တစ္ခါတုန္းက အေတာ္အသင္႔ စီးပြားေရးအဆင္ေျပတဲ႔ လယ္သမားၾကီး တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ သူတန္ဖိုးထား ႏွစ္သက္ရတဲ႕ အိတ္ေဆာင္ နာရီေလးတစ္လံုးဟာ စပါးက်ီထဲမွာ က်ေပ်ာက္သြားခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီနာရီဟာ သူ႕အတြက္ေတာ့ သာမန္နာရီတစ္လံုး မဟုတ္ဘဲ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ လက္ဆင္႕ကမ္းလာတဲ႔ တန္ဖိုးထားစရာ အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသာ ေရႊနာရီေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာက္ရိုးေျခာက္ေတြ အထပ္ထပ္ ခင္းထားတဲ႔ စပါးက်ီထဲမွာ နာရီေလးကို အခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ရွာေပမဲ႔ ဘယ္လိုမွ ရွာလို႕ မေတြ႔ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ လယ္သမားၾကီးဟာ သူတစ္ဦးတည္း ရွာေဖြေနတာကို ရပ္လိုက္ျပီး စပါးက်ီနဲ႕ မနီးမေဝးမွာ ေဆာ႕ကစားေနတဲ႕ ကေလးတစ္အုပ္ကို ေခၚလိုက္ကာ ေကာက္ရိုးပံုထဲ က်ေပ်ာက္သြားတဲ႔ နာရီကိုေတြ႔ေအာင္ ရွာေပးႏုိင္ရင္ ေတြ႔တဲ႔သူကို မုန္႕ဖိုးေပးမယ္လို႕ ကတိေပးျပီး ကေလးေတြကို စပါးက်ီထဲ ဝင္ေရာက္ရွာေဖြေစပါတယ္။ မုန္႕ဖိုးေပးမယ္ဆိုတဲ႔ အသံလည္း ၾကားေရာ ကေလးေတြဟာ ဆူညံ ပြက္ေလာရိုက္ျပီး စပါးက်ီထဲကို အလုအယက္ ေျပးဝင္သြားၾကျပီး သူ႕ထက္ငါဦးေအာင္ ရွာေဖြၾကပါေတာ႕တယ္။ ေကာက္ရိုးပံုၾကီးထဲ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ရွာေဖြၾကေပမဲ႕ အခ်ိန္သာ ကုန္သြားတယ္။ ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီကမွ ေတြ႔ျပီ ဆိုတဲ႔အသံ ထြက္မလာပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႕ ကေလးေတြလည္း လက္ေလ်ာ႕လိုက္ၿပီး စပါးက်ီထဲကေန တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ထြက္ခြာသြားၾက ပါေတာ႔တယ္။
လယ္သမားႀကီးလည္း စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး စပါးက်ီေရွ႔မွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ထုိင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ ေစာေစာတုန္းက ကေလးအုပ္စုထဲမွာပါတဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ စပါးက်ီေရွ႕ကို ျပန္ေရာက္လာျပီး “စပါးက်ီထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး ရွာခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ရွာခြင္႔ျပဳပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္” လို႔ လယ္သမားႀကီးထံ ခြင္႔ေတာင္း လာပါတယ္။ လယ္သမားႀကီးဟာ ေကာင္ေလးကို ေသခ်ာ အကဲခတ္ၾကည္႔ပါတယ္။ ေကာင္ေလး မ်က္ႏွာေပၚက ရိုးသားျခင္းေတြနဲ႔ အားတက္သေရာ အမူအရာေတြကို ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔ “ေကာင္းျပီေလ.. ေနာက္ဆံုး လက္ေလ်ာ႔လိုက္ရမဲ႔အစားေတာ႔ ခုလို ထပ္ရွာတာက ပိုေကာင္းတာေပါ႔။ ရွာပါ ခြင္႔ျပဳပါတယ္။ မင္းသာ ရွာလို႕ေတြ႔ရင္ကေတာ့ မုန္႕ဖိုးေကာင္းေကာင္း ေပးမယ္ဆိုတာ ငါ ကတိေပးပါတယ္ကြာ” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ေကာင္ေလးဟာ လယ္သမားၾကီးရဲ႕ ခြင္႔ျပဳခ်က္ ရတာနဲ႕ စပါးက်ီထဲကို ဝင္သြားပါေတာ႔တယ္။ အခ်ိန္ သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ႔ ေကာင္ေလးဟာ ေကာက္ရိုးပံုေတြၾကားထဲ က်ေပ်ာက္သြားတဲ႕ လယ္သမားၾကီးရဲ႕ နာရီေလးကို ကိုင္ျပီး စပါးက်ီထဲကေန ထြက္လာပါေတာ႔တယ္။ နာရီေလးကို ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔ လယ္သမားၾကီးဟာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္သြားတာနဲ႔ အတူတူ အံ႕လည္း အံ႕ၾသမိပါတယ္။ လူေပါင္းမ်ားစြာ ရွာတုန္းက မေတြ႔ဘဲ သူတစ္ေယာက္တည္း သြားရွာေတာ႔မွ ေတြ႔တယ္ဆိုတာ သူ႕အတြြက္ေတာ႔ အံ႕ၾသထူးဆန္း ျဖစ္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔လည္း လယ္သမားႀကီးက ေကာင္ေလးကို “ မင္းဘယ္လိုမ်ား ရွာေတြ႔ခဲ႔တာလဲကြာ။ ငါလဲ ရွာတာ ေနရာလပ္ မက်န္ေအာင္ပါဘဲ။ မင္းနဲ႔ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြလဲ စပါးက်ီတစ္ခုလံုး ႏွံ႕ေနေအာင္ ရွာၿပီးၿပီ..မေတြ႔ခဲ႔ဘူး. အားလံုးလည္း လက္ေလ်ာ႕ျပီး ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။ အခု မင္း တစ္ေယာက္တည္း ရွာေတာ႔မွ ဒီနာရီကို ျပန္ေတြ႔တယ္ဆိုတာ အေတာ္ထူးဆန္းတာဘဲ။ ဘယ္လိုရွာခဲ႔တယ္ ဆိုတာ ငါ႕ကို ေျပာျပပါဦးကြာ”လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။
လယ္သမားၾကီးရဲ႕ အေမးကို ေကာင္ေလးက ရိုးရိုးစင္းစင္းဘဲ ျပန္ေျဖပါတယ္။
လယ္သမားၾကီးရဲ႕ အေမးကို ေကာင္ေလးက ရိုးရိုးစင္းစင္းဘဲ ျပန္ေျဖပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ထူးထူးေထြထြ ရွာေဖြတာမ်ိဳး မလုပ္ပါဘူး။ စပါးက်ီထဲေရာက္တဲ႔အခါ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ စပါးက်ီတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ျပီး အပ္က်သံေတာင္ မၾကားရတဲ႔အခါမွာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔နားထဲကို ဦးေလးရဲ႕ နာရီ စက္သံက ဝင္လာပါတယ္။ ဒီေတာ႔မွ အသံၾကားတဲ႔ေနရာမွာ ရွာလိုက္ေတာ႔ ဒီနာရီေလးကို ေတြ႔ရတာပါဘဲ” လို႕ ျပန္ေျဖပါတယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႕ အေျဖစကား ၾကားေတာ႕မွ လယ္သမားႀကီးဟာ သူကိုယ္တိုင္ ေကာင္ေလး ရွာသလို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ရွာဖို႔ မစဥ္းစားမိခဲ႔ဘဲ နာရီေပ်ာက္သြားျပီ ဆိုတဲ႔ အသိစိတ္နဲ႔ ပ်ာယာခတ္ေအာင္ ရွာခဲ႔မိတာကို ျပန္ သတိရ မိပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္း ထဲမွာ ေပၚထြက္လာမဲ႔ နာရီစက္သံေလးကို နားေထာင္ရေကာင္းမွန္း သူ မသိခဲ႔ပါဘူး။ လယ္သမားၾကီးဟာ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ နာရီေလးကိုဘဲ ျပန္ရလိုက္တာမဟုတ္ဘဲ သူ႕ထက္ အသက္မ်ားစြာငယ္တဲ႔ ေကာင္ေလးဆီကေနလည္း သင္ခန္းစာေလးတစ္ခုကို သူရလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးဖတ္ျပီး ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ကၽြန္မသည္လည္း အခက္အခဲ ျပႆနာတစ္ခုခုန႔ဲ ႀကံဳတိုင္း ရုတ္တရက္ဆို ေသြးေအးေအးနဲ႔ မေျဖရွင္းတတ္ဘဲ ထူထူပူပူျဖစ္ကာ ေျခမကိုင္မိ၊ လက္္မကိုင္မိ အျမဲတမ္း ျဖစ္တတ္သူပါ။ “ဒီေလာက္ႀကီးတဲ႔ ျပႆနာ ငါဘယ္လိုရွင္းမွာလဲ၊ ငါေတာ႕ ေျဖရွင္းႏုိင္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒုကၡပါဘဲ။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳး ငါ႔မွာမွ လာျဖစ္တတ္တယ္။ ငါကံဆိုးလိုက္တာ” စသျဖင္႔ ေတြးေတာျပီး ျပႆနာတစ္ခုကို မေျဖရွင္းရေသးခင္မွာဘဲ ကို္ယ္႔အေတြးနဲ႔ကိုယ္ စိတ္ဓာတ္က်တာမ်ိဳး၊ စိတ္ညစ္တာမ်ိဳး မၾကာခဏ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။
တကယ္တမ္းေတာ႔ အေျဖမရွိတဲ႔ ပုစၦာမရွိသလို၊ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ႔ ျပႆနာဆိုတာ မရွိဘူး ဆိုတဲ႔ စကားရပ္အတိုင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးမားတဲ႔ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆာနာေတြျဖစ္ပါေစ.. နည္းလမ္းတက်နဲ႔ စိတ္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ထားျပီး ေျဖရွင္းတဲ႔အခါ ေျပလည္သြားတာမ်ဳိး၊ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏိုင္တာခ်ည္းပါဘဲ။ အဲဒါကို တေျဖးေျဖး သိလာျပီးေနာက္ပိုင္း ျပႆနာတစ္ခုခုနဲ႔ ႀကံဳရင္ သိပ္ျပီး တုန္လႈပ္ေနတာ၊ ပ်ာယာခတ္ေနတာမ်ဳိး မျဖစ္ဘဲ စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ ထားႏိုင္ဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားလာမိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဖတ္ဖူးမိတဲ႕ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ႕ အဆိုအမိန္႕ေလး တစ္ခုနဲ႔လည္း ထပ္တူက်တာမို႕ ျပန္လည္ ေဝငွခ်င္ပါတယ္။
တကယ္တမ္းေတာ႔ အေျဖမရွိတဲ႔ ပုစၦာမရွိသလို၊ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ႔ ျပႆနာဆိုတာ မရွိဘူး ဆိုတဲ႔ စကားရပ္အတိုင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးမားတဲ႔ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆာနာေတြျဖစ္ပါေစ.. နည္းလမ္းတက်နဲ႔ စိတ္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ထားျပီး ေျဖရွင္းတဲ႔အခါ ေျပလည္သြားတာမ်ဳိး၊ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏိုင္တာခ်ည္းပါဘဲ။ အဲဒါကို တေျဖးေျဖး သိလာျပီးေနာက္ပိုင္း ျပႆနာတစ္ခုခုနဲ႔ ႀကံဳရင္ သိပ္ျပီး တုန္လႈပ္ေနတာ၊ ပ်ာယာခတ္ေနတာမ်ဳိး မျဖစ္ဘဲ စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ ထားႏိုင္ဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားလာမိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဖတ္ဖူးမိတဲ႕ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ႕ အဆိုအမိန္႕ေလး တစ္ခုနဲ႔လည္း ထပ္တူက်တာမို႕ ျပန္လည္ ေဝငွခ်င္ပါတယ္။
“ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာတတ္ေအာင္ ေလ႕က်င္႕ပါ။ ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္တတ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႕ပါ။ အလ်င္လိုတဲ႔ အက်င္႕ဟာ စိတ္ပင္ပန္းေစတယ္။ အလ်င္လိုေနရင္ စိတ္မရွည္ဘူး။ အလ်င္လိုေနတဲ႔သူဟာ စိတ္တိုဖို႕ မ်ားတယ္။ မွားလုိ႔ ျပန္လုပ္ရရင္ အခ်ိန္ပိုကုန္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အလ်င္လိုရင္ အရေႏွးတယ္လို႔ ေျပာတာ။ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ တိတိက်က် လုပ္တတ္တဲ႔ အေလ႔အက်င္႕ဟာ ေရရွည္မွာ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို ေပးတယ္။” စတဲ႔ စကားေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ စကားလံုးေတြဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ အလြန္ကို တန္ဖိုးရွိတဲ႔ စကားလံုးေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ျမင္သာ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာတစ္ခု အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ကန္ထဲမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိုးထဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ခြက္ထဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရွိေနတဲ့ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ေရမ်က္ႏွာျပင္မွာ ၾကည္လင္တဲ့ မိမိရဲ႕ အရိပ္ကို ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို မဟုတ္ပဲ ေရမ်က္ႏွာျပင္ဟာ လႈပ္ရွားေနမယ္၊ တည္ၿငိမ္မႈ မရွိဘူး၊ လိႈင္းေတြ ထေနမယ္ ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ ပံုရိပ္၊ မိမိၾကည့္လိုတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ဘယ္လိုမွ ထင္ရွားစြာ ျမင္ေတြ႔ရဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီဥပမာနဲ႔ အလားတူစြာပဲ ေရမ်က္ႏွာျပင္နဲ႔ တူတဲ့ အလြယ္တကူ လႈပ္ရွား လိႈင္းထလြယ္တဲ့ မိမိရဲ႕ စိတ္ကိုလည္း သတိဆိုတဲ့ မိမိစိတ္ကို မိမိေစာင့္ၾကည့္ျခင္း နည္းလမ္း အကူအညီနဲ႔ ႀကံဳလာသမွ် အေျခအေနတိုင္းမွာ တတ္ႏိုင္သမွ် တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အရာရာတိုင္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ အေကာင္းဆံုး ႐ႈျမင္သံုးသပ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္လိုအခက္အခဲ၊ ဘယ္လိုျပႆနာမ်ိဳးဘဲ ႀကံဳႀကံဳ အရင္ဆံုး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္ေအာင္ထားၿပီး ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ ျပႆနာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ကာ စိတ္ေအးေအး၊ ေခါင္းေအးေအးနဲ႕ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းၾကရင္ျဖင္႔ ဘဝရဲ႕ ဘယ္အခက္အခဲ ျပႆနာေတြကိုမဆို ေအာင္ျမင္မႈရရွိၾကမွာ မလြဲဘူး မဟုတ္ပါလားရွင္။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။