ကၽြန္မနာမည္မလွ၊ဘ၀ကေတာ့မလွပဘူး၊ျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ”
ကၽြန္မနာမည္မလွ၊ဘ၀ကေတာ့မလွပဘူး၊ျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ”
ကၽြန္မနာမည္မလွ၊ဘ၀ကေတာ့မလွပဘူး၊စုတ္ျပတ္သတ္မတပ္ႀကဳံခဲ့ရေပါင္းမ်ားလွေပါ့၊အသက္
ငယ္ငယ္နဲ႕အိမ္ေထာင္က်တယ္၊ေရႊဘိုသူေပါ့၊ကၽြန္မတို႕ရြာမွာကအရင္လိုလုပ္စားကိုင္စားရတာမ
ေကာင္းေတာ့ဘူး၊တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြဆုိရင္ရြာလုံးကၽြတ္ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာေျပာင္းေရြ႕ဖို႕ဟန္ေပၚေနတယ္၊လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ဆုိတာ၊ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ႕မိရုိးဖလာအလုပ္ဆုိေပမယ့္၊အခု...
ေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊စစ္တပ္ရဲ႕ေျမယာသိမ္းမႈေတြေၾကာင့္၊ကုမၼဏီႀကီးေတြရဲ႕ေျမယာသိမ္းမႈ
ေတြေၾကာင့္၊ကၽြန္မတို႕ေတာသူေတာင္သားေတြမ်က္ရည္ေတြေခ်ာင္းစီးမတပ္ျဖစ္ခဲ့ရေပါ့၊ဘ၀ေတြ
ဖရုိဖရဲနဲ႕မိသားစုေတြတစ္ကြဲတစ္ျပားေပါ့၊ကၽြန္မတို႕နယ္ကလယ္ယာေတြကမုိးေကာင္းလယ္ဆုိတာလည္း၊မိုးမရြာမုိးမေကာင္းေတာ့ဘယ္ေျပာင္းေကာင္းမလဲ၊ဘာပင္မွစုိက္ပ်ိဳးလို႕မရေတာ့ဘူးေပါ့၊ေနာက္ဆုံးေတာ့၊အလုပ္အကိုင္လုပ္စားရတာခက္ခဲလာေတာ့၊စား၀တ္ေနေရးလည္းက်ပ္တည္းလာတာေပါ့ရွင္။
ဒီလိုနဲ႕ကၽြန္မရန္ကုန္ၿမိဳ႕တက္ၿပီးတစ္၀မ္းတစ္ခါးလုပ္စားဖို႕တက္လာခဲ့တယ္၊ကၽြန္မတို႕ေတာသူ
ေတာင္သားေတြဆုိေတာ့၊ေစ်းေရာင္းစားဖို႕လည္းမရွက္ဘူး၊သူမ်ားပစၥည္းခုိးစား၀ွက္စားတာမွမ
ဟုတ္တာ၊ဒါေပမယ့္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေလးမွာကုန္စိမ္းေရာင္းရတာလည္းသိပ္ေတာ့မလြယ္ဘူးရွင့္၊စည္
ပင္လာလမ္းေဘးမွာေစ်းေရာင္းတဲ့အတြက္အခြန္ဆုိၿပီးလာေကာက္ေလ့ရွိတယ္၊ကၽြန္မတုိ႕လမ္း
ေဘးေစ်းသည္ေတြကစည္ပင္သာယာကုိအခြန္သာပုံမွန္မပ်က္မကြက္ေပးရတာ၊အဲဒီအခြန္နဲ႕ကၽြန္
မတို႕လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြရဲ႕လူေနမႈဘ၀ကုိအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစမယ့္ကူညီပ့ံပိုးမႈေတြေဆာင္ရြက္ေပးတာေတာ့မရွိပါဘူး၊လမ္းေတြခ်ဲ႕မယ္ဆုိရင္၊ကၽြန္မတို႕ေရြ႕ရျပန္ၿပီ၊ဘယ္ဌာနကလူႀကီး၊
ဘယ္ႏုိင္ငံဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးေတြလာမယ္ဆုိရင္ကၽြန္မတို႕ေရြ႕ရျပန္ၿပီ၊အဲဒီဌာနကလူႀကီးေတြ၊အဲဒီဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးေတြလုိပဲ၊ကၽြန္မတုိ႕မွာလည္းအစာအိမ္ရွိတယ္လို႕ကၽြန္မေအာ္ေျပာလိုက္ခ်င္မိတယ္၊သူေ႒းေလွေမွာက္တာကိစၥမရွိဘူးေလရွင္၊သူေတာင္းစားခြက္ေပ်ာက္တာကပုိဆုိးတာရွင့္။
အမွန္ေတာ့ကၽြန္မတုိ႕ဘ၀ကိုဇစ္ျမစ္လုိက္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္၊ေတာသူေတာင္သား၊ၿပီးေတာ့အေျခခံလူတန္းစား၊ကၽြန္မတို႕အေခၚလက္လုပ္လက္စားသမားေတြေပါ့ရွင္၊ကၽြန္မတုိ႕ဒီလူတန္းစားေတြမွာတူညီတာတစ္ခုရွိတယ္၊နဖူးကေခၽြးေျခမထိက်ေအာင္၊ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာစာမွထမင္း၀ရုံေလးပဲရွိတယ္ဆုိတာပဲ၊ကၽြန္မတို႕လူတန္းစားအဖို႕ဘ၀ပ်က္တယ္ဆုိတာ၊ကိုယ္ေတြထမင္းငတ္တာေလာက္ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ကိုယ့္ကေလးက်န္းမားေရးမေကာင္းလို႕တက္မတပ္ခ်က္မတပ္ျဖစ္ေနရင္
ေတာင္ေဆးခန္းသြားမျပႏုိင္တဲ့ဘ၀ေတြ၊ဆန္အိုးထဲၾကြက္ေတာင္မ်က္စီလည္ေနခိ်န္၊ကုိယ့္သားသမီးေတြရဲ႕ဗုိက္ထဲကသံစုံတီး၀ိုင္းလိုဂီြဂြီဂြမ္ဂြမ္မည္ေနတာကုိဒီအတုိင္းထုိင္နားေထာင္ေနရတဲ့ဘ၀
ေတြ၊အုိမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးရွင္၊ရင္ထဲခံရခက္လြန္းလို႕ပါ။
ကၽြန္မတို႕မိသားစုေလးကုန္စိ္မ္းေလာကထဲ၀င္လာႏွစ္အနည္းငယ္ေတာ့ရွိေနၿပီ၊ေနတာကလႈိင္သာယာ၊က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္လုိေနရာေလးမွာ၊ဒီေနရာေလးမွာေနရာတလည္းရင္တထိတ္ထိတ္ပါပဲရွင္၊ဘယ္တာ့ဘူဒိုဇာနဲ႕လာထုိးမလဲဆုိၿပီးေတာ့ေလ၊ကၽြန္မေယာက်ၤားရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းေတာ့ကူလီထမ္းတယ္၊ကြမ္းယာေရာင္းတယ္၊ေနာက္ေတာ့ဆုိက္ကၠားႏွင္းေသးတယ္၊ဒါေပမယ့္လိုင္စင္မရွိေတာ့ဟုိကဖမ္းဒီကဖမ္းနဲ႕ေမာ္တီပီကယ္ကိုလုပ္ေကၽြးေနသလိုျဖစ္ေနတာနဲ႕ပဲမႏွင္းေတာ့တာ၊
ဆုိက္ကၠာတစ္စီးကဘယ္ေလာက္မွမရွိဘူး၊လုိင္စင္ကအဆမတန္ေစ်းႀကီးေနတာ၊ကၽြန္မကအတန္းပညာသိပ္မတတ္ပါဘူး၊ေသစာရွင္စာေလးေတာ့ဖတ္တတ္တယ္၊ကၽြန္မေတြးမိသေလာက္ေလး
ေျပာရရင္၊ကၽြန္မတို႕အေျခခံလူတန္းစားေတြအဖို႕ေတာ့၊လုပ္စားကိုင္စားရတာသိပ္မလြယ္ဘူးရွင့္။
ေခတ္ကာလကလည္းအစုိးရဌာနဆိုိရင္ဘယ္ဌာနသြားသြား၊ေငြမေပးပဲအလုပ္ေခ်ာေခ်ာခ်ဳခ်ဳမျဖစ္ဘူး၊တရားတစ္ေဘာင္လည္းမျဖစ္လုိက္နဲ႕၊လင္းမယားျခင္းရန္ျဖစ္လို႕ရဲစခန္းသြားမတုိင္လိုက္နဲ႕၊လင္မယားခ်င္သာျပန္႕တည့္သြားမယ္၊အမႈကပိတ္လို႕မရဘူး၊ေငြမ်ားတရားႏုိင္တဲ့ေခတ္ႀကီးေလ၊
လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတာက်ပ္တည္းေတာ့၊လူေတြကလည္းရာဇ၀တ္မႈနဲ႕မကင္းတဲ့ခုိးတာ၀ွက္တာေတြလုပ္လာ၊လုပ္ေတာ့၊ရာဇ၀င္မႈေတြနဲ႕ညီုစြန္း၊ညီုစြန္းေတာ့ရဲေတြအတြက္ရေပါက္ရလမ္းရ၊
၀င္ေငြေကာင္းလာ၊သူခုိးေတြဆီကသူ၀ွက္လုဆုိတာဒီေခတ္ႀကီးလို႕ကၽြန္မျမင္မိတယ္၊ေသးႏုပ္သိမ္ဖ်င္းတဲ့သူခုိးေပါက္စေလးေတြ႕လမ္းေဘးလမ္းၾကား၊အိမ္ႀကိဳအိမ္ၾကား၊လူလစ္ရင္လစ္သလို၊ေန႕ညအခိ်န္ေတြခုိးၾကတယ္၀ွက္ၾကတယ္၊ပညာေလးနဲ႕ခုိးတတ္တဲ့လူေတြက်ေတာ့၊ကားေပၚတို႕၊ရုပ္
ရွင္ရုံတုိ႕စတဲ့လူစည္းကာက်ပ္တည္းတဲ့ေနရာေတြမွာခုိးႏုိက္လာၾကတယ္။
သူခိုးႀကီးေတာ့ဒျမဆုိသလို၊တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လက္နက္အင္အားနဲ႕ေတာင့္တင္းလာေတာ့ရြာေတြ
ၿမိဳ႕ေတြ၀င္တုိက္ၾကေတာ့တာပဲ၊ဒီလိုသူခုိးဒျမေတြအေၾကာင္းကေတာ့၊ကၽြန္မတို႕သိဖူးေနၾကပါ၊
ကၽြန္မေျပာခ်င္တဲ့သူခုိးကအာဏာပိုင္သူခုိးေတြကုိေျပာခ်င္တာ၊လူေတြသူေတြသိပ္မသိတဲ့၊သိလည္းပုံမွန္ထူမျခားနားအေလ့အထတစ္ခုပမာသာမန္လက္ခံထားတဲ့အယူအဆတစ္ခုေပါ့၊သူတို႕ေတြကယူနီေဘာင္းေတြ၀တ္တယ္၊ဥပေဒေတြ၊စည္းမွ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ၊လုပ္ထုံးထုပ္နည္းေတြကိုရြတ္
ျပၿပီးကၽြန္မတို႕ဘာလုပ္လို႕ေပးေဆာင္ရမယ္၊ကၽြန္မတို႕ဘာလုပ္လို႕အျပစ္ရွိတယ္ဆုိၿပီးအခြန္အခ
ေတြေကာက္၊ဒဏ္ေၾကးေတြေဆာင္ခုိင္းတယ္၊ကၽြန္မအျမင္ေတာ့၊သူတို႕ဟာအာဏာကုိအေယာင္
ျပၿပီး၊ဥပေဒေတြနဲ႕ဖိႏွင္းကာ၊ကၽြန္မတုိ႕အေျခခံလူတန္းစားေတြနဖူးကေခၽြးေျခမထိက်ေအာင္ပင္
ပင္ပန္းပန္းရွာထားရတဲ့အျမတ္ေတြကုိေအးဒျမတုိက္ပိုင္းသြားတာပါပဲ။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့၊ေအးဒျမေတြေပါ့ရွင္၊အာဏာပုိင္ဒျမေတြေပါ့ရွင္၊ဒါေၾကာင့္မုိ႕လည္းလူပ်က္ေတြေျပာတာ၊အသုံးမက်ဆုံအပင္ေတြထဲမွာစည္ပင္ကထိပ္ဆုံးဆုိတာေပါ့၊ကၽြန္မတို႕ကုန္ေစ်းသည္ဘ၀ဆုိတာ၊မနက္အေစာႀကီးထ၊ကုန္ေစ်းကုန္စိမ္းကုိသူထက္ငါဦးေအာင္ယူ၊ၿပီးေတာ့ကုိယ္ေရာင္းရမည္ေနရာမွာ၊ေစ်းဗန္းခင္း၊ကုန္စိမ္းဆိုတာတစ္ေန႕ေရႊ႕တစ္ေန႕ေငြသလိုအစားမ်ိဳး၊ျမတ္ရင္လည္းျမတ္သလို၊ရႈံးရင္လည္းဘာမွမက်န္ဘူး၊အရမ္းပင္ပန္းတယ္၊ျမတ္စရာရွိသလုိ၊ရႈံးစရာလည္းရွိတယ္၊ကၽြန္မတုိ႕ကုန္စိမ္းသည္ေတြဘယ္လိုျမတ္ျမတ္ရႈံးရႈံး၊အၿမဲတမ္းယက္ခပ္ၿပီးပိုက္ဆံ
ေလးပုံမွန္ေကာက္ၿပီးအျမတ္ရေနတာကေတာ့၊စည္ပင္ကလူေတြပဲ၊တစ္ခါတစ္ေလေစ်းဦးေတာင္မေပါက္ေသးဘူး၊အခြန္ေကာက္ဖို႕ကလာၿပီး၊ကၽြန္မဆုိမ်က္ႏွာေတာင္မၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေတာင္
ျဖစ္မိတယ္၊ကၽြန္မတုိ႕မိသားစုငါးေယာက္၊ျဖစ္သလိုစားၿပီး၊ျဖစ္သလိုေနတယ္၊လမ္းေဘးေစ်း
သည္ေတြရဲ႕ဘ၀ကဒီလုိပဲ။
အဲဒီလိုမွပင္ပင္ပန္းပန္းရွားမစားႏုိင္ရင္လည္းငတ္ၿပီးေသးဖုိ႕ပဲရွိေတာ့တယ္၊ကၽြန္မတို႕ေစ်းေရာင္း
ေတာ့၊ကုန္ေစ်းႏူန္းအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိသလို၊ကုန္ေစ်းႏူန္းဒဏ္ကုိလည္းကုန္းစိမ္းေရာင္းေနရင္းနဲ႕ေတာ္ေတာ္ခံရတယ္၊ကုန္းေစ်းႏူန္းေတြတက္ေလ၊အခြန္အေကာက္ေတြနည္းမ်ိဳးစုံနဲ႕ပုိတုိးျမင့္လာေလ၊အေျခခံလူတန္းစားေတြအသက္ဘယ္ကထြက္ရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ပိုမိုက်ပ္တည္းလာေလပဲ၊ကၽြန္မတစ္ခါတစ္ေလကုန္စိမ္းေတြကုိေထာက္ၾကန္႕ေစ်းဘက္ကေနသြားတင္ဖူးတယ္၊ေမွာ္ဘီ၊လည္ကူး၊ပဲခူးအစရွိတဲ့ေနရာကေန၊မဂၤလာဒုံအပုိင္ထဲေရာက္လာေနၿပီ၊အခြန္အခေပးရတဲ့ေနရာတစ္ခုေလာက္ဆုိရင္ေတာ္ၿပီးေပါ့၊ကၽြန္မတုုိ႕ကုန္စိမ္းသည္ေတြအဖို႕ၿမိဳ႕တြင္း၀င္ရတဲ့အတြက္ေပးရတာလက္ခံပါတယ္၊အခုဟုိေနရာမွာလည္းတုိးဂိတ္္(အခြန္ေကာက္ခံဂိတ္)တစ္ခုေဆာက္၊ေနာက္တစ္ေနရာမွာလည္းတုိးဂိတ္တစ္ခုထပ္ေဆာက္၊မသိရင္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းထဲထိကုိ၊တုိးဂိတ္ေတြမ်ားစြာေဆာက္ၿပီးေစ်းေရာင္းတဲ့သူေတြဆီကေန၊အရည္ေတာင္မက်န္ေအာင္ညစ္မယ့္ႀကံေခ်ာင္းလိုက္လုပ္ေနသလိုမ်ိဳးပဲ၊ေနာက္ဆုံးေတာ့အဲဒီအခြန္အေကာက္ေတြေၾကာင့္သယ္ယူစရိတ္ႀကီး
ျမင့္လာၿပီး၊ေနာက္ဆုံးစာသုံးသူျပည္ေတြပဲခံရတာေပါ။
၊ကၽြန္မတို႕ကုန္စိမ္းသည္ေတြဘ၀ကေတာ့ရရစားစားဘ၀ပါပဲ၊အခုတစ္ေလာေနကလည္းပူးျပင္း
လုိက္တာ၊ေနလည္ခင္းျဖစ္ျဖစ္၊ေစ်းက်ဳိဳးခ်ိန္(၀ယ္သူပါးခ်ိန္)ေလးမွာကၽြန္မတို႕မိသားစုအနားယူေပါ့
၊ေအာက္ေျခသံမံတလင္းေအးေအးစက္စက္ဟာကၽြန္မတို႕အတြက္ေတာ့အဲယာကြင္းအခန္းထဲေမြ႕ယာလုိပဲ၊တစ္ခါသူမ်ားအိမ္ေရွ႕ပိတ္ကာေစ်းေရာင္းရေတာမ်က္ႏွာကုိေျမႀကီးထဲႏွစ္ၿပီးေရာင္းရတာ
ေပါ့ရွင္၊သူေဌးေတြကအတြက္အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာေပါက္ဟာ၊လူ၀င္လူသြားေပါက္ျဖစ္ေပမယ့္၊ကၽြန္မတို႕အေျခခံလူတန္းစားအတြက္ေတာ့မိသားစုပါးစပ္ငါးေပါက္အတြက္၀မ္းစားဖူလႈံေရးအေပါက္ပဲ
ရွင္၊ကၽြန္မလိုခ်င္တာေလးကိုဂ်ာနယ္ေတြေျပာခြင့္ရမယ္ဆုိရင္၊အခြန္အခံေတြေကာက္ၿပီးလမ္း
ေဘးေစ်းသည္ေတြအတြက္အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစမယ့္ေနရာေလးေတြဖန္တီးေပးေစခ်င္တာပါပဲ။
သီဟနာဒ
ပုံကုိမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆီကကူးယူေဖာ္ျပသည္
သီဟနာဒ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။