#စာအုပ္📚နဲ႔ စမတ္ဖုန္း
◾◾◾◾◾◾◾◾
ဟုိတုန္းက ညေနဆိုရင္ စာအုပ္ကိုယ္စီ ခါးမွာထိုးလို႔ လူငယ္ေတြ စာအုပ္ဆိုင္သို႔ ေျခဦးလွည့္ၾက၊ ဖတ္ၿပီးတဲ့ စာအုပ္ ျပန္အပ္ၿပီးရင္ အသစ္ျပန္ငွားၿပီးတာနဲ႔ ထုိေခတ္အေခၚ ေဒါင္ဆုိင္ ဆုိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိ သြားၾကတာပါပဲ။ ကုိယ္စီ ဖတ္ၿပီးသမွ် စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပ၊ နားေထာင္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုံၾက၊ အျမင္မတူ ျငင္းခုံၾကေပ မယ့္ အခုေခတ္ အြန္လုိင္းမွာလုိ မင္းကုိ ငါ အန္ (Unfriend) လုိက္မယ္၊ ဘေလာ့ (Block) လုိက္မယ္ ဆုိတာမ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ကုိယ့္ရဲ႕ ျငင္းခုံဘက္ဟာ ကုိယ့္လုိပဲ စာခ်စ္သူ၊ စာဖတ္သူ ကုိယ့္ေရွ႕တင္ သက္ရွိထင္ရွား ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနတဲ့သူကုိး။ ၿပီးေတာ့ သူျငင္းတာကလည္း ကုိယ့္ အဘိဓမၼာ ကုိယ္ ခုိင္မာေအာင္ အခ်က္အလက္နဲ႔ ျငင္းခုံၾကတာကုိး။ အေကာင့္တု၊ အေကာင့္ပုန္းေတြနဲ႔ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူမႈ မရွိတဲ့ ရန္လုိ ထုိးႏွက္ျခင္းမ်ဳိးမွ မဟုတ္တာ။
ဟုိတုန္းက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တယ္ဆုိတာ အခုေခတ္ ေကာ္ဖီဆုိင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုိ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ဖုိးဟာ မိသားစု ထမင္း တစ္နပ္စာေလာက္ ေစ်းေခါင္ခုိက္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ ေစ်းခ်ဳိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ မွာၿပီး သူငယ္ခ်င္း ေလးငါးေယာက္ထုိင္၊ အခမဲ့ရတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းကုိ လုိသေလာက္ေတာင္း စကား၀ုိင္း ေကာင္းႏုိင္တဲ့ ေခတ္မ်ဳိးကုိး။
.
ပုံႏွိပ္စာေပနဲ႔ အြန္လုိင္း စာေပဆုိၿပီး ဘာေတြ ျခားနား ေနပါသလဲ။ မၾကာေသးခင္ ေခတ္ကထက္စာရင္ စာေပ ေရးသား ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ေတြ ပုိရလာတဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ပုံႏွိပ္စာေပဟာ အေၾကာင္းအရာ မ်ဳိးစုံ၊ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ တရားမွ်တမႈ အေၾကာင္းေတြ ႏုိင္ငံေရး ေနာက္ခံ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ထုတ္ေ၀ႏုိင္လာ ၾကလုိ႔ ပုိအားေကာင္းလာတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အြန္လုိင္း စာေပကုိပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဖတ္ေနတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္နဲ႔ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း အခ်ဳိ႕ အတြက္ေတာ့ ပုံႏွိပ္စာေပဟာ အလွမ္းေ၀းေနဆဲပါ။
မနက္ အိပ္ရာႏုိးလို႔ မ်က္ႏွာမသစ္ခင္ စမတ္ဖုန္းကုိ လွမ္းဆြဲ အင္တာနက္ထဲ ၀င္ၾကတယ္။ Faceboo (ေဖ့စ္ဘြတ္)၊ Blog (ဘေလာ့)နဲ႔ Google (ဂူဂဲလ္)ထဲ ဘာေတြကို ရွာေဖြၾကည့္မိတတ္ၾကပါသလဲ။ ဒီေန႔ ဘာထူးလဲေပါ့။ မေန႔ကသတင္း ဒီေန႔ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ။
.
သတင္းေတြကုိ စာလုံးေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာ မွန္ေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ သတင္းဖတ္သူနဲ႔ စာဖတ္သူ တူတယ္လုိ႔ မခံစားရပါ။ ဆုိလုိတာက စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိတာ ရသ၊ သုတ၊ အေတြးအေခၚ လူမႈက်င့္၀တ္ စသည္တုိ႔ပါပဲ။ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေခၚတဲ့ သတင္းကုိ မေခၚပါ။ သတင္းထူး ဆုိရာမွာလည္း ျဖစ္ရပ္မ်ားသာမက မိမိကုိ အာ႐ုံစုိက္လာ ေအာင္ လုပ္ႀကံစြက္ ဖန္တီးယူမႈမ်ဳိးကုိပါ။ ဒီေန႔ ဒါေတြ ထူးတယ္ထဲ ထည့္ေျပာၾကတာကုိး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေခတ္ေနာက္က်တယ္ မျဖစ္ဖုိ႔ သတင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါ လုိက္ေျပးေနၾကျခင္းဟာ ဦးေႏွာက္ကုိ အားေပးတဲ့ အေတြးအေခၚ စာေပ၊ ႏွလုံးသား ရင့္က်က္ ျပည့္၀ေစတဲ့ ရသ စာေပေကာင္းမ်ားနဲ႔ ေ၀းကြာေစတတ္ ပါတယ္။
.
ပုံႏွိပ္စာအုပ္ေတြ ဆုိတာမ်ဳိးက အြန္လုိင္းစာေပနဲ႔ ယွဥ္ရင္ အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။ စာအုပ္ ဘယ္ေလာက္ထူထူ ဖတ္ၿပီးသြားရင္ ထုိင္ေတြးစရာ အခ်ိန္၊ ၿပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္ ေနရာ က်န္ေသးတာကုိး။ အြန္လုိင္း စာေပကေတာ့ တစ္ေယာက္က ႏွစ္သက္လုိ႔ (Share) မွ်ေ၀လုိက္သမွ် မူရင္းပုိင္ရွင္ဆီ ၀င္ၾကည့္၊ အဲဒီ စာမ်က္ႏွာေတြထဲမွာ သူက အျခား ေကာင္းႏုိးရာရာေတြ ထပ္မွ်ေ၀ထားေတာ့ ေနာက္ထပ္ မူရင္းထဲ ထပ္၀င္ဖတ္စရာေတြက ထပ္ခါ ထပ္ခါမ်ား။ မထြက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုတည္းမွာ သမာဓိေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖတ္ရ ေတြးရတာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။
.
ပုံႏွိပ္ေခတ္တုန္းက စာရွည္လည္း အခ်ိန္ယူ အရသာရွိရွိ ဖတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ လုိရင္းဆီ ေရာက္ေအာင္ စာေရးသူရဲ႕ ေရးဖြဲ႕မႈ အတတ္ပညာကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လုိက္ပါခံစားႏုိင္ခဲ့ ၾကတာပါ။ အခု အြန္လုိင္းေခတ္မွာေတာ့ စာရွည္ရင္ မဖတ္ခ်င္ေတာာ့ဘူး ဆုိတဲ့ ျပႆနာကုိ တည့္တည့္ တုိးေနၾကရပါၿပီ။ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ အင္မတန္ မ်ားတဲ့အခါ စာရွည္ေသာ္လည္း ယုံယုံၾကည္ၾကည္ လုိက္ပါႏိုင္ဖုိ႔ ခက္လာတဲ့ သေဘာပါ။ စကားလုံး အကန္႔အသတ္နဲ႔ လုိတုိရွင္း ေရးႏုိင္တဲ့ တြစ္တာ (Twitter) လုိ ဆုိရွယ္ မီဒီယာမ်ဳိးေတြ တြင္က်ယ္လာတာကလည္း အခ်ိန္ဆင္းရဲတဲ့ ေခတ္အတြက္ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အမ်ဳိးအစား တစ္ခုပါပဲ။
.
အြန္လုိင္းမွာ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳခ်က္ ကြန္မန္႔ (Comment) ေတြထဲ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ၿပီးစလြယ္ ေရးေနၾကတာ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေထာက္ျပေ၀ဖန္သံေတြ ညံေနပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ဆြမ္းႀကီး ၀ုိင္းေလာင္းတယ္ ဆုိတဲ့ စကားဟာ မူရင္း ဒါနကုသိုလ္ ကိစ္ၥမ်ဳိးျဖစ္ေပမယ့္ သြယ္၀ိုက္ တင္စားၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ အမ်ားက ၀ုိင္းဖြဲ႕ ထုိးႏွက္ၾကတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႔ ဘယ္သူ ဘယ္ႏွခ်က္မွန္းမသိ ၀ုိင္း၀န္း ႏွိပ္ကြပ္ၾကတယ္ဆုိရာမွာ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူမႈ မရွိတဲ့ ထုိးႏွက္ခ်က္မ်ား အမ်ားစု ပါေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ နစ္နာေအာင္ အားထုတ္တာမ်ဳိး လည္း ပါတာေပါ့။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိသူ အမ်ဳိးအစားကုိ အခ်က္အလက္နဲ႔ တု႔ံျပန္ ခုခံတာမ်ဳိးေတာ့ ရွိရမွာပါ။
.
အေရးႀကီးတာက တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူမႈ ရွိတဲ့ စာ အမ်ဳိးအစားေတြ ျဖစ္ဖုိ႔ပါပဲ။ အေမွာင္ေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္မွာ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုကုိ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူစိတ္နဲ႔ တည္ေထာင္ ႏုိင္ခြင့္၊ အယူအဆနဲ႔ ယုံၾကည္ရာကုိ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူ ေျပာဆုိေရးသားခြင့္ေတြ ဖ်က္ဆီး ပိတ္ပင္ခံခဲ့ရတာ အားလုံး အသိပါ။
.
ပုံႏွိပ္ စာေပေခတ္မွ အြန္လုိင္း စာေပေခတ္ ေျပာင္းသြားတာ အေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ ေစ်းခ်ဳိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ကုိ ေလးငါးေယာက္ ထုိင္ေသာက္တဲ့ ေခတ္မွ ထမင္း တစ္နပ္စာ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေခတ္ေျပာင္းတာ ကုိလည္း မဖြဲ႕ဆုိပါ။ လက္ဖက္ရည္ ေကာ္ဖီနဲ႔ တြဲဖက္ သုံးေဆာင္စရာ စာအုပ္စာေပမွ စမတ္ဖုန္းအျဖစ္ ေျပာင္းသြား တာလည္း အဓိက မဟုတ္ပါ။ ဦးေႏွာက္အတြက္ ၪာဏ္ပညာ ကုိ အားေပးေသာ အေတြးအေခၚ စာေပမ်ဳိးေတြ ႏွလုံးသား အတြက္ စာနာမႈႏွင့္ ရင့္က်က္မႈကုိ ေပးစြမ္းေသာ ရသ စာေပေကာင္းမ်ဳိး။ ျပဳစု ေရးသားသူ ဖတ္႐ႈေ၀ဖန္ႏုိင္စြမ္း ရွိသူ မ်ဳိးဆက္မ်ားကုိ ေတာင့္တမိပါေၾကာင္း။
.
#မင္းကိုႏုိင္
[ ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၇၇၊ အပတ္စဥ္ ေဆာင္းပါး။ ]
◾◾◾◾◾◾◾◾
ဟုိတုန္းက ညေနဆိုရင္ စာအုပ္ကိုယ္စီ ခါးမွာထိုးလို႔ လူငယ္ေတြ စာအုပ္ဆိုင္သို႔ ေျခဦးလွည့္ၾက၊ ဖတ္ၿပီးတဲ့ စာအုပ္ ျပန္အပ္ၿပီးရင္ အသစ္ျပန္ငွားၿပီးတာနဲ႔ ထုိေခတ္အေခၚ ေဒါင္ဆုိင္ ဆုိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိ သြားၾကတာပါပဲ။ ကုိယ္စီ ဖတ္ၿပီးသမွ် စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပ၊ နားေထာင္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုံၾက၊ အျမင္မတူ ျငင္းခုံၾကေပ မယ့္ အခုေခတ္ အြန္လုိင္းမွာလုိ မင္းကုိ ငါ အန္ (Unfriend) လုိက္မယ္၊ ဘေလာ့ (Block) လုိက္မယ္ ဆုိတာမ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ကုိယ့္ရဲ႕ ျငင္းခုံဘက္ဟာ ကုိယ့္လုိပဲ စာခ်စ္သူ၊ စာဖတ္သူ ကုိယ့္ေရွ႕တင္ သက္ရွိထင္ရွား ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနတဲ့သူကုိး။ ၿပီးေတာ့ သူျငင္းတာကလည္း ကုိယ့္ အဘိဓမၼာ ကုိယ္ ခုိင္မာေအာင္ အခ်က္အလက္နဲ႔ ျငင္းခုံၾကတာကုိး။ အေကာင့္တု၊ အေကာင့္ပုန္းေတြနဲ႔ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူမႈ မရွိတဲ့ ရန္လုိ ထုိးႏွက္ျခင္းမ်ဳိးမွ မဟုတ္တာ။
ဟုိတုန္းက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တယ္ဆုိတာ အခုေခတ္ ေကာ္ဖီဆုိင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုိ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ဖုိးဟာ မိသားစု ထမင္း တစ္နပ္စာေလာက္ ေစ်းေခါင္ခုိက္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ ေစ်းခ်ဳိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ မွာၿပီး သူငယ္ခ်င္း ေလးငါးေယာက္ထုိင္၊ အခမဲ့ရတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းကုိ လုိသေလာက္ေတာင္း စကား၀ုိင္း ေကာင္းႏုိင္တဲ့ ေခတ္မ်ဳိးကုိး။
.
ပုံႏွိပ္စာေပနဲ႔ အြန္လုိင္း စာေပဆုိၿပီး ဘာေတြ ျခားနား ေနပါသလဲ။ မၾကာေသးခင္ ေခတ္ကထက္စာရင္ စာေပ ေရးသား ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ေတြ ပုိရလာတဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ပုံႏွိပ္စာေပဟာ အေၾကာင္းအရာ မ်ဳိးစုံ၊ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ တရားမွ်တမႈ အေၾကာင္းေတြ ႏုိင္ငံေရး ေနာက္ခံ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ထုတ္ေ၀ႏုိင္လာ ၾကလုိ႔ ပုိအားေကာင္းလာတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အြန္လုိင္း စာေပကုိပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဖတ္ေနတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္နဲ႔ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း အခ်ဳိ႕ အတြက္ေတာ့ ပုံႏွိပ္စာေပဟာ အလွမ္းေ၀းေနဆဲပါ။
မနက္ အိပ္ရာႏုိးလို႔ မ်က္ႏွာမသစ္ခင္ စမတ္ဖုန္းကုိ လွမ္းဆြဲ အင္တာနက္ထဲ ၀င္ၾကတယ္။ Faceboo (ေဖ့စ္ဘြတ္)၊ Blog (ဘေလာ့)နဲ႔ Google (ဂူဂဲလ္)ထဲ ဘာေတြကို ရွာေဖြၾကည့္မိတတ္ၾကပါသလဲ။ ဒီေန႔ ဘာထူးလဲေပါ့။ မေန႔ကသတင္း ဒီေန႔ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ။
.
သတင္းေတြကုိ စာလုံးေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာ မွန္ေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ သတင္းဖတ္သူနဲ႔ စာဖတ္သူ တူတယ္လုိ႔ မခံစားရပါ။ ဆုိလုိတာက စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိတာ ရသ၊ သုတ၊ အေတြးအေခၚ လူမႈက်င့္၀တ္ စသည္တုိ႔ပါပဲ။ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေခၚတဲ့ သတင္းကုိ မေခၚပါ။ သတင္းထူး ဆုိရာမွာလည္း ျဖစ္ရပ္မ်ားသာမက မိမိကုိ အာ႐ုံစုိက္လာ ေအာင္ လုပ္ႀကံစြက္ ဖန္တီးယူမႈမ်ဳိးကုိပါ။ ဒီေန႔ ဒါေတြ ထူးတယ္ထဲ ထည့္ေျပာၾကတာကုိး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေခတ္ေနာက္က်တယ္ မျဖစ္ဖုိ႔ သတင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါ လုိက္ေျပးေနၾကျခင္းဟာ ဦးေႏွာက္ကုိ အားေပးတဲ့ အေတြးအေခၚ စာေပ၊ ႏွလုံးသား ရင့္က်က္ ျပည့္၀ေစတဲ့ ရသ စာေပေကာင္းမ်ားနဲ႔ ေ၀းကြာေစတတ္ ပါတယ္။
.
ပုံႏွိပ္စာအုပ္ေတြ ဆုိတာမ်ဳိးက အြန္လုိင္းစာေပနဲ႔ ယွဥ္ရင္ အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။ စာအုပ္ ဘယ္ေလာက္ထူထူ ဖတ္ၿပီးသြားရင္ ထုိင္ေတြးစရာ အခ်ိန္၊ ၿပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္ ေနရာ က်န္ေသးတာကုိး။ အြန္လုိင္း စာေပကေတာ့ တစ္ေယာက္က ႏွစ္သက္လုိ႔ (Share) မွ်ေ၀လုိက္သမွ် မူရင္းပုိင္ရွင္ဆီ ၀င္ၾကည့္၊ အဲဒီ စာမ်က္ႏွာေတြထဲမွာ သူက အျခား ေကာင္းႏုိးရာရာေတြ ထပ္မွ်ေ၀ထားေတာ့ ေနာက္ထပ္ မူရင္းထဲ ထပ္၀င္ဖတ္စရာေတြက ထပ္ခါ ထပ္ခါမ်ား။ မထြက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုတည္းမွာ သမာဓိေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖတ္ရ ေတြးရတာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။
.
ပုံႏွိပ္ေခတ္တုန္းက စာရွည္လည္း အခ်ိန္ယူ အရသာရွိရွိ ဖတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ လုိရင္းဆီ ေရာက္ေအာင္ စာေရးသူရဲ႕ ေရးဖြဲ႕မႈ အတတ္ပညာကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လုိက္ပါခံစားႏုိင္ခဲ့ ၾကတာပါ။ အခု အြန္လုိင္းေခတ္မွာေတာ့ စာရွည္ရင္ မဖတ္ခ်င္ေတာာ့ဘူး ဆုိတဲ့ ျပႆနာကုိ တည့္တည့္ တုိးေနၾကရပါၿပီ။ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ အင္မတန္ မ်ားတဲ့အခါ စာရွည္ေသာ္လည္း ယုံယုံၾကည္ၾကည္ လုိက္ပါႏိုင္ဖုိ႔ ခက္လာတဲ့ သေဘာပါ။ စကားလုံး အကန္႔အသတ္နဲ႔ လုိတုိရွင္း ေရးႏုိင္တဲ့ တြစ္တာ (Twitter) လုိ ဆုိရွယ္ မီဒီယာမ်ဳိးေတြ တြင္က်ယ္လာတာကလည္း အခ်ိန္ဆင္းရဲတဲ့ ေခတ္အတြက္ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အမ်ဳိးအစား တစ္ခုပါပဲ။
.
အြန္လုိင္းမွာ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳခ်က္ ကြန္မန္႔ (Comment) ေတြထဲ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ၿပီးစလြယ္ ေရးေနၾကတာ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေထာက္ျပေ၀ဖန္သံေတြ ညံေနပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ဆြမ္းႀကီး ၀ုိင္းေလာင္းတယ္ ဆုိတဲ့ စကားဟာ မူရင္း ဒါနကုသိုလ္ ကိစ္ၥမ်ဳိးျဖစ္ေပမယ့္ သြယ္၀ိုက္ တင္စားၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ အမ်ားက ၀ုိင္းဖြဲ႕ ထုိးႏွက္ၾကတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႔ ဘယ္သူ ဘယ္ႏွခ်က္မွန္းမသိ ၀ုိင္း၀န္း ႏွိပ္ကြပ္ၾကတယ္ဆုိရာမွာ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူမႈ မရွိတဲ့ ထုိးႏွက္ခ်က္မ်ား အမ်ားစု ပါေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ နစ္နာေအာင္ အားထုတ္တာမ်ဳိး လည္း ပါတာေပါ့။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိသူ အမ်ဳိးအစားကုိ အခ်က္အလက္နဲ႔ တု႔ံျပန္ ခုခံတာမ်ဳိးေတာ့ ရွိရမွာပါ။
.
အေရးႀကီးတာက တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူမႈ ရွိတဲ့ စာ အမ်ဳိးအစားေတြ ျဖစ္ဖုိ႔ပါပဲ။ အေမွာင္ေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္မွာ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုကုိ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူစိတ္နဲ႔ တည္ေထာင္ ႏုိင္ခြင့္၊ အယူအဆနဲ႔ ယုံၾကည္ရာကုိ တာ၀န္ခံ၊ တာ၀န္ယူ ေျပာဆုိေရးသားခြင့္ေတြ ဖ်က္ဆီး ပိတ္ပင္ခံခဲ့ရတာ အားလုံး အသိပါ။
.
ပုံႏွိပ္ စာေပေခတ္မွ အြန္လုိင္း စာေပေခတ္ ေျပာင္းသြားတာ အေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ ေစ်းခ်ဳိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ကုိ ေလးငါးေယာက္ ထုိင္ေသာက္တဲ့ ေခတ္မွ ထမင္း တစ္နပ္စာ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေခတ္ေျပာင္းတာ ကုိလည္း မဖြဲ႕ဆုိပါ။ လက္ဖက္ရည္ ေကာ္ဖီနဲ႔ တြဲဖက္ သုံးေဆာင္စရာ စာအုပ္စာေပမွ စမတ္ဖုန္းအျဖစ္ ေျပာင္းသြား တာလည္း အဓိက မဟုတ္ပါ။ ဦးေႏွာက္အတြက္ ၪာဏ္ပညာ ကုိ အားေပးေသာ အေတြးအေခၚ စာေပမ်ဳိးေတြ ႏွလုံးသား အတြက္ စာနာမႈႏွင့္ ရင့္က်က္မႈကုိ ေပးစြမ္းေသာ ရသ စာေပေကာင္းမ်ဳိး။ ျပဳစု ေရးသားသူ ဖတ္႐ႈေ၀ဖန္ႏုိင္စြမ္း ရွိသူ မ်ဳိးဆက္မ်ားကုိ ေတာင့္တမိပါေၾကာင္း။
.
#မင္းကိုႏုိင္
[ ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၇၇၊ အပတ္စဥ္ ေဆာင္းပါး။ ]
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။