္သူ
----------------------
"ဂၽြန္ မင္းကို ငါဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ"
ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖက ပထမလူငယ္ကိုေမးလိုက္ျခင္းျဖ
"မစၥတာဘားရက္စ္ ၅၅ ေဒၚလာက်ပါတယ္"
ေဖေဖက ၅၅ ေဒၚလာဟု ခ်က္လက္မွတ္တြင္ေရးေပးလိုက္
ေဖေဖသည္ ဂၽြန္ကဲ့သို႔အလုပ္လာလုပ္ေနသ
"မိုက္ကယ္ မင္းကိုေရာ ငါဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ" ဟု ေမးလိုက္သည္။
သူသည္ ဂၽြန္ႏွင့္အတူတူ အလုပ္လုပ္ သည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
"၇၅ ေဒၚလာက်ပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
ေဖေဖက အံ့အားသင့္သလိုျပန္ၾကည့္လို
"ဘာျဖစ္လို႔ ပိုသြားရတာလဲ မိုက္ကယ္" ဟုျပန္ေမးလိုက္သည္။
မိုက္ကယ္က "အလုပ္လုပ္မယ့္ေနရာအေရာက္ ကားနဲ႔သြားရတာရယ္၊ အျပန္အတြက္ ဓာတ္ဆီဖိုးရယ္၊ ထမင္း စရိတ္ရယ္ ေပါင္းၿပီးေတာင္းတာပါခင္ဗ်ာ
"ေအာ္ သိၿပီ၊ သိၿပီ" ဟုေဖေဖကေျပာၿပီး ခ်က္လက္မွတ္တြင္ ၇၅ ေဒၚလာဟုေရးေပးလိုက္သည္။
ေဖေဖက ေနာက္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ နာသန္ဆိုသူအား
"ကိုင္း မင္းကိုေရာ ငါဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ" ဟုေမးလိုက္သည္။
"၃၈ ေဒၚလာနဲ႔ ဆင့္ ၅၀ ပါခင္ဗ်ာ"
ေဖေဖက ေတာင္းသည့္ေငြပမာဏ ကြာျခားလြန္းလွသျဖင့္ အံ့အားသင့္သြားသည္။ တတိယလူငယ္သည္လည္း ပထမႏွင့္ ဒုတိယ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္တို႔ကဲ့သို႔ပ
"ေနစမ္းပါဦးကြ မင္းကဘာေၾကာင့္ သူတို႔ထက္ေလ်ာ့ ေတာင္းေနရတာလဲ"
"ဆရာကေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေန႔လယ္စာေကၽြးပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေန႔လယ္စာဖိုး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးစရာမလိုပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ေကာက္႐ိုးေတြကို အမိုးေအာက္သယ္သြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နားေနရပါတယ္။ နားခ်ိန္အတြက္လည္း ထည့္မတြက္ထားပါဘူး။ လယ္ကြင္းကို ကၽြန္ေတာ္ကားနဲ႔မလာပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာေနက်ျဖစ္လို႔ ဆီဖိုးလည္းမကုန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ခ်ိန္နဲ႔ က်သင့္တဲ့ေငြပမာဏကိုတြက္လို
ေဖေဖက ခ်က္လက္မွတ္တြင္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ဟုေရးေပး လိုက္ေလသည္။
ေဖေဖသည္ လူငယ္သုံးေယာက္စလုံးကိုျပန္
"ငါ မင္းတို႔ကို အလုပ္ခိုင္းဖို႔ေခၚလာတုန္းက
သူက လူငယ္သုံးေယာက္စလုံးကို စိတ္ေကာင္းရွိသည့္ ဖခင္တစ္ေယာက္၏ေလသံျဖင့္
"သားတို႔ အလုပ္ကို ႏွလုံးသားနဲ႔လုပ္တဲ့လူပဲ ငါကေလးစားတာကြ" ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။
(Ref: Mind and Soul)
Myanmar Educo
----------------------
"ဂၽြန္ မင္းကို ငါဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ"
ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖက ပထမလူငယ္ကိုေမးလိုက္ျခင္းျဖ
"မစၥတာဘားရက္စ္ ၅၅ ေဒၚလာက်ပါတယ္"
ေဖေဖက ၅၅ ေဒၚလာဟု ခ်က္လက္မွတ္တြင္ေရးေပးလိုက္
ေဖေဖသည္ ဂၽြန္ကဲ့သို႔အလုပ္လာလုပ္ေနသ
"မိုက္ကယ္ မင္းကိုေရာ ငါဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ" ဟု ေမးလိုက္သည္။
သူသည္ ဂၽြန္ႏွင့္အတူတူ အလုပ္လုပ္ သည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
"၇၅ ေဒၚလာက်ပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
ေဖေဖက အံ့အားသင့္သလိုျပန္ၾကည့္လို
"ဘာျဖစ္လို႔ ပိုသြားရတာလဲ မိုက္ကယ္" ဟုျပန္ေမးလိုက္သည္။
မိုက္ကယ္က "အလုပ္လုပ္မယ့္ေနရာအေရာက္ ကားနဲ႔သြားရတာရယ္၊ အျပန္အတြက္ ဓာတ္ဆီဖိုးရယ္၊ ထမင္း စရိတ္ရယ္ ေပါင္းၿပီးေတာင္းတာပါခင္ဗ်ာ
"ေအာ္ သိၿပီ၊ သိၿပီ" ဟုေဖေဖကေျပာၿပီး ခ်က္လက္မွတ္တြင္ ၇၅ ေဒၚလာဟုေရးေပးလိုက္သည္။
ေဖေဖက ေနာက္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ နာသန္ဆိုသူအား
"ကိုင္း မင္းကိုေရာ ငါဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ" ဟုေမးလိုက္သည္။
"၃၈ ေဒၚလာနဲ႔ ဆင့္ ၅၀ ပါခင္ဗ်ာ"
ေဖေဖက ေတာင္းသည့္ေငြပမာဏ ကြာျခားလြန္းလွသျဖင့္ အံ့အားသင့္သြားသည္။ တတိယလူငယ္သည္လည္း ပထမႏွင့္ ဒုတိယ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္တို႔ကဲ့သို႔ပ
"ေနစမ္းပါဦးကြ မင္းကဘာေၾကာင့္ သူတို႔ထက္ေလ်ာ့ ေတာင္းေနရတာလဲ"
"ဆရာကေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေန႔လယ္စာေကၽြးပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေန႔လယ္စာဖိုး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးစရာမလိုပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ေကာက္႐ိုးေတြကို အမိုးေအာက္သယ္သြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နားေနရပါတယ္။ နားခ်ိန္အတြက္လည္း ထည့္မတြက္ထားပါဘူး။ လယ္ကြင္းကို ကၽြန္ေတာ္ကားနဲ႔မလာပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာေနက်ျဖစ္လို႔ ဆီဖိုးလည္းမကုန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ခ်ိန္နဲ႔ က်သင့္တဲ့ေငြပမာဏကိုတြက္လို
ေဖေဖက ခ်က္လက္မွတ္တြင္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ဟုေရးေပး လိုက္ေလသည္။
ေဖေဖသည္ လူငယ္သုံးေယာက္စလုံးကိုျပန္
"ငါ မင္းတို႔ကို အလုပ္ခိုင္းဖို႔ေခၚလာတုန္းက
သူက လူငယ္သုံးေယာက္စလုံးကို စိတ္ေကာင္းရွိသည့္ ဖခင္တစ္ေယာက္၏ေလသံျဖင့္
"သားတို႔ အလုပ္ကို ႏွလုံးသားနဲ႔လုပ္တဲ့လူပဲ ငါကေလးစားတာကြ" ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။
(Ref: Mind and Soul)
Myanmar Educo
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။