ခါးေတာင္းက်ိဳက္မျဖဳတ္ဘဲ ေခါင္းထဲဝင္မည့္သူ (y)
သခင္ေအာင္ဆန္း ေဝဖန္ခဲ့တဲ့ ဝန္ၾကီး
“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ကုသိုလ္တပဲငရဲတပိသာ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုငယ္ငယ္ကတည္းကၾကားဖူး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေခၚ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီးဆိုသူမွာ ၁၉၀၆ တြင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဝိုင္အမ္ဘီေအ (ေခၚ) ဗုဒၵကလ်ာဏယုဝအသင္းၾကီး (႔႔Young Men’s Buddhist Association) ကိုအစပ်ိဳးခဲ့သူမ်ားတြင္ပါဝင္ခဲ
ဦးသိမ္းေမာင္သည္ ျပည္ေရႊဆံေတာ္ ဘုရားရွိ “ျဗိတိသွ်လူမ်ိဳးမ်ား ႏွင့္ ဥေရာပ လူမ်ိဳးမ်ားမွ အပ မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီးရ“ ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ပယ္ဖ်က္၍ ”မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီးရ“ ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္အသစ္ကို ဦးေဆာင္စိုက္ထူသည္။ ဦးသိမ္းေမာင္သည္ ထိုဖိနပ္ ကိစၥကို ၁၉၁၇ ခုႏွစ္၊ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ပဥၥမေျမာက္ ျပည္လံုးကၽြတ္ ညီလာခံသို႕တင္ျပခဲ့သည္။
၁၉၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ပဲခူးျမိဳ႕ ေရႊေမာေဓါ ေစတီေပၚသို႕ ဘုရင္ခံ ဆာရယ္ဂ်ီနယ္ ကရက္ေဒါက္ ဖိနပ္စီး၍ တက္ေရာက္ျခင္း အေပၚျပည္သူတို႕ မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၁၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၉ ရက္တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဂ်ဳဗလီေဟာ၌ လူထူအစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီးက သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္ အစိုးရက ဘုရား၊ ေက်ာင္းကန္မ်ား တြင္ ”မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီးရ“ အမိန္႕ကို ၁၉၁၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္တြင္ ထုတ္ျပန္ေပးခဲ့ရသည္။
ထိုအခ်ိန္ကစ၍ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးသိမ္းေမာင္ အားျပည္သူမ်ားက ”ဖိနပ္သိမ္းေမာင္” ဟုခ်ီးက်ဳးဂုဏ္္ျပဳၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အာဏာ နဲ႕ ေငြေၾကာင့္ျပည္သူ႕ ၾသဘာ ေပ်ာက္ခဲ့ရပါတယ္။ျမန္မာ့သမိုင္း
၁၉၂၂ မွာ အဂလိပ္ အစိုးရက ခ်ကစားလိုက္ေသာ ဒိုင္အာခီ(Dyarchy) (၁၉၂၃-၁၉၃၇) ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ျမန္မာ့အသင္းခ်ဳပ္ၾကီး (GCBA) ေခါင္းေဆာင္မ်ား အခ်င္းခ်င္း သေဘာကြဲခဲ့ရသည္။ အဖြဲ႕ၾကီး ကြဲခဲ့ရသည္။ ေခတ္ပညာတတ္ၾကီးအမ်ားစုပါေသာ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕တြင္ ဦးသိမ္းေမာင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ထိုအဖဲြ႕သည္ ဒိုင္အာခီ(Dyarchy) ကိုလက္ခံျပီး လူအမ်ားဆႏၵ ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ရာထူးယူေရးလမ္းစဥ္ ကိုလိုက္ေတာ့သည္။
ထိုေခတ္ပညာတတ္ၾကီးအမ်ားစုပါေသာ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕သည္ ဒိုင္အာခီ(Dyarchy) ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေနရွင္နယ္လစ္ ပါတီ (Nationalist) အမည္ျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြ ဝင္ခဲ့ရာ အမတ္ေနရာ ၂၈ ေနရာရခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ဘုရင္ခံ ၏ မ်က္ႏွာသာေပးျခင္း မရခံပါ။ ၁၉၂၅ စက္တင္ဘာလ ၁၃ ရက္ေန႕တြင္ ဂ်ဳဗလီေဟာ ၌ျမန္မာျပည္ သရာဇပါတီ ကၾကီးမႈး၍ ေရြးေကာက္ပဲြ ဝင္ေသာ္လည္း ေကာင္စီတြင္ လစာမယူေရး ေဆြးေႏြးရာ လခ ယူလိုေသာ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕ဝင္တို႕က အစည္းအေဝးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္လာခဲ့သည္။အထူ
ေနာက္ဆံုး ဦးသိမ္းေမာင္ ၏ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး စကားကို သံဃာထုက မခံမရပ္ ႏိုင္ျဖစ္ကာ ပုဇြန္ေတာင္ ေညာင္တုန္းေက်ာင္းတိုက္ေန ဦးေရဝတ ကထိုင္ရာမွ ထ၍ ကုလားထိုင္ ျဖင့္ ေပါက္ေလေတာ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ လဲက်၍ အိမ္သို႔ျပန္ပို႔ လိုက္ရသည္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ တြင္ျမန္မာႏိုင္ငံ အား အိႏိၵယႏိုင္ငံ ႏွင့္ ခဲြေရးတြဲေရး အတြက္ ျပည္သူ႔ွဆႏၵခံယူ ပဲြက်င္းပခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ တို႕ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕သည္ ခဲြေရးဘက္က ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့သည္။ ခဲြေရးဘက္တြင္ အလဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိ ျဖစ္ေသာ ဆာေဂ် ေအေမာင္ၾကီး၏ ေရႊေတာင္ၾကား ပါတီ (ေခၚ) အင္ဒီပင္းဒင့္ ပါတီ လည္းပါသည္။ ဆင္ျခင္ေတြးယူၾကပါ။
ထိုေခတ္ ခဲြေရးတြဲေရး ေရြးေကာက္ပဲြ အေျခအေန ကို သခင္ဘေသာင္း၏ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢၢ တြင္ေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားအရ ခန္႕မွန္းသိႏိုင္သည္။ သခင္ဘေသာင္းက..
``ခြဲေရးျဖစ္ေစ တြဲေရးျဖစ္ေစ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕သမား လက္ေအာက္ခံခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ နဲ႔ ဒါသ စကားလုံး ျခားနားေသာ္လည္း တမ်ိဳးတည္း ျဖစ္သလို ကၽြန္ဟာ ကၽြန္ပဲ ျဖစ္တယ္။ဒီ ခြဲေရး တြဲေရး ျပႆနာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရက သူ႔ရဲ့ ဘယ္ဖက္ ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေနမလား၊ ညာဖက္ ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေနမလားလို႔ ေမးတဲ့ သေဘာပဲ။ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ သခင္ေတြသေဘာကို ေျပာရရင္ ခြဲေရးလည္း မႀကိဳက္, တြဲေရးလည္း မႀကိဳက္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမား လက္ေအာက္က လုံး၀ လြတ္လပ္ေရးသာႀကိဳက္ပါတယ္။´´
အဘိုး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကလည္း ”ေက်ာင္းသားမ်ားထံသို႔” ဟူေသာ စာတြင္လည္း
"ငါးေထာင္စားေခါင္းေဆာင္ ဘာေကာင္ေတြက၊ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ၾကတယ္။ ဘာနဲ႔တူ သလဲ ဆိုေတာ့ လယ္သမားေတြနဲ႔ အင္မတန္တူတယ္။လယ္႐ွင္ေတြက-လယ္သမ
ဟု ဆိုထားသည္ကို သတိရမိပါတယ္။
အာဏာမမက္ေသာ အေတြးရွင္း၊ အျမင္ရွင္းေသာ ျပတ္သားသည့္ သခင္တို႕၏ စိတ္ဓါတ္ကား ေလးစား အားက်ဖြယ္ပင္။ ယခုေခတ္ မွာလည္း အာဏာရွင္ ေတြက ေရြးေကာက္ပဲြ လို႕ အသံေပး၊ အနံ႕ေပး ရံုရွိေသး အာဏာပိုး စြဲကပ္ေနသူမ်ား အျမီးတႏံွ႕ႏံွ႕ ျဖစ္လာၾကသည္။ သခင္စိတ္ၾကိဳက္ ဝိုင္းအူ ေပးၾကရသည္။ အာဏာရွင္တို႕ အတြက္ သူတို႕ တတ္သိေသာ စကားဆန္း၊ မာယာဆန္း ကေလးမ်ားကို သီအိုရီဆန္ဆန္၊ ဗ်ဳဟာဟန္ ဆင္ ခင္းက်င္းကျပၾကသည္။ အခြင့္အေရး ေမွ်ာ္သူမ်ား ကလည္း ပါးစပ္ဆိုင္းတီးေပးၾကသည္။ ေက်ာကဲြ ဝမ္းပိန္ ျပည္သူေတြ ရဲ႕တကယ့္ ေဝဒနာ၊ အသံေတြကို လ်စ္လ်ဳၾကသည္။
ဒီေနရာမွာ အေမရိကန္လူမ်ိဳး ပညာေရးပါရဂူ ဘတ္တလာ ရဲ႕စကား ကိုေဖာ္ျပပါရေစ။ သူက တဲ့။အေလးထား ဆင္ျခင္စရာပါ။"
ပညာတတ္ေပမယ့္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ လူေတြဟာ တိုင္းျပည္ န့ဲ လူမ်ီဳး ကို အျမဲတမ္း ေႏွာက္ယွက္ အႏၱၱရာယ္ေပးမယ့္ လူတန္းစားမ်ိဳးျဖစ္သြားတတ္တယ္..
၁၉၃၆ ႏိုဝင္ဘာလ တြင္ ၉၁ ႒ာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ တို႕ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕သည္အျခားအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ဦးသိမ္းေမာင္ အမည္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြ တြင္အႏိုင္ရခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ လည္း ပညာေရးဝန္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့ျပီး ၅၀၀၀ စားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးဘေဘ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ငါးပြင့္ဆိုင္အဖြဲ႕ ရာထူးအေဝ မတည့္ေသာေၾကာင့္ သတ္မွတ္ခ်ိန္ အတြင္း အစိုးရမဖြဲ႕ႏိုင္၍ အယံုအၾကည္ မရွိ အဆိုတင္သြင္း ခံရကာ ျပဳတ္က် ခဲ့ပါေတာ့ တယ္။
ဦးသိမ္းေမာင္ က
“ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕ တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္႕ ဦးဘေဘ ၏ အေပၚတြင္ အယံုအၾကည္ မရိွဟူေသာ အဆိုေအာင္ျမင္၍ ကၽြန္ေတာ္မ်ား ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြတ္ခဲ့ၾကရပါသည္။အင္မတန္မွ ေစတနာ၊ ေမတၱာ ႏွင့္ ႏိုင္ငံအက်ိဳး ကိုေဆာင္ရြတ္မည္ဟု လာေသာ သူကို ရင္ဘတ္မွာ ေျချဖင့္ စံုကန္လိုက္သကဲ့သို႕ ခံစားရပါသည္။ ဆက္လက္၍ ေဆာင္ရြက္ ျပန္လွ်င္လည္း ”ကုသိုလ္တစ္ပဲ၊ ငရဲတပိသာ” ဆိုသလိုျဖစ္မည့္ အေၾကာင္းလကၡဏာမ်ား ေပၚေပါက္လ်က္ရွိပါသည္။ သို႕ျဖစ္ပါ၍ ကၽြန္ေတာ္မ်ား သံေဝဂ ရျပီးလွ်င္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕ ၏ အျပင္အပ မွပင္ ႏိုင္ငံ အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့မည္”
ဟုေျပာဆိုခဲ့သည္။
ေရႊတိဂံု ဘုရားေဂါပကလူၾကီး လည္းျဖစ္၊ သမာဓိ ရိွေသာ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အေျပာ နဲ႕ အလုပ္ညီခဲ့ပါသလား။ ေျပာျပီး ေနာက္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ညႊန္႕ေပါင္းအစိုးရ ကမ္းလွမ္းလာ သည့္ လစာ၂၀၀၀ က်ပ္စား ရာထူး ခန္႕ထားေရးဝန္ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္သည္။ ထိုေနာက္ အစိုးရ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ရာထူးကို ဆက္လက္ယူပါသည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အေျပာကို တို႕ဗမာ အစည္းအရံုး မွ အသက္ ၂၅ အရြယ္ မွ သခင္ ေအာင္ဆန္း ကေရးသား ေဝဖန္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၀ ေဖေဖၚဝါရီလ ထုတ္ ဒဂုန္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၂၃၄ မွာ သခင္ ေအာင္ဆန္း က
”…ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားကို ေဖာ္ျပရာ၌ ဦးဘေဘၾကီး ေျပာသလို ”ညစ္ပတ္တဲ့ အလုပ္လားဆို႕သည့္” ေမးခြန္းကိုေျဖလို၏။ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ကေတာ့ ဝန္ခံသြားရွာျပီ။ ညစ္ပတ္တယ္တဲ့။ သူကေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဟု ေျဖခဲ့ျပီ။ ေတမိမင္းသား အားက်လို႕ထင္၏။ အခုေတာ့ ဆြဲခ်ေခၚတဲ့ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္မွာ ႏိုင္ငံေရး သည္ေလာကီေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ နိဗာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္။ သို႕ေသာ္လည္း ေလာကီရွိမွလည္းေလာကုတ္ ရွိႏိုင္၏။ ေလာကုတ္ရွိမွ လည္း ေလာကီတည္ ႏိုင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္၏။…
ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး တို႔လို ပညာတတ္ၾကီးမ်ားသည္ အာဏာႏွင့္ ေငြကို မမက္ဘဲ ျပည္သူ႕ဆႏၵ ကိုအေလးထားခဲ့ပါက မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္မ်ား၏ ေဝဖန္ျခင္းခံရမည္ မဟုတ္ေပ။
ႏိုင္ငံေရး ပရိယာယ္ၾကြယ္ဝေသာ၊ ေကာင္းေကာင္း ကစားတတ္ေသာ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ၏ ဗ်ဳဟာဆန္း မ်ားမွ ေႏွာင္းလူတို႕ သတိျပဳ ဆင္ျခင္စရာမ်ား လည္းေတြ႕ရသည္။ ၁၉၃၆ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ၉၁ ႒ာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေရြးေကာက္ပြဲ တြင္ အႏိုင္ရေစရန္ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ ျမန္မာမင္းမ်ိဳးႏြယ္ ျဖစ္ေသာ မင္းသားၾကီး ထိပ္တင္ဝကို သူပူးေပါင္းပါဝင္ေသာ ငါးပြင့္ဆိုင္အဖဲြ႕ ၏ ဥကၠ႒ အျဖစ္တင္ေျမာက္ခဲ့သည္။
”သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႕ဗမာ“ ဟုေၾကြးေၾကာ္ ဆန္႕က်င္ေနေသာ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးၾကီး ကို တုန္ျပန္လိုေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ ထိုျပင္ တမ်ိဴးသားလံုး ေလးစားၾကည္ညိဳ ရေသာ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ ကို ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ကိုယ္တိုင္ အိႏိၵယ သို႕သြားေရာက္ျပီး ေလယာဥ္ပ်ံ ျဖင့္ပင့္ေဆာင္ျပီး တရားေဟာေစခဲ့သည္။ သူ၏ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ကို သခင္မ်ားက အထင္လႊဲဲျပီး ဆရာေတာ္ သိကၡာပါ ထိခိုက္ခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံေရး သင္ခန္းစာ ယူစရာပါ။
တကယ္ေတာ့ ပညာတတ္မ်ားဟာ တရားကို စကားနဲ႕လည္း ကာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေရႊေပၚကၽြန္းဆရာေတာ္ၾက
ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ ဂ်ပန္ေခတ္ တြင္ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာ အစိုးရ အဖဲြ႕တြင္လည္း တရားေရး ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြတ္ခဲ့သည္။စစ္ျပီးခ်ိန္ ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႕တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ဖဆပလ ဗဟိုဦးစီးအဖဲြ႕ဝင္ ၃၆ ဦးတြင္လည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္ စမစ္ ျပန္ေရာက္၍ စကၠဴျဖဴစာတမ္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီမံကိန္း စတင္ေသာအခါ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ ဖဆပလ ဗဟိုဦးစီးအဖဲြ႕မွ ႏုတ္ထြတ္ျပီး ဘုရင္ခံ ခန္႕အပ္ေသာ ဟုိက္ကုတ္ တရားဝန္ၾကီး ရာထူးကို လက္ခံ ခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ လႊတ္ေတာ္တရားေရး ဝန္ၾကီးျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ရာထူးမွ အျငိမ္းစား ယူပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ၏ အသက္မွာ ၆၇ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္၏။ တရားေရး ႒ာန မွဆက္လက္ အမႈထမ္းေစလိိုေသာ္လည္းဦးသိမ္းေမ
သို႕ေသာ္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တက္လာ၍ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အား ဒုတိယ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ၊သာသနာေရး ဝန္ၾကီး ႏွင့္ က်န္းမာေရး ဝန္ၾကီး တာဝန္မ်ားေပးအပ္ေသာ အခါ ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ျပန္သည္။ အာဏာပါဝါ ဆိုသည္မွာ အာဏာပါဝါ ကိုခံစားဖူးေသာသူမ်ား၊ ခံစားလိုေသာသူမ်ား လူတခ်ိဴ႕ အတြက္ ဘဝ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ တမ္းတတုန္း၊ မက္ေမာေမွ်ာ္မွန္း တုန္းပါလားလို႕ေတြးလွ်က္…………။
ရည္ညႊန္း…….
၁။ တိုက္စိုး၊ဂ်ဳဗလီေဟာ ျမင္ကြင္း
၂။ျမဟန္၊ ကိုလိုနီေခတ္ ျမန္မာ့သမိုင္း အဘိဓါန္
၃။ေမာင္ေဇယ်ာ၊စာေပသမိုင္း၊ပုဂၢဳ
ိလ္ေရး အေတြးအျမင္မ်ား
၄။ေရႊဥၾသ၊ တခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ့ေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ား
၅။ဦးသိန္းေမာင္ (ႏိုင္ငံျခားေငြ)၊မဟာလူသားေျပာ
စကား (ဒုတိယ တြဲ)
၆။အလင္းဆက္၊ တို႕ေခတ္မွ ည့ံၾကေတာ့မွာလား
ေက်ာင္းသားတစ္ဦး
၂၅.ဧျပီလ.၂၀၁၀
အလင္းဆက္...
source: http://alinsek.blogspot.com/
“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ကုသိုလ္တပဲငရဲတပိသာ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုငယ္ငယ္ကတည္းကၾကားဖူး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေခၚ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီးဆိုသူမွာ ၁၉၀၆ တြင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဝိုင္အမ္ဘီေအ (ေခၚ) ဗုဒၵကလ်ာဏယုဝအသင္းၾကီး (႔႔Young Men’s Buddhist Association) ကိုအစပ်ိဳးခဲ့သူမ်ားတြင္ပါဝင္ခဲ
ဦးသိမ္းေမာင္သည္ ျပည္ေရႊဆံေတာ္ ဘုရားရွိ “ျဗိတိသွ်လူမ်ိဳးမ်ား ႏွင့္ ဥေရာပ လူမ်ိဳးမ်ားမွ အပ မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီးရ“ ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ပယ္ဖ်က္၍ ”မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီးရ“ ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္အသစ္ကို ဦးေဆာင္စိုက္ထူသည္။ ဦးသိမ္းေမာင္သည္ ထိုဖိနပ္ ကိစၥကို ၁၉၁၇ ခုႏွစ္၊ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ပဥၥမေျမာက္ ျပည္လံုးကၽြတ္ ညီလာခံသို႕တင္ျပခဲ့သည္။
၁၉၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ပဲခူးျမိဳ႕ ေရႊေမာေဓါ ေစတီေပၚသို႕ ဘုရင္ခံ ဆာရယ္ဂ်ီနယ္ ကရက္ေဒါက္ ဖိနပ္စီး၍ တက္ေရာက္ျခင္း အေပၚျပည္သူတို႕ မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၁၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၉ ရက္တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဂ်ဳဗလီေဟာ၌ လူထူအစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီးက သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္ အစိုးရက ဘုရား၊ ေက်ာင္းကန္မ်ား တြင္ ”မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီးရ“ အမိန္႕ကို ၁၉၁၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္တြင္ ထုတ္ျပန္ေပးခဲ့ရသည္။
ထိုအခ်ိန္ကစ၍ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးသိမ္းေမာင္ အားျပည္သူမ်ားက ”ဖိနပ္သိမ္းေမာင္” ဟုခ်ီးက်ဳးဂုဏ္္ျပဳၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အာဏာ နဲ႕ ေငြေၾကာင့္ျပည္သူ႕ ၾသဘာ ေပ်ာက္ခဲ့ရပါတယ္။ျမန္မာ့သမိုင္း
၁၉၂၂ မွာ အဂလိပ္ အစိုးရက ခ်ကစားလိုက္ေသာ ဒိုင္အာခီ(Dyarchy) (၁၉၂၃-၁၉၃၇) ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ျမန္မာ့အသင္းခ်ဳပ္ၾကီး (GCBA) ေခါင္းေဆာင္မ်ား အခ်င္းခ်င္း သေဘာကြဲခဲ့ရသည္။ အဖြဲ႕ၾကီး ကြဲခဲ့ရသည္။ ေခတ္ပညာတတ္ၾကီးအမ်ားစုပါေသာ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕တြင္ ဦးသိမ္းေမာင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ထိုအဖဲြ႕သည္ ဒိုင္အာခီ(Dyarchy) ကိုလက္ခံျပီး လူအမ်ားဆႏၵ ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ရာထူးယူေရးလမ္းစဥ္ ကိုလိုက္ေတာ့သည္။
ထိုေခတ္ပညာတတ္ၾကီးအမ်ားစုပါေသာ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕သည္ ဒိုင္အာခီ(Dyarchy) ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေနရွင္နယ္လစ္ ပါတီ (Nationalist) အမည္ျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြ ဝင္ခဲ့ရာ အမတ္ေနရာ ၂၈ ေနရာရခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ဘုရင္ခံ ၏ မ်က္ႏွာသာေပးျခင္း မရခံပါ။ ၁၉၂၅ စက္တင္ဘာလ ၁၃ ရက္ေန႕တြင္ ဂ်ဳဗလီေဟာ ၌ျမန္မာျပည္ သရာဇပါတီ ကၾကီးမႈး၍ ေရြးေကာက္ပဲြ ဝင္ေသာ္လည္း ေကာင္စီတြင္ လစာမယူေရး ေဆြးေႏြးရာ လခ ယူလိုေသာ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕ဝင္တို႕က အစည္းအေဝးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္လာခဲ့သည္။အထူ
ေနာက္ဆံုး ဦးသိမ္းေမာင္ ၏ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး စကားကို သံဃာထုက မခံမရပ္ ႏိုင္ျဖစ္ကာ ပုဇြန္ေတာင္ ေညာင္တုန္းေက်ာင္းတိုက္ေန ဦးေရဝတ ကထိုင္ရာမွ ထ၍ ကုလားထိုင္ ျဖင့္ ေပါက္ေလေတာ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ လဲက်၍ အိမ္သို႔ျပန္ပို႔ လိုက္ရသည္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ တြင္ျမန္မာႏိုင္ငံ အား အိႏိၵယႏိုင္ငံ ႏွင့္ ခဲြေရးတြဲေရး အတြက္ ျပည္သူ႔ွဆႏၵခံယူ ပဲြက်င္းပခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ တို႕ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕သည္ ခဲြေရးဘက္က ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့သည္။ ခဲြေရးဘက္တြင္ အလဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိ ျဖစ္ေသာ ဆာေဂ် ေအေမာင္ၾကီး၏ ေရႊေတာင္ၾကား ပါတီ (ေခၚ) အင္ဒီပင္းဒင့္ ပါတီ လည္းပါသည္။ ဆင္ျခင္ေတြးယူၾကပါ။
ထိုေခတ္ ခဲြေရးတြဲေရး ေရြးေကာက္ပဲြ အေျခအေန ကို သခင္ဘေသာင္း၏ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢၢ တြင္ေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားအရ ခန္႕မွန္းသိႏိုင္သည္။ သခင္ဘေသာင္းက..
``ခြဲေရးျဖစ္ေစ တြဲေရးျဖစ္ေစ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕သမား လက္ေအာက္ခံခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ နဲ႔ ဒါသ စကားလုံး ျခားနားေသာ္လည္း တမ်ိဳးတည္း ျဖစ္သလို ကၽြန္ဟာ ကၽြန္ပဲ ျဖစ္တယ္။ဒီ ခြဲေရး တြဲေရး ျပႆနာရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရက သူ႔ရဲ့ ဘယ္ဖက္ ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေနမလား၊ ညာဖက္ ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေနမလားလို႔ ေမးတဲ့ သေဘာပဲ။ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ သခင္ေတြသေဘာကို ေျပာရရင္ ခြဲေရးလည္း မႀကိဳက္, တြဲေရးလည္း မႀကိဳက္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမား လက္ေအာက္က လုံး၀ လြတ္လပ္ေရးသာႀကိဳက္ပါတယ္။´´
အဘိုး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကလည္း ”ေက်ာင္းသားမ်ားထံသို႔” ဟူေသာ စာတြင္လည္း
"ငါးေထာင္စားေခါင္းေဆာင္ ဘာေကာင္ေတြက၊ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ၾကတယ္။ ဘာနဲ႔တူ သလဲ ဆိုေတာ့ လယ္သမားေတြနဲ႔ အင္မတန္တူတယ္။လယ္႐ွင္ေတြက-လယ္သမ
ဟု ဆိုထားသည္ကို သတိရမိပါတယ္။
အာဏာမမက္ေသာ အေတြးရွင္း၊ အျမင္ရွင္းေသာ ျပတ္သားသည့္ သခင္တို႕၏ စိတ္ဓါတ္ကား ေလးစား အားက်ဖြယ္ပင္။ ယခုေခတ္ မွာလည္း အာဏာရွင္ ေတြက ေရြးေကာက္ပဲြ လို႕ အသံေပး၊ အနံ႕ေပး ရံုရွိေသး အာဏာပိုး စြဲကပ္ေနသူမ်ား အျမီးတႏံွ႕ႏံွ႕ ျဖစ္လာၾကသည္။ သခင္စိတ္ၾကိဳက္ ဝိုင္းအူ ေပးၾကရသည္။ အာဏာရွင္တို႕ အတြက္ သူတို႕ တတ္သိေသာ စကားဆန္း၊ မာယာဆန္း ကေလးမ်ားကို သီအိုရီဆန္ဆန္၊ ဗ်ဳဟာဟန္ ဆင္ ခင္းက်င္းကျပၾကသည္။ အခြင့္အေရး ေမွ်ာ္သူမ်ား ကလည္း ပါးစပ္ဆိုင္းတီးေပးၾကသည္။ ေက်ာကဲြ ဝမ္းပိန္ ျပည္သူေတြ ရဲ႕တကယ့္ ေဝဒနာ၊ အသံေတြကို လ်စ္လ်ဳၾကသည္။
ဒီေနရာမွာ အေမရိကန္လူမ်ိဳး ပညာေရးပါရဂူ ဘတ္တလာ ရဲ႕စကား ကိုေဖာ္ျပပါရေစ။ သူက တဲ့။အေလးထား ဆင္ျခင္စရာပါ။"
ပညာတတ္ေပမယ့္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ လူေတြဟာ တိုင္းျပည္ န့ဲ လူမ်ီဳး ကို အျမဲတမ္း ေႏွာက္ယွက္ အႏၱၱရာယ္ေပးမယ့္ လူတန္းစားမ်ိဳးျဖစ္သြားတတ္တယ္..
၁၉၃၆ ႏိုဝင္ဘာလ တြင္ ၉၁ ႒ာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ တို႕ ၂၁ ဦးအဖဲြ႕သည္အျခားအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ဦးသိမ္းေမာင္ အမည္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြ တြင္အႏိုင္ရခဲ့သည္။ ဦးသိမ္းေမာင္ လည္း ပညာေရးဝန္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့ျပီး ၅၀၀၀ စားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးဘေဘ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ငါးပြင့္ဆိုင္အဖြဲ႕ ရာထူးအေဝ မတည့္ေသာေၾကာင့္ သတ္မွတ္ခ်ိန္ အတြင္း အစိုးရမဖြဲ႕ႏိုင္၍ အယံုအၾကည္ မရွိ အဆိုတင္သြင္း ခံရကာ ျပဳတ္က် ခဲ့ပါေတာ့ တယ္။
ဦးသိမ္းေမာင္ က
“ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕ တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္႕ ဦးဘေဘ ၏ အေပၚတြင္ အယံုအၾကည္ မရိွဟူေသာ အဆိုေအာင္ျမင္၍ ကၽြန္ေတာ္မ်ား ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြတ္ခဲ့ၾကရပါသည္။အင္မတန္မွ ေစတနာ၊ ေမတၱာ ႏွင့္ ႏိုင္ငံအက်ိဳး ကိုေဆာင္ရြတ္မည္ဟု လာေသာ သူကို ရင္ဘတ္မွာ ေျချဖင့္ စံုကန္လိုက္သကဲ့သို႕ ခံစားရပါသည္။ ဆက္လက္၍ ေဆာင္ရြက္ ျပန္လွ်င္လည္း ”ကုသိုလ္တစ္ပဲ၊ ငရဲတပိသာ” ဆိုသလိုျဖစ္မည့္ အေၾကာင္းလကၡဏာမ်ား ေပၚေပါက္လ်က္ရွိပါသည္။ သို႕ျဖစ္ပါ၍ ကၽြန္ေတာ္မ်ား သံေဝဂ ရျပီးလွ်င္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕ ၏ အျပင္အပ မွပင္ ႏိုင္ငံ အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့မည္”
ဟုေျပာဆိုခဲ့သည္။
ေရႊတိဂံု ဘုရားေဂါပကလူၾကီး လည္းျဖစ္၊ သမာဓိ ရိွေသာ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အေျပာ နဲ႕ အလုပ္ညီခဲ့ပါသလား။ ေျပာျပီး ေနာက္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ညႊန္႕ေပါင္းအစိုးရ ကမ္းလွမ္းလာ သည့္ လစာ၂၀၀၀ က်ပ္စား ရာထူး ခန္႕ထားေရးဝန္ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္သည္။ ထိုေနာက္ အစိုးရ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ရာထူးကို ဆက္လက္ယူပါသည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အေျပာကို တို႕ဗမာ အစည္းအရံုး မွ အသက္ ၂၅ အရြယ္ မွ သခင္ ေအာင္ဆန္း ကေရးသား ေဝဖန္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၀ ေဖေဖၚဝါရီလ ထုတ္ ဒဂုန္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၂၃၄ မွာ သခင္ ေအာင္ဆန္း က
”…ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားကို ေဖာ္ျပရာ၌ ဦးဘေဘၾကီး ေျပာသလို ”ညစ္ပတ္တဲ့ အလုပ္လားဆို႕သည့္” ေမးခြန္းကိုေျဖလို၏။ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ကေတာ့ ဝန္ခံသြားရွာျပီ။ ညစ္ပတ္တယ္တဲ့။ သူကေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဟု ေျဖခဲ့ျပီ။ ေတမိမင္းသား အားက်လို႕ထင္၏။ အခုေတာ့ ဆြဲခ်ေခၚတဲ့ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္မွာ ႏိုင္ငံေရး သည္ေလာကီေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ နိဗာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္။ သို႕ေသာ္လည္း ေလာကီရွိမွလည္းေလာကုတ္ ရွိႏိုင္၏။ ေလာကုတ္ရွိမွ လည္း ေလာကီတည္ ႏိုင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္၏။…
ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး တို႔လို ပညာတတ္ၾကီးမ်ားသည္ အာဏာႏွင့္ ေငြကို မမက္ဘဲ ျပည္သူ႕ဆႏၵ ကိုအေလးထားခဲ့ပါက မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္မ်ား၏ ေဝဖန္ျခင္းခံရမည္ မဟုတ္ေပ။
ႏိုင္ငံေရး ပရိယာယ္ၾကြယ္ဝေသာ၊ ေကာင္းေကာင္း ကစားတတ္ေသာ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ၏ ဗ်ဳဟာဆန္း မ်ားမွ ေႏွာင္းလူတို႕ သတိျပဳ ဆင္ျခင္စရာမ်ား လည္းေတြ႕ရသည္။ ၁၉၃၆ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ၉၁ ႒ာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေရြးေကာက္ပြဲ တြင္ အႏိုင္ရေစရန္ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ ျမန္မာမင္းမ်ိဳးႏြယ္ ျဖစ္ေသာ မင္းသားၾကီး ထိပ္တင္ဝကို သူပူးေပါင္းပါဝင္ေသာ ငါးပြင့္ဆိုင္အဖဲြ႕ ၏ ဥကၠ႒ အျဖစ္တင္ေျမာက္ခဲ့သည္။
”သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႕ဗမာ“ ဟုေၾကြးေၾကာ္ ဆန္႕က်င္ေနေသာ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးၾကီး ကို တုန္ျပန္လိုေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ ထိုျပင္ တမ်ိဴးသားလံုး ေလးစားၾကည္ညိဳ ရေသာ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ ကို ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ကိုယ္တိုင္ အိႏိၵယ သို႕သြားေရာက္ျပီး ေလယာဥ္ပ်ံ ျဖင့္ပင့္ေဆာင္ျပီး တရားေဟာေစခဲ့သည္။ သူ၏ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ ကို သခင္မ်ားက အထင္လႊဲဲျပီး ဆရာေတာ္ သိကၡာပါ ထိခိုက္ခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံေရး သင္ခန္းစာ ယူစရာပါ။
တကယ္ေတာ့ ပညာတတ္မ်ားဟာ တရားကို စကားနဲ႕လည္း ကာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေရႊေပၚကၽြန္းဆရာေတာ္ၾက
ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ ဂ်ပန္ေခတ္ တြင္ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာ အစိုးရ အဖဲြ႕တြင္လည္း တရားေရး ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြတ္ခဲ့သည္။စစ္ျပီးခ်ိန္ ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႕တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ဖဆပလ ဗဟိုဦးစီးအဖဲြ႕ဝင္ ၃၆ ဦးတြင္လည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္ စမစ္ ျပန္ေရာက္၍ စကၠဴျဖဴစာတမ္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီမံကိန္း စတင္ေသာအခါ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ ဖဆပလ ဗဟိုဦးစီးအဖဲြ႕မွ ႏုတ္ထြတ္ျပီး ဘုရင္ခံ ခန္႕အပ္ေသာ ဟုိက္ကုတ္ တရားဝန္ၾကီး ရာထူးကို လက္ခံ ခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး သည္ လႊတ္ေတာ္တရားေရး ဝန္ၾကီးျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ရာထူးမွ အျငိမ္းစား ယူပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး ၏ အသက္မွာ ၆၇ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္၏။ တရားေရး ႒ာန မွဆက္လက္ အမႈထမ္းေစလိိုေသာ္လည္းဦးသိမ္းေမ
သို႕ေသာ္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တက္လာ၍ ဦးသိမ္းေမာင္ၾကီး အား ဒုတိယ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ၊သာသနာေရး ဝန္ၾကီး ႏွင့္ က်န္းမာေရး ဝန္ၾကီး တာဝန္မ်ားေပးအပ္ေသာ အခါ ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ျပန္သည္။ အာဏာပါဝါ ဆိုသည္မွာ အာဏာပါဝါ ကိုခံစားဖူးေသာသူမ်ား၊ ခံစားလိုေသာသူမ်ား လူတခ်ိဴ႕ အတြက္ ဘဝ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ တမ္းတတုန္း၊ မက္ေမာေမွ်ာ္မွန္း တုန္းပါလားလို႕ေတြးလွ်က္…………။
ရည္ညႊန္း…….
၁။ တိုက္စိုး၊ဂ်ဳဗလီေဟာ ျမင္ကြင္း
၂။ျမဟန္၊ ကိုလိုနီေခတ္ ျမန္မာ့သမိုင္း အဘိဓါန္
၃။ေမာင္ေဇယ်ာ၊စာေပသမိုင္း၊ပုဂၢဳ
ိလ္ေရး အေတြးအျမင္မ်ား
၄။ေရႊဥၾသ၊ တခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ့ေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ား
၅။ဦးသိန္းေမာင္ (ႏိုင္ငံျခားေငြ)၊မဟာလူသားေျပာ
စကား (ဒုတိယ တြဲ)
၆။အလင္းဆက္၊ တို႕ေခတ္မွ ည့ံၾကေတာ့မွာလား
ေက်ာင္းသားတစ္ဦး
၂၅.ဧျပီလ.၂၀၁၀
အလင္းဆက္...
source: http://alinsek.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။