ကိုေသာင္း ပုလဲေျမ
“မုန္တိုင္းထဲမွ ကဗ်ာ”
မိုးသက္ဆင္သည္
ေလျပင္းဖက္၍၊ ၿပဳိးျပက္လွ်ပ္စစ္
တထစ္ထစ္တည့္၊ ေခ်ာင္းျမစ္ အိုင္ကမ္း...
ေဘာင္ဘင္ယမ္းသည္၊ လွ်ပ္ပန္းေကာက္ေကြ႔
တိမ္ကိုေဝွ႔လ်က္၊
အက္၍ ကြဲသြင္
အိုသစ္ပင္လည္း၊ ေျမျပင္ေအာက္ထိ
ေကြးၫႊတ္အိ၍၊ ရွိရွိသမွ်
ပ်က္စီးၾကသား၊ အလွကင္းမဲ႔
က်ဳိးပဲ႔ယြင္းကာ၊ စိတ္စိတ္မႊာသည္
ညခါ မုန္တိုင္း၊ တိုက္သတည္း။
ေလျပင္းဖက္၍၊ ၿပဳိးျပက္လွ်ပ္စစ္
တထစ္ထစ္တည့္၊ ေခ်ာင္းျမစ္ အိုင္ကမ္း...
ေဘာင္ဘင္ယမ္းသည္၊ လွ်ပ္ပန္းေကာက္ေကြ႔
တိမ္ကိုေဝွ႔လ်က္၊
အက္၍ ကြဲသြင္
အိုသစ္ပင္လည္း၊ ေျမျပင္ေအာက္ထိ
ေကြးၫႊတ္အိ၍၊ ရွိရွိသမွ်
ပ်က္စီးၾကသား၊ အလွကင္းမဲ႔
က်ဳိးပဲ႔ယြင္းကာ၊ စိတ္စိတ္မႊာသည္
ညခါ မုန္တိုင္း၊ တိုက္သတည္း။
တညဥ့္ယံလံုး
စိန္လွ်ံတင္႔တင္႔၊ ၾကယ္တပြင္႔မွ်
ႂကြားဝင့္ အလ်ဥ္း၊ မလင္းမဲမဲ
ေမွာင္မိုက္ထဲ၌၊ သဲသဲမုန္တိုင္း
႐ိုင္းစိုင္းေစာ္ကား၊ ရပ္စဲသြားေသာ္
ပပ္ၾကားအက္ ကြဲ၊ ေျမၫြန္႔ထဲမွ
ရဲရင္႔ ကင္းငံု၊ လင္းအ႐ုဏ္ဝယ္
မႈန္မႈန္ ပုရစ္၊ ထြက္ျပဴလွစ္သည္
အသစ္ျပန္လည္ ပြင့္သတည္း။
(ဒဂုန္တာရာ)-၁၉၄၇
----------------------------
Helen Ayekyaw
စိန္လွ်ံတင္႔တင္႔၊ ၾကယ္တပြင္႔မွ်
ႂကြားဝင့္ အလ်ဥ္း၊ မလင္းမဲမဲ
ေမွာင္မိုက္ထဲ၌၊ သဲသဲမုန္တိုင္း
႐ိုင္းစိုင္းေစာ္ကား၊ ရပ္စဲသြားေသာ္
ပပ္ၾကားအက္ ကြဲ၊ ေျမၫြန္႔ထဲမွ
ရဲရင္႔ ကင္းငံု၊ လင္းအ႐ုဏ္ဝယ္
မႈန္မႈန္ ပုရစ္၊ ထြက္ျပဴလွစ္သည္
အသစ္ျပန္လည္ ပြင့္သတည္း။
(ဒဂုန္တာရာ)-၁၉၄၇
----------------------------
Helen Ayekyaw
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။