အေမရိကန္ႏွင့္ ယုံၾကည္စိတ္ဦးေႏွာက္တံခါး
အေမရိကားမွာ ကေလးေတြရဲ႕ လုပ္ခ်င္တ့ဲ ယုံၾကည္မႈစိတ္ဓာတ္ကို ဖခင္၊မိခင္ေတြ ကိုယ္တိုင္အားေပးတယ္။ ငါလုပ္ရင္ရမယ္ဆိုတ့ဲ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ပိုၿပီးဦးေႏွာက္ထဲေရာက္သြားေအာင္ ပ့ံပိုးေပးတယ္။ ဓာတ္ပုံမွာ ၾကည့္ပါ။ သမီးငယ္က ခုံးေနတ့ဲ ေလွခါးကို သူတက္လုိ႔ရရမယ္လို႔ ယုံၾကည္စြာ ျဖတ္သန္းေနတယ္။ ဒါကို ဖခင္ျဖစ္သူက ကူညီေပး တယ္။ မလုပ္နဲ႔ ျပဳတ္က်မယ္၊ ေျခက်ဳိး လက္က်ဳိးျဖစ္မယ္လုိ႔... ေအာ္ေငါက္တာမ်ဳိး မလုပ္ဘူး။ ဒါဟာ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ မိမိကိုယ္မိမိ ယုံၾကည္တ့ဲစိတ္ကို ပုိၿပီးျမင့္မားလာေစတယ္။ ငါလုပ္ရင္ရမယ္ဆိုတ့ဲ စိတ္ဓာတ္ကို ပုိၿပီးခိုင္မာသြားေစတယ္။ အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြနဲ႔ လူ႔ေလာကႀကီးကို ရဲရဲႀကီးျဖတ္ေက်ာ္ရဲရမယ္။ အ႐ြယ္ေရာက္ေနတ့ဲအထိ မိဘကို မွီခုိၿပီး ကေလးလို တြယ္ကပ္ေနတ့ဲ စိတ္ဓာတ္ကင္းရမယ္။ ငါဟာ ေလာကထဲက လူသားတေယာက္ ဒါေၾကာင့္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတ့ဲအရာ မ႐ိွေစရဘူး။ ေလာေလာဆယ္ မျဖစ္ေသးတာဘဲ႐ိွတယ္။ ငါလုပ္ႏိုင္ရမယ္။ ဒီနည္း မျဖစ္ရင္ ေနာက္တနည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားမယ္။ အဲဒီလို ယုံၾကည္တ့ဲ စိတ္ဓာတ္ေတြ လူငယ္တိုင္းမွာ ႐ွင္သန္ေနဖို႔လိုတယ္။ ႐ိွေနဖုိ႔လိုတယ္။ သူမ်ား အေနာက္က ေဝေလေလ မလုပ္ဘဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္လုပ္ႏိုင္ရမ
ယ္။ အေမရိကားမွာ ကေလးငယ္ေတြ ေဆာ့ကစားတ့ဲအခါ မလုပ္ရဘူးလို႔ ေအာ္ေငါက္တာ ကၽြန္ေတာ္တခါမွ မျမင္ဘူးပါ။ ဒီကေလး ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ ေနတာလဲဆိုၿပီး ႏွိမ္ခ်ေျပာဆိုတာမ်ဳိးလည္း မ႐ိွပါ။
ထူးထူးျခားျခား စဥ္းစားတတ္ေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ခ်ီးမြန္းၾကတယ္။ အားေပးၾကတယ္။ ထူးထူးျခားျခား လုပ္ျပ ႏိုင္ၾကတ့ဲအခါ အလြန္သေဘာက်ၾကတယ္။ “good job” လို႔အၿမဲတန္း ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းေသာ အေလ့အထ တခုပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေ႐ွ႔ဦးတည္ထြင္သူ အေျမာက္အမ်ား အေပၚထြက္ခ့ဲတာျဖစ္တယ္။ ေပၚထြက္ေနတာ ျဖစ္တယ္။
ဝမ္းလွ်ာေမွာက္သြားေနတ့ဲ ကေလးငယ္တဦး အိမ္အဝ တံခါးနားေရာက္ေတာ့ တခါးကိုကုတ္ၿပီး အားယူထတယ္။ ပထမအႀကိမ္ မေအာင္ျမင္ဘဲ ကေလးက ေဘးကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။ ထပ္ၿပီးကုတ္တက္ျပန္တယ္။ ဒါကို မိခင္က သေဘာက်စြာနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္လုပ္ၿပီးတ့ဲအခါ ကေလးငယ္ဟာ ေျခမခိုင့္တခိုင္ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ တခါးကိုကိုင္ၿပီး ရပ္ႏိုင္သြားတယ္။ မိခင္ျဖစ္သူက လက္ခုပ္တီးၿပီး အားေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ “good job baby” ဆိုၿပီး အားေပးတ့ဲအနမ္းနဲ႔ ကေလးငယ္ကိုနမ္းၿပီး ခ်ီလိုက္တယ္။ မိခင္နဲ႔အတူ ျပံဳးေနတ့ဲ ကေလးငယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေနစဥ္က ကေလးေတြ တခုခုလုပ္မယ္လုိ႔ ႀကိဳးစားလိုက္တိုင္း တခုခုျဖစ္ ေတာ့မွာဘဲဆိုၿပီး စိုးရိမ္တတ္တ့ဲ ျမန္မာမိခင္ အမ်ားစုႏွင့္ ယခု ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ရေသာ အေမရိကန္ မိခင္တို႔၏ စဥ္းစား ေတြးေခၚပုံမွာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
အေမရိကန္မိခင္တို႔တြင္ စိုးရိမ္စိတ္မွ ႐ိွပါေလစဟု ကၽြန္ေတာ္အေတြးေရာက္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ႀကိဳးစားတတ္တ့ဲစိတ္ကို သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္တ့ဲသူေတြပါ။ အၿမဲတန္း တပါးသူကို မွီခ်င္တ့ဲစိတ္ဓာတ္ကို မႀကိဳက္တ့ဲသူေတြ ပါ။ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ ကိုယ့္ေျခေပၚကိုယ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတ့ဲ အေတြးအေခၚကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ေခါင္းထဲေရာက္ေအာင္ သင္ျပေပးႏိုင္ခ့ဲတ့ဲသူေတြပါ။
ကေလးေတြရဲ႕ စိုးရိမ္တတ္တ့ဲစိတ္ဓာတ္ကို ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္စိတ္ျပည့္လာေအာင္ သြန္သင္ေပးတ့ဲ နည္းမ်ဳိးစုံကို အေမရိကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ရပါတယ္။ အေဖ၊အေမေတြကိုယ္တိုင္ သားသမီးေတြနဲ႔ အတူ ကစားတ့ဲ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ဳိးကိုလည္း အေမရိကားေရာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဘူးခ့ဲပါတယ္။ သားသမီးနဲ႔ မိဘတို႔ရဲ႕ ပြင့္လင္းတ့ဲ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ဳိးကို အေမရိကားမွာ လက္ေတြ႔ျမင္ရခ်င္ပါ။
တႏွစ္ေလာက္သာ႐ိွေသးတ့ဲ ကေလးငယ္ကို မိခင္ကိုယ္တိုင္က ဆီေဆာ္အျမင့္ေပၚကေန ေလွ်ာခ်ေစၿပီး စီးေစတ့ဲ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္အေမရိကားေရာက္မွ ျမင္ဘူးခ့ဲပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ေၾကာက္စိတ္၊ စုိးရိမ္စိတ္ေတြကို ကင္းေနေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ယုံၾကည္စိတ္႐ိွလာေအာင္ ေလ့က်င့္ ေပးတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ကေလးငယ္ေတြ ကစားေနရင္း မေတာ္တဆျပဳတ္က်သြားတ့ဲအခါ “Is OK” လို႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးတ့ဲ အေလ့ဟာ အေမရိကားမွာ အသားက်ေနပါၿပီ။
အေမရိကားမွာေမြးတ့ဲ လူငယ္ေတြဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေၾကာက္စိတ္ကင္းခ့ဲၾကတာမို႔ အ႐ြယ္မေရာက္ခင္ ကတည္းက ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ကုိယ့္ေျခေပၚကိုယ္ရပ္ခ်င္တ့ဲစိတ္ အလြန္ျပင္းထန္ၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ယုံၾကည္ၾကတယ္။ လူငယ္ေတြဟာ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း လူမႈဆက္ဆံေရးမွာလည္း သြက္လက္ၾကတယ္။ လူႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာလည္း စိုးရိမ္တတ္တ့ဲအေလ့ မ႐ိွၾကဘူး။ ေျပာရဲဆိုရဲ ႐ွိၾကတယ္။
အေမရိကားမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းၾကတ့ဲ ကေလးေတြဟာ ေအာ္ေငါက္တာ မခံရဘဲ ႀကီးျပင္းခ့ဲၾကရသူေတြျဖစ္တယ္။ ၿခိမ္းေျခာက္ မခံရဘဲ ႀကီးျပင္းခ့ဲၾကရသူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ခြင့္ရၿပီး ႀကီးျပင္းၾကရသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္စဥ္းစားဥာဏ္ကို ပိတ္ပင္မခံရဘဲ ႀကီးျပင္းခ့ဲၾကရတယ္။ တဦးတေယာက္ရဲ႕ လြမ္းမိုးထားျခင္း မခံရဘဲ ၾကီးျပင္းၾကရတယ္။ သူမ်ားခိုင္းမွ လုပ္တတ္တ့ဲ အေလ့အထထက္ ကိုယ္တိုင္လုပ္တတ္တ့ဲ အေလ့အထ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ရခ့ဲၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ အေၾကာက္တရားကင္းၿပီး ႀကီးခ့ဲရသူေတြျဖစ္တယ္။ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့ အေတြးအေခၚကို လက္ေတြ႔အသုံးခ်ၿပီး ႀကီးခဲ့ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။
လူငယ္ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ေနတ့ဲစိတ္ဓာတ္ကို အသုံးခ်ခြင့္႐ိွေစရမယ္။ အဲဒီလို အသုံးခ်ႏိုင္ဖို႔ လူႀကီးေတြ က ကူညီဖုိ႔လည္း လိုတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ စဥ္းစားႏိုင္တ့ဲ၊ ေတြးေခၚႏိုင္တ့ဲ ဦးေႏွာက္တံခါးကို ဖြင့္ထားေပးျခင္းသည္ အနာဂတ္ရဲ႕ တိုင္းျပည္တိုးတက္မႈတံခါးေပါက္ႀကီးကို ဖြင့္ထားျခင္းႏွင့္ တထပ္တည္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံ က လူငယ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
မင္းေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း(ေမာ္လၿမိဳင္)
၂၀၁၃ ေအာက္တိုဘာလ ရ-ရက္၊ တနလာၤေန႔။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။