ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အသက္(၇၀)ျပည္႔ေမြးေန႔မိန္႔ခြန္း

 

Myat Moe

“အသက္ (၇၀)ဆိုေတာ့ ေနာင္ကၽြန္မတို႔ ေနရတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ႏွစ္(၂၀)ေလာက္ ေနရတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာင္ အင္မတန္အသက္ရွည္တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ ဒီ ေနာင္ေနႏုိင္မယ့္ ႏွစ္(၂၀)ေလာက္အတြင္းမွာ ဒီႏိုင္ငံ တိုးတက္တာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတာ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြဟာတကယ့္ ကို ကမၻာကေနၿပီးေတာ့ ေလးစားရမယ့္၊ တန္ဖုိးထားရမယ့္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္တာကို ကၽြန္မတို႔ ျမင္ေတြ႕သြားခ်င္ပါတယ္။…”
----- ----- ----- -----...

ကၽြန္မအေပၚ ေစတနာ ေမတၱာထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ျခင္းအားျဖင့္ စ ပါရေစ။
အသက္ (၇၀)ဆိုေတာ့ ဒီေလာကထဲမွာ အႏွစ္(၇၀)နီးပါးေနခဲ့ရၿပီေပါ့။ အဲဒီေတာ့ဒီႏွစ္(၇၀)အတြင္းမွာ ေစတနာ ေမတၱာရဲ႕တန္ဖိုးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာလည္း သိပ္လြယ္လြယ္နဲ႔ လုပ္ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔လို႔လည္း ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမတၱာ၊ ကၽြန္မတို႔ကို ေထာက္ခံသူမ်ားရဲ႕ ေစတနာဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အင္အား ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကုိ ျငင္းလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင္မုိ႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ အခုဒီႏိုင္ငံ ဘယ္သြားမလဲလို႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္တဲ့အခါ ကၽြန္မတို႔ျပည္သူမ်ားဟာ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ကို သြားေစခ်င္ပါတယ္။ သန္႔ရွင္းတဲ့ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ႐ိုး႐ိုးေလးေျပာတာပါ။ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးပါပဲ။
ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ လူေတြနဲ႔လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ဆိုေတာ့ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္လို႔ ေျပာလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သန္႔ရွင္းတဲ့ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ နံပါတ္တစ္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုကို မလွည့္ဖ်ားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးမ်ဳိး၊ နံပါတ္ ႏွစ္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အဖြဲ႕အစည္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ငန္းေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔လုပ္တဲ့အခါမွာ အျခားသူေတြကို ထိခိုက္နစ္နာေအာင္လုိ႔ မေကာင္းတဲ့နည္းေတြ၊ မမွန္ကန္တဲ့နည္းေတြ၊ မတရားတဲ့နည္းေတြနဲ႔ လုပ္တာကို ေရွာင္က်ဥ္ဖို႔ပဲ။ အဲဒီလိုလုပ္မွ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ သန္႔ရွင္းတဲ့ႏုိင္ငံေရး ရွိႏုိင္မွာပါ။ ဒီလုိသန္႔ရွင္းတဲ့ႏိုင္ငံေရးရွိမွ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံဟာ ေရွ႕မွာဆက္ၿပီးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္နဲ႔ တိုးတက္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေမြးေန႔အတြက္ေျပာတဲ့စကားေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးစကားေတြခ်ည္းပဲလားလုိ႔ တခ်ဳိ႕က ေမးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေရွာင္လို႔မရပါဘူး။ ကၽြန္မဒီလို ေမြးေန႔အတြက္ ေျပာရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ေရာက္လာတာကလည္း ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ေရာက္လာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးစကားပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။ ဒီႏုိင္ငံဟာ အခုႏွစ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မရဲ႕ ခုနစ္ဆယ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ျဖစ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပမယ့္ႏွစ္မို႔လို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ရလဒ္ ထြက္ေပၚဖို႔ဆုိတာဟာ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ အဖြဲ႕အသီးသီး၊ ပုဂၢိဳလ္အသီးသီးက ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ေအာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကပါတယ္။ ဒါလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္။ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္အရ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္း၊ ကိုယ္ေထာက္ခံတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား ႏုိင္ေအာင္လို႔ လုပ္ေပးေစခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။

ဒါေပမဲ့ လုပ္ပံုကိုင္ပံုဟာ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ က်င္းပမလဲ၊ ဒီေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံဟာ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာ ရွိမွာလဲဆို တာေတြဟာ ဒီႏွစ္အတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္၊ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာဆိုလို႔ရွိရင္ လူတေယာက္ရဲ႕ အသက္နဲ႔ လူတေယာက္ရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မရဲ႕ဘ၀နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္မယ္ဆိုရင္ ဘ၀တခုဆိုတာ ေန႔ခ်င္း၊ ညခ်င္းျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တျဖည္းျဖည္း တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တည္ေဆာက္လာရတာပါ။ ကၽြန္မက ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ကၽြန္မကို ေကာင္းေကာင္း ဆံုးမမယ့္ မိဘဆရာမ်ားနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ရပါတယ္။

မွန္မွန္ကန္ ကန္လုပ္ဖို႔၊ မွန္မွန္ကန္ကန္စဥ္းစားဖို႔ အားေပးတဲ့၊ သင္ေပးတဲ့ မိဘေတြ၊ ဆရာေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္လိုပဲ၊ ဘယ္သူကပဲသင္သင္ ကိုယ္က သင္ယူမွပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ႏုိင္မွာပါ။ ဒီအတိုင္းပဲ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားေတြကလည္း ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ၊ ျပင္ပကမၻာက ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပင္ယူမွ ရမွာပါ။ ကၽြန္မတို႔ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔အျမင္ေတြ၊ ကၽြန္မတို႔ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဆႏၵအိမ္မက္ေတြကိုသာ တင္ျပႏုိင္တာပါ။ ဒီဟာေတြကို တကယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ဆိုတာ ျပည္သူေတြပါမွ ျဖစ္မယ္။
အဓိက က ျပည္သူေတြပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံဟာ အသက္ဟာဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မအသက္ထက္ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ႏွစ္ႏွစ္ပဲ ငယ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္။ သံုးႏွစ္ေပါ့။ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲ၊ သံုးႏွစ္ငယ္တယ္လို႔ ဆိုပါေတာ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္ ကၽြန္မအသက္က ႏွစ္ႏွစ္ခြဲ ရွိပါၿပီ။ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ဟာ လြတ္လပ္တဲ့ႏုိင္ငံအျဖစ္ (၆၈)ႏွစ္ရပ္တည္ခဲ့ၿပီးၿပီဆို လို႔ရွိရင္ေတာ့ ဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို သံုးသပ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ ေရာက္လာပါၿပီ။ ဒီတိုင္းျပည္ဟာ တိုးတက္ခဲ့သလား၊ ဘယ္ေလာက္အထိ တုိးတက္ခဲ့သလဲ။ ႏုိင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ ဒီလြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွာ ေနျခင္းအားျဖင့္ ဘ၀ေတြပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းလာသလဲ ဆိုတာေတြကို ကၽြန္မတို႔ စမ္းသပ္ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လာပါၿပီ။ လူတေယာက္ အသက္(၇၀)ျပည့္တဲ့အခါက်လို႔ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္ဘ၀မွာ တုိးတက္မႈေတြ ရွိခဲ့သလဲဆိုတာေတြကို စမ္းသပ္ၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္သလိုပါပဲ။

ဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ ဘယ္အေျခအေန ေရာက္ေနၿပီလဲ၊ ဘယ္အေျခအေနကို ဆက္သြားမလဲဆိုတာဟာ ဒီႏွစ္မွာ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ားကေနၿပီးေတာ့ အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေရရွည္ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုပဲ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ကၽြန္မတို႔လူသားေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြ၊ ကမၻာႀကီးရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုပါ ၾကည့္ဖို႔လိုပါ တယ္။ အခုေခတ္ အခုအခါမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံမွ ထီးတည္းႀကီး ေနလို႔မရပါဘူး။
ဒီကမၻာဟာ ျပင္ပ ကမၻာႀကီးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အေျခအေနကို ၾကည့္တဲ့အခါက်ရင္ ကမၻာ့အေျခအေန၊ ကမၻာ့ရဲ႕အျမင္၊ ကမၻာ့ရဲ႕သေဘာထားေတြကိုလည္း ထည့္သြင္းၿပီး ေတာ့ စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္(၇၀)…… အသက္ (၇၀)ဆိုေတာ့ ေနာင္ကၽြန္မတို႔ ေနရတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ႏွစ္(၂၀)ေလာက္ ေနရတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာင္ အင္မတန္အသက္ရွည္တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ ဒီ ေနာင္ေနႏုိင္မယ့္ ႏွစ္(၂၀)ေလာက္အတြင္းမွာ ဒီႏိုင္ငံ တိုးတက္တာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတာ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြဟာတကယ့္ ကို ကမၻာကေနၿပီးေတာ့ ေလးစားရမယ့္၊ တန္ဖုိးထားရမယ့္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္တာကို ကၽြန္မတို႔ ျမင္ေတြ႕သြားခ်င္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးမွာဆိုလို႔ရွိရင္ ဘာလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္မပါခဲ့တာဟာအႏွစ္(၃၀)ေလာက္ ရွိသြားပါၿပီ။ ႏွစ္(၃၀)ဆိုတာလည္း မနည္းပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီႏွစ္(၃၀)အတြင္းမွာ အဓိကရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ၊ ကၽြန္မတို႔အေပၚမွာ ေမတၱာ၊ ေစတနာထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြႏွင့္ မွ်ရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ လူတိုင္း၊ လူတုိင္းဟာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ လုပ္ေပးေနႏိုင္တဲ့ အေျခအေန၊ အေနအထားရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ နိမ့္သည္ျဖစ္ေစ၊ ျမင့္သည္ျဖစ္ေစ ဒါကေတာ့ ကမၻာ့အျမင္အရ၊ ေလာကီအျမင္အရေပါ့ေလ။ နိမ့္တာ ျမင့္တာကို ဆိုလိုတာပါ။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္မွာလည္း ေပးစရာရွိတယ္ဆိုတာကို မေမ့ေစခ်င္ပါဘူး။

ယူတာကိုပဲ ယူႏုိင္မွာ ဒါကိုပဲ စဥ္းစားေနလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူလူထုဟာ ငါတို႔ဒီေလာကႀကီးကို ဘာေပးႏုိင္သလဲဆိုတာကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလိုစဥ္းစားမွ ကိုယ့္ရဲ႕တန္ဖိုးကိုလည္း သိမွာပါ။ အခု ကၽြန္မ တို႔အားလံုး ေျပာေနတာ လူ႕အခြင့္အေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာ ဘာျဖစ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ယံုၾကည္သလဲဆိုတာ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ ေမြးရာပါ ဂုဏ္သိကၡာ ပါလာတယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ တန္ဖိုးရွိတယ္ဆုိတာကို ယံုၾကည္လို႔ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းႀကီးဟာ ေပၚလာတာပါ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕တန္ဖိုး၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို တကယ္ပထမ စ အသိအမွတ္ျပဳရမွာ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕တန္ဖိုး ျမင့္ေစမယ့္ ကိစၥေတြကို အဓိကထားၿပီးေတာ့လုပ္ေဆာင္သြားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ တန္ဖိုးပါ တက္ သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္မကေနၿပီး ဘယ္သူကမွ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ အျပစ္ကင္းကင္းစင္စင္နဲ႔ အမွားမရွိေအာင္လို႔ လုပ္ရမယ္လို႔ ကၽြန္မဆုိလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုတကယ္ျဖစ္ဖု႔ိဆုိတာ အင္မတန္မွ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အခ်ိန္မေရြး မွန္ကန္တဲ့ဘက္က ေနၿပီးေတာ့ ရပ္တည္ေပးႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္၊ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ ဘာမဆို ဘယ္နည္းနဲ႔မဆို ဘယ္ေနရာမွာမဆို လုပ္ေပးႏိုင္တာကို လုပ္ေပးခ်င္္ တယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာကို ပြားမ်ားေအာင္လို႔ ေနႏုိင္ပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

အဲဒါဟာ အျခားသူေတြနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ လူတိုင္း လူတိုင္း တဦးခ်င္း တဦးခ်င္းရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ တဦးခ်င္း တဦးခ်င္းရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ တဦးခ်င္း တဦးခ်င္းရဲ႕ စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာ၊ ေစတနာအေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ကၽြန္မတို႔အေပၚမွာ ကၽြန္မအေပၚမွာေပါ့ေနာ္၊ ဒီႏွစ္ (၇၀)အတြင္း ေစတနာ၊ ေမတၱာ ထားခဲ့သူေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေျပာရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူ ျပည္သားမ်ားဟာ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံအေပၚ၊ ကၽြန္မ တို႔ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအေပၚမွာ ေစတနာ၊ ေမတၱာေတြထားၿပီးေတာ့ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ ေမြ႕နဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ ဒီေလာကခရီးကို သြားႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ႀကိဳးစားေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ ပါတယ္။

ဇြန္ ၁၉၊ ၂၀၁၅ (ေသာၾကာေန႔)
လင္းလင္းေအာင္
Credit - NLD CHAIRPERSON
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)